ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Απαράδεκτη συμπεριφορά

Παπαγεωργίου Βασίλης

Το περιστατικό συνέβη το απόγευμα του Σαββάτου, σε αστικό λεωφορείο της γραμμής Χαλκοκονδύλη - Μεταμόρφωσης (Β9) και μας το μετέφερε αυτόπτης μάρτυρας. Κάποια στιγμή, ανέβηκαν στο λεωφορείο τρεις ελεγκτές και άρχισαν τον έλεγχο των εισιτηρίων. Φτάνοντας σ' έναν επιβάτη - ολοφάνερα οικονομικό μετανάστη - και διαπιστώνοντας ότι δεν έχει «ακυρώσει» το εισιτήριό του, του συμπεριφέρθηκαν σκαιότατα. Το ίδιο, και ακόμη χειρότερα, έκαναν αμέσως μετά, σε γυναίκα μετανάστρια, η οποία ανέβηκε στο λεωφορείο και αντιμετώπισε την «αυστηρότητα» των τριών ελεγκτών, πριν προλάβει να ακυρώσει το εισιτήριό της (μέχρι που την τραβολογούσαν βίαια, για να τη βγάλουν από το λεωφορείο...). Να σημειωθεί πως η απαράδεκτη αυτή συμπεριφορά των ελεγκτών προκάλεσε τις εύλογες αντιδράσεις άλλων επιβατών, οι οποίοι - εκτός των άλλων - ζήτησαν από τους πρώτους και τα στοιχεία τους, χωρίς, όμως, αυτοί να τα δώσουν.

Επειδή το προαναφερόμενο απαράδεκτο περιστατικό, δεν είναι ούτε το πρώτο, ούτε το δεύτερο, που αφορά στη συμπεριφορά ελεγκτών του ΟΑΣΑ, είναι φανερό πως το πρόβλημα έχει κάποιες βαθύτερες ρίζες. Περιμένουμε, λοιπόν, τις αντιδράσεις της Διοίκησης του Οργανισμού...

Χωρίς ενημέρωση

Πάνω από μιάμιση ώρα κρατάνε τα «δελτία ειδήσεων» των ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών, αλλά συνήθως μόνο ένα «θέμα» χωράνε. Οπως, τις περασμένες μέρες, που, με αφορμή τις υποθέσεις Τσιτουρίδη - Βούγια, όλος ο πολύτιμος και πανάκριβος τηλεοπτικός χρόνος ξοδευόταν για τους ανούσιους καυγάδες ανάμεσα σε νεοδημοκράτες και ΠΑΣΟΚους - πολιτικούς τε και δημοσιογράφους - που εμφανίζονται στα «παράθυρα». Ετσι, όσοι δεν προσφεύγουν στις εφημερίδες και δεν έχουν άλλες πηγές πληροφόρησης - κι είναι πάρα πολλοί που «ενημερώνονται» μόνον από την τηλεόραση - δε μαθαίνουν τίποτα άλλο από τα πολλά και σοβαρά που συμβαίνουν στην Ελλάδα και σ' όλο τον κόσμο. Κι ύστερα κάποιοι απορούν δήθεν, γιατί οι πολίτες αδρανούν και δεν αγωνίζονται για τα προβλήματά τους και γιατί ψηφίζουν ΝΔ ή ΠΑΣΟΚ. Λες και δεν ξέρουν ότι ο ανενημέρωτος πολίτης εύκολα αποπροσανατολίζεται και χειραγωγείται...

Περί εθελοντισμού...

Στις 540 ανέρχονται οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (ΜΚΟ) που είναι καταγεγραμμένες στο Μητρώο του υπουργείου Υγείας και πρέπει, μέχρι τις 10 του Οκτώβρη, να παραδώσουν διάφορα στοιχεία, τα οποία έχει ζητήσει η ηγεσία του τελευταίου.

Σας θυμίζουμε, ότι οι ΜΚΟ επιχορηγούνται με ποσά από διάφορα υπουργεία για την ανάπτυξη ανθρωπιστικής - όπως την ονομάζουν οι ίδιες - δράσης στην Ελλάδα και σ' όλο τον κόσμο. Ελπίζουμε, λοιπόν, τα όποια στοιχεία συγκεντρώσει το υπουργείο Υγείας να δοθούν στη δημοσιότητα, μια και έχει πολύ ενδιαφέρον να μάθουμε, λόγου χάριν, πόσα χρήματα δόθηκαν - ιδιαίτερα απ' το υπουργείο Εξωτερικών - για την προστασία της σαρανταποδαρούσας στο Θιβέτ ή κάποιο κατακαημένο λουλούδι σε κάποιο μακρινό δάσος του πλανήτη.

Και τότε θα φανεί πόσο εθελοντική (και ανθρωπιστική) είναι η προσφορά τους...

... και η Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη

Στη θέση των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (ΜΚΟ) η σημερινή ηγεσία του υπουργείου Υγείας φαίνεται να προκρίνει την Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη (ΕΚΕ) απ' τις επιχειρήσεις.

Και τι είναι η ΕΤΕ; «Οι περισσότεροι ορισμοί της ΕΤΕ την περιγράφουν ως μια έννοια, σύμφωνα με την οποία εταιρίες εντάσσουν σε εθελοντική βάση, στις επιχειρηματικές δραστηριότητες και συναλλαγές τους με τους άμεσα και έμμεσα εμπλεκόμενους (stakeholders), κοινωνικές και περιβαλλοντικές οργανώσεις», όπως έγραψαν οι «Σύμβουλοι Επιχειρήσεων» (ένθετο της «Ημερησίας») στο τεύχος του Απρίλη 2004.

Για παράδειγμα: Μια επιχείρηση αντί να κάνει διαφημιστικές καταχωρήσεις, θα προσφέρει πορτοκαλάδες ή μπλουζάκια σε κάποιον καταυλισμό Τσιγγάνων και θα εκθειάζεται η ευαισθησία της επιχείρησης με πολλά μπράβο: Δηλαδή και πάλι διαφήμιση, αλλά περισσότερο «έξυπνη», πιο ραφιναρισμένη και, πάνω απ' όλα, με... κοινωνική ευαισθησία!

΄Η, άλλο παράδειγμα: Να επιδοτεί η κυβέρνηση μια επιχείρηση, ώστε η τελευταία να λειτουργεί παιδικούς σταθμούς για τα παιδιά των εργαζομένων σ' αυτήν. Δηλαδή και πάλι προνόμια για τους επιχειρηματίες.

Πολιτική καρμανιόλα

Η οργή και η θλίψη δεν είναι αρκετή. Η τραγωδία, εδώ και χρόνια, επαναλαμβάνεται, στην κυριολεξία σαν «χρονικό προαναγγελθέντος θανάτου». Μαλιακός, Τέμπη, Κόρινθος - Πάτρα και ξανά Μαλιακός... Κάθε φορά προστίθενται κι άλλοι νεκροί στον ατέλειωτο κατάλογο. Αυτή τη φορά, το φόρο του αίματος πάνω στην άσφαλτο πλήρωσαν 7 μαθητές. Οι ευθύνες, που βιαστικά κάποιοι θέλουν να αποδώσουν είτε στην «υπερβολική ταχύτητα» είτε στον «ανθρώπινο παράγοντα», δεν αποτελούν παρά μια μικρή παρωνυχίδα της αλήθειας.

Η μεγάλη αλήθεια για τους πραγματικούς φταίχτες είναι αλλού. Πρέπει να αναζητηθεί στην εγκληματική πολιτική των κυβερνήσεων, τόσο του ΠΑΣΟΚ, όσο και της ΝΔ, που εδώ και πολλά χρόνια - και παρά τα εκατοντάδες δυστυχήματα, που στοιχίζουν τη ζωή σε 80 ανθρώπους κάθε χρόνο - ενεργούν για την αναβάθμιση του φονικού «πετάλου του Μαλιακού» μόνο με ανούσιες εξαγγελίες και σχέδια επί χάρτου. Κι ας έχει βρεθεί στο πόδι τόσες φορές ολόκληρη η περιοχή της Φθιώτιδας - αλλά και των γύρω νομών - στην οποία δεν μπορείς να βρεις ούτε μία οικογένεια, που να μην έχει χάσει συγγενή ή φίλο στην «εθνική» αυτή λαιμητόμο. Κι ας έχει φέρει το ΚΚΕ τόσες φορές το όλο θέμα στη Βουλή...

Το αυτί των κυβερνώντων δεν ιδρώνει! Και δεν ιδρώνει, γιατί - και στο θέμα των δημόσιων έργων - η πολιτική τους είναι προσανατολισμένη όχι στις ανάγκες του λαού, αλλά σε άλλες προτεραιότητες και, προπάντων, στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων των μεγαλοεργολάβων. «Δεν υπάρχουν λεφτά», έλεγαν εδώ και χρόνια για το «πέταλο του Μαλιακού». Για να δώσουν, όμως, 300 εκατ. ευρώ για επίδειξη πολυτέλειας με τη στέγη Καλατράβα, ή για να δίνουν 2 εκατ. ευρώ κάθε μήνα για να παρακολουθεί το ΖΕΠΕΛΙΝ τις λαϊκές κινητοποιήσεις, δηλαδή για τη γιγάντωση της κρατικής τρομοκρατίας, βρήκαν αμέσως τα χρήματα. Για να αποκομίσουν μόνο και μόνο τεράστια υπερκέρδη οι μεγαλοεργολάβοι και οι τραπεζίτες, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ μελετούσαν δικομματικά και αδιαίρετα την περιβόητη ζεύξη του Μαλιακού με το ληστρικό σύστημα της «σύμβασης παραχώρησης», δηλαδή στο ποιοι μεγαλοεργολάβοι θα το αναλάβουν και θα το εκμεταλλεύονται. Ετσι, στο δρόμο - καρμανιόλα τα πολύνεκρα δυστυχήματα συνεχίζονται ως εγκλήματα των διαχειριστών της εξουσίας.

Σήμερα, λοιπόν, όλοι αυτοί που εφάρμοσαν για χρόνια την πολιτική - φονιά ενίσχυσης των κερδών του κεφαλαίου, χύνουν κροκοδείλια δάκρυα και αφήνουν υποκριτικές λεκτικές κορόνες συμπαράστασης προς τις οικογένειες των θυμάτων. Γι' αυτό και ο λαός πρέπει να τους γυρίσει την πλάτη για πάντα και να αλλάξει σελίδα. Να αγωνιστεί μαζί με το ΚΚΕ, που θεωρεί ότι το δημόσιο έργο πρέπει να εκτελείται με γνώμονα την ικανοποίηση των αναγκών του λαού και των εργαζομένων και όχι τα συμφέροντα των μονοπωλίων του κλάδου και να είναι λαϊκή ιδιοκτησία. Για να γίνει αυτό, προϋπόθεση είναι η κοινωνική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής και, σ' αυτό το πλαίσιο, ένας κρατικός φορέας, που θα κατανέμει σχεδιασμένα τη χρηματοδότηση και το εργατικό δυναμικό και θα αγκαλιάζει το σύνολο των δραστηριοτήτων της μελέτης, κατασκευής και συντήρησης έργων, στο πλαίσιο του κεντρικού σχεδιασμού της λαϊκής οικονομίας. Αλλά αυτό απαιτεί άλλη πολιτική, άλλη λαϊκή εξουσία.