Το πρώτο κύμα διαμαρτυριών της προηγούμενης βδομάδας σε δεκάδες γερμανικές πόλεις ανάγκασε την κυβέρνηση Σοσιαλδημοκρατών και Πρασίνων σε μια πρώτη υποχώρηση: Να καταβληθεί το υποβιβασμένο επίδομα ανεργίας-κοινωνικής βοήθειας από το Γενάρη και όχι από το Φλεβάρη 2005 και το αφορολόγητο παιδικό ποσό των 4.100 ευρώ να υπολογίζεται από τη μέρα της γέννησης του παιδιού και όχι από την ηλικία των 15 χρόνων.

Αυτή η κυβερνητική υπόσχεση δεν ανταποκρίνεται στο αίτημα των εκατοντάδων χιλιάδων διαμαρτυρόμενων, που, όπως αναγγέλλουν οι διοργανωτές των κινητοποιήσεων, δεν πρέπει να είναι μια απλή «αισθητική» επέμβαση, αλλά η απόσυρση όλης της δέσμης «Χαρτς 4».

Ετσι, αποφασίστηκε η επέκταση των συγκεντρώσεων και διαδηλώσεων και η Γερμανία βίωσε τη χτεσινή Δευτέρα μια από τις μεγαλύτερες κινητοποιήσεις των τελευταίων χρόνων: Χιλιάδες άνεργοι και εργαζόμενοι κατέβηκαν σε 100 πόλεις στους δρόμους, ανάμεσα στις οποίες συμπεριλήφθηκαν το Βερολίνο και 20 δυτικογερμανικές όπως Κολονία, Στουτγκάρδη, Ντόρτμουντ, Σααρμπρίγκεν, Αμβούργο, Εσσεν κλπ.

Κινητήρια δύναμη είναι η απογοήτευση από τις πολλές υποσχέσεις της πολιτικής και η διαπίστωση της πραγματικότητας: Οτι η θέση των εκατομμυρίων ανέργων και εργαζομένων διαρκώς χειροτερεύει, ότι εκατομμύρια ανθρώπων γίνονται φτωχότεροι, ενώ μερικές εκατοντάδες θησαυρίζουν.

Ωστόσο, ο καγκελάριος και γενικά η λεγόμενη κοκκινοπράσινη κυβέρνηση έχουν τη γνώμη ότι δεν είναι αυτό η αιτία της αγανάκτησης, αλλά η κακή ενημέρωση για τα «ευεργετήματα» που φέρνει το «μεταρρυθμιστικό» κυβερνητικό έργο. Ετσι, όπως αναφέρει ο γερμανικός Τύπος, αποφασίστηκε να διατεθούν από σήμερα και έως το τέλος του τρέχοντος έτους και άλλα εκατομμύρια ευρώ για να προπαγανδιστούν καλύτερα οι κυβερνητικές μεταρρυθμίσεις και να «διαφωτιστούν» και να πειστούν άνεργοι και εργαζόμενοι.

Βέβαια, δε λείπουν και οι έμμεσοι και άμεσοι υποστηρικτές των «μεταρρυθμίσεων», που ακριβώς αυτή τη στιγμή δυσκολεύουν τις προσπάθειες των διαμαρτυρόμενων. Είναι πρώτα η κορυφή της Ομοσπονδιακής Ενωσης των Συνδικάτων (DGB), που αποστασιοποιείται, κατηγορώντας τους οργανωτές των κινητοποιήσεων για δημαγωγία και για δήθεν προσέγγιση «αριστερών και δεξιών» κατά της κυβέρνησης.

Με άλλα λόγια, αλλά με το ίδιο περιεχόμενο είναι η δήλωση του καγκελαρίου Σρέντερ στο προ ημερών συνέδριο του SPD του ανατολικού κρατιδίου του Βρανδεμβούργου. Μίλησε για «λαϊκό μέτωπο» μεταξύ της αντιπολιτευόμενης Χριστιανοδημοκρατίας και του ΚΟΔΗΣΟ, παρά το γεγονός ότι βασικά η πρώτη όπως και ο Σύνδεσμος των Γερμανών βιομηχάνων υποστηρίζουν τις μειώσεις των κοινωνικών παροχών και το ΚΟΔΗΣΟ συγκυβερνά με το SPD σε δύο κρατίδια: «Οταν βλέπει κανείς αυτό το νέο λαϊκό μέτωπο με τον ανελέητο λαϊκισμό του δε νιώθει κανείς καλά» και «στους δρόμους» γίνεται τώρα «μια συμμαχία της ανοησίας» (Σρέντερ).

Το μέτωπο των διαμαρτυρόμενων που είναι ευρωαριστερές δυνάμεις, κοινωνικές δυνάμεις και φόρουμ, εκκλησιαστικές οργανώσεις, ξεχωριστά άτομα, συνδικαλιστές της βάσης, αντιμετωπίζει και μια άλλη δυσκολία: Τις αλληλοσυγκρουόμενες δημοσιευόμενες δηλώσεις από την πλευρά του ΚΟΔΗΣΟ. Ενώ επίσημα το κόμμα αυτό έχει ταχθεί κατά του «Χαρτς 4» δημοσιεύονται δηλώσεις στελεχών του ότι βρίσκουν «θετικές πλευρές» σ' αυτό, χωρίς αυτοί οι υποστηρικτές να επικρίνονται από την ηγεσία. Γενικά, ενώ οι αριστερές δυνάμεις αποτελούν μια από τις ισχυρές φάλαγγες των κινητοποιήσεων, διαπιστώνεται ότι τα αριστερά κόμματα όχι μόνο δεν είχαν πάρει την πρωτοβουλία και δεν είχαν τεθεί επικεφαλής τους, αλλά και δεν έχουν κάνει έως τώρα αρκετά εμφανή την πρωτοβουλιακή παρουσία τους.

Ισως αυτή η έλλειψη να αποδειχτεί τελικά ως μια από τις βασικές αιτίες του τελικού αποτελέσματος του κινήματος των τωρινών διαμαρτυριών - εκτός και στην πορεία σημειωθεί αλλαγή.

Το «Χαρτς 4» σημαίνει:

• Ο άνεργος οφείλει βασικά να αποδεχτεί κάθε προσφερόμενη εργασία, ανεξάρτητα αν δεν ανταποκρίνεται στην έως τώρα εργασία του ή στην ειδίκευση, αν οι όροι εργασίας είναι χειρότεροι, ή ο τόπος δουλιάς είναι πολύ μακριά από την κατοικία. Επίσης, αν το ημερομίσθιο (μισθός) είναι σημαντικά κάτω από το καθορισμένο ή ακόμα και από την τοπική αμοιβή (Ενας άνεργος δάσκαλος οφείλει να δεχτεί προσφορά εργασίας ως λογιστής σε παιδικό κήπο!). Αλλά υπάρχουν και εξαιρέσεις από τον κανόνα: Ενας άνεργος χειρουργός δεν επιτρέπεται να εξαναγκαστεί να εργαστεί στην οικοδομή!
• Αν ο άνεργος αρνηθεί να αρχίσει εργασία, που κατά την κρίση των αρμοδίων είναι «αρμόζουσα», τότε το επίδομα μειώνεται επί ένα 3μηνο κατά 30%. Η ίδια μείωση απειλείται, αν ο άνεργος δεν αναπτύσσει ο ίδιος πρωτοβουλία για εξεύρεση εργασίας (στα επίσημα 4,5 εκατομ. ανέργων!)
• Για άνεργο ηλικίας κάτω από τα 25 χρόνια οι κυρώσεις αρχίζουν με την πρώτη απόρριψη της προσφερόμενης εργασίας: Για τρεις μήνες δε θα παίρνει κανένα επίδομα.