ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Το ποτάμι της οργής

Ενα ατέλειωτο ποτάμι που ξεχείλιζε από οργή και αγανάκτηση, κατά της πολιτικής του δικομματισμού, που γεννά τραγωδίες και ποτίζει με ανθρώπινο αίμα δεκάδες χιλιόμετρα ασφάλτου, ήταν οι χτεσινές και προχτεσινές διαδηλώσεις στο φονικό «πέταλο του Μαλιακού». Ωστόσο, οι ηγεσίες της κυβέρνησης και του ΠΑΣΟΚ επιχείρησαν, για άλλη μια φορά, να αποσείσουν τις τεράστιες πολιτικές τους ευθύνες με υπεκφυγές, ανούσια «θα» και μετάθεση ευθυνών. Με «άσφαιρα πυρά», δηλαδή με γενικόλογες εξαγγελίες μέτρων για την οδική ασφάλεια, χωρίς ειρμό και χρονοδιαγράμματα. Με αφορισμούς για τα «ανθρώπινα λάθη» των οδηγών. Με ασύστολο εμπαιγμό περί δήθεν επίσπευσης των έργων μετατροπής του «πετάλου» σε ασφαλή και σύγχρονο κλειστό αυτοκινητόδρομο, που θα ολοκληρωθούν το 2007 και ...βλέπουμε!

Χωρίς ίχνος, μάλιστα, ντροπής, τόσο ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, όσο και άλλοι κυβερνητικοί και μη παράγοντες έφτασαν στο σημείο - διαστρέφοντας πλήρως την αλήθεια - να ρίχνουν τα βάρη για τη μη κατασκευή του αυτοκινητοδρόμου σε «τοπικούς φορείς» και «τοπικά συμφέροντα», οι οποίοι έκαναν προσφυγές για να μη γίνει η περιβόητη ζεύξη του Μαλιακού! Ολοι αυτοί «ξεχνούν» ότι επί δεκαπέντε και πάνω χρόνια που μελετούσαν τη λύση της ζεύξης με το σύστημα της «σύμβασης παραχώρησης», γνωστής και ως αυτοχρηματοδότησης, για να μπορούν οι μεγαλοεργολάβοι να εισπράξουν διπλά κέρδη - και από την κατασκευή και από την εκμετάλλευση - άφηναν στην τύχη του τον υπάρχοντα δρόμο. «Ξεχνούν» ότι οι κάτοικοι της περιοχής πάντα διεκδικούσαν, ανεξάρτητα από την οποιαδήποτε χάραξη επιλεγεί, την αναβάθμιση του υπάρχοντος δρόμου - λαιμητόμου. «Ξεχνούν» ότι ο πρωταρχικός λόγος για την εγκατάλειψη της λύσης της ζεύξης ήταν ότι κρίθηκε ασύμφορη από τους μεγαλοκατασκευαστές, καθώς οι τελικές μελέτες, που στοίχισαν μερικά δισ. δρχ., ανέβαζαν το κόστος από τα 100 στα 270 δισ. δρχ.

Μα κι αλλιώς να ήταν τα πράγματα, πότε κάποιες προσφυγές σταμάτησαν κάποια έργα; Μήπως σταμάτησε η κατασκευή του αεροδρομίου των Σπάτων με την προσφυγή για τη μη «ταπείνωση» - έτσι ονόμασαν την καταστροφή - του λόφου Ζάγανι, στον οποίο βρίσκονταν λείψανα σπανιότατου παλαιολιθικού οικισμού; Μήπως δεν έγινε η ζεύξη Ρίου - Αντιρρίου, παρά τις προσφυγές των πλοιοκτητών φέρι - μποτ και καταστηματαρχών; Μήπως δεν έγινε η Δυτική Περιφερειακή του Υμηττού, μετά τις προσφυγές - κι ας στοίχισε στο Δημόσιο 75 δισ. δρχ. παραπάνω η διόρθωση της χάραξης; Μήπως δεν έγιναν τόσα Ολυμπιακά έργα σε περιοχές, όπου οι προσφυγές φορέων και κατοίκων ήταν δικαιολογημένες, παρά αυτές τις προσφυγές;

Αλλά βέβαια - θα πει κανείς - για τους κυβερνώντες όσοι περνούν από το «πέταλο του Μαλιακού», τα Τέμπη ή την Κορίνθου - Πάτρας, κινδυνεύοντας ανά πάσα στιγμή η ζωή τους, δεν έχουν σχέση ούτε με τη νέα «Μεγάλη Ιδέα» της Ολυμπιάδας των χορηγών, ούτε με τις προτεραιότητες που επιτάσσουν τα συμφέροντα των μεγαλοεργολάβων. Γι' αυτό και τα συγκεκριμένα σημεία παραμένουν δρόμοι - καρμανιόλες, και στη «σκοτεινή πλευρά» των τόσων «πακέτων Ντελόρ». Ας πάψουν, λοιπόν, να παπαγαλίζουν τα περί δήθεν «τοπικών συμφερόντων». Κανέναν δεν πρόκειται να ξεγελάσουν. Το ποτάμι της οργής δε γυρίζει πίσω.

Οι πολιτικές ευθύνες

Παπαγεωργίου Βασίλης

Οταν στις δυο τελευταίες δεκαετίες έχουν σκοτωθεί περισσότεροι από 450 άνθρωποι στο «πέταλο» - καρμανιόλα του Μαλιακού κόλπου και δεν έχουν ακόμη ούτε καν ξεκινήσει τα απαιτούμενα έργα, τότε - και πριν απ' οτιδήποτε άλλο - υπάρχουν σοβαρότατες πολιτικές ευθύνες, σε όλες τις μέχρι σήμερα κυβερνήσεις. Πολύ περισσότερο, όταν οι τοπικοί και άλλοι φορείς (ανάμεσά τους και το ΚΚΕ) έχουν αναδείξει πάμπολλες φορές την επιτακτική και επείγουσα ανάγκη των έργων αυτών, την οποία κανείς δεν αμφισβητεί. Κι ακόμη περισσότερο, όταν δεν παίρνονται ούτε τα ελάχιστα μέτρα ασφάλειας του υπάρχοντος σήμερα δρόμου.

Επιμένουμε στα παραπάνω, όχι μόνον ή κυρίως, γιατί τόσο οι νυν, όσο και οι προηγούμενοι κυβερνώντες επιχειρούν να μεταθέσουν τις τεράστιες ευθύνες τους στην κοινωνία ή να τις «διασπείρουν» στους διάφορους κρίκους του κρατικού μηχανισμού και στις «ατέλειες» του συστήματος. Επιμένουμε και μιλάμε για σοβαρότατες πολιτικές ευθύνες, αναφερόμενοι - πρώτα και κύρια - στον ταξικό προσανατολισμό και το περιεχόμενο της πολιτικής τους, αλλά και στην πρακτική εφαρμογή της. Στο γεγονός πως οι ανάγκες των λαϊκών στρωμάτων, ακόμη και η ζωή των εργαζομένων ή των παιδιών τους πολύ δύσκολα και μόνον ως η «γλάστρα του βασιλικού» βρίσκουν κάποια θέση στην πολιτική αυτή. Την κυρίαρχη θέση - τη θέση του «βασιλικού» - κατέχουν τα μεγάλα συμφέροντα και τα κέρδη τους.

Μια αξιέπαινη πρωτοβουλία

Ενα μεγάλο μπράβο αξίζει στους μαθητές της Θεσσαλονίκης για τη χτεσινή τους ενέργεια, να κατέβουν στους δρόμους της πόλης για να διαδηλώσουν ενάντια στα εγκλήματα στην άσφαλτο. Η αφορμή ήταν η πρόσφατη τραγωδία στο θανατηφόρο πέταλο του Μαλιακού κόλπου,, που έκοψε το νήμα της ζωής σε 7 συνομιλήκους τους μαθητές. Και τους αξίζει μπράβο, γιατί δίδαξαν πραγματικό αγωνιστικό ήθος. Γιατί βρήκαν και επέλεξαν τον καλύτερο τρόπο, για να τιμήσουν τη μνήμη των συμμαθητών τους, σε αντιδιαστολή με την κατεύθυνση του υπουργείου Παιδείας, που ήθελε χτες τα σχολεία κλειστά. Και δεν έκαναν μόνον αυτό. Εστειλαν προς κάθε κατεύθυνση και ενδιαφέροντα μηνύματα, όπως το σύνθημα στο πανό, που κρατούσαν και ανέφερε τα εξής: «Τότε 21, τώρα 7, στο μέλλον πόσοι; Κέρδος τελικά ή ανθρώπινες ζωές;».

Ευρω-τουρκική δημοκρατία...

Την ικανοποίησή του για την έγκριση από την τουρκική Εθνοσυνέλευση του νέου ποινικού κώδικα έσπευσε να εκφράσει ο εκπρόσωπος της Κομισιόν, στέλνοντας ταυτόχρονα και ένα ακόμα καθαρό σήμα στην κυβέρνηση της Τουρκίας ενόψει της έκθεσης της ΕΕ για την έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων στις 6 του Οκτώβρη.

Ο νέος ποινικός κώδικας αποτελεί «ένα βασικό στοιχείο της προσπάθειας για τον εκδημοκρατισμό της Τουρκίας», αποφάνθηκε ο εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Προφανώς οι τεχνοκράτες των Βρυξελλών, που έχουν κάνει φύλλο και φτερό τον τουρκικό ποινικό κώδικα και ξεσηκώθηκαν υποκριτικά για την ποινικοποίηση της μοιχείας, δεν αγνοούν το άρθρο 306 του τουρκικού ποινικού κώδικα, το οποίο απαγορεύει την «προπαγάνδα για την αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων από την Κύπρο και την αποδοχή λύσης εναντίον της Τουρκίας» ή την ύπαρξη «λευκών κελιών» και χιλιάδων πολιτικών κρατουμένων! Τέτοιες εξόφθαλμα αντιδημοκρατικές διατάξεις δεν έρχονται προφανώς σε αντίθεση με το «δημοκρατικό κεκτημένο» της ΕΕ. Και μόνο τον «ευρωτρομονόμο» να αναφέρει κανείς φθάνει για να φανεί ότι δεν υπάρχει κανένα «ασυμβίβαστο»...

ΥΓ: Φυσικά, οι Βρυξέλλες δεν πολυνοιάζονται που υπάρχει ακόμα σε ισχύ το ψηφισμένο από την τουρκική Εθνοσυνέλευση «κάζους μπέλι», ότι δηλαδή είναι «αιτία πολέμου» αν η Ελλάδα κάνει χρήση του νόμιμου δικαιώματος να επεκτείνει από τα 6 στα 12 ναυτικά μίλια τα χωρικά ύδατα. Ομως, η ελληνική κυβέρνηση πώς θα προχωρήσει στην υπερψήφιση της τουρκικής υποψηφιότητας χωρίς να έχει αποσυρθεί το «κάζους μπέλι» από την πανίσχυρη κυβέρνηση Ερντογάν;