Αν κάποιος επιχειρούσε να μας πείσει ότι η «28η Οκτωβρίου» δεν υπήρξε ποτέ, ότι το «ΟΧΙ» του ελληνικού λαού στον ιταλικό φασισμό είναι ένας μύθος, ότι ο ελληνοϊταλικός πόλεμος ανήκει στη νεότερη ελληνική μυθολογία, ασφαλώς θα εισέπραττε το χλευασμό μας και διόλου απίθανο να τον θεωρούσαμε τρελό. Κι, όμως, ένας τέτοιος ισχυρισμός, μια πλήρη ανατροπή, δηλαδή, όλων αυτών των στοιχείων του παρελθόντος, που με μια λέξη ονομάζουμε ιστορία, δεν είναι κάτι το ασυνήθιστο. Αν επιχειρούσαμε, μάλιστα, να ξαναδούμε με πόσους τρόπους και με ποιες ερμηνείες έχουν κατά καιρούς παρουσιαστεί τα ιστορικά γεγονότα που συνθέτουν την ιστορία του ελληνοϊταλικού πολέμου θα καταλήγαμε στο πολύ απλό συμπέρασμα ότι η ιστορία γράφεται και ξαναγράφεται κάθε φορά με διαφορετικό τρόπο, αλλά πάντοτε με τέτοιον που να αντιστοιχεί απόλυτα στις ανάγκες της κυρίαρχης ιδεολογίας στην εκάστοτε ιστορική στιγμή. Η στοχοπροσηλωμένη αυτή προσπάθεια δεν είναι φαινόμενο ελληνικό αλλά διεθνές. Αλλωστε, ενισχύονται πολλαπλάσια οι επιστημονικοφανείς απόψεις πως η Αντιφασιστική Νίκη και η απελευθέρωση της Ευρώπης από το χιτλερισμό είναι έργο των Αμερικανών και όχι του Σοβιετικού Στρατού και λαού με τα 20 εκατομμύρια νεκρούς. Αλλά, είπαμε. Μπορεί την πραγματική ιστορία να τη συνθέτουν γεγονότα ως αποτέλεσμα της λαϊκής δράσης, αλλά οι κυρίαρχοι, φοβούμενοι τη λαϊκή δράση, την παραχαράσσουν. Ακριβώς, για να εμποδίσουν τη συνειδητοποίηση από τους λαούς της ανατρεπτικής τους δύναμης. Γι' αυτό και η προσπάθειά τους ξεκινά από το σχολειό και το μάθημα της Ιστορίας. Τις συνειδήσεις της νέας γενιάς πασχίζουν να υποτάξουν στις δικές τους αξίες. Θα τους αφήσουμε να το καταφέρουν; Τούτη δω η υπόθεση θέλει απάντηση. Απάντηση ισχυρή με κάθε πρόσφορο μέσο, για να καταπολεμηθεί. Μπορούμε.

Η κυρίαρχη ιδεολογία απαιτεί στις σύγχρονες συνθήκες, η ιστορία να εξυπηρετήσει τις σημερινές ανάγκες της ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων.

Είναι χαρακτηριστικός ο τρόπος που παρουσιάζονται τα γεγονότα της σύγχρονης ιστορίας στο βιβλίο Γ΄ Λυκείου γενικής παιδείας που ασχολείται με την Ελληνική και Παγκόσμια Ιστορία του 20ού αιώνα. Στη σελίδα 176 του Γ΄ τεύχους υποστηρίζει ότι τα αίτια του φασισμού πρέπει να αναζητηθούν «στην αδυναμία ενός ομαλού καπιταλιστικού συστήματος και μιας σταθερής αστικής κοινωνίας». Παρουσιάζεται δηλαδή ως μια λίγο - πολύ παρέκκλιση του καπιταλισμού και όχι σαν η πιο ανοιχτή τρομοκρατική δικτατορία των πιο αντιδραστικών στοιχείων του χρηματιστικού κεφαλαίου.

Σύμφωνα πάλι με το βιβλίο (σελ. 172) κίνδυνος για τα αστικά δημοκρατικά πολιτεύματα είναι οι κομμουνιστές οι οποίοι επιθυμούν να επαναλάβουν το ρωσικό εγχείρημα του 1917. Το βιβλίο επίσης ούτε λίγο ούτε πολύ θέλει να μας πείσει ότι η Σοβιετική Ενωση, όχι μόνο δεν ήθελε να έρθει σε ρήξη με το φασισμό αλλά ότι είχε και οφέλη από τη συνεργασία μαζί του. Στη σελ. 259 ισχυρίζεται: ο πρωτοπόρος ρόλος της ΕΣΣΔ στον αντιφασιστικό αγώνα δε φάνηκε παρά μόνο όταν η ναζιστική Γερμανία απείλησε τα σύνορά της.

Αποκρύπτονται από τους μαθητές όλες οι πρωτοβουλίες που πήραν η ΕΣΣΔ και το κομμουνιστικό κίνημα και η δημιουργία αντιφασιστικού μετώπου. Παρά την αναμφισβήτητη συμβολή της στην αντιφασιστική νίκη, τα εκατομμύρια των θυμάτων, το βιβλίο επιμένει: σελ. 261: «Η μεταβολή της πορείας του πολέμου αρχίζει με την είσοδο των ΗΠΑ στη σύρραξη». Νωρίτερα για τις κυβερνήσεις της Δύσης και τη στάση τους απέναντι στον ναζισμό, απλά σημειώνει (σελ.236) ότι «η αναποφασιστικότητα των δημοκρατικών κρατών ενθάρρυνε τα φασιστικά καθεστώτα». Και αυτό παρά την υλική και πολιτική στήριξη που πρόσφεραν στην άνοδο του φασισμού, κυρίως για να χτυπηθεί το νεοσύστατο σοσιαλιστικό κράτος των εργατών - αγροτών, η ΕΣΣΔ.

Στην ίδια ρότα επαναλαμβάνεται το ανιστόρητο περί του «μοιράσματος του κόσμου» από τους δύο κυριότερους νικητές, τις ΗΠΑ και την ΕΣΣΔ.

Στα ζητήματα που αφορούν την Εθνική Αντίσταση στην Ελλάδα, παρόλο που δεν μπορεί να αποκρυβεί η καθοριστική και πιο μαζική συμβολή του ΕΑΜ, επιχειρείται να παρουσιαστεί μια εικόνα ισοτιμίας με άλλες οργανώσεις, τον ΕΔΕΣ και ΕΚΚΑ. Υποβαθμίζεται ο πρωτοπόρος ρόλος του ΚΚΕ στη δημιουργία του ΕΑΜ, αλλά και καμουφλάρεται ο ρόλος των αστικών κομμάτων της εποχής που οι ηγέτες τους άλλοι κατέφυγαν στους Αγγλους προστάτες τους και άλλοι συνεργάστηκαν ανοιχτά με τις κατοχικές δυνάμεις, έφτιαξαν τις κυβερνήσεις των κουίσλινγκς και κυνήγησαν τους πατριώτες αγωνιστές. Εξίσου επιθετικά αποπροσανατολιστικά είναι και όσα αναφέρονται για τον εμφύλιο πόλεμο που παρουσιάζεται ως «αντιπαράθεση» και «φαγωμάρα μεταξύ των δεξιών και των αριστερών που τρομοκρατούν στην ύπαιθρο τους χωρικούς».

Είναι ενδεικτικό το γεγονός ότι το βιβλίο αυτό μαζί με το βιβλίο της Β΄ Λυκείου, «Θέματα Ιστορίας», μάθημα επιλογής που αναφέρεται σε ζητήματα όπως το Μακεδονικό, οι ελληνοαλβανικές σχέσεις, οι ελληνοτουρκικές, το κυπριακό ζήτημα, η σχέση Ελλάδας και Ευρωπαϊκής Ενωσης κλπ., συμπεριλαμβάνονται στην εξεταστέα ύλη για το διαγωνισμό του ΑΣΕΠ για την πρόσληψη στο δημόσιο.

Φυσικά ούτε λόγος να γίνεται για την αξιοποίηση των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης και κυρίως του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ - ΕΠΟΝ, στην εκπαιδευτική διαδικασία για να γνωριστούν οι νέοι με την πραγματική ιστορία και τους αγώνες των παππούδων τους. Είναι χαρακτηριστικό ότι η πρωτοβουλία - μέσα στο 2003 - του Περιοδικού «Θέματα Παιδείας» να διοργανώσει μαθητικό διαγωνισμό, για την επέτειο των 60 χρόνων από την ίδρυση της θρυλικής ΕΠΟΝ, με θέμα «Στιγμιότυπα από τη μορφωτική δράση της ΕΠΟΝ μέσα από τις αφηγήσεις των παππούδων μας», όταν οι διοργανωτές απευθύνθηκαν στο υπουργείο Παιδείας για να ενημερώσει πλατιά τους μαθητές από 13 - 18 χρόνων, συνάντησε την παγερή αδιαφορία του. Και η προηγούμενη και η τωρινή κυβέρνηση δεν τόλμησαν ούτε καν να απαντήσουν στο αίτημα. Δείγμα γραφής και αυτό και... διαπιστευτηρίων στη νέα ιμπεριαλιστική τάξη πραγμάτων.