ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Τι περιλαμβάνει;

Γρηγοριάδης Κώστας

Καθοριστικό παράγοντα της ποιότητας της Δημοκρατίας, θεωρεί η κυβέρνηση, την ελευθερία του Τύπου και την κριτική λειτουργία του, είπε χτες ο υπουργός Επικρατείας, Θ. Ρουσόπουλος, στον «δημόσιο διάλογο» του Ζαππείου. Και συμπλήρωσε, ότι «βασική προϋπόθεση... είναι η διασφάλιση της ανεξαρτησίας, της ελευθερίας των λειτουργών του Τύπου από κάθε είδους εξάρτηση».

Οταν, όμως, οι εκπρόσωποι του ΚΚΕ έθεσαν έντονα το υπάρχον σήμερα, απαράδεκτο καθεστώς στην ΕΡΤ, όπου η μεγάλη πλειοψηφία των δημοσιογράφων εργάζεται με κάθε λογής συμβάσεις (τρίμηνες, τετράμηνες, εξάμηνες, κλπ.) και, πάντως, σε συνθήκες συνεχούς ανασφάλειας και αβεβαιότητας και με αμοιβές, που δεν επαρκούν για αξιοπρεπή διαβίωση, προτίμησε να σιωπήσει και να σημειώσει, ότι η Συλλογική Σύμβαση των δημοσιογράφων της ΕΡΤ, υπογράφτηκε σε χρόνο ρεκόρ. «Ξέχασε», όμως, να πει, ότι η προαναφερόμενη Σύμβαση αφορά το 2004 και υπογράφτηκε στις 23 του περασμένου μήνα. Με άλλα λόγια, έχει ήδη λήξει...

Πέρα από τα παραπάνω, πάντως, έγινε πολύ καθαρό στον χθεσινό «δημόσιο διάλογο», πως η κυβερνητική «διασφάλιση της ανεξαρτησίας, της ελευθερίας των λειτουργών του Τύπου από κάθε είδους εξάρτηση» δε συμπεριλαμβάνει ούτε καν αξιοπρεπείς μισθούς, ανθρώπινες συνθήκες εργασίας και στοιχειώδη ασφάλεια της δουλιάς των δημοσιογράφων, έναντι των όποιων απειλών και διώξεων. Αναρωτιόμαστε τι περιλαμβάνει...

Διαφάνεια όταν βολεύει;

Περίεργη, αν μη τι άλλο, η θέση του εκπροσώπου του ΣΥΝ στο ζήτημα της δημοσιοποίησης ή μη των «λιστών» των δημοσιογράφων που απασχολούνται με οποιοδήποτε τρόπο στο δημόσιο, τον ευρύτερο δημόσιο τομέα, οργανισμούς, τράπεζες κλπ. Ουσιαστικά συγκατένευσε στη μη δημοσιοποίησή τους, συμπλέοντας με τη θέση τόσο της κυβέρνησης όσο και του ΠΑΣΟΚ. Και οι μονότονες μέχρι βαρεμάρας διακηρύξεις περί διαφάνειας και «μέγιστης δημοσιότητας» πού πήγαν; Πάντως, δεν πιστεύουμε ότι ο ΣΥΝ έχει να κρύψει κάτι ή να καλύψει κάποιους πολυθεσίτες δημοσιογράφους...

Επιλεκτικοί αποκλεισμοί...

Είμαστε υπέρ του αποκλεισμού της δυνατότητας εκμαυλισμού των δημοσιογράφων, δήλωσε χτες ο εκπρόσωπος της ΝΔ, Θ. Κασίμης, στο δημόσιο διάλογο, που διοργάνωσε η κυβέρνηση, για τις σχέσεις των δημοσιογράφων με την πολιτική εξουσία. Ολως περιέργως, όμως, περιόρισε τη δυνατότητα αυτή αποκλειστικά και μόνο στην πολυθεσία των δημοσιογράφων στο Δημόσιο ή τον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Λες και όταν ο δημοσιογράφος αμείβεται από μια πηγή του Δημοσίου (Γραφείο Τύπου, σύμβουλος, κλπ., κλπ.) και όχι από περισσότερες, θα δυσκολεύεται λιγότερο να ασκήσει έλεγχο στην πολιτική εξουσία, όπως, υποτίθεται, ότι συνεπάγεται και επιβάλλει ο ρόλος του. Και, βέβαια, δεν είχε τίποτε να πει ο κ. Κασίμης, για τα όσα επίμονα έβαλαν οι εκπρόσωποι του ΚΚΕ - αλλά και αρκετών Ενώσεων Συντακτών - σχετικά με το απαράδεκτο καθεστώς αμοιβών και εργασιακών σχέσεων, της ανασφάλειας και της αβεβαιότητας, μέσα στο οποίο δουλεύει η μεγάλη πλειοψηφία των δημοσιογράφων, τόσο στα ιδιωτικά, όσο και στα κρατικά στα λόγια και κυβερνητικά στην πράξη ΜΜΕ.

Τι να πουν, άλλωστε, τόσο ο εκπρόσωπος της ΝΔ, όσο και αυτοί του ΠΑΣΟΚ. Δικό τους έργο και αποτέλεσμα της δικής τους πολιτικής είναι το απαράδεκτο αυτό καθεστώς. Και το 'χουν απόλυτη ανάγκη - εκτός των άλλων - για να βρίσκει πρόσφορο έδαφος η πολύμορφη και συστηματική επιχείρηση χειραγώγησης των δημοσιογράφων και της ενημέρωσης.

Ο ανταγωνισμός...

Τι λένε οι κυβερνώντες, όπου σταθούν κι όπου βρεθούν, αλλά και οι υπόλοιποι οπαδοί του «ευρωμονόδρομου» και των νόμων της αγοράς; Λένε ή δε λένε ότι ο ανταγωνισμός λειτουργεί προς όφελος των εργαζομένων - καταναλωτών και γι' αυτό προχωρούν στη μια «απελευθέρωση» μετά την άλλη; Ετσι ακριβώς λένε...

Ξέρετε, ποιο θα είναι ένα από τα επόμενα βήματα «απελευθέρωσης», ώστε να λειτουργήσει ο ανταγωνισμός και να ωφεληθούν - υποτίθεται - οι καταναλωτές; Θα «απελευθερωθεί» η τιμή της οικονομικής θέσης της ακτοπλοΐας, όπου σήμερα ισχύει περιορισμός ανώτατης τιμής. Τουλάχιστον, το ενδεχόμενο αυτό άφησε ανοιχτό ο υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, σε προχτεσινές δηλώσεις του. Οπως είπε, όμως, αν τελικά αυτό υλοποιηθεί, θα γίνει σ' εκείνες τις ακτοπλοϊκές γραμμές, που υπάρχει ανταγωνισμός μεταξύ δυο - τριών εταιριών τουλάχιστον...

Εσείς, τι λέτε; Η ύπαρξη μέχρι σήμερα ανώτατης τιμής δεν άφησε τον ανταγωνισμό να κάνει φτηνότερα τα εισιτήρια της οικονομικής θέσης στην ακτοπλοΐα; Και θα γίνει αυτό, μόλις καταργηθεί το ανώτατο σήμερα όριο και καθορίζεται «ελεύθερα» η τιμή και της θέσης αυτής από τους εφοπλιστές;

Τα ... οραματικά

Γρηγοριάδης Κώστας

Ε, ΑΥΤΟ, πια, είναι εκδικητικό! Το ΠΑΣΟΚ διοχέτευσε το κείμενο του συνεδρίου του για το «ΠΑΣΟΚ του μέλλοντος». Μας ρωτάνε, όμως, αν έχουμε ακόμη συνέλθει από το ...ΠΑΣΟΚ του παρελθόντος;

Οχι πως με τη Νέα Δημοκρατία «αλλάξαμε περιβάλλον» (πολιτική Σημίτη έχουμε και πάλι με «γαλάζιο» περίβλημα), αλλά, όπως και να το κάνεις, είναι ανατριχιαστικό να σου μιλάνε οι ΠΑΣΟΚοι για το μέλλον.

Οσο για τον πρόεδρό τους, τον Γιώργο Παπανδρέου, παίρνει εκείνο το ...αθώο ύφος όταν τα λέει αυτά..! Κάπως σαν να ήρθε μετά από πολλά χρόνια σ' αυτήν τη χώρα, είδε το χάλι της και τώρα, ως άλλος Μεσσίας, οραματίζεται το μετασχηματισμό της.

Μόνον που είναι κάπως «νωπές» οι μνήμες της κυβέρνησης, στην οποία (αν δεν απατόμαστε) υπήρξε κεντρικός υπουργός και μέλος του υπουργικού συμβουλίου ο νυν πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Τι να κάνουμε ...είναι «αξέχαστοι» οι άνθρωποι και, ιδιαίτερα, τα έργα και οι ημέρες τους.

ΟΛΟΕΝΑ και σε πιο δύσκολη θέση βρίσκεται η ηγεσία του υπουργείου Δημόσιας Τάξης, που συνεχώς απολογείται για τις καταγγελίες για ωμή βία, βασανισμούς και, γενικότερα, διάφορες άθλιες συμπεριφορές αστυνομικών.

Ας μην τους κάνει καθόλου εντύπωση, όμως, κι ας περιμένουν και χειρότερα. Βλέπετε, όταν θρέφεις ένα τέτοιο «τέρας», όπως είναι οι διογκούμενοι μηχανισμοί καταστολής και οι αντίστοιχες λογικές τους, είναι θέμα χρόνου πότε θα «χτυπά» ανεξέλεγκτο οτιδήποτε βρει μπροστά του ...ακόμα και τα αφεντικά του.

Τώρα βέβαια, το ποιος είναι το αφεντικό σε όλο το δίκτυο αστυνόμευσης που στήνεται για τα καλά στην Ευρωπαϊκή Ενωση, είναι ένα άλλο ερώτημα. Σίγουρα δεν το υπολογίζουν και τόσο το υπουργείο Δημόσιας Τάξης κι ας είναι το μόνο με τέτοιον τίτλο σε όλη την Ευρώπη.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Αισχροί συκοφάντες

Είναι βρώμικη και κατάπτυστη η επιχείρηση σπίλωσης των αγροτών, που εξελίσσεται μ' αφορμή τις διαβόητες «λίστες παρανόμων» του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης. Είναι απαράδεκτο και προκλητικό να ενοχοποιούνται αθώοι για ν' αθωωθούν οι ένοχοι κυβερνητικοί διαχειριστές της αντιαγροτικής πολιτικής της ΕΕ. Είναι ανέντιμο και ανεπίτρεπτο οι καταστάσεις με ονόματα βαμβακοπαραγωγών που κατηγορούνται, να αναρτώνται - δίκην επικηρύξεων κακούργων του Φαρ Ουέστ - σε νομαρχιακά και συνεταιριστικά καταστήματα, για να διαπομπεύονται φτωχοί ξωμάχοι και να γίνονται βορά αδηφάγων δημοσιογράφων, που μετατρέπονται σε «κυνηγούς κεφαλών». Είναι εγκληματικό κι επικίνδυνο να σπέρνουν διχόνοιες στα χωριά για να περάσει η τακτική του «διαίρει και βασίλευε».

Και «σου βγαίνουν τ' άντερα» σαν ακούς σαλονάτους δημοσιογράφους - ειδικευμένους «παπαχελάδες», άσχετους «καψήδες», αποτυχημένους «τζανετάκους» - να επιτίθενται με μανία εναντίον φτωχών κι αδικημένων χωρικών, φτύνοντας πάνω τους το «δηλητήριο» της συκοφαντίας. Και «σου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι», σαν βλέπεις «γαλαζούληδες» και «πρασινούληδες» αγροτοσυνδικαλιστές να μην κοκκινίζουν καθόλου, δίνοντας συνεχώς «πάσες» στους συκοφάντες των συναδέλφων τους. Και «σου τη βαράει» σαν διαπιστώνεις πως τα αισχρά κι απροκάλυπτα ψεύδη του Μπασιάκου και του Δρυ «περπατούν» μέσα στον απλό κόσμο της πόλης, που δεν έχει άμεση αντίληψη τι συμβαίνει στην ύπαιθρο. Και «σου φεύγει το μυαλό» σαν συνειδητοποιείς πόσο δύσκολο είναι να λάμψει η αλήθεια.

Ανυπεράσπιστοι στα νύχια των εμποροβιομηχάνων εκμεταλλευτών τους κι αβοήθητοι στο «τσουνάμι» της αντιαγροτικής πολιτικής, οι φτωχοί αγρότες ξεκληρίζονται μαζικά και γρήγορα κι απειλούνται με αφανισμό, για να περάσει η γη τους σε λίγους μεγαλοαγρότες. Για να γλιτώσουν από το χαμό, βγαίνουν στον αγώνα. Κι αμέσως δέχονται τις άδικες επιθέσεις των εκάστοτε κυβερνητικών διαχειριστών και τις ανήθικες συκοφαντίες των, εν διατεταγμένη υπηρεσία τελούντων, δημοσιογράφων. Τους είπαν «αμόρφωτους, απροσάρμοστους, τρομοκράτες». Τους χαρακτήρισαν «τεμπέληδες, μπαταχτσήδες, μπουζουκόβιους». Τους αποκαλούν «ψεύτες, κλέφτες, απατεώνες». Στέλνουν εναντίον τους τα ΜΑΤ, τους σέρνουν, σαν κακοποιούς, στα αγροτοδικεία.

Σκασμός, άθλιοι συκοφάντες. Το γεωργό που παλεύει με τη γη και ιδρώνει για να βγάλει το ψωμί τον λέτε άτιμο; Ατιμοι είστε του λόγου σας που ξεπουλάτε την τιμή και την αξιοπρέπεια για μια θέση κι ένα μισθό. Τον αγρότη που παράγει και ζει από τον κόπο του, αποκαλείτε «λαμόγια»; Λαμόγιες είστε του λόγου σας, που τ' αρπάζετε από παντού. Τον ξωμάχο που βγαίνει στον αγώνα ν' αγωνιστεί για το ψωμί και το δίκιο, τον κατηγορείτε σαν απατεώνα; Απατεώνες είστε του λόγου σας, που βγαίνετε από τις «ζεστές φωλιές» στις αγκαλιές των αφεντικών για να ξεγελάσετε τον κόσμο. Κι αφήστε τα περί «αναζήτησης της αλήθειας» και «εμμονής στην αντικειμενικότητα». Αλήθεια για σας είναι ό,τι σας λέει ο «από πάνω» κι αντικειμενικότητα ό,τι συμφέρει το αφεντικό...

Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ