ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σάββατο 12 Ιούνη 2004
Σελ. /32
Γ. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ
Με όπλο τον αντικομμουνισμό αμερικανικού τύπου

Αισχρή επίθεση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ προς το ΚΚΕ στη χτεσινή διακαναλική του συνέντευξη

Μα, γιατί δε με πιστεύετε πως είμαι σοσιαλιστής;

Eurokinissi

Μα, γιατί δε με πιστεύετε πως είμαι σοσιαλιστής;
Συκοφαντική και αισχρή επίθεση εναντίον του ΚΚΕ εξαπέλυσε χτες ο Γ. Παπανδρέου, ο οποίος εξομοίωσε το ΚΚΕ με την ακροδεξιά, αποδεικνύοντας περίτρανα ότι το δήθεν «νέο», που πρεσβεύει, ταυτίζεται με τον αντικομμουνισμό των πιο αντιδραστικών περιόδων της πολιτικής ζωής του τόπου. Συγχρόνως, όμως, φανερώνει την αγωνιώδη προσπάθεια του προέδρου του ΠΑΣΟΚ να συγκρατήσει το ρεύμα των ψηφοφόρων του κόμματος που κινείται προς το Κομμουνιστικό Κόμμα.

Ο Γ. Παπανδρέου, κατά τη διάρκεια της χτεσινής διακαναλικής συνέντευξης Τύπου που παραχώρησε στο Ζάππειο, με προκλητικό τρόπο, υποστήριξε ότι «το Κομμουνιστικό Κόμμα έτσι όπως αντιμετωπίζει την Ευρώπη είναι άκρως συντηρητικό». Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ όμως δε σταμάτησε εκεί και προσπαθώντας να στηρίξει το χυδαίο επιχείρημά του ισχυρίστηκε ότι «θέσεις του πολλές φορές ταυτίζονται με τις πιο συντηρητικές φωνές, ακροδεξιές ακόμα φωνές στην Ευρωπαϊκή Ενωση»... Μάλιστα, λίγες ώρες αργότερα με νέα δήλωσή του υποστήριξε: «Εμείς ελπίζουμε ότι το Κομμουνιστικό Κόμμα θα βρει τον τρόπο ακριβώς να διαφοροποιηθεί ουσιαστικά από τις συντηρητικές δυνάμεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Είμαι σίγουρος ότι θα το καταφέρει, αλλά είναι καλό να το επισημαίνουμε, διότι πράγματι πρέπει να πάμε προς τα μπρος».

Υιοθετώντας μια αμερικάνικης κοπής προπαγάνδα, ο Γ. Παπανδρέου θέλησε να «ταυτίσει» τις θέσεις του ΚΚΕ με αυτές ακροδεξιών κομμάτων της Ευρώπης, προκειμένου να βάλει διαχωριστικές γραμμές και να οριοθετήσει «ποιοι είναι συντηρητικοί και ποιοι είναι προοδευτικοί» μέσα στην ΕΕ.

Για τον Γ. Παπανδρέου, λοιπόν, το ΚΚΕ είναι «συντηρητικό», γιατί «καλλιεργεί το φόβο», την «παθητικότητα» και «όχι την αγωνιστικότητα», όπως ισχυρίστηκε, ...αποδεχόμενο σύμφωνα με τον ίδιο «το μοιραίο που έρχεται από κάποιες δυνάμεις απ' έξω». Ενώ το ...προοδευτικό ΠΑΣΟΚ του Γ. Παπανδρέου, όπως ο ίδιος υποστήριξε, παλεύει και δε φοβάται το καινούριο. «Το αφομοιώνουμε και το κάνουμε δικό μας», είπε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, για «να μην έρχεται άνωθεν να μας επιβληθεί, αλλά εμείς να καθορίσουμε την τύχη μας»...

Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ καθόρισαν την τύχη του ελληνικού λαού, υπογράφοντας τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, εντάσσοντας τη χώρα στην ΟΝΕ, ψηφίζοντας δεκάδες αντεργατικούς και αντιλαϊκούς νόμους, έτσι όπως ακριβώς τους επιβλήθηκαν από το Διευθυντήριο των Βρυξελλών!

Αυτή είναι η... πρόοδος για τον Γ. Παπανδρέου, ενώ οι αγώνες των κομμουνιστών κατά της πολιτικής που βάλλει εναντίον των λαϊκών συμφερόντων και υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου είναι σύμφωνα πάντα με τον ίδιο η... συντήρηση.

Βέβαια, την ίδια στιγμή, ο Γ. Παπανδρέου καλούσε τον ΣΥΝ «σε διάλογο» για να καθορίσουν μέσα στην πορεία του ΠΑΣΟΚ προς το συνέδριο «τι σημαίνει σήμερα προοδευτικός και σοσιαλιστής στην πράξη»...

Ο Γ. Παπανδρέου, κατά τη διάρκεια της χτεσινής συνέντευξης τύπου, επιχείρησε να εμφανίσει το ΠΑΣΟΚ σαν... σοσιαλιστικό κόμμα και μάλιστα έδωσε και ορισμό για το «τι σημαίνει Αριστερά, σοσιαλισμός σήμερα». Μάλιστα, ο ίδιος, αναλύοντας τον ορισμό, επιχείρησε να πείσει ότι το κόμμα του πάλεψε και θα παλέψει μέσα στην ΕΕ, προκειμένου να επιτύχει «ένα σύστημα σε παγκόσμιο επίπεδο κανόνων που θα προστατεύουν τον αδύναμο, τον εργαζόμενο, που θα επιτρέπουν την πλήρη απασχόληση, τη δίκαιη κατανομή του πλούτου, την αντιμετώπιση της φτώχειας, της ανισότητας, την ειρηνική επίλυση των διαφορών»...

Βέβαια, η νεοφιλελεύθερη πολιτική που ακολούθησε το ΠΑΣΟΚ, επέφερε ακριβώς τα αντίθετα αποτελέσματα, όπως όμως ισχυρίστηκε ο Γ. Παπανδρέου... τα σοσιαλιστικά κόμματα της Ευρώπης μπορούν να το επιτύχουν αυτό σήμερα μέσα στην ΕΕ!

Ο... αντιαμερικανισμός του Γ. Παπανδρέου

Η δημαγωγία του Γ. Παπανδρέου δε σταμάτησε όμως εκεί, ο ίδιος εμφανίστηκε σαν «φιλειρηνιστής» και σε κάποιες των περιπτώσεων ακόμα και ως... αντιαμερικανός, όταν ισχυρίστηκε για τον πόλεμο των ιμπεριαλιστών εναντίον του Ιράκ ότι «η θέση μας νομίζω έχει δικαιωθεί», αφού όπως πρόσθεσε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ είχε δηλώσει: «Οτι με τη βία δε θα επέλθει μια δημοκρατική μεταμόρφωση του Ιράκ, ότι με τη βία δε θα αντιμετωπιστεί η τρομοκρατία»... Και, μάλιστα, δήλωσε ότι «κανένας Ελληνας στρατιώτης δεν πρέπει να πάει στο Ιράκ».

Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης ξέχασε προφανώς ότι οι διευκολύνσεις που παρείχε η ελληνική κυβέρνηση, μέσω της Σούδας, στους Αμερικανοβρετανούς ιμπεριαλιστές βοήθησε τα μέγιστα στη δολοφονία του ιρακινού λαού. Οπως επίσης και ότι οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ έστειλαν εκστρατευτικά σώματα, τα οποία παραμένουν ακόμα εκεί στο Κόσσοβο, στη Βοσνία, στο Αφγανιστάν.

Κάνοντας ένα βήμα παραπέρα, ο Γ. Παπανδρέου ισχυρίστηκε ότι οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ κράτησαν «μια πάρα πολύ ισχυρή στάση απέναντι στην Αμερική ως Προεδρία της ΕΕ στο θέμα της μη αναγνώρισης των διμερών σχέσεων για το Ποινικό Δικαστήριο»... Γιατί, όπως πρόσθεσε, «εμείς στηρίξαμε να υπάρχουν νόμοι για εγκληματίες πολέμου»! Και κλείνοντας την... αντιαμερικανική αυτή αναφορά του ανέφερε ότι «η Αμερική δεν ήθελε το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο και γι' αυτό οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ δέχτηκαν «σκληρή κριτική από την Αμερική γι' αυτό το θέμα»...

Λίγο αργότερα βέβαια και σε ερώτηση για το ποια στάση θα τηρήσει το ΠΑΣΟΚ στο θέμα της συμφωνίας δικαστικής συνδρομής μεταξύ ΕΕ και Ηνωμένων Πολιτειών, ο Γ. Παπανδρέου υποστήριξε ότι «θα ήθελε να δει πρώτα τι κείμενο θα φέρει η κυβέρνηση στη Βουλή», αλλά συγχρόνως υπογράμμισε ότι «πάγια θέση του ΠΑΣΟΚ είναι η νομική κατοχύρωση των προσωπικών δεδομένων»!

Ενίσχυσε την πόλωση

Ταυτόχρονα, κατά τη διάρκεια της συνέντευξής του, ο Γ. Παπανδρέου φρόντισε να πολώσει το κλίμα, μεταξύ των μονομάχων του δικομματισμού, κατηγορώντας την κυβέρνηση «για αδιαφάνεια». Ανέφερε, συγκεκριμένα, ότι η κυβέρνηση πήρε ένα πολύ υψηλό δάνειο με αδιαφανείς διαδικασίες, ένα δάνειο που δεν ξέρουμε πού θα πάει και συνήφθη χωρίς να γίνουν διαγωνισμοί. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι μετά τις εκλογές έβγαλε από το «λεξιλόγιό της τη λέξη διαφάνεια». Και πρόσθεσε ότι «η αλεπού μπορεί να κρύβεται, αλλά η ουρά της φαίνεται». Ο Γ. Παπανδρέου ανέφερε, επίσης, ότι «από το Σεπτέμβριο η κυβέρνηση θα εφαρμόσει πολιτική με μέτρα, δε θα ανταποκρίνεται σε προεκλογικές της δεσμεύσεις», αλλά τα οποία θα είναι σκληρά και αντιλαϊκά. Σ' αυτό το σημείο ο Γ. Παπανδρέου βρήκε την ευκαιρία να ζητήσει «να ψηφιστεί το ΠΑΣΟΚ» για «να μη δοθεί "λευκή επιταγή" στην κυβέρνηση».

Ο Γ. Παπανδρέου αναφέρθηκε και στο Κυπριακό, όταν ρωτήθηκε αν θα υποστήριζε το «σχέδιο Ανάν» σε περίπτωση νέου δημοψηφίσματος και αποφεύγοντας να απαντήσει, υποστήριξε ότι αυτό που «προέχει σήμερα είναι να ξεκαθαρίσει η κυπριακή ηγεσία ποια είναι η στρατηγική της».

Τέλος, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ πήρε θέση και για τη στάση που θα κρατήσει το κόμμα του στην εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας και αν θα προκαλέσει πρόωρες εκλογές και σημείωσε ότι αυτό θα εξαρτηθεί «από το γενικότερο πολιτικό κλίμα που θα έχει δημιουργηθεί μέχρι τότε και από το πρόσωπο που θα προταθεί».

  • Στην πρόταση για διάλογο του ΣΥΝ με το ΠΑΣΟΚ, που έκανε ο Γ. Παπανδρέου, απάντησε και ο εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΝ, ο οποίος υποστήριξε ότι «για τον ΣΥΝ, η υπόθεση της ανασύνθεσης της Αριστεράς για την οποία αγωνιζόμαστε, στηρίζεται στην αναγκαία συνεργασία και συμπόρευση όλων των δυνάμεων από την αριστερά της αριστεράς μέχρι και την αριστερά του ΠΑΣΟΚ».
Κ. ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ
Πιο δυνατή κυβέρνηση και αντιλαϊκή επίθεση

Μεγαλύτερη εμπιστοσύνη που θα κάνει την κυβέρνηση πιο δυνατή, ώστε να επιταχύνει τη νεοφιλελεύθερη πολιτική της ζήτησε από το Ζάππειο ο πρωθυπουργός

Στο Ζάππειο μια μέρα...

Eurokinissi

Στο Ζάππειο μια μέρα...
Περισσότερη «εν λευκώ» εμπιστοσύνη, που θα κάνει πιο δυνατή την κυβέρνησή του, ώστε να προχωρήσει με ταχύτερους ρυθμούς στην εφαρμογή της πολιτικής του ζήτησε ο Κ. Καραμανλής, μιλώντας στην κεντρική προεκλογική συγκέντρωση του κόμματός του στο Ζάππειο.

Βασική επιδίωξη του πρωθυπουργού στην προσπάθειά του να υφαρπάξει για δεύτερη φορά την ψήφο των λαϊκών μαζών την Κυριακή ήταν να αποκρύψει το αποκρουστικό πρόσωπο της νεοφιλελεύθερης πολιτικής του, που παρουσίασε ως το «νέο ελληνικό όραμά» του που ανταποκρίνεται στις προσδοκίες και τα όνειρα για «μια νέα, καλύτερη Ελλάδα, της προόδου και της ευημερίας»!

Πίσω, όμως, από τα ωραία λόγια και τις αφηρημένες διακηρύξεις διακρινόταν ο σκληρός πυρήνας της αντιλαϊκής πολιτικής του, εννοείται σε γενικόλογο επίπεδο. «Εργαζόμαστε συστηματικά, εντατικά και υπεύθυνα, για τη διαμόρφωση ενός γόνιμου αναπτυξιακού περιβάλλοντος, με στόχο την ενθάρρυνση της επιχειρηματικότητας, την προσέλκυση άμεσων ξένων επενδύσεων, την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας, τη διάχυση της ανάπτυξης σ' ολόκληρη τη χώρα, την τόνωση της απασχόλησης», τόνισε, αναθέτοντας τη λύση των μεγάλων προβλημάτων της ανεργίας και εργασίας στο μεγάλο κεφάλαιο. Διαφήμισε για το σκοπό αυτό τους χαμηλούς συντελεστές που θα υπάρχουν στο νέο φορολογικό νομοσχέδιο, τα κίνητρα στο νέο «αναπτυξιακό» νόμο, τις ριζικές αλλαγές στο σύστημα αδειοδότησης, «ώστε οι επιχειρήσεις να ξεκινούν τη λειτουργία τους σε ελάχιστο χρόνο».

Ο Κ. Καραμανλής αφιέρωσε μεγάλο μέρος της ομιλίας του, προκειμένου να πείσει ότι «κάνουμε πράξη τις δεσμεύσεις μας και τηρούμε τη συμφωνία που κάναμε με όλους τους πολίτες». Ομως, ο απολογισμός που παρουσίασε ήταν εξαιρετικά φτωχός, ενώ φάνηκε καθαρά ότι δεν μπορεί να περιμένουν τίποτα καλύτερο οι εργαζόμενοι, οι αγρότες και οι συνταξιούχοι.

Η αντιμετώπιση της ακρίβειας, για παράδειγμα, παραπέμφθηκε στην επιτροπή ανταγωνισμού και στα ινστιτούτα καταναλωτή!, ενώ το μεγάλο πρόβλημα των συμβασιούχων του Δημοσίου το «προσπέρασε» με τη φράση «προωθούμε άμεσα την εφαρμογή της κοινοτικής οδηγίας». Ακόμα οι αγρότες παραδόθηκαν στη «νέα αγροτική πολιτική», την πολιτική δηλαδή ό,τι πουν οι Βρυξέλλες... Απέφυγε να ξεκαθαρίσει τη θέση της κυβέρνησής του για την αποστολή ελληνικών στρατευμάτων στο Ιράκ, ενώ επανέλαβε τις γνωστές θέσεις για Κυπριακό και ελληνοτουρκικές σχέσεις.

Ακριβώς γι' αυτό, ο Κ. Καραμανλής έδωσε βάρος στις αγνές προθέσεις του και το όραμά του για την πατρίδα: «Υπηρετώ την πολιτική, γιατί έχω ένα όραμα για την πατρίδα μας. Είναι το όραμα για μια νέα καλύτερη Ελλάδα, σε μια ισχυρή Ευρώπη. Το όραμα μιας κοινωνίας, με περισσότερη συνοχή, περισσότερη ανθρωπιά, περισσότερη δικαιοσύνη».

Στη βάση αυτού του «οράματος» θέλει να οικοδομήσει «μια πλατιά κοινωνική συμμαχία», την οποία χαρακτήρισε «δύναμη της νέας διακυβέρνησης». «Ξεκινήσαμε δυνατά και προχωρούμε αποφασιστικά. Από τις 8 του Μάρτη, η Ελλάδα αλλάζει πορεία. Αλλάζει ρυθμούς. Αλλάζει ταχύτητα. Αλλάζει γιατί το αποφάσισε ο ελληνικός λαός», κατέληξε, αφήνοντας να διαφανεί ότι από τη Δευτέρα θα «ανέβουν οι στροφές» της αντιλαϊκής επίθεσης, πολύ περισσότερο αν μπορεί να καυχηθεί ότι «αυτό το αποφάσισε ο ελληνικός λαός»...

ΚΟΙΝΟΤΙΚΕΣ ΑΓΡΟΤΙΚΕΣ ΕΠΙΔΟΤΗΣΕΙΣ
Αλήθειες και ψέματα

Ποιος θα δώσει τις επιδοτήσεις στους αγρότες αν αποδεσμευτούμε από την ΕΕ, ρωτάνε και ξαναρωτάνε ο ΣΥΝ, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, στην προσπάθειά τους να δικαιολογήσουν την ευρωυποταγή τους και να εμφανίσουν σαν θετική την ΚΑΠ, που οδήγησε στη μαζική χρεοκοπία τη μικρομεσαία αγροτιά και τους συνεταιρισμούς.

Σκόπιμα ο ΣΥΝ, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ προβάλλουν αποσπασματικά τις επιδοτήσεις και αποσιωπούν ότι αυτές συνδέονται με ποσοστώσεις και πρόστιμα συνυπευθυνότητας, που συρρίκνωσαν την ελληνική γεωργία, με αποτέλεσμα από πλεονασματική που ήταν το 1980, πριν μπούμε στην ΕΟΚ, να γίνει ελλειμματική και το έλλειμμα το 2002 να φθάσει στα 612 δισ. δρχ.

Με βάση λοιπόν τα επίσημα κρατικά στοιχεία, το 1980 που η κατάσταση της ελληνικής γεωργίας δεν ήταν αξιοζήλευτη, το πλεόνασμα στο αγροτικό εμπορικό ισοζύγιο ήταν 1,2% επί της συνολικής ακαθάριστης αξίας της αγροτικής παραγωγής. Αν η ελληνική γεωργία διατηρούσε αυτή τη δυναμικότητα που είχε το 1980, θα έπρεπε το 2002 να είχε ένα πλεόνασμα 36,7 δισ. δραχμές.

Αντί για αυτό, εφαρμόζοντας την ΚΑΠ, με τις επιδοτήσεις και τις ποσοστώσεις, είχε ένα έλλειμμα 612 δισ. δραχμές, παρά το γεγονός ότι πήρε από την ΕΕ 838 δισ. δραχμές επιδοτήσεις στα αγροτικά της προϊόντα. Τελικά, το 2002 πήραμε από την ΕΕ σαν επιδοτήσεις των αγροτικών προϊόντων 838 δισ. δραχμές, πληρώσαμε 612 δισ. δραχμές για να εισάγουμε τα αγροτικά προϊόντα που χρειαζόμασταν για τη διατροφή του λαού μας (που μπορούσαμε αλλά δε μας άφηνε η ΕΕ να τα παράγουμε) και επιπλέον χάσαμε και 36,7 δισ. δραχμές από εξαγωγές που θα κάναμε αν η γεωργία μας το 2002 είχε τη δυναμικότητα του 1980.

Με αυτά τα λεφτά που πληρώσαμε για εισαγωγές αγροτικών προϊόντων και που χάσαμε από τις εξαγωγές, θα μπορούσαμε να επιδοτήσουμε τη γεωργία από εθνικούς πόρους και η επιδότηση θα ήταν πιο αποτελεσματική, επειδή η γεωργία θα είχε πολύ καλύτερη παραγωγικότητα, διατηρώντας τη δυναμικότητα του 1980.

Ομως, εκτός από τη λογιστική πλευρά των επιδοτήσεων υπάρχουν και οι παράπλευρες αρνητικές συνέπειες, που είναι σημαντικότερες. Και αυτό γιατί οι επιδοτήσεις με τις ποσοστώσεις δημιούργησαν διατροφική εξάρτηση της χώρας μας από ακατάλληλα και επικίνδυνα τρόφιμα της ΕΕ, όπως διοξεινούχα κοτόπουλα, κρέατα τρελών αγελάδων, μεταλλαγμένα κ.ά., που ούτε καν μπορούμε να τα ελέγξουμε στα σύνορά μας, επειδή αποτελούν ενδοκοινοτικό εμπόριο. Επίσης μείωσαν την απασχόληση στη γεωργία και στη μεταποίηση, επειδή συρρίκνωσαν την αγροτική παραγωγή.

Επιπλέον τις επιδοτήσεις φαινομενικά μπορεί να τις παίρνουν οι αγρότες, στην ουσία όμως τις καρπώνονται οι εμποροβιομήχανοι, επειδή αγοράζουν σε εξευτελιστικές τιμές τα αγροτικά προϊόντα και πωλούν πανάκριβα τα αντίστοιχα τελικά προϊόντα.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα το βαμβάκι, όπου στην οκταετία 1995-2002 οι βαμβακοβιομήχανοι έδωσαν στους βαμβακοπαραγωγούς μέση τιμή 278 δρχ./κιλό, όμως από την τσέπη τους πλήρωσαν μόνο 90 δρχ.,/κιλό και οι υπόλοιπες 188 ήταν επιδότηση που πήραν από την ΕΕ.

Επίσης στον καπνό η μέση τιμή παραγωγού το 2002 ήταν 4,4 ευρώ/κιλό, ενώ οι καπνοβιομήχανοι από την τσέπη τους πλήρωσαν μόνο 1,3 ευρώ/κιλό.

Παρόμοια κατάσταση υπάρχει σε όλα τα αγροτικά προϊόντα και ειδικά σε αυτά που δεν καταναλώνονται αυτούσια, αλλά αποτελούν πρώτη ύλη για τους εμποροβιομήχανους.

Αν συγκρίνουμε τις τιμές που καταβάλουν από την τσέπη τους οι εμποροβιομήχανοι στους αγρότες, με τις τιμές των αντίστοιχων τελικών προϊόντων που πληρώνουν οι καταναλωτές, θα διαπιστώσουμε ότι είναι υπερδεκαπλάσιες τουλάχιστον.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα η σχέση σιταριού και ψωμιού, όπου το 1992 η τιμή του ψωμιού ήταν 3,2 φορές μεγαλύτερη από την τιμή του σιταριού και δέκα χρόνια μετά, το 2002, έγινε 7,8 φορές μεγαλύτερη, όταν 1 κιλό σιτάρι βγάζει 1 κιλό ψωμί και τα αλεστικά έξοδα υπερκαλύπτονται από τα υποπροϊόντα της άλεσης (πίτουρα).

Σε αυτή την κερδοσκοπία σημαντικό ρόλο έπαιξαν οι δύο αναθεωρήσεις της ΚΑΠ των σιτηρών που αντικατέστησαν ένα μέρος των τιμών με επιδοτήσεις και ελάφρυναν το κόστος της πρώτης ύλης στους αλευροβιομηχάνους.

Αυτή την αντιαγροτική, αντιλαϊκή πραγματικότητα προσπαθεί να συγκαλύψει ο ΣΥΝ, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, κινδυνολογώντας με τις αγροτικές επιδοτήσεις.

Ομως οι αγρότες ζουν από πρώτο χέρι αυτή την πραγματικότητα, γι' αυτό θα πληρώσουν όπως και στο παρελθόν και σ' αυτές τις ευρωεκλογές το ΣΥΝ με το ανάλογο νόμισμα, επειδή λειτουργεί σαν «αριστερός» κομπάρσος, στην προσπάθεια εξαπάτησης των αγροτών και των καταναλωτών.


Γ. ΣΦΥΡΗΣ

ΚΚΕ
«Εκσυγχρονισμένος» αντικομμουνισμός

Σε ανακοίνωσή του το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ τονίζει σχετικά με τα όσα είπε χτες ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης εναντίον του ΚΚΕ:

«H αναφορά του Γιώργου Ανδρέα Παπανδρέου, με την οποία εξομοιώνει το ΚΚΕ με την ακροδεξιά, δείχνει ότι ο εκσυγχρονισμός που πρεσβεύει έχει μεγάλες ομοιότητες, αν όχι ταύτιση, με τον αντικομμουνισμό της 10ετίας του 1950. Εύγε! Επιπλέον αποδεικνύει, ότι δεν έχει καταλάβει τις διαφορές ανάμεσα στο πρόγραμμα του ΚΚΕ και στο πρόγραμμα των ακροδεξιών δυνάμεων».



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ