Ο Γιατρός ΘΩΜΑΣ ΚΟΥΓΙΑΓΚΑΣ, αισθάνεται-όπως μας γράφει-την ηθική υποχρέωση, να αναφερθεί και μνημονεύσει τους συντρόφους του Αντώνη Φλουντζή Γιατρό, Κυριάκο Κακαλέταση, Τάκη Μπαμπαλίτη, φοιτητές της ιατρικής και τον Σωκράτη Σιαπέρα Αρχινοσοκόμο, που μοιράστηκε μαζί τους τις πίκρες και τα βάσανα της εξορίας, στο ερημονήσι των Αντικυθήρων. Προσφέρει στη μνήμη τους, 20.000 δρχ. ενίσχυση για το ΚΚΕ.

«Ανάμεσα στα σατανικά μέσα-αναφέρει στο γράμμα του, ο επιστολογράφος μας- που χρησιμοποίησαν οι ξενόδουλες κυβερνήσεις της μετακατοχικής εποχής, για να εξοντώσουν τους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης και του ΔΣΕ, στα κολαστήρια στρατόπεδα και φυλακές, ήταν και η στέρησή τους από τις ευεργετικές υπηρεσίες των συνεξορίστων συγκρατουμένων υγειονομικών(ιατρών, φοιτητών της ιατρικής και νοσοκόμων).

Η πολιτική υγεία που εφάρμοζε το Υπουργείο Εσωτερικών, είχε σαν κύριο μοχλό την εξόντωση των πολιτικών κρατουμένων και εξορίστων. Και για να εφαρμόσει την εξοντωτική αυτή πολιτική, οι γιατροί και λοιποί υγειονομικοί, τους ήταν εμπόδιο. Γιατί οι γιατροί ήταν αυτοί που κατάγγελναν με υπομνήματα, επιστημονικά τεκμηριωμένα, τις εξοντωτικές συνθήκες διαβίωσης και έκαναν προσπάθεια να τις αντιμετωπίσουν, για να αποφευχθούν επιδημίες.

Κατάγγελναν τη μαζική φυσική εξόντωση, εξ αιτίας της τρομακτικής νοσηρότητας, την οποία πάλι με υπομνήματα, αποκάλυπταν στον ελληνικό λαό, ενώ προσπάθεια του υπουργείου Ασφαλείας ήταν η συγκάλυψή της. Προσπαθούσαν να ανακουφίσουν τους ασθενείς με καθημερινές εξετάσεις, είτε στο ιατρείο-σκηνή, είτε στις σκηνές - σπίτια τους, είτε τους νοσήλευαν στο υποτυπώδες Αναρρωτήριο. Αγωνίζονταν για προώθηση των βαρέως ασθενών στα Νοσοκομεία.

Γι' αυτά τους τα «αμαρτήματα», οι άνθρωποι της Ασφάλειας, θεώρησαν ότι αυτοί οι «εγκληματίες» έπρεπε να απομακρυνθούν από το στρατόπεδο. Στην αρχή τούς έδιναν άδεια αναγκαστική για το σπίτι τους. Αργότερα, όμως, τα εγκληματικά μυαλά των ασφαλιτών, θεώρησαν ότι και αυτοί οι υγειονομικοί, πρέπει να εξοντωθούν, μετεκτοπιζόμενοι σε άλλο νησί. Και επέλεξαν το Ερημονήσι Αντικύθηρα. Ετσι τους πέταξαν σ' αυτό τον ξερόβραχο, χωρίς στέγη, χωρίς τρόφιμα, χωρίς ρούχα, χωρίς φάρμακα. Δεν τους χορηγούσαν ούτε το πενιχρό επίδομα. Ετσι τους μάστιζε η πείνα και το κρύο. Εκτός αυτών, εφάρμοζαν και την τρομοκρατία, με βασανιστήρια ηθικά και σωματικά.

Μετά το θάνατο και του συντρόφου Σωκράτη Σιαπέρα, είμαι ο τελευταίος επιζών εκτοπισμένος σ' αυτό το εξοντωτήριο στρατόπεδο των Αντικυθήρων.»

Στο «φαινόμενο Γιαννόπουλος και τις κυβερνητικές επιδιώξεις», αναφέρεται σε επιστολή του ο Ντίνος Κοντογιαννόπουλος, Αντιστασιακός απ. Επισμηναγός στην οποία τονίζει ανάμεσα στα άλλα:

«Τα ερωτηματικά είναι πολλά: Πού το πάει ο πρωθυπουργός; Η κατρακύλα είναι μεγάλη. Τι είδους κυβερνητικό ήθος είναι όταν ο πολιτικός υπεύθυνος της μιας από τις «τρεις Εξουσίες» της δημοκρατικής πολιτείας, που λέγεται Δικαιοσύνη, έχει τη συμπεριφορά του κ. Γιαννόπουλου; Οταν στο πρόσωπό του εστιάζεται το άκρον άωτον της ασυδοσίας; και από το στόμα του δεν υπάρχει ύβρις που να μην εκστομίστηκε και ποσότητες λάσπης να μην εκτοξεύτηκαν σε κάθε κατεύθυνση και κατά παντός μη αρεστού σ' αυτόν προσώπου;

Και παρακάτω συνεχίζει αναφερόμενος στην επίθεση κατά του «Ρ»:

«Του φταίει η αντικειμενική πληροφόρηση του λαού από το "Ριζοσπάστη"; Τούτα έχω να ειπώ: Πρέπει να πάψουν ιστορικά να στρουθοκαμηλίζουν. Ν' ανοίξουν τα μάτια ορθάνοιχτα της μνήμης και να κοιτάξουν κατάματα την πρόσφατη νεοελληνική ιστορία. Πρέπει να ιδούν, όσο πικρό κι αν τους φανεί, ότι άδικα ματαιοπονούν και αυτοί που έχουν φτάσει στο έσχατο της υποτέλειας και ο ανθύπατος που τους εντέλλεται. Πέρασαν δικτάτορες, εκπρόσωποι ινδάλματα της αστικής δημοκρατίας με λαμπρό μενταγιόν, «το ιδιώνυμο», Μεταξάδες, Γερμανοϊταλοί, Γερμανοτσολιάδες, γκαουλάιτερ, βρετανικά φίδια, Ρεξ Λήπερ, Γκρέηντυ, Πιουριφόιδες και συνέχεια διάδοχοί τους μέχρι σήμερα. Ο «Ρ» και το ΚΚΕ άντεξαν, γιγάντωσαν το ρίζωμά τους μέσα στο λαό και, πρόσφατα, γιόρτασαν τα 80 χρόνια τους. Ολοι οι πιο πάνω, το μόνο που κατόρθωσαν ήταν το μεγάλο αιματοκύλισμα του λαού».

Κατόπιν, ο επιστολογράφος μας, αφού υπενθυμίζει τα λογής αστικά κόμματα που εξαφανίζονταν αλλάζοντας ονόματα συνεχώς, για να φθάσει το «εκσυγχρονιστικό» ΠΑΣΟΚ του κ. Σημίτη σήμερα να συναγωνίζεται ποιος θα πάρει τις κυβερνητικές καρέκλες, στα πλαίσια του δικομματισμού, σημειώνει:

«Αντίθετα, το ΚΚΕ με τους αγώνες του και τη δράση του, ριζώνει βαθιά μέσα στο λαό. Και, αφού καλεί τους διώκτες του τους σημερινούς και τον κ. Γιαννόπουλο να βγάλουν τα συμπεράσματά τους από την ιστορία υπογραμμίζει: «ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ από το ΚΚΕ και το ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ»!»

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΤΣΙΡΑΣ. Θεσσαλονίκη. Στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Πανοράματος Θεσσαλονίκης στις 22-9-1999, ο δημοτικός σύμβουλος κ. Λυπηρίδης, αναφερόμενος στο θέμα, ποιος πρέπει να θεωρείται αγωνιστής της Εθνικής μας Αντίστασης, είπε ανάμεσα στ' άλλα (και το δημοσίευσε και στον τοπικό Τύπο): «Ο Εμφύλιος ήταν μια πραγματικότητα. Θεωρώ ανήθικο, τα θύματα του Εμφυλίου να βαπτίζονται θύματα της Αντίστασης. Πιστεύω ότι δεν τιμά τη μνήμη τους».

Ολόκληρη η ομιλία του, αλλά και το γραπτό του, διακρίνονταν από μια αντικομμουνιστική μανία. Προσπάθησε δε να χωρίσει σε κατηγορίες τους αγωνιστές της περιόδου 1940-1949, πράγμα που μέχρι σήμερα κανείς, όχι μόνο δεν τόλμησε, αλλά ούτε και σκέφτηκε να κάνει.

Αναφέρομαι σε μερικά ονόματα αγωνιστών του ΔΣΕ: Θεόδωρος Στυλίδης, Λυπηρίδης Δημήτριος, Μαυρομάτης Γρηγόρης, Τσιράς Αριστοτέλης, Σαμονίδης Κίτσος και πολλοί άλλοι.

Στο σύνολο των μαχητών του ΔΣΕ, το 80% ήταν αγωνιστές του Αλβανικού Μετώπου και στη συνέχεια της Εθνικής Αντίστασης -ΕΑΜ, ΕΛΑΣ, ΕΠΟΝ. Πώς λοιπόν ο εν λόγω κύριος θα τους χαρακτήριζε όλους αυτούς τους αγωνιστές; Και όλα αυτά τα κάνει συνειδητά, για να υποβαθμίσει τους αγώνες των συγχωριανών μας. Δεν είπε τίποτα λιγότερο στην ομιλία του, απ' ό,τι μας λέγανε τότε οι μοναρχοφασίστες, όταν μας στέλνανε στα στρατοδικεία, στις φυλακές, εξορίες και εκτελεστικά αποσπάσματα.

Το χειρότερο είναι ότι προσπάθησε να αμφισβητήσει ενώπιον των δημοτικών συμβούλων και των παραβρισκόμενων ότι αμφιβάλλει για το πού και πώς χάθηκαν ή σκοτώθηκαν οι ήρωες συγχωριανοί μας την περίοδο των αντιστασιακών αγώνων. Προσπάθησε δηλαδή να μηδενίσει το αντιστασιακό έργο τους.

Για μένα όλοι τους ήταν παλικάρια, γιατί πολέμησαν ενάντια στους κατακτητές και ντόπιους προδότες, γιατί πολέμησαν για τη δημοκρατία, ελευθερία και προκοπή του τόπου μας.

ΑΝΤΩΝΗΣ ΛΟΡΙΔΑΣ, Νίκαια. Πολύ συχνά βλέπουμε στα κανάλια των τηλεοράσεων, φιέστες πολύχρωμες όπου παίρνουν μέρος κυρίες και κύριοι, άνθρωποι του πλούτου, ακόμη και τιτλούχοι, όπου μεταξύ πλουσίων εδεσμάτων κάνουν «φιλανθρωπία» και συζητούν για το πώς θα σώσουν από την πείνα και το θάνατο εκατομμύρια παιδάκια, κυρίως του τρίτου κόσμου.

Μα είναι τέλεια υποκρισία αυτό που γίνεται και δεν μπορώ να το ανεχθώ. Αυτοί όλοι που παίρνουν μέρος σ' αυτές τις φιλανθρωπικές γιορτές, είναι αυτοί που οδηγούν τους λαούς στους πολέμους μόνο και μόνο για τα κέρδη τους. Είναι αυτοί που αρπάζουν την μπουκιά από το στόμα αυτών των παιδιών και ύστερα βγαίνουν με θράσος, χωρίς ντροπή, σαν σωτήρες που θέλουν δήθεν να τα σώσουν.

Αυτοί οι δήθεν φιλόστοργοι μεγιστάνες σιωπούν όταν γίνονται εγκλήματα, βιασμοί, παιδεραστία εναντίον των παιδιών, που δεν έχουν «στον ήλιο μοίρα». Πολλά σκάνδαλα καλύπτονται στα γρήγορα γιατί από κάτω κρύβονται πολύ μεγάλα ονόματα, ονόματα που φιγουράρουν στις γνωστές συνάξεις «σωτηρίας», που στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτα άλλο από «ξέπλυμα βρώμικου χρήματος».

Γι' αυτό και ο δρόμος των λαών, ιδίως της νεολαίας, είναι η αντίσταση και η πάλη για μια κοινωνία απαλλαγμένη από τη διαφθορά και τη σαπίλα, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, για μια κοινωνία σοσιαλιστική.

Και ενώ η ανεργία στην Ελλάδα έχει φτάσει σε πρωτοφανή και δυσθεώρητα ύψη, θαυμάσαμε τις μέρες αυτές τις τεράστιες ουρές των 35.000 νέων για 1.000 θέσεις εργασίας στις δημόσιες τράπεζες, οι υπουργοί Βουλευτές και παρατρεχάμενοι τους, δε χάνουν ποτέ ευκαιρία να το γλεντήσουν και να... χορεύουν! Ε, αυτό είναι πρόκληση!

Και ενώ πολλοί Ελληνες πολίτες, τα «φέρνουν πέρα, δύσκολα», και αντιμετωπίζουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα, ενώ η εγκληματικότητα αυξάνεται και γίνεται περισσότερο βαριά, τα ναρκωτικά πνίγουν κυριολεκτικά τη νεολαία, αυτοί λαλούν και χοροπηδούν στα «πολιτιστικά κέντρα» (κοινώς σκυλάδικα) και το «στήνουν» στο ζεϊμπέκικο!

Και ενώ πολλοί Ελληνες πολίτες, περιμένουν ημέρες, βδομάδες και μήνες για μια κλίνη σε Κρατικό Νοσοκομείο και τη «βγάζουν» στα ράτζα των διαδρόμων, αυτοί... ακούν κλαρίνα και μπουζούκια πανευτυχείς, λες και «δεν τρέχει τίποτα».

Και ενώ πολλοί Ελληνες πολίτες, τρέχουν και δε φθάνουν για να προλάβουν λογαριασμούς και δυσβάσταχτα οικογενειακά έξοδα, αυτοί κάνουν «παιγνίδια» στο χρηματιστήριο και απομυζούν τους αφελείς παίκτες που μπαίνουν αυτό τον καιρό στη Σοφοκλέους, με το απατηλό όνειρο του γρήγορου πλουτισμού.

Από όλους λοιπόν αυτούς τους καλούς χορευταράδες, κανείς δε νοιάζεται πραγματικά για το λαό και τα αμέτρητα προβλήματά του, το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η «τσέπη» τους και η καλοπέρασή τους.

Ομως, όπως λέει και η παροιμία, «Μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη, τρεις και η κακή του μοίρα». Πού θα πάει, κάποια μέρα θα ξυπνήσει ο λαός και θα τους πάρει το κατόπι, με τις ντομάτες αλλά και με τις πέτρες.