«Με στόχους τετραετίας - Ο προϋπολογισμός του 2005 προδιαγράφει πολιτική μακροπρόθεσμης σταθερότητας και ανάπτυξης». Αυτά έλεγε ο χτεσινός πρωτοσέλιδος τίτλος της «Καθημερινής» και στο σχετικό ρεπορτάζ σημείωνε: «Προϋπολογισμό που προδιαγράφει σταθερή πορεία της οικονομικής πολιτικής με εμβέλεια τετραετίας, κατέθεσε η κυβέρνηση στη Βουλή των Ελλήνων».

Σημειώνουμε τα παραπάνω, για όσους εργαζόμενους καταψήφισαν τον περασμένο Μάρτη το ΠΑΣΟΚ και ψήφισαν τη ΝΔ, για να δουν άσπρη μέρα και διατηρούν ακόμη και σήμερα αυταπάτες και ελπίδες. Για όσους εργαζόμενους πιστεύουν ενδεχομένως, ότι όλα όσα κάνει τώρα η κυβέρνηση, τα κάνει μόνο και μόνον επειδή βρήκε «καμένη γη» και το «χάος» των ελλειμμάτων από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ. Για όσους ελπίζουν, ότι μόλις η κυβέρνηση βάλει μια τάξη και νοικοκυρέψει τα πράγματα, θα εφαρμόσει άλλη πολιτική και θα προωθήσει μέτρα ικανοποίησης των λαϊκών αιτημάτων και συμφερόντων.

Πολιτική «μακροπρόθεσμης σταθερότητας και ανάπτυξης» των κερδών του μεγάλου κεφαλαίου εφαρμόζει και θα συνεχίσει να εφαρμόζει η κυβέρνηση της ΝΔ. Και αυτό, συνεπάγεται, όλο και χειρότερες μέρες για τους εργαζόμενους. Αυτές είναι οι προθέσεις και οι προοπτικές της κυβέρνησης. Και δεν αφήνουν έδαφος για καμιά αυταπάτη...

«Στόχος μας είναι να ενισχύσουμε την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων και να τους δώσουμε κίνητρα για να κάνουν επενδύσεις...». Αυτή ήταν η απάντηση του υπουργού Οικονομίας, Γ. Αλογοσκούφη, στην επισήμανση δημοσιογράφων, ότι οι προβλεπόμενες από τον κρατικό προϋπολογισμό αυξήσεις των μισθών και των συντάξεων της τάξης του 3,2% υστερούν πολύ από την επίσημη αύξηση των τραπεζικών και βιομηχανικών κερδών, κατά 40, 50% ή και ακόμη περισσότερο.

Με άλλα λόγια, ο αρμόδιος για την Οικονομία υπουργός δεν αρνήθηκε την επιχειρούμενη αναδιανομή των εισοδημάτων. Ούτε αρνήθηκε, πως αυτή γίνεται προς όφελος της πλουτοκρατίας και σε βάρος των εργαζομένων και του λαού. Το αντίθετο, παραδέχτηκε - εμμέσως πλην σαφώς - ότι η κυβέρνηση εφαρμόζει συνειδητά αυτή την πολιτική αναδιανομής και έχει ως πρώτιστο στόχο της την ενίσχυση των επιχειρήσεων.

Οσο για το επιχείρημα, ότι η ενίσχυση της κερδοφορίας των επιχειρήσεων, θα φέρει επενδύσεις και, επομένως, περισσότερες δουλιές, πλούτο και καλύτερες μέρες και για τους εργαζόμενους, το αφήνουμε στη δική σας κρίση και εμπειρία, μια και δεκαετίες τώρα το επαναλαμβάνουν όλοι όσοι έκαναν υπουργοί Οικονομίας. Εμάς, πάντως, μας θυμίζει τη μετά θάνατον ζωήν χαρισάμενη, που υπόσχεται το Ευαγγέλιο...

Προβληματισμό κι ανησυχία προκαλεί στην κυβέρνηση το νέο αγωνιστικό ξεκίνημα της αγροτιάς, όπως εκδηλώθηκε με τις κινητοποιήσεις που διοργάνωσε, στις 13 Νοέμβρη, η Παναγροτική Αγωνιστική Συσπείρωση. Η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης έχει θορυβηθεί, αφού δεν περίμενε ότι η κινητοποίηση θα πετύχαινε. Οι διάφοροι «συμβουλάτορές» της - κυρίως αγροτοσυνδικαλιστές της ΝΔ, οι οποίοι άλλοτε μετείχαν στους αγροτικούς αγώνες και τώρα φιλοδοξούν ν' αναλάβουν το ρόλο του «μεσάζοντα» και του «πυροσβέστη» ανάμεσα στην κυβέρνηση και στους αγρότες - τη διαβεβαίωναν πως «η κινητοποίηση θα αποτύγχανε και οι διοργανωτές της θα ρεζιλεύονταν».

Ομως, αυτό δεν έγινε, καθώς στα συλλαλητήρια της ΠΑΣΥ συμμετείχαν χιλιάδες αγωνιστές της αγροτιάς, ανάμεσά τους και οπαδοί της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα ν' αναδειχτεί το μέγεθος των αγροτικών προβλημάτων και το εύρος των ευθυνών της κυβέρνησης της ΝΔ, η οποία συνεχίζει την αντιαγροτική πολιτική της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ.

Κι από κει που ο Β. Μπασιάκος εμφανιζόταν σαν «φίλος του αγρότη» και «κατήγορος του Δρυ», φαίνεται σαν «εχθρός της αγροτιάς» και «συγκατηγορούμενος του Αργύρη». Αυτό είναι που πειράζει τους κυβερνώντες, οι οποίοι τρομάζουν αναλογιζόμενοι ότι αυτή η κινητοποίηση δεν ήταν παρά η αφετηρία κι έρχεται, οσονούπω, η κλιμάκωση του αγώνα των μικρομεσαίων αγροτών...