(της αδούλωτης Αθήνας)
Ο ΜΗΝΑΣ ο αξέχαστος της Λευτεριάς. Ο Οκτώβρης του 1944. Εχουν περάσει από τότε 60 χρόνια. Εκείνη η αλησμόνητη Πέμπτη (12 του Οχτώβρη 1944) που η μέρα δεν ήθελε να τελειώσει κι η απέραντη λαοθάλασσα τρικύμιζε από τη μια άκρη στην άλλη της Αθήνας καθώς μαθευόταν το νέο το μεγάλο που λαχταρούσε χρόνια ν' ακούσει κι είχε με θυσίες μεγάλες πληρώσει ν' αντισταθεί στους εισβολείς.
ΗΤΑΝ σαν αύριο το βράδυ, που η πρωτεύουσα ζούσε μέσα σε μια γλυκιά αναμονή καρτερώντας το ξημέρωμα της καινούριας μέρας. Ακουγες τα βήματα αυτά των Γερμανών που αποχωρούσαν που θα 'ταν τα στερνά κι εσύ με τους νέους συντρόφους της ΕΠΟΝ τύπωνες σ' αυτήν την ολονυχτία χιλιάδες προκηρύξεις, αυτές που θα 'πρεπε να μοιραστούνε στην καρδιά της Αθήνας, που θα γιόρταζε τη λευτεριά της.
ΟΙ ΛΑΪΚΕΣ γειτονιές, όλα τα τιμημένα τα άπαρτα κάστρα του Αγώνα, που από βδομάδες κιόλας ζούσαν ελεύθερες με τα τμήματα του ΕΛΑΣ φρουρούς στα σύνορά τους. Οι καταματωμένες γειτονιές όλες πανέτοιμες για το μεγάλο πανηγύρι.
Η ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗ, αυτό το Στάλινγκραντ του αντιστασιακού μας αγώνα, άνοιξε τα σεντούκια των κοριτσιών της και βγήκαν, προσφορά, τ' άσπρα χιονάτα υφάσματα για να ετοιμαστούν τα πανό, που μ' αυτά η γειτονιά θα κατέβαινε στη μεγάλη συγκέντρωση.
ΕΙΝΑΙ ο καλλιτέχνης της γειτονιάς, ο ζωγράφος Γ. Σικελιώτης, που με φλόγα θα δουλέψει το τεράστιο εκείνο πανό, που ξεχώριζε εντυπωσιακά ανάμεσα στα αμέτρητα άλλα πανό. Στο μεγάλο πανηγύρι η αντάρτισσα Καισαριανή βεβαίωνε πανηγυρικά τη μαχητική παρουσία της.
ΑΥΤΗ η μέρα, αυτές οι ώρες είναι που κι η εφημερίδα μας, ο «Ριζοσπάστης», από τα κατάβαθα της γης, όπου τυπωνόταν στα χρόνια της φασιστικής κατοχής αλλά και της βασιλομεταξικής δικτατορίας, βγαίνει στο φως του ήλιου. Είναι χιλιάδες και χιλιάδες που τον κρατούν στα χέρια, τον χαίρονται, τον δείχνουν. Αυτό το μικρό δισέλιδο.
Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ μας είχε από καιρό κάνει έγκαιρα τις προετοιμασίες της, ώστε να βρεθεί έτοιμη την ώρα της απελευθέρωσης. Ετσι είχε εγκαταστήσει τυπογραφείο στη Ν. Ελβετία κι εκεί το συντακτικό επιτελείο τύπωνε το «Ρ» που με το μηχανισμό διανομής του προωθούσε γρήγορα σ' ολόκληρη την Αθήνα, όπου εξακολουθούσαν να είναι Γερμανοί.
ΕΙΝΑΙ χαρά ζωής να 'χεις ζήσει τέτοιες ώρες μοναδικές και στο ημερολόγιο να τη θυμάσαι αυτή τη μέρα, την πιο όμορφη, δίπλα σε νέους συναδέλφους που τρέχουν στο ρεπορτάζ και πάνω απ' όλα μέσα στην εφημερίδα μας που σου έθρεψε όνειρα, που σ' έκανε δημοσιογράφο. Ο δημοσιογράφος είναι μερικές φορές μοναδικές, που δε χρειάζεται τεφτέρια κι άλλα σύνεργα... Τα βλέπει, τα καταγράφει...
ΔΥΟ ΣΤΕΡΝΑ στερνά λόγια από το ρεπορτάζ της εφημερίδας μας. Υστερα από 60 χρόνια κρατά όλη τη φωτιά και την αλήθεια της μεγάλης μέρας. Γράφει ο «Ρ»: «Δεν ήταν άνθρωποι κοινοί, δεν ήταν άτομα όλες αυτές οι εκατοντάδες χιλιάδες άντρες, γυναίκες, παιδιά που ξεχύθηκαν σε μια απερίγραπτη ανθρωποθάλασσα προς το κέντρο της ξεσκλαβωμένης πόλης. Η ατομική ζωή χάνει ολότελα τη σημασία της σε παρόμοιες στιγμές».
ΚΑΙ το ρεπορτάζ προσθέτει: «Ηταν η μάζα, η ανώνυμη και κυρίαρχη μάζα, ήταν ο λαός που έγραφε έτσι μιαν ακόμη περήφανη κι ακατάλυτη σελίδα στη δοξασμένη ιστορία των αγώνων του...».
ΕΞΗΝΤΑ χρόνια πέρασαν από την ώρα που λευτερώθηκε η αδούλωτη Αθήνα. Η μεθαυριανή Τρίτη 12 του Οκτώβρη 2004, φέρνει στο νου την αξέχαστη εκείνη μέρα που το χιτλερικό κουρέλι χάθηκε από την Ακρόπολη. Και δεν κατέβηκε βέβαια μοναχό του. Η λευτεριά ήταν ακριβοπληρωμένη. Με ποτάμια αίματα, θυσίες, που δεν έχουν μετρημό. Κληρονομιά ατίμητη και ζωογόνα πάντα αυτή, που μας άφησε η ΕΑΜική Εθνική Αντίσταση.
«Η ΑΘΗΝΑ, έγραφε, τότε ο Γιάννης Ζεύγος, υπουργός στην κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας, περήφανη κι αδούλωτη με το φωτοστέφανο του μαρτυρίου και του ηρωισμού, αστραποβολάει από δόξα, μεγαλείο και δείχνει σ' όλο το έθνος το δρόμο της πάλης και της νίκης...».
Τη σκυτάλη παρέλαβε ο Μητσοτάκης, ο οποίος κατάγγελνε τους «διαπλεκόμενους», που, όμως, είχαν συνεισφέρει προηγουμένως τις καθόλου ευκαταφρόνητες εισφορές τους στη Ρηγίλλης αγοράζοντας ...«κουπόνια» της ΝΔ.
Επειτα ήρθε ο Σημίτης, που, σε κάθε νέο επεισόδιο της μοιρασιάς μεταξύ των εργολάβων, των μεγαλοεκδοτών, των μεγαλοπρομηθευτών, έκανε διαγγέλματα για να στηλιτεύσει τους «κύκλους» που τον εμπόδιζαν να ...κυβερνήσει.
Ολα αυτά, λοιπόν, είναι μια πολύτιμη εμπειρία, που μετά τα λεγόμενα του Κ. Καραμανλή σε κεντρική ψησταριά των Αθηνών, μπορούν να βοηθήσουν τους ανά την επικράτεια ...σουβλατζήδες, καφετζήδες, κουλουρτζήδες και σαλεπιτζήδες, να κατανοήσουν ότι ανέτειλε στη χώρα μια νέα εποχή για ...«παπατζήδες».
*
Οι παλιότεροι, δε, θυμούνται ότι κάθε «παπατζής» είχε κι από έναν «τσιλιαδόρο» στη γωνία για να «φυλάει τα μπόσικα». Οι ρόλοι, μάλιστα, εναλλάσσονταν. Τη μια ο «παπατζής» έκανε τον «τσιλιαδόρο» και την άλλη ο «τσιλιαδόρος» έπαιρνε τη θέση του «παπατζή». Κάθε ομοιότητα με το παιχνίδι του «παπά» μεταξύ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, που εναλλάσσονται επί 30 χρόνια σε ρόλους κυβέρνησης και αξιωματικής ...συμπολίτευσης και που από κοινού ρυθμίζουν τα θέματα των «καταφερτζήδων» του συστήματος, μόνο συμπτωματική δεν είναι.
***
*
Ο Λάτσης, φερ' ειπείν, πέραν του ποσοστού των «Ελληνικών Πετρελαίων» που του παρέδωσε το ΠΑΣΟΚ, πήρε κι ένα επιπλέον 8% που του παρέδωσε η ΝΔ. Ο Μπόμπολας, που το ΠΑΣΟΚ του ενέκρινε τα διόδια στην Αττική Οδό στα 2 ευρώ, είδε τη ΝΔ να του τα αναπροσαρμόζει στα 2,5 ευρώ, ενώ τα πιστοποιητικά διαφάνειας που έπαιρνε επί ΠΑΣΟΚ για τις δοσοληψίες του με το δημόσια, τα παίρνει και επί ΝΔ. Ο κύριος και η κυρία Αγγελοπούλου «εθνικοί ευεργέτες» λογίζονταν επί ΠΑΣΟΚ, το ίδιο και επί ΝΔ. Ο κ. Βαρδινογιάννης μπίζνες με το αμερικανικό Πεντάγωνο έκανε επί ΠΑΣΟΚ, μπίζνες κάνει και επί ΝΔ. Οι εφοπλιστές μετρούν σε τρισ. τα κέρδη τους (4 τρισ. είναι μόνο φέτος) και επί ΠΑΣΟΚ και επί ΝΔ. Οι τραπεζίτες, επίσης, αυτοί που με την ιδιωτικοποίηση του ΟΤΕ (επί ΝΔ) έφαγαν το καταπέτασμα (επί ΠΑΣΟΚ), συνεχίζουν να τρώνε, το ίδιο, αλλά ο αριθμός των απολυμένων από τον Οργανισμό θα ξεπεράσει μέσα σε μια δεκαετία «γαλαζοπράσινης» διαχείρισης τις 18.000!
***
Και άλλοτε τις κουκουλώνει: «Πλακάκια» τα έκαναν με το «Σινούκ» που αρνήθηκαν (και οι δύο) την εξεταστική. «Πλακάκια» και με το ντόπινγκ.
Αλλά «πλακάκια» τα κάνουν και με τις εξεταστικές. Εκτός αν θεωρεί κανείς ότι η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ θα καθαρίσουν την κόπρο του Αυγείου, που είναι «θεσμικά» προστατευμένη, ειδικά σε ό,τι αφορά στους ΝΑΤΟικούς εξοπλισμούς, και που αναδεικνύει τον εκάστοτε Μίλερ σε «ανθύπατο», να περιφέρεται στα υπουργεία σε ρόλο πλασιέ όπλων των αμερικανικών πολυεθνικών, με τους μιζαδόρους και τις μίζες να έπονται.
***
*
Δεδομένης λοιπόν της «απογραφής» της κυβέρνησης και του συνακόλουθου σχεδίου προϋπολογισμού της «επανίδρυσης» (της λιτότητας...) που μας προέκυψε, αξίζει να προσδιορίσουμε τι σημαίνει σε αριθμούς το περίφημο χρέος. Αν πάρει κανείς τα στοιχεία της ΝΔ τότε κάθε παιδί που γεννήθηκε ή θα γεννηθεί φέτος στην Ελλάδα, «χρωστάει» ήδη από τη στιγμή της γέννησής του 6,2 εκατομμύρια δραχμές! Αν τώρα πάρει τα στοιχεία του ΠΑΣΟΚ, τότε το (αγέννητο ακόμα) παιδί χρωστάει ...μόνο 5,4 εκατομμύρια δραχμές.
*
Αλλά και στη μια περίπτωση, της ΝΔ, και στην άλλη περίπτωση, του ΠΑΣΟΚ, το ερώτημα παραμένει: Το χρέος αυτό, τα ελλείμματα, όπως κι αν τα υπολογίζουν, έχουν το ίδιο βάρος για το παιδί του Βαρδινογιάννη, του Λάτση, του Κόκκαλη, του Κοπελούζου, του Μπόμπολα, με το βάρος που έχει για το παιδί του οικοδόμου, του δασκάλου, του καταστηματάρχη, του συνταξιούχου, του άνεργου; Και στη μια περίπτωση και στην άλλη περίπτωση, το ερώτημα παραμένει: Ποιος το πληρώνει (αλλά και ποιος το δημιουργεί) αυτό το χρέος; Ο μισθωτός που καλείται είτε με ΠΑΣΟΚ είτε με ΝΔ να ζήσει με μηνιάτικο 560 ευρώ (μεικτά), ή οι 300 οικογένειες του χρηματιστηρίου που καρπώνονται - βάσει των επίσημων στοιχείων - καθαρά κέρδη ύψους 50.000 ευρώ (τη μέρα!), δηλαδή 1,5 εκατ. ευρώ (το μήνα!);
***
*
Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ παίζουν με τη ζωή του λαού. Και ασελγούν κατ' εξακολούθηση εις βάρος της νοημοσύνης του σε ένα διαρκές γαλαζοπράσινο «παπατζηλίκι». Ως εδώ!