Τάδε έφη ο βουλευτής και πρώην υφυπουργός Εξωτερικών του ΠΑΣΟΚ, Ανδρέας Λομβέρδος, μιλώντας σε συνάντηση παλιών του φοιτητών, αφιερωμένη στην εξέγερση του Πολυτεχνείου, σύμφωνα με σχετική ανακοίνωση. «Ξέχασε», όμως, πως η ομοψυχία και η ενότητα της εξέγερσης του Νοέμβρη σφραγίζεται από τα συνθήματα «Εξω αι ΗΠΑ», «Εξω το ΝΑΤΟ» και «Ψωμί - Παιδεία - Ελευθερία». «Ξέχασε», επίσης, πως τόσα χρόνια τώρα υπηρέτησε και συνεχίζει να υπηρετεί τον ακριβώς αντίθετο προσανατολισμό και πολιτική. Κι από πάνω, θέλει να κάνει «μαθήματα» συναίνεσης και ομοψυχίας. Σε ποια βάση, στο «ευχαριστούμε τις ΗΠΑ» και «προσκυνάμε τις Βρυξέλλες»; Στους «τρομονόμους», τις ηλεκτρονικές κάμερες και τα υπόλοιπα συστήματα παρακολούθησης και φακελώματος, στα ιδιωτικά Πανεπιστήμια και την παραπέρα υποβάθμιση της Παιδείας; ΄Η, μήπως, στο «ένας είναι ο θεός, το κέρδος» και «εκπρόσωποί του, επί της γης, οι κεφαλαιοκράτες»;
Σοβαρά και κρίσιμα ερωτήματα προς την ελληνική κυβέρνηση εγείρει η πρόσφατη συνέντευξη του γγ του ΝΑΤΟ, Γιαπ ντε Χουπ Σέφερ, στην εφημερίδα «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς». Το ΝΑΤΟ πρέπει να αρχίσει να συζητά για το αν θα εμπλακεί στην προσπάθεια ειρήνευσης της Μέσης Ανατολής, κυρίως βοηθώντας την επικράτηση της σταθερότητας στη Λωρίδα της Γάζας. Αυτά λέει ο γγ του ΝΑΤΟ και συμπληρώνει, ότι η συμμαχία δεν είναι, ούτε πρέπει να είναι μόνον το εκτελεστικό όργανο αποφάσεων που θα λαμβάνονται αλλού. Σύμφωνα με τον κ. Σέφερ, το ΝΑΤΟ πρέπει να είναι «παίχτης», όχι να παίζει το «πρώτο βιολί», αλλά να έχει ρόλο στις πολιτικές εξελίξεις.
Τι λέει, λοιπόν, η κυβέρνηση του Κ. Καραμανλή, για όλα τα παραπάνω; Ποιες είναι οι θέσεις της, στα σοβαρότατα και κρίσιμα ζητήματα, που θέτει ο γγ της λυκοσυμμαχίας; Θα γίνει συνεργός και συνένοχος στην άμεση, στρατιωτική εμπλοκή του ΝΑΤΟ στη Μέση Ανατολή; Θα στείλει - στο ενδεχόμενο σχετικής απόφασης - Ελληνες στρατιώτες στη Λωρίδα της Γάζας ή θα παραστήσει τον Πόντιο Πιλάτο; Ετσι ή αλλιώς, πάντως, στο ΝΑΤΟ ισχύει η ομοφωνία και ο καθένας θα πάρει τις ευθύνες του...
Μπορεί η ευθεία επίθεση στα ασφαλιστικά δικαιώματα των 13.000 εργαζομένων και συνταξιούχων της Εμπορικής Τράπεζας, να εκδηλώθηκε μια μόλις μέρα μετά τη συνάντηση στου Μαξίμου, του πρωθυπουργού, του υπουργού Οικονομίας και του προέδρου της τράπεζας, Γ. Προβόπουλου, αλλά η κυβέρνηση δε... γνωρίζει τίποτε για το «φόνο». Οπως είπε ο Γ. Αλογοσκούφης, η κυβέρνηση εφαρμόζει τους αντιασφαλιστικούς νόμους του ΠΑΣΟΚ και δε θέτει θέμα ασφαλιστικού. Το προαναφερόμενο ζήτημα αφορά την Εμπορική Τράπεζα και τους εργαζόμενους σ' αυτή, είπε ο υπουργός.
Διαβάστε, λοιπόν, τα βασικά σημεία της πρότασης - βόμβα της Εμπορικής Τράπεζας και βγάλτε τα δικά σας συμπεράσματα, εάν αφορά αποκλειστικά και μόνο τους εργαζόμενους στην τράπεζα: Καταργείται το ΤΕΑΠΕΤΕ (ασφαλιστικό ταμείο των εργαζομένων στην τράπεζα), αυξάνονται τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης μέχρι και 12 χρόνια, μειώνονται κατακόρυφα οι συντάξεις, απαλλάσσεται η τράπεζα από τις συμβατικές της υποχρεώσεις απέναντι στο Ταμείο και αυτές φορτώνονται στο ΙΚΑ ΕΤΑΜ και στο ΕΤΕΑΜ, τα οποία θα αναλάβουν να δίνουν τις συντάξεις, χωρίς, όμως, να έχουν λάβει και το αντίστοιχο κόστος.
Με άλλα λόγια, τα σα μα και τα μα μάσα τα, όπως έλεγε ένα παλιό τραγούδι του Χάρρυ Κλυνν...
Κι όλ' αυτά, γιατί γίνονται; Οχι, πάντως, γιατί η Εμπορική Τράπεζα δεν έχει μπόλικα κέρδη και κινδυνεύει από χρεοκοπία. Οπως ομολογούν οι διευθύνοντές της, οι υποχρεώσεις προς το Ταμείο υπερβαίνουν εκείνες των ανταγωνιστών της κατά 30 ποσοστιαίες μονάδες, «γεγονός το οποίο υποσκάπτει την ανταγωνιστική της θέση στην τραπεζική αγορά». Κι όταν υποσκάπτεται η ανταγωνιστική θέση - με άλλα λόγια, δε βγάζει τόσα πολλά κέρδη, όσα οι «πρωτοπόρες» του είδους - δυσκολεύεται η παραπέρα ιδιωτικοποίηση της τράπεζας, συμπληρώνουμε εμείς.
Πάντως, εκτός των άλλων, και επειδή στις προτάσεις της τράπεζας συμπεριλαμβάνονται και ...ρηξικέλευθες ιδέες, όπως θεμελίωση σύνταξης στα 35 για τους άνδρες και στα 32 για τις γυναίκες, η επέκταση των αντιασφαλιστικών νόμων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και στους εργαζόμενους της Εμπορικής, όπου δεν ίσχυαν μέχρι τώρα, η μείωση του ύψους των συντάξεων, κλπ., κλπ., η επίθεση δεν αφορά μόνο στους συγκεκριμένους εργαζόμενους. Ούτε μόνον όσους άλλους δεν έχουν συμπεριληφθεί ακόμη ολοκληρωτικά στους προαναφερόμενους αντιασφαλιστικούς νόμους και στη λογική της ισοπέδωσης στο κατώτερο επίπεδο των ασφαλιστικών παροχών. Ηδη, μερικοί προβάλλουν τις προτάσεις της Εμπορικής, ως πρότυπο και για άλλες τράπεζες. Αφορά σε όλους τους εργαζόμενους, αφού ο εντεινόμενος συνεχώς ανταγωνισμός των μεγάλων επιχειρήσεων είναι αχόρταγος και δε θα αφήσει κανέναν εργαζόμενο «παραπονεμένο».
Ομως, η αξιολόγηση της οικονομίας από τον Ελληνα πολίτη (είτε είναι συμβασιούχος που ζητά μονιμοποίηση, είτε πλημμυροπαθής που ζητά αποζημίωση, είτε άνεργος που ζητάει δουλιά, είτε μισθωτός και συνταξιούχος που ζητάει αυξήσεις της προκοπής, είτε μαθητής - φοιτητής, που ζητά καλύτερη Παιδεία) δεν απασχολεί σχεδόν κανέναν.
Ετσι, ένα διεθνής οίκος, που έχει ως κύριο ή μόνο ενδιαφέρον το λεγόμενο «επενδυτικό κλίμα», με άλλα λόγια το πόσο κερδίζουν στη χώρα οι κεφαλαιοκράτες, αναδεικνύεται σε τιμητή των πάντων στο θαυμάσιο πολιτικό μας σύστημα.
Μάλλον απογοητευτική η εικόνα και τα συμπεράσματα. Εκτός και αν αλλάξουν τα επιφαινόμενα, προκύπτοντας κανένας «αριστερός πρόεδρος», όπως λέγεται και γράφεται...
ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ πρόβλημα της κυβέρνησης δεν είναι ότι την εμπαίζει (όπως και την προηγούμενη) ο «μεγάλος σύμμαχος» που λέγεται Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά το γεγονός πως το δηλώνει ευθαρσώς κι από πάνω.
Γιατί μόνον ως ...κοροϊδία μπορεί να εκληφθεί η περίφημη επιστολή Μπους, σύμφωνα με την οποία οι ΗΠΑ στηρίζουν τη διαδικασία διαλόγου Ελλάδας - ΠΓΔΜ στον ΟΗΕ, αλλά, τέλος πάντων, προχώρησαν στην αναγνώριση για λόγους «σταθερότητας» στην περιοχή. Αυτά, την ίδια ώρα που «αντιλαμβάνονται τη δυσαρέσκεια της Ελλάδας», όπως λένε.
Ακόμα κι αν προσπεράσουμε τη «σταθερότητα» που εγγυώνται οι ΗΠΑ (δηλαδή, αυτοί που διέλυσαν, μαζί με την ΕΕ, τη Γιουγκοσλαβία), είναι προφανές ότι η συμπεριφορά τους και το πνεύμα τους απευθύνεται σε ...υποτακτικούς.
Και το κάνουν, γνωρίζοντας πως εκθέτουν νυν και πρώην κυβερνώντες...Στην προκειμένη περίπτωση, όμως, τα λέει ένας άνθρωπος που χειρίστηκε από τα μέσα, από τη θέση του αρχηγού του Γενικού Επιτελείου Στρατού, όλα αυτά τα ζητήματα που έχουν σχέση με τα εξοπλιστικά προγράμματα και τη σχέση που αυτά έχουν με τις πραγματικές ανάγκες της εθνικής άμυνας. Δεν είναι απλώς μια πολιτική εκτίμηση. Η κατάθεση του στρατηγού αποτελεί στην ουσία το κατηγορητήριο για τους κινδύνους από τη διαπλοκή με το ΝΑΤΟ και τους ιμπεριαλιστές «συμμάχους».