ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Παρασκευή 18 Ιούνη 2004
Σελ. /32
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΤΗΛΕ ...ΠΑΘΗ

Γρηγοριάδης Κώστας

Απορία: Ο Σρέντερ είναι υπέρ του καπιταλισμού; Δηλαδή, ό,τι είναι ο Γεωργάκης και ο Καραμανλής; Περίεργον...

***

Στη ΝΔ πλακώνονται! Στο ΠΑΣΟΚ πλακώνονται! Γιατί; Γιατί η αντιλαϊκή πολιτική ταλανίζει!...

***

Στενοχωρημένοι οι του ΣΥΝ. Οχι μόνο για τα «δικά» τους «γκίνια», αλλά και για την άνοδο του «ευρωσκεπτικισμού» σε όλη την Ευρώπη. Και που 'σαι, ακόμα...

***

Μπίστη: Είπες ότι ο ΣΥΝ δεν έχει στρατηγική! Λάθος! Εχει, αλλά δε βιάζεται, όπως εσύ, που πήγες δίχως προίκα στο ΠΑΣΟΚ...

***

Λέτε ο θεσμός να καταλάβει τον ύψιστο θεσμό; Οποία ...τιμή!!!

***

Διαθέσιμους: Φασκελοφασκελώστε τα...

***

Ο Μπιν ετοιμάζεται να πνίξει στο αίμα τη Δύση!!!...

***

Διότι, άμα μπλέξεις με τον Μπιν, είναι σα να έμπλεξες με τους Μπους (τους απανταχού Μπους)...

***

Πρόεδρο ΧΑΑ: Εκατό εκατομμύρια δρχ. το χρόνο λαμβάνετε ως μισθό; Και τι θα κάνετε, αν σας απολύσουν; Ταμείο ανεργίας;

***

Εβερτ: Το ΧΑΑ και τα μάτια σας!..

***

Σάκης - Ρουσλάνα: Ιδού ο ευρωπαϊκός άνθρωπος (άτομο) του μέλλοντός μας!!!!!

***

Λέτε να καταντήσει έτσι όλος ο κοσμάκης; Θανατηφόρον...

***

Πουλήθηκε κανένα εισιτήριο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες ή τίποτα ακόμα;

***

Καθαιρέθηκε ο δήμαρχος Αλμυρού! Τώρα οι όμοιοί του θα γίνουν πιο προσεκτικοί...

***

Θεσμός...


Γρηγοριάδης Κώστας


Associated Press

ΓΟΥΑΤΕΜΑΛΑ
50 χρόνια μετά...

Ποτάμια το αίμα εκατοντάδων χιλιάδων νεκρών του εμφυλίου. Σκλαβιά που συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Ερημη, διαλυμένη, εξοντωμένη χώρα. Και όλα ξεκίνησαν ακριβώς 50 χρόνια πριν, στις 16 Ιούνη του 1954, με το πραξικόπημα της CIA και την επέμβαση μέσω της Ονδούρας για την ανατροπή του Τζάκομπο Αρμπενς. Ηταν το πρώτο πραξικόπημα στην αμερικανική υποήπειρο. Η πρόβα τζενεράλε για το μακελειό που ακολούθησε σε όλη τη Λατινική Αμερική.


ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ
Εις μνήμην...

Κεφάλια ασπρόμαλλα,/ κεφάλια αγαπημένα/

Σεβάσμια τρόπαια ιερά./

Κι είναι φορές,/ κανείς που δε γνωρίζει./

Σε σας τι να ταιριάζει πιο πολύ;/ Ο κότινος

της Δόξας;/ Για το στεφάνι το ακάνθινο του λυτρωτή;

Γιώργος Σιδέρης

Ενας ακόμα δικός μας άνθρωπος, ο Γιάννης Νικολόπουλος, «έφυγε» από κοντά μας. Ενας ακόμη άνθρωπος από την ηρωική και νικηφόρα γενιά της Εθνικής μας Αντίστασης, προδόθηκε από το χρόνο. Λιγοστεύουμε και πονάμε. Φτώχυνε το κίνημα, φτώχυνε η ΚΟΒ Λογοτεχνών, η Εταιρία Ελλήνων Λογοτεχνών, η μαρξιστική διανόηση. Λιγοστεύουν χρόνο με το χρόνο τα ιερά ασπρόμαλλα κεφάλια, οι πρωταγωνιστές στους μικρούς και μεγάλους αγώνες του λαού μας... Αφήνουν, όμως, πίσω τους ιερές παρακαταθήκες και βαριά κληρονομιά συνάμα, στις επόμενες γενιές, στους αγώνες που έρχονται.

Ο Γιάννης Νικολόπουλος, ο επιφανής ερευνητής, φιλόσοφος, γνώστης και δάσκαλος του μαρξισμού, δεν είναι πια ανάμεσά μας.

Οι φυλακές, τα ξερονήσια, οι χούντες, οι κατοχικοί στρατοκράτες παίρνουν σιγά σιγά την εκδίκησή τους. Τ' αντρειωμένα παλικάρια της εποχής τους, βράχοι ακλόνητοι, γρανίτες και ατσάλι, σμιλεμένα από το λεπίδι της ζωής και του αγώνα. Τριάντα χρόνια εξορίες, φυλακές, καταδίκες, αυτομόρφωση, δεκάδες πανεπιστήμια. Αδάμαστε χρόνε κι αδικητή, σατανικέ συνεργέ φθονερών και μοχθηρών θεών, έκανες ύπουλα τη δουλιά σου. Ο,τι δεν έκαναν αυτοί, το έκανες εσύ απροσπέλαστε φονιά.

Ο Γιάννης Νικολόπουλος, εφοδιασμένος με τεράστια πνευματικά, ψυχικά κι αγωνιστικά προσόντα, αταλάντευτος κομμουνιστής, με πλούσιο λογοτεχνικό, αντιστασιακό και φιλοσοφικό έργο, αληθινός και ανθρώπινος, δεν μπόρεσε άλλο να κρατήσει τα ηνία της ζωής, λύγισε - με το κεφάλι ψηλά μέχρι την τελευταία του πνοή, σαν να 'θελε να δώσει τη στερνή του συμβουλή, σαν να ήθελε ν' αναλύσει, όπως το συνήθιζε, την αξία του ιδεολογικού αγώνα και την κοσμοθεωρία του μαρξισμού - λενινισμού.

Αρρωστος κι ανήμπορος, μα πιστός πάντα στη συνεδρίαση της ΚΟΒ, επίμονος, σταθερός, αλύγιστος, πολλές φορές μονότονος και κουραστικός, με πάντα πρώτο του θέμα την ιδεολογική δουλιά στο Κόμμα σαν σωστή γνώση και αφετηρία κάθε αγωνιστικής προσπάθειας - και νικήθηκε από τον πανδαμάτορα χρόνο.

Στέκομαι με θαυμασμό και δέος απέναντί του. Προσκυνώ την απλότητα και ταπεινότητά του... «Πως δεν κάναμε και τίποτα σπουδαίο... μόνο που βρεθήκαμε σ' ένα υγρό κελί με κλειστές καγκελόπορτες, μόνο που μας φόρεσαν χειροπέδες, να μην μπορούμε να πιάσουμε μολύβι. Τη σκέψη μας όμως και την ψυχή μας δεν μπόρεσαν να αλυσοδέσουν και γίνονταν οι ιδέες σήματα Μορς στον τοίχο του κελιού μας. Να ζήσουμε και να πεθάνουμε, για ένα όραμα, για ένα μας ιδανικό». Καλή σου στράτα για κει που πας Γιάννη Νικολόπουλε..!


Βασίλης ΛΙΟΓΚΑΡΗΣ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ