Τα άμεσα καθήκοντα των κρατών - μελών, όπως με ψευδεπίγραφους τίτλους συμπυκνώνονται στην Εκθεση Κοκ είναι:

• Η υλοποίηση της κοινωνίας της γνώσης
• Η τήρηση των δεσμεύσεων στην εσωτερική αγορά
• Η δημιουργία του σωστού κλίματος για τους επιχειρηματίες
• Η δημιουργία μιας αγοράς εργασίας χωρίς αποκλεισμούς
• Η δημιουργία ενός μέλλοντος βιώσιμου από περιβαλλοντική άποψη

Στην ουσία, οι κυβερνήσεις των κρατών - μελών καλούνται να εντείνουν τις δράσεις τους για την υλοποίηση των κατευθύνσεων, που συγκλίνουν στον έναν και μοναδικό στόχο: Να αυξηθεί η κερδοφορία του ευρωενωσιακού κεφαλαίου μέσα από την πλήρη απελευθέρωση των αγορών (βλέπε νέες ιδιωτικοποιήσεις), τη μείωση του μισθολογικού και μη μισθολογικού κόστους εργασίας (μείωση έως και κατάργηση των ασφαλιστικών εισφορών των εργοδοτών, αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, κατάργηση των κοινωνικών παροχών για εργαζόμενους και άνεργους) και τη δημιουργία μιας διευρυμένης δεξαμενής απασχολήσιμων, στην οποία πρέπει, πάση θυσία, να ενταχθεί μεγαλύτερο ποσοστό γυναικών, νέων, μεταναστών και ηλικιωμένων, που σήμερα βρίσκονται στα όρια της συνταξιοδότησης.

Στο Εαρινό Συμβούλιο, οι Ευρωπαίοι ηγέτες αναμένεται να καταλήξουν σε μια νέα «Συνεργασία για την ανάπτυξη και την απασχόληση», ο χρονικός ορίζοντας της οποίας ξεπερνάει κατά πολύ το 2010. Θα πρέπει, ωστόσο, σύμφωνα με το «Σχέδιο δράσης» της Κομισιόν, να αποφέρει τα πρώτα μετρήσιμα αποτελέσματα μέχρι τα μέσα του 2006. Η επίθεση ενάντια στους εργαζόμενους δεν μπαίνει μόνο σε φάση όξυνσης, αλλά ομολογείται και ο μόνιμος χαρακτήρας της. Καταρρίπτονται έτσι οι ιδεοληψίες που υπερασπίζονται ότι το καπιταλιστικό οικοδόμημα της ΕΕ μπορεί να εξανθρωπιστεί και να αποκτήσει φιλεργατικά χαρακτηριστικά.

• Την κατάργηση της πλήρους και σταθερής εργασίας, τη γενίκευση της μερικής απασχόλησης και της διά βίου κατάρτισης, με βάση τις ανάγκες της κερδοφορίας των επιχειρήσεων («επιβάλλεται η επικέντρωση στους τύπους των συμβάσεων, στη διάρκειά τους και στην κινητικότητα της αγοράς εργασίας, προκειμένου να μειωθεί ο κύκλος και η ακαμψία της εργασίας και να επιτευχθεί η κινητικότητα στην αγορά εργασίας», σημειώνεται στο Σχέδιο Δράσης που έχει καταθέσει η Κομισιόν).
• Τη σύνδεση της παραγωγικότητας με τους μισθούς, ώστε να αποτελέσει άλλοθι για το βάθεμα της εκμετάλλευσης. Οι «μη παραγωγικοί» εργάτες θα αμείβονται λιγότερο και θα απολύονται ευκολότερα, όταν η εργοδοσία κρίνει ότι η απόδοσή τους δε συνδράμει τα πλάνα της κερδοφορίας τους («να εξασφαλιστεί ότι ο μισθός και οι άλλες εξελίξεις που σχετίζονται με το κόστος εργασίας θα ευθυγραμμιστεί με την παραγωγικότητα, ώστε να αποφευχθεί η απώλεια ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων, εξαιτίας του κόστους εργασίας», Σχέδιο δράσης Κομισιόν)
• Τη μείωση όσων δικαιούνται επίδομα ανεργίας, της διάρκειας παροχής του, μέχρι και την τελική κατάργηση του επιδόματος. Ανεργοι μέχρι 25 ετών θα δικαιούνται το επίδομα για έξι μήνες και θα το χάνουν, αν δε δεχτούν να απασχοληθούν σε όποια θέση τους υποδείξει το δουλεμπορικό γραφείο του ιδιωτικοποιημένου ΟΑΕΔ («υιοθέτηση αυστηρότερων προϋποθέσεων για τις παροχές της ανεργίας, ώστε να εξασφαλίζεται η πρόσβαση στα μέτρα των ενεργητικών πολιτικών για την απασχόληση σε 6 μήνες για τους νέους των 25 ετών και κάτω», Σχέδιο δράσης Κομισιόν)

• Στη μείωση έως κατάργηση των πρόωρων συντάξεων που ισχύουν για τα Βαρέα και Ανθυγιεινά επαγγέλματα και ορισμένες άλλες επαγγελματικές κατηγορίες και κοινωνικές ομάδες («Οι κυριότεροι τρόποι πρώιμης εξόδου από την αγορά εργασίας - ιδίως πρόωρη συνταξιοδότηση, τα επιδόματα ανεργίας και τα επιδόματα αναπηρίας - αποτελούν αντικείμενο κριτικής επανεξέτασης στα περισσότερα κράτη μέλη», Εκθεση Κομισιόν για την κοινωνική προστασία και την κοινωνική ενσωμάτωση).
• Στην αύξηση της πραγματικής ηλικίας συνταξιοδότησης, για δουλιά μέχρι τα βαθιά γεράματα («να ενθαρρύνουν τα κράτη - μέλη τους εργαζόμενους να συνταξιοδοτούνται αργότερα και να προσφέρουν ευκολότερη πρόσβαση στα συστήματα συμπληρωματικής σύνταξης», Εκθεση Κομισιόν)
• Στη γενίκευση της ιδιωτικής Ασφάλισης, με μετακύληση όλου του κόστους στις πλάτες των εργαζομένων («εξετάζεται ο ρόλος της διαχείρισης των συνταξιοδοτικών ταμείων από τον ιδιωτικό τομέα» και «τα περισσότερα κράτη μέλη θεωρούν ότι τα ιδιωτικά ταμεία, επαγγελματικής ή ατομικής ασφάλισης θα διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο στο μέλλον», Εκθεση Κομισιόν).