Το κυρίως ενδιαφέρον στη Θεσσαλονίκη

στην Αθήνα το «2046» και ο «Λούθηρος»

Τα άλλα τα «έχουμε ξαναδεί».

Για όσους, για οποιοδήποτε λόγο, δεν μπορούν να βρουν το συγκεκριμένο φύλλο ή δεν είναι εξοικειωμένοι με το internet συνοψίζουμε (για βοήθεια):Η ταινία παρακολουθεί την περιπετειώδη ζωή του Λούθηρου. Στέκεται στα εκκλησιαστικά, αφήνοντας στο σκοτάδι (στο μισόφωτο, έστω) το πολιτικό περιβάλλον μέσα στο οποίο έδρασε το συγκεκριμένο ιστορικό πρόσωπο! Η ταινία αξίζει να ιδωθεί, φτάνει ο θεατής να συμπληρώσει τις ελλείψεις με τη δική του γνώση και φαντασία.

Λάτρης, λοιπόν, της «μοντέρνας» εκφραστικής ο Γουόνγκ Καρ - Γουάι επιδόθηκε σε μια «άσκηση ύφους» με ικανοποιητικά αποτελέσματα. Φωτιστικές πηγές χωρίς καμία «λογική» δικαιολογία, αλλά με δυναμική παρέμβαση στη φωτογραφία. Καδραρίσματα «ανορθόδοξα», που επέτειναν το μυστήριο και το πάθος. Παντελής αδιαφορία για τους - κλασικούς - κανόνες της κινηματογραφικής αφήγησης (πήδημα άξονα, για παράδειγμα), φτάνει ο θεατής να αναστατώνεται!

Το «τρομερό παιδί» του Ασιατικού σινεμά είναι συνεπές με τα πιστεύω του. Η έκφρασή του δεν περιορίζεται στη φόρμα. Την ίδια μέθοδο ακολουθεί και στο περιεχόμενο (μην ξεχνάμε πως ο φουτουρισμός είχε σημαντική επίδραση ιδιαίτερα στη Λογοτεχνία). Το «στόρι» και οι διάλογοι της ταινίας είναι σε απόλυτη αρμονία με την εικόνα. Ενας συγγραφέας (ο ήρωας) πιστεύει πως γράφει για το μέλλον. Στην ουσία (την οποία μαζί με το θεατή ανακαλύπτει και ο ίδιος) γράφει για το παρελθόν! Αφού οι ιστορίες του (παραθέτει μια σειρά από δικές του ερωτικές εμπειρίες) έχουν όλες συμβεί στο παρελθόν. Το παρελθόν που μπορείς να πλησιάσεις μόνον με τη μορφή της ανάμνησης. Αφού τίποτα δεν μπορεί (από το παρελθόν) να επαναληφθεί.

Ισως όλα αυτά να ακούγονται «περί διαγραμμάτων». Ομως, πιστέψτε με, η ταινία, ακόμα και στις πιο συγχυστικές της στιγμές, έχει μεγάλη γοητεία. Παρακολουθείται με αμείωτο ενδιαφέρον. Ακόμα και σαν μια «τρέχουσα» ιστορία να ιδωθεί. Αφού είναι γεμάτη από «δράση». Δράση με την έννοια πως συμβαίνουν πολλά γεγονότα, γίνονται πολλές - και σημαντικές - ανακατατάξεις στο εξωτερικό και στο εσωτερικό των ηρώων.

ΟΓουόνγκ Καρ-Γουάι «κατάργησε την κινηματογραφική σύνταξη» και μίλησε με «ελεύθερη χρήση της κινηματογραφικής γλώσσας». Ετσι προέκυψε ένας μοναδικός δυναμισμός. Παρότι όλη η δράση σχεδόν εξαντλείται σε ένα ξενοδοχείο, έχεις την αίσθηση πως έτσι συμβαίνει σε ολόκληρο τον κόσμο. Παρότι το θέμα είναι άκρως ερωτικό, και ο κάθε αδύναμος δημιουργός θα υπέκυπτε σε ευκολίες, ο Καρ - Γουάι σε καμία στιγμή δεν ξέφυγε από την ευπρέπεια. Παρότι το πάθος είναι διάχυτο στα πρόσωπα, στις κινήσεις, στην υπόθεση, σε καμία στιγμή δεν ενδίδει σε επιπόλαιες ακρότητες. Ολα τα παραπάνω καταδείχνουν την επιθυμία του σκηνοθέτη να επικοινωνήσει μαζί μας τίμια. Με όπλο την τέχνη μας είπε, με τη γλώσσα που αυτός επέλεξε, την «αγωνία» του. Ο τρόπος που μας μίλησε απαιτεί το σεβασμό μας!

Το «μήνυμά» του: «Οο καθένας πρέπει να φτιάξει την "αποθήκη" του, που μέσα της θα διατηρεί (με σεβασμό) τις αναμνήσεις του, τις σκέψεις του, τις παρορμήσεις του, τις ελπίδες του. Τίποτα δεν πρέπει να ξεχαστεί. Τίποτα δεν πρέπει να χαθεί. Αλλωστε, τίποτα από τα παραπάνω δεν μπορούμε να αποχωριστούμε! Οσες προσπάθειες κι αν κάνουμε. Ταξιδεύοντας προς το μέλλον μας κουβαλάμε "στο ίδιο τρένο" το παρελθόν μας».

Θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθούμε στο διευθυντή φωτογραφίας, τον Κρίστοφερ Ντόιλ. Οπως επίσης και στον σκηνογράφο και μοντέρ (!) Γουίλιαμ Τσανγκ Σουκ Πινγκ. Και οι δυο, όπως επίσης και οι μουσικοί Πιρ Ράμπεν και Σιγκερού Ουμεμπαγιάσι, βοήθησαν τα μέγιστα στην εικαστική και δραματουργική ομοιογένεια της ταινίας. Ξεχωριστή, επίσης, μνεία πρέπει να γίνει στους ηθοποιούς με πρώτο τον κεντρικό ήρωα (Τόνι Λιούνγκ).

Παίζουν: Τόνι Λιούνγκ, Γκομγκ Λι, Φέι Γουόνγκ, Ζανγκ Ζίγι, Τακούγια Κιμούρα.

Χορεύετε; Ευχαρίστως, αλλά με άλλο... κινηματογράφο! Πόσο διαφέρει η νύχτα με τη μέρα; Ε, τόσο, ακριβώς, διαφέρει η ταινία του Τσέλσομμε αυτή του Γουόνγκ Καρ-Γουάι!

Και να πεις πως οι δημιουργοί του «Χορεύετε;» είναι πρωτάρηδες και άσχετοι; Οχι! Είναι όλοι τους επαγγελματίες και μάλιστα από τους καλούς. Μόνο που, φαίνεται, δεν παίρνουν τη ζωή - και την τέχνη, βέβαια - στα σοβαρά. Συγκεντρωθήκανε, κάτω από την καθοδήγηση του παραγωγού (Σίμον Φιλντς) και κάνανε μια υπέροχη «αρπαχτή». Ξέρετε, αυτά τα μπουλούκια που μαζεύονται ευκαιριακά και τα καλοκαίρια ταξιδεύουν στις επαρχίες...

Βλέπεις τη Σούζαν Σάραντον (πολιτικοποιημένο άτομο) και λες, τι θέλει ετούτη εδώ μέσα; Τι θέλει, αναρωτιέσαι, ακόμα και για τον Ρίτσαρντ Γκιρ. Βέβαια, δεν είναι ο Ντερκ Μπόγκαρντ, όμως, μέχρις εδώ, ε; Αφού και ο ίδιος (ο Γκιρ) δεν μπορεί να κρύψει πως «έμπλεξε», και κάνει πλάκα! Πώς γίνεται στις κακές επιθεωρήσεις που γελάνε οι ηθοποιοί. Ετσι ακριβώς!

Ασχολούμαστε με την ταινία γιατί είναι απ' αυτές που λέμε «εμπορικές». Οι πρωταγωνιστές είναι απ' αυτούς που τους λέμε «τραβηχτικούς». Επίσης, ακούγοντας κανείς «χορεύετε;» υποθέτει πως, θα ακούσει τουλάχιστον μουσική. Θα δει κίνηση. Και παγιδεύεται. Τίποτα απ' αυτά δεν υπάρχει στην ταινία (μόνο ένα ταγκό αξίζει τον κόπο). Τα υπόλοιπα είναι μελοδραματικές ανοησίες για Αμερικανάκια. Είπα Αμερικανάκια και θεωρώ, με αφορμή και τη συγκεκριμένη ταινία, πως πρέπει να μελετηθεί επιστημονικά αυτό το είδος της διασκέδασης, που παράγεται και σερβίρεται σε αφθονία στη μεγάλη αυτή χώρα, στη Μητρόπολη του καπιταλισμού. Καλά, οι «δημιουργοί» είναι αδίστακτοι! Οι θεατές; Τόσο και τέτοιο επίπεδο;

Παίζουν: Ρίτσαρντ Γκιρ, Τζένιφερ Λοπέζ, Σούζαν Σάραντον, Στάνλεϊ Τούτσι.

Πιρς Μπρόσμαν - Γούντι Χάρελσον

Πράγματι δεν υπάρχει ταινία! Μια υποτυπώδης υπόθεση, ένα ζευγάρι «πετυχημένων» ληστών πολύτιμων λίθων αποσύρεται για να απολαύσει τα κλεμμένα. Η απληστία και η επαγγελματική διαστροφή θα ξαναβάλει τον άντρα στο κόλπο. Ο δεσμός κινδυνεύει. Το «τελευταίο κόλπο» πετυχαίνει και το ζευγάρι, ακόμα πιο πλούσιο, θα βλέπει τα υπέροχα ηλιοβασιλέματα της Καραϊβικής (after the sunset είναι ο αγγλικός τίτλος της ταινίας), με το αζημίωτο, βέβαια. Τέτοια ζωή, όπως είναι γνωστόν, μόνο στα όνειρα και κάτω - πάντα - από προϋποθέσεις υπάρχει! Μόνον όταν βλέπεις παλαβά όνειρα, δηλαδή!

Η ταινία(;) διακινείται από τη «Village Films». Που σημαίνει εξασφαλισμένη πελατεία! Κυρίως, για να μην πω μοναδικούς, από νεαρούς και νεαρές θεατές! Καθώς τα «Multi Village cinema» είναι ένα είδος Μπαχάμες! Φώτα, χρώματα, μουσικές. Φεύγουν οι νεαροί πελάτες από τις δυτικές συνοικίες, τη φτώχεια και την απελπισία και με εφτά - οκτώ ευρώ ταξιδεύουν - πρώτη θέση! - στην Καραϊβική! Το κακό, βέβαια, είναι πως το ταξίδι τους διαρκεί όσο η ταινία. Υστερα, το άθλιο λεωφορείο της γραμμής και κατευθείαν στην πραγματικότητα!..

Το Τελευταίο Κόλπο, λοιπόν, άλλοι το κάνουν! Αυτοί που με απατηλούς τρόπους χώνουν το χέρι τους στην ανύποπτη τσέπη του ανύποπτου - και ανυποψίαστου - θεατή και του ληστεύουν τα πολύτιμα ευρώ. Θα κλείσω με ένα επίκαιρο σύνθημα: «Οχι σε όλα τα ναρκωτικά»!

Παίζουν: Πιρς Μπρόσμαν, Σάλμα Χάγιεκ, Γούντι Χάρελσον, Ντον Τσιντλ.