Βιομηχανία παραγωγής ασφαλιστικών συμβούλων έχει στηθεί, με απόφαση του υπουργείου Ανάπτυξης (της προηγούμενης κυβέρνησης, που εφαρμόζει και η σημερινή), σε συνεργασία με ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες που έχουν μπει σε ιδρύματα της χώρας. Ετσι εξασφαλίζουν έτοιμο προσωπικό μειώνοντας ταυτόχρονα το κόστος της επιμόρφωσής τους αφού οι ίδιοι οι φοιτητές πληρώνουν τα δίδακτρα. Πρόκειται, δηλαδή, για άλλο ένα χτύπημα «κάτω από τη μέση» στο δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης και την παραπέρα διείσδυση των εταιριών στις σχολές.

Πρωτοπόρο στο συγκεκριμένο πρόγραμμα αναδεικνύεται για μια ακόμη φορά το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας (ΠΑΜΑΚ), ίδρυμα το οποίο αποτελεί πρότυπο για την επιχειρηματική του δραστηριότητα, στα πλαίσια των ευρωπαϊκών και εθνικών αποφάσεων για σύνδεση της εκπαίδευσης με τις επιχειρήσεις και απαγκίστρωση της χρηματοδότησης από τον κρατικό προϋπολογισμό. Το δικό του ρόλο έχει και το Πανεπιστήμιο Πειραιά. Στο χορό έχουν μπει ακόμη το ΤΕΙ Ηπείρου (Τμήμα Χρηματοοικονομικής και Ελεγκτικής) και το ΤΕΙ Κρήτης (Τμήμα Χρηματοοικονομικής και Ασφαλιστικής).

Με την υπουργική απόφαση Κ3-11087 στις 27/11/2000, η οποία φέρει την υπογραφή της υφυπουργού Ανάπτυξης της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ Μιλένας Αποστολάκη, από την 1/5/2002 -συνεχίζει να ισχύει και επί ΝΔ -, η έκδοση άδειας άσκησης επαγγέλματος από τα κατά τόπους Επιμελητήρια για ασφαλιστικούς συμβούλους, ασφαλιστικούς πράκτορες, μεσίτες ασφαλίσεων και συντονιστές ασφαλιστικών συμβούλων απαιτεί υποχρεωτικά την επίδειξη πιστοποιητικού παρακολούθησης σεμιναρίων σε εξειδικευμένο εκπαιδευτικό κέντρο, τις προϋποθέσεις λειτουργίας του οποίου πιστοποιεί το ίδιο το υπουργείο.

Οι καταρτιζόμενοι αφού ολοκληρώσουν τα σεμινάρια δίνουν εξετάσεις σε αναγνωρισμένα από το υπουργείο εξεταστικά κέντρα, όπως το ΠΑΜΑΚ, το Πανεπιστήμιο Πειραιά και το Ελληνικό Ινστιτούτο Ασφαλιστικών Σπουδών. Οι εξετάσεις πραγματοποιούνται σε πανελλαδικό επίπεδο τρεις φορές το χρόνο και τα σεμινάρια διαρκούν δύο περίπου μήνες.

Αξίζει να σημειωθεί ότι υπεύθυνη για τη διόρθωση των γραπτών των εξετάσεων είναι η Τεχνική Επιτροπή Εκπαίδευσης και Εξετάσεων Διαμεσολαβούντων του υπουργείου Ανάπτυξης, η οποία αποτελείται από κάποιους εκπροσώπους των πανεπιστημίων και κυρίως από εκπροσώπους των ασφαλιστών. Η επιτροπή αυτή παρέχει τα πιστοποιητικά με δεδομένο ότι για την έναρξη επαγγέλματος των ασφαλιστικών συμβούλων (αποτελεί την πρώτη επαγγελματική βαθμίδα του κλάδου) το οικείο Επαγγελματικό Επιμελητήριο απαιτεί ως βασικά δικαιολογητικά το πιστοποιητικό επιτυχίας στις εξετάσεις και το απολυτήριο Λυκείου. Για την επόμενη βαθμίδα, εκείνη του ασφαλιστικού πράκτορα, απαιτούνται 4 χρόνια προϋπηρεσίας ως ασφαλιστικού συμβούλου και το πιστοποιητικό των εξετάσεων.

Οσοι από τους ασφαλιστικούς συμβούλους δε διαθέτουν πιστοποίηση, υποχρεούνται να καθίσουν στα θρανία και να καταβάλουν τα 550 ευρώ (δίδακτρα και εξέταστρα) προκειμένου να αναβαθμιστούν σε ασφαλιστικούς πράκτορες. Ετσι, τα σεμινάρια συλλέγουν πελατεία και από τη μεγάλη δεξαμενή των επαγγελματιών που εργάζονταν πριν ακόμα εκδοθεί η απόφαση του υπουργείου Ανάπτυξης.

Με δεδομένη την απαξίωση του κοινωνικο-ασφαλιστικού συστήματος που προωθεί η αντιλαϊκή πολιτική των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ όλο και περισσότεροι στρέφονται στην ιδιωτική ασφάλιση, αυξάνοντας έτσι τις ανάγκες των ασφαλιστικών μεγαθηρίων σε προσωπικό, προκειμένου να διεκδικήσουν μεγαλύτερο κομμάτι από την πίτα που διαρκώς μεγαλώνει. Αυτή την «ανάγκη» έρχονται να εξυπηρετήσουν οι παραπάνω αποφάσεις.

Από το Σεπτέμβρη του 2002, ένα τέτοιο κέντρο λειτουργεί στο Ερευνητικό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο (ΕΠΙ) του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, παρέχοντας σεμινάρια 100 ωρών σε υποψήφιους ασφαλιστές στην τιμή των 470 ευρώ. Το ΕΠΙ ΠΑΜΑΚ αποτελεί επίσης και το μοναδικό εξεταστικό κέντρο σε όλη τη Βόρεια Ελλάδα, με το κόστος των εξέταστρων να φτάνει σήμερα τα 80 ευρώ για καθένα από τους περίπου 200 υποψήφιους ασφαλιστές που παίρνουν μέρος σε κάθε εξέταση.

Σύμφωνα με το ΕΠΙ του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, τόσο τα δίδακτρα όσο και το προβλεπόμενο ποσοστό από τα εξέταστρα αξιοποιούνται για την πληρωμή του εκπαιδευτικού προσωπικού, που αποτελείται από καθηγητές του πανεπιστημίου και στελέχη μεγάλων ασφαλιστικών εταιριών (εμφανίζονται ως εξωτερικοί συνεργάτες), και για τη συντήρηση του εκπαιδευτικού και εξεταστικού κέντρου. Μέρος των εσόδων διοχετεύεται και για την κάλυψη των εξόδων της τηλε-εκπαίδευσης στη Λάρισα, όπου δεν υπάρχει αντίστοιχο εκπαιδευτικό κέντρο και οι υποψήφιοι παρακολουθούν μαθήματα μέσω τηλεοπτικού κυκλώματος από το ΠΑΜΑΚ σε αίθουσα της Ενωσης Ασφαλιστικών Πρακτόρων Κεντρικής Ελλάδας!

Στο Πανεπιστήμιο Πειραιά δεν πραγματοποιείται αντίστοιχο σεμινάριο, όμως αξιοποιείται ο χώρος του τρεις φορές το χρόνο για τη διενέργεια των εξετάσεων. Οπως διαβεβαιώνουν δε οι υπεύθυνοι του Τμήματος Στατιστικής και Ασφαλιστικής Επιστήμης τους φοιτητές του ιδρύματος, το πτυχίο τους είναι αρκετό για να εγγραφούν στο Επιμελητήριο και δεν απαιτείται επιπλέον σεμινάριο.

Δεν ισχύει το ίδιο όμως για τους σπουδαστές των ΤΕΙ. Το Τμήμα Χρηματοοικονομικής και Ελεγκτικής του ΤΕΙ Ηπείρου πραγματοποιεί εδώ και δύο χρόνια το σεμινάριο, με δίδακτρα 330 ευρώ, και το διαφημίζει με τρόπο που προκαλεί έκπληξη στους σπουδαστές του: «Ενισχύστε τα επαγγελματικά σας προσόντα. Αποκτήστε ένα σίγουρο εισιτήριο για είσοδό σας στην Ασφαλιστική - Χρηματοοικονομική Αγορά»! Επισημαίνεται, δε, ότι «δικαίωμα συμμετοχής έχουν όλοι οι φοιτητές και απόφοιτοι του Τμήματος Χρηματοοικονομικής και Ελεγκτικής, του Τμήματος Λογιστικής, αλλά και άλλων τμημάτων ΑΕΙ και ΤΕΙ και οι εργαζόμενοι στον ασφαλιστικό κλάδο». Δηλαδή, το ίδρυμα παραδέχεται ότι το πτυχίο που παρέχει στους σπουδαστές δεν είναι ικανό να τους εξασφαλίσει πρόσβαση στο επάγγελμα, αλλά πρέπει να πληρώσουν και να παρακολουθήσουν το σεμινάριο για να δουλέψουν ως ασφαλιστές!

Η περίπτωση των πανεπιστημίων και ΤΕΙ που συμμετέχουν στο πρόγραμμα αποδεικνύει ότι το τρίγωνο «ιδιώτες-κυβέρνηση-πανεπιστήμια "επιχειρήσεις"» βρίσκουν πολλαπλούς τρόπους για να σφίγγουν τη θηλιά στο λαιμό της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης. Στο όνομα της σύνδεσης εκπαίδευσης και αγοράς έχει στρωθεί με πολλούς τρόπους το έδαφος ώστε οι ιδιώτες να μπουν απροκάλυπτα πλέον στα πανεπιστήμια, πράγμα που πρέπει να βρει απέναντι όχι μόνο τους φοιτητές και την ακαδημαϊκή κοινότητα αλλά όλο το λαό.