Με τον μπαμπούλα της «τρομοκρατίας» να λειτουργεί ως επιχείρημα για κάθε της απόφαση, η ΕΕ σκληραίνει τη στάση της απέναντι σε όσους θεωρεί επικίνδυνους για τα μονοπώλιά της. Οι μετανάστες θα περνούν από «κόσκινο» πριν γίνουν δεκτοί, όσοι γίνουν δεκτοί και με γνώμονα αποκλειστικά τις ανάγκες των μεγαλοκαρχαριών για φτηνά εργατικά χέρια. Το ηλεκτρονικό φακέλωμα των ανθρώπων, Ευρωπαίων και προσφύγων, επεκτείνεται με στόχο την παρακολούθηση όποιου αμφισβητεί τη σημερινή κατάσταση με την όλο και μεγαλύτερη εκμετάλλευση των λαϊκών στρωμάτων. Οι μηχανισμοί καταστολής ενισχύονται και αλληλοσυμπληρώνονται με την υιοθέτηση κοινών θεσμικών πλαισίων, κοινών πρακτικών και μεθόδων.

Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο (ΕΣ) στη συνεδρίασή του στις Βρυξέλλες στις 4-5 του Νοέμβρη υιοθέτησε το λεγόμενο Πρόγραμμα της Χάγης. Προηγήθηκε η διαπίστωσή τους ότι «κατά τα τελευταία έτη, η ΕΕ ενέτεινε το ρόλο της για τη διασφάλιση της αστυνομικής, της τελωνειακής και της δικαστικής συνεργασίας και για την ανάπτυξη συντονισμένης πολιτικής όσον αφορά το άσυλο, τη μετανάστευση και τους ελέγχους των εξωτερικών συνόρων».

Ωστόσο, χρειάζονται περισσότερα: «Η ανάπτυξη αυτή θα συνεχιστεί με την περαιτέρω παγίωση ενός κοινού χώρου ελευθερίας, ασφάλειας και δικαιοσύνης από τη Συνθήκη για τη θέσπιση Συντάγματος της Ευρώπης (σ.σ.: εννοούν τη διαβόητη, αντιδραστική Συνταγματική Συνθήκη), που υπογράφηκε στη Ρώμη στις 29 Οκτωβρίου 2004. Η Συνθήκη αυτή καθώς και οι προηγούμενες Συνθήκες, του Μάαστριχτ, του Αμστερνταμ και της Νίκαιας, δημιούργησαν προοδευτικά ένα κοινό νομικό πλαίσιο στον τομέα της δικαιοσύνης και των εσωτερικών υποθέσεων, και την ενσωμάτωση αυτού του τομέα πολιτικής σε άλλους τομείς πολιτικής της Ενωσης».

Δε χρειάζεται να θυμίσουμε, ποιοι στην ελληνική πολιτική σκηνή υπερψήφισαν ή ανέχτηκαν την εφαρμογή αυτών των συνθηκών. Πάντως, ορισμένοι από δαύτους ακκίζονται, κάνοντας μισοκρυφά-μισοφανερά και πρόβες για την Προεδρία της Δημοκρατίας.

Να θυμίσουμε, πάντως, ότι σε επίπεδο γραπτών κειμένων, τις βάσεις για τα παραπάνω έθεσαν οι αποφάσεις του ΕΣ στο Τάμπερε της Φινλανδίας, το 1999. Δηλαδή, πολύ πριν το χτύπημα στους «Δίδυμους Πύργους» της Ν. Υόρκης. Βέβαια, από τότε και έπειτα, για να συνεχίσουν τη λήψη των ανάλογων κατασταλτικών μέτρων χρειάζονταν κάτι... ή κάποιον. Εκεί εμφανίστηκε ο Μπιν Λάντεν: «Η ασφάλεια της ΕΕ και των κρατών-μελών της έχει γίνει πιο επείγον ζήτημα, κυρίως ύστερα από τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 στις ΗΠΑ και της 11ης Μαρτίου 2004 στη Μαδρίτη... η ΕΕ θα υιοθετήσει αποτελεσματικότερη κοινή προσέγγιση για τα διασυνοριακά προβλήματα, όπως η παράνομη μετανάστευση, η εμπορία ανθρώπων και η οργανωμένη λαθραία μετανάστευση, η τρομοκρατία και το οργανωμένο έγκλημα καθώς και για την πρόληψή τους», αναφέρεται χαρακτηριστικά στην τελευταία απόφαση του ΕΣ.

Και αφού έχει καλλιεργηθεί ο τρόμος, αφού «υπάρχει» η «ανάγκη» για ακόμη περισσότερα μέτρα «ασφάλειας», αφού υιοθετείται η γλώσσα και το ύφος του «κακού» Μπους («κεντρικό στοιχείο στο εγγύς μέλλον θα είναι η πρόληψη και η καταστολή της τρομοκρατίας»), το ΕΣ έρχεται να συμπεράνει ότι «πέντε έτη μετά τη σύνοδο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου του Τάμπερε, είναι καιρός να τεθεί νέο θεματολόγιο ώστε να μπορέσει η Ενωση να στηριχθεί στα επιτεύγματα αυτά και να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τις νέες προκλήσεις που θα παρουσιασθούν. Προς τούτο, το ΕΣ ενέκρινε αυτό το νέο πολυετές πρόγραμμα, γνωστό ως Πρόγραμμα της Χάγης».

Ανάμεσα στους στόχους του διαβάζουμε: «...Να ρυθμίζουν τα μεταναστευτικά ρεύματα και να ελέγχουν τα εξωτερικά σύνορα της Ενωσης, να καταπολεμούν το οργανωμένο διασυνοριακό έγκλημα και να καταστέλλουν την τρομοκρατική απειλή, να αξιοποιούν το δυναμικό της Ευρωπόλ και της Eurojust...».

Υπό το πρίσμα του «Προγράμματος της Χάγης», το ΕΣ καλεί πλέον την Κομισιόν να παρουσιάσει το 2005 σχέδιο δράσης, στο οποίο οι στόχοι και οι προτεραιότητες του προγράμματος αυτού θα μετατρέπονται σε συγκεκριμένες ενέργειες. Το σχέδιο θα περιέχει χρονοδιάγραμμα υιοθέτησης και εφαρμογής όλων των προτεινόμενων μέτρων. Ποιους στόχους και προτεραιότητες θέτουν;

Κατ' αρχάς την αντιμετώπιση μεταναστών και προσφύγων. Στην απόφαση του ΕΣ και στην υποενότητα «Ασυλο, πολιτική μετανάστευσης και πολιτική συνόρων» διαβάζουμε: «Οι διεθνείς μεταναστευτικές ροές θα συνεχιστούν. Απαιτείται μια συνολική προσέγγιση, που θα περιλαμβάνει όλα τα στάδια της μετανάστευσης όσον αφορά τα γενεσιουργά αίτια της μετανάστευσης, τις πολιτικές εισόδου και εισδοχής και τις πολιτικές ένταξης και επιστροφής».

Παρακάτω προαναγγέλλεται η θέσπιση «Κοινού Ευρωπαϊκού Συστήματος Ασύλου»: «Στόχοι του Κοινού Ευρωπαϊκού Συστήματος Ασύλου, στη δεύτερη φάση του, θα είναι η θέσπιση κοινής διαδικασίας ασύλου και ενιαίου καθεστώτος για τα άτομα στα οποία χορηγείται άσυλο ή επικουρική προστασία...».

Το ΕΣ δηλώνει ότι θα εκδώσει ομόφωνα την οδηγία σχετικά με τις διαδικασίες ασύλου το συντομότερο δυνατό. Η Κομισιόν καλείται να κινήσει τις διαδικασίες προκειμένου πριν από τα τέλη του 2010 να έχουν καταλήξει στις διαδικασίες για κοινό σύστημα χορήγησης ασύλου στις χώρες της ΕΕ.

Ξεκάθαρα τονίζουν: «Η νόμιμη μετανάστευση θα διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην ενίσχυση της οικονομίας που βασίζεται στη γνώση στην Ευρώπη και στην προαγωγή της οικονομικής ανάπτυξης και θα συμβάλει κατ' αυτόν τον τρόπο στην υλοποίηση της στρατηγικής της Λισαβόνας». Δηλαδή, περισσότερη, μέχρι εξάντλησης, δουλιά, με ολοένα και χαμηλότερα μεροκάματα, χωρίς σταθερή σχέση εργασίας και χωρίς κάλυψη ασφαλιστικών εισφορών από τον εργοδότη.

Οσο για την «οικονομία που βασίζεται στη γνώση» και την «οικονομική ανάπτυξη», πλαγίως αναφέρονται στην εισαγωγή επιστημόνων, π.χ., από την Ανατολική Ευρώπη, την Ινδία και αλλού. Κάτι που γίνεται ήδη, αφορά φτηνό εργατικό προσωπικό με υψηλό ακαδημαϊκό επίπεδο, που καλείται να επανδρώσει υψηλά πόστα στις επιχειρήσεις και στους οργανισμούς της ΕΕ. Η εκμετάλλευση δεν αφορά μόνο τον κλασικό εργατόκοσμο.

Ακολούθως το ΕΣ τονίζει ότι ο καθορισμός του αριθμού μεταναστών εργαζομένων προς εισδοχή εμπίπτει στην αρμοδιότητα των κρατών-μελών. Μάλιστα, «λαμβάνοντας υπόψη το αποτέλεσμα των συζητήσεων για την Πράσινη Βίβλο για την εργασιακή μετανάστευση, τις βέλτιστες πρακτικές στα κράτη-μέλη και την αρμοδιότητά τους για την υλοποίηση της στρατηγικής της Λισαβόνας, καλεί την Κομισιόν να υποβάλει σχέδιο στρατηγικής για τη νόμιμη μετανάστευση, στο οποίο να περιλαμβάνονται διαδικασίες εισδοχής ικανές να ανταποκρίνονται ταχέως στις κυμαινόμενες ανάγκες του μεταναστευτικού εργατικού δυναμικού της αγοράς εργασίας, πριν από τα τέλη του 2005».

Αρα τα κράτη-μέλη, ή, καλύτερα, η άρχουσα τάξη του κάθε τόπου θα αποφασίζει κάθε χρονιά πόσους μετανάστες χρειάζεται ως φτηνό, ευέλικτο εργατικό δυναμικό και μόνο σε τόσους θα ανοίγει την πόρτα, με βάση κοινά αποδεκτό στην ΕΕ μοντέλο εισδοχής. Οι υπόλοιποι...

Και προκειμένου να βεβαιωθεί ότι δε θα συνεχιστούν τα ίδια και ολοένα διογκούμενα μεταναστευτικά ρεύματα προς την ΕΕ, το ΕΣ καλεί τα αρμόδια όργανα του ευρωμορφώματος «να συνεχίσουν τη διαδικασία της πλήρους ένταξης της μετανάστευσης στις υπάρχουσες και τις μελλοντικές σχέσεις της ΕΕ με τρίτες χώρες. Καλεί την Κομισιόν να ολοκληρώσει την ενσωμάτωση της μετανάστευσης στα έγγραφα, ανά χώρα, της περιφερειακής στρατηγικής για όλες τις σχετικές τρίτες χώρες μέχρι την άνοιξη του 2005».

Φαίνεται να προσανατολίζονται στην άσκηση πίεσης προς τις χώρες προέλευσης των περισσότερων μεταναστών, να ανακόπτουν εκεί τα κύματα των προσφύγων, πολύ πριν δηλαδή χτυπήσουν τις πύλες των κρατών-μελών.

Αλλωστε, στην υποενότητα της απόφασης του ΕΣ με τίτλο «Σύμπραξη με χώρες και περιοχές καταγωγής», καλείται η Κομισιόν «να εκπονήσει ενωσιακά περιφερειακά προγράμματα προστασίας σε σύμπραξη με τις ενδιαφερόμενες τρίτες χώρες και σε στενή διαβούλευση και συνεργασία με την Υπατη Αρμοστεία των HE για τους Πρόσφυγες. Τα προγράμματα αυτά θα βασιστούν στην πείρα που θα αποκτηθεί από πιλοτικά προγράμματα προστασίας που θα δρομολογηθούν πριν από τα τέλη του 2005. Τα προγράμματα αυτά θα περιλαμβάνουν ευρύ φάσμα συναφών μέσων, που θα είναι κατά κύριο λόγο εστιασμένα στη δημιουργία υποδομών, καθώς και κοινό πρόγραμμα επανεγκατάστασης για τα κράτη-μέλη που επιθυμούν να συμμετάσχουν σε ένα τέτοιο πρόγραμμα». Και να ξεφύγει κανείς από τις αρχές του Αφγανιστάν, θα τον ξαναστείλουν πίσω οι συνοριοφύλακες της ΕΕ.

Εντύπωση, πάντως, προκαλεί και η υποκρισία των αρχηγών της ΕΕ. Με στόμφο καλούν τα αρμόδια όργανα της ΕΕ να αναπτύξουν «πολιτικές» αντιμετώπισης της μετανάστευσης, «με ιδιαίτερη έμφαση στα γενεσιουργά αίτια, τους παράγοντες που ωθούν στη μετανάστευση και τη μείωση της φτώχειας». Αλήθεια, περιμένει κανείς στα σοβαρά από τις Βρυξέλλες να αντιμετωπίσουν τον ιμπεριαλισμό, την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, την εισβολή σε τρίτες χώρες προς καταλήστευση των πόρων τους, τη φτώχεια, την εξαθλίωση που προκαλούν και τις «πολιτισμένες», «ανθρωπιστικές» βόμβες των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ;