Ολα αυτά βέβαια κάτω απ' τη σκοπιά της εξυπηρέτησης των λαϊκών αναγκών, και ειδικότερα της εξασφάλισης των αναγκαίων, υγιεινών, ασφαλών και ποιοτικών διατροφικών προϊόντων, που υποτίθεται ότι βρίσκονται στο ενδιαφέρον της πολιτικής των κυβερνήσεων του δικομματισμού. Ομως, το παραπάνω ενδιαφέρον τους αποδείχτηκε κάλπικο, επειδή όλες αποδέχτηκαν την υπονόμευση της λαϊκής υγείας, από τότε που πρωτοεμφανίστηκε το θέμα, μέχρι πολύ πρόσφατα, με την έγκριση των σχετικών κανονισμών και της πρώτης γενετικά τροποποιημένης καλλιέργειας καλαμποκιού.

Κάλπικο όμως αποδείχνεται το ενδιαφέρον κι από άλλα στοιχεία που ακολούθησαν. Δεν εννοούμε βέβαια τη φιλολογία και τα μπρος-πίσω της σημερινής κυβέρνησης ως προς το πώς διατάσσονται οι ελεγκτικοί μηχανισμοί και το μεγάλο ερώτημα σε ποιο υπουργείο θα υπαχθεί ο ΕΦΕΤ κλπ. Αλλά εννοούμε τη γενικότερη φιλοσοφία της οργάνωσης των ελέγχων και την παντελή αδιαφορία για τη στελέχωση όλων των ελεγκτικών μηχανισμών. Το ΚΚΕ κατήγγειλε, απ' το 1998 ήδη, ότι με τη δημιουργία του ΕΦΕΤ η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ επιδίωκε να ρίξει στάχτη στα μάτια του λαού, στο θέμα του ελέγχου των τροφίμων. Να θυμίσουμε ότι τότε ήταν που οργίαζαν τα μεγάλα σκάνδαλα των διοξινών στα κοτόπουλα, που πριν καλά καλά σβήσει ο απόηχός τους ακολουθήθηκαν από τα «σκάνδαλα» των «τρελών αγελάδων». Τότε ήταν άλλωστε που και η ΕΕ αποφάσισε να δημιουργήσει τη δική της Αρχή για την Ασφάλεια των Τροφίμων. Ηταν λοιπόν φανερό ότι κίνητρο ήταν η αποσόβηση του κινδύνου από την αποκάλυψη των «σκανδάλων» που απειλούσαν όλο το σύστημα παραγωγής τροφίμων κι όχι βέβαια η προάσπιση της υγείας των λαών της ΕΕ. Γιατί το «διατροφικό σκάνδαλο» δεν είναι κάτι τυχαίο αλλά είναι αποτέλεσμα του διαρκούς κυνηγητού του καπιταλιστικού κέρδους, τη στιγμή που αυτό συνδυάζεται διαβολεμένα με την κατάρρευση του συστήματος ελέγχων στην παραγωγή των τροφίμων και την αποκάλυψη ότι «ο βασιλιάς είναι γυμνός».

Κληρονομώντας η σημερινή κυβέρνηση την ίδια όπως τότε κατάσταση, με επιστημονικό προσωπικό που και σήμερα είναι ζήτημα αν ξεπερνάει τα 120 άτομα, καταλαβαίνει εύκολα κανείς την αριθμητική έστω επάρκεια των απαιτούμενων ελέγχων. Γιατί ο αριθμός των επιχειρήσεων που ασχολούνται με τα τρόφιμα ανέρχεται σε κάποιες εκατοντάδες χιλιάδες ίσως επιχειρήσεις, περιλαμβάνοντας τη μεταποιητική βιομηχανία των τροφίμων μέχρι τις επιχειρήσεις λιανικής πώλησης.

Πολύ περισσότερο βέβαια που τώρα πλέον το αντικείμενο των ελέγχων έχει πολλαπλασιαστεί, όταν ήδη τριάντα γενετικά τροποποιημένοι οργανισμοί, αρκετοί από τους οποίους ανήκουν στα τρόφιμα, αναμένουν την έγκρισή τους για κυκλοφορία.

Το πρόβλημα βεβαίως βρίσκεται στο γεγονός ότι η παραγωγή μεταλλαγμένων γίνεται από τις καπιταλιστικές επιχειρήσεις με γνώμονα το κέρδος και όχι την υγιεινή διατροφή. Επομένως το πρόβλημα δεν είναι μόνο ζήτημα ελέγχου, γι' αυτό και η αντίθεσή μας στα μεταλλαγμένα των πολυεθνικών. Αλλά δεν πρέπει να παραιτηθούμε και από τον έλεγχο. Ποιος μπορεί να ελέγχει; Αν κάτι μπορεί να γίνει στην υπόθεση του ελέγχου των τροφίμων και των μεταλλαγμένων ειδικότερα, αυτό μπορεί να γίνει μόνο όταν γίνει υπόθεση του μαζικού λαϊκού και συνδικαλιστικού κινήματος. Της πάλης των ίδιων των εργαζομένων, τους οποίους άλλωστε αφορά πρώτιστα, αφού πρόκειται για την αναπαραγωγή της εργατικής τους δύναμης. Αυτοί μπορούν να αγωνιστούν και να διεκδικήσουν περισσότερους και επαρκέστερους ελέγχους, καλύτερες και σωστά οργανωμένες ελεγκτικές υπηρεσίες και μηχανισμούς, συνδέοντας ταυτόχρονα την πάλη αυτή με την ανάγκη γενικότερων αλλαγών, που θα υπονομεύουν το σημερινό καπιταλιστικό σύστημα παραγωγής τροφίμων, το οποίο έχει κίνητρο το κέρδος. Δηλαδή, πρέπει ταυτόχρονα να παλεύουν για την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος, ώστε και η παραγωγή των τροφίμων να μην είναι υπόθεση των μεγάλων καπιταλιστικών επιχειρήσεων, οι οποίες για να μεγαλώσουν τα κέρδη τους αδιαφορούν για την υγεία των λαών. Ωστε η αγροτική παραγωγή να περάσει στα χέρια των παραγωγικών συνεταιρισμών που θα έχουν ως κίνητρο όχι το κέρδος αλλά την κάλυψη των αναγκών του λαού σε υγιεινά και ποιοτικά ανώτερα τρόφιμα. Στις ευρωεκλογές της Κυριακής οι εργαζόμενοι μπορούν και πρέπει να δώσουν την πρώτη απάντησή τους στο πρόβλημα, υπερψηφίζοντας το ΚΚΕ, που απ' την αρχή και χωρίς μισόλογα αντιτάχθηκε στη χρήση των μεταλλαγμένων και είναι αποφασισμένο να συγκρουστεί στην πρώτη γραμμή του αγώνα τους με τις αντιλαϊκές επιλογές της ΕΕ.