Χτες το πρωί, στο Ασπρονέρι, στον τόπο της θυσίας, όπου οι γονείς, τ' αδέλφια, άλλοι συγγενείς και φίλοι των επτά αδικοχαμένων μαθητών, τέλεσαν τρισάγιο, επαναλήφτηκαν όσα προχτές διαδραματίστηκαν στις κηδείες των παιδιών στο Ζάρκο, στη Φαρκαδόνα, στο Γροιζάνο και στο Διάσελο. Ακούστηκαν, ξανά, οι σπαρακτικές φωνές των μανάδων, το κλάμα των πατεράδων, οι ασυγκράτητοι λυγμοί των αδελφών. Ακούστηκαν, βέβαια, και λόγια συμπάθειας, συμπόνιας και παρηγοριάς.

Ομως, οι χαροκαμένοι, αν και νιώθουν ότι η Ελλάδα ολόκληρη έχει συγκλονιστεί και θρηνεί το χαμό των βλασταριών τους, ξέρουν πως το σταυρό του μαρτυρίου, στο δρόμο προς το Γολγοθά, θα τον σηκώσουν μόνοι τους. Και χρειάζονται μεγάλη δύναμη και πολύ κουράγιο, γιατί για το γονιό, που χάνει ένα παιδί σε ηλικία 15 χρονών, το πένθος, όσο κι αν είναι βαρύ, κρατάει μια ζωή. Σε τραγική κατάσταση βρίσκονται τα παιδιά που «είδαν» από κοντά το θάνατο να παίρνει φίλους και συγγενείς και χρειάζονται τη βοήθεια ψυχολόγων και άλλων ειδικών, για να μπορέσουν να ξαναπροσαρμοστούν ομαλά στη σχολική ζωή.

Αλλά, αν ο πόνος συνηθίζεται, το άδικο δεν αντέχεται κι ο εμπαιγμός δε συγχωρείται. Κι οι συγγενείς των θυμάτων λυγίζουν στη σκέψη πως τα παιδιά τους στάλθηκαν «πεσκέσι» στο χάροντα. Το καταλαβαίνεις αυτό βλέποντας την οργή στα μάτια τους κι ακούγοντας τα «κατηγορώ» τους.

Τρεις μέρες μετά την τραγωδία κι εκείνη η θλιβερή σιωπή των πρώτων στιγμών, όταν έφταναν «τα κακά μαντάτα», εξακολουθεί να πλανιέται πάνω από τη Φαρκαδόνα και τα τρία χωριά που θρηνούν τις απώλειες των παιδιών. Μια σιωπή, όμως, που «φωνάζει» πολλά. Οι κάτοικοι αρνούνται να μοιρολογήσουν στα αδηφάγα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και μιλούν μόνο για να καταγγείλουν.

Κατηγορούν τους κυβερνώντες - τωρινούς και προηγούμενους - και τους άλλους αρμοδίους, ως ηθικούς αυτουργούς και συνεργούς του εγκλήματος, επειδή:

• Δε φρόντισαν για την ασφαλή οδική μεταφορά των χιλιάδων μαθητών από τα Τρίκαλα στην Αθήνα.
• Δεν προχώρησαν τα έργα διαμόρφωσης της Εθνικής Οδού - ιδιαίτερα στο φονικό «πέταλο» του Μαλιακού και στα Τέμπη - παρά τις επανειλημμένες υποσχέσεις και δεσμεύσεις τους.

Είναι οργισμένοι όταν ακούν κυβερνητικούς και άλλους υπεύθυνους να δηλώνουν «αθώοι τους αίματος», επιχειρώντας να φορτώσουν όλες τις ευθύνες στις πλάτες ενός νταλικέρη ή να τις διαχύσουν στο «κοινωνικό σύνολο». Κι αγανακτούν όταν τους βλέπουν να προσποιούνται τους συμπονούντες, για να μην υποστούν το πολιτικό κόστος για την εγκληματική αδιαφορία και προκλητική αδράνειά τους...

Αν θέλει κάποιος να «ζυγίσει» τη βαρύτητα των κυβερνητικών υποσχέσεων για έργα και άλλα μέτρα, που ακούστηκαν, αυτές τις μέρες, μ' αφορμή το φονικό στο Ασπρονέρι, δεν έχει παρά να δει τι έγιναν οι ανάλογες υποσχέσεις μετά το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη, που είχε αποτέλεσμα το θάνατο 21 μαθητών από το Νομό Ημαθίας και τον τραυματισμό πολλών άλλων.

Πέρασε, λοιπόν, από τότε ενάμισης, σχεδόν, χρόνος κι ακόμα δεν ξεκίνησε κανένα έργο για τη βελτίωση της κατάστασης σ' αυτό το κομμάτι της Εθνικής Οδού Αθήνας - Θεσσαλονίκης, το οποίο μαζί με το φονικό «πέταλο» του Μαλιακού αποτελούν τα δυο πιο επικίνδυνα σημεία της, ενώ ούτε η υπόθεση της δικαστικής διερεύνησης και της τιμωρίας των ενόχων και των υπευθύνων προχώρησε.

Ως γνωστόν, για την περιοχή των Τεμπών προβλέπεται η κατασκευή ενός νέου λεωφορειόδρομου, μήκους 25 χιλιομέτρων, από τον Ευαγγελισμό μέχρι τη Σκοτίνα, ενώ θα γίνουν δίδυμες σήραγγες μήκους 11 χιλιομέτρων και δίδυμες κοιλαδογέφυρες μήκους 1,5 χλμ. Προβλέπεται, επίσης, η διατήρηση του υφιστάμενου τμήματος της Εθνικής Οδού, που διέρχεται από την Κοιλάδα, και η βελτίωσή του, ώστε να καταστεί δρόμος ιδιαίτερης περιβαλλοντικής σημασίας.

Κι ενώ οι μελέτες των έργων είναι έτοιμες από το 2002, η έναρξη της κατασκευής τους καθυστερεί απαράδεκτα και εγκληματικά, επειδή οι κυβερνήσεις - πρώτα του ΠΑΣΟΚ και στη συνέχεια της ΝΔ - επέλεξαν να εκτελεστούν κι αυτά τα έργα με τη γνωστή μέθοδο της σύμβασης - παραχώρησης (αυτοχρηματοδότηση). Μια μέθοδος που, εκτός των άλλων, συνεπάγεται μεγάλες καθυστερήσεις, καθότι είναι μεγάλα τα συμφέροντα που «διαγκωνίζονται» για να πάρουν τα έργα και, φυσικά, μεγάλες οι «κονόμες» των εργολάβων και όσων τα διαχειριστούν.

Αμέσως μετά την τραγωδία των Τεμπών, οι τότε κυβερνώντες δεσμεύονταν για γρήγορη έναρξη και προγραμματισμένη ολοκλήρωση των έργων.

Στις 30 Οκτώβρη 2003, η τότε υπουργός Περιβάλλοντος - Χωροταξίας και Δημοσίων Εργων, Βάσω Παπανδρέου, δήλωνε από τη Λάρισα ότι:

• Είχαν, ήδη, προεπιλεγεί 4 επιχειρησιακοί όμιλοι που θα μετείχαν στο διαγωνισμό για την ανάληψη των έργων.
• Μέχρι τον Ιούλη του 2004 θα είχε ανακηρυχτεί ο ανάδοχος, θα υπογραφόταν η σύμβαση και θα είχε κυρωθεί στη Βουλή.
• Σε 48 μήνες από την έναρξη της σύμβασης παραχώρησης τα έργα θα περαιωθούν.
• Για τη βελτίωση των συνθηκών ασφάλειας στην υπάρχουσα οδό, που διασχίζει τα Τέμπη, καθορίστηκε αποκλειστική προθεσμία τευχών δημοπράτησης 7 μηνών.

Εκτοτε πέρασε κοντά ένας χρόνος και ουδέν από εκείνα για τα οποία η υπουργός του ΠΑΣΟΚ είχε δεσμευτεί υλοποιείται.

Ετσι, τη σκυτάλη των υποσχέσεων και των δεσμεύσεων ανέλαβε ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ της κυβέρνησης της ΝΔ, Γ. Σουφλιάς, ο οποίος δήλωνε - κι αυτός από τη Λάρισα - στις 14 Ιούνη του 2004, ότι:

• Η νέα κυβέρνηση θα επιταχύνει τις διαδικασίες, ώστε μέχρι το 2004 να έχει αναδειχτεί ο ανάδοχος του έργου.
• Οι εργασίες κατασκευής θα ξεκινήσουν στις αρχές του 2005 και θα ολοκληρωθούν σε συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα.

Πέρασαν από τότε κοντά στους 5 μήνες κι ακόμα δεν ξεκίνησε τίποτα στα Τέμπη.

Αλλά, δεν είναι μόνο ότι τα έργα δεν ξεκινούν, είναι και ότι κανείς δεν έχει τιμωρηθεί για εκείνο το έγκλημα. Βεβαίως, δεν τιμωρήθηκαν οι ηθικοί αυτουργοί - αρμόδιοι της κυβέρνησης και άλλων υπηρεσιών - διότι αυτοί, ως είθισται εν Ελλάδι, δεν ήταν κατηγορούμενοι! Για το μακελειό στα Τέμπη κατηγορούνται ο οδηγός της νταλίκας, οι δύο συνιδιοκτήτες της, εκ των οποίων ο ένας ήταν και ο υπεύθυνος φόρτωσης του φορτηγού με τις πλάκες ξυλείας, ο γενικός διευθυντής της εταιρίας, εκ μέρους της οποίας είχε φορτωθεί το εμπόρευμα από το εργοστάσιό της στον Προβατώνα Εβρου, ο διευθυντής του εργοστασίου κι ένα ακόμα στέλεχος της επιχείρησης.

Ο μόνος που κρατήθηκε ήταν ο 43χρονος οδηγός της νταλίκας Δημήτρης Ντόλας, ο οποίος έμεινε στις φυλακές Ιωαννίνων για 14 μήνες κι αφέθηκε ελεύθερος αφού κατέβαλε πρόστιμο 30.000 ευρώ, με τον όρο να εμφανίζεται κάθε 1η και 15η του μήνα στο Αστυνομικό Τμήμα Σερρών, ενώ του απαγορεύεται η έξοδος από την Ελλάδα...

«Χάθηκαν άδικα για να βγάζουν κάποιοι χρήματα». «Θυσιάζουν ανθρώπινες ζωές για το κέρδος». «Νιώθουμε αγανάκτηση για τους υπεύθυνους, να παρθούν άμεσα μέτρα». Είναι μερικές μόνο φράσεις από εκείνες που ακούστηκαν χτες από τα χείλη των δεκαεφτάχρονων μαθητών της Θεσσαλονίκης που συγκεντρώθηκαν στο Αγαλμα Βενιζέλου για να διαδηλώσουν την οργή τους για το έγκλημα στο «πέταλο» του Μαλιακού. Φράσεις που δείχνουν ότι εκείνο που προσπαθεί απελπισμένα να κρύψει η κυβέρνηση, τις τεράστιες πολιτικές ευθύνες για το δυστύχημα, αποτελεί κοινό μυστικό για την πλειοψηφία όχι μόνο των μαθητών, αλλά και όλων εκείνων που ξέρουν καλά πως το αίμα στην άσφαλτο κρύβει από πίσω του τη δίψα κάποιων να κερδίζουν με τις ευλογίες της τωρινής και της προηγούμενης κυβέρνησης.

Με πρωτοβουλία γυμνασίων και λυκείων από τη Σταυρούπολη, τις Συκεές και τη Νεάπολη, οι μαθητές της Θεσσαλονίκης τίμησαν χτες τη μνήμη των αδικοχαμένων συμμαθητών τους με τον καλύτερο τρόπο. Τη μέρα της πανελλήνιας πένθιμης αργίας πραγματοποίησαν διαδήλωση στο κέντρο της πόλης και απαίτησαν να φτιαχτεί άμεσα το σημείο - καρμανιόλα, αλλά και κάθε άλλος δρόμος που μπορεί να στερήσει στο μέλλον τις ζωές ανθρώπων. Το πανό στην κεφαλή της πορείας, που ακολούθησε, θύμιζε τη δολοφονία των Τεμπών και έβαζε αμείλικτο το ερώτημα: «Τότε 21, τώρα 7, στο μέλλον; Κέρδος τελικά ή ανθρώπινες ζωές;».

Οι μαθητές, κρατώντας μαύρες σημαίες στα χέρια, κατευθύνθηκαν με πορεία στο υπουργείο Μακεδονίας - Θράκης, όπου πραγματοποίησαν καθιστική διαμαρτυρία για μισή περίπου ώρα. Αντιπροσωπεία των μαθητών συναντήθηκε με στελέχη του υπουργείου και κατέθεσαν τα αιτήματά τους, ενώ ομόφωνη ήταν η απόφαση να συνεχιστούν οι κινητοποιήσεις με αποχή από τα μαθήματα τις τελευταίες ώρες της πρωινής βάρδιας την επόμενη Τετάρτη 6 Οκτώβρη και συγκέντρωση στις 12 το μεσημέρι στο Αγαλμα Βενιζέλου. Για το σκοπό αυτό, οι μαθητές των σχολείων Σταυρούπολης, Νεάπολης και Συκεών καλούν τους αντιπροσώπους όλων των σχολείων της Θεσσαλονίκης το Σάββατο, στις 5 το απόγευμα στο ΕΚΘ προκειμένου να συντονίσουν τη δράση τους.