Μεταφέροντας τον προβληματισμό και τις αγωνίες της κυβέρνησης, για την πορεία υλοποίησης της «στρατηγικής της Λισαβόνας», ο υπουργός διατύπωσε την άποψη πως πρέπει να αντιμετωπιστούν δύο σημαντικά προβλήματα, που σχετίζονται με το Ασφαλιστικό και τις εργασιακές κατακτήσεις των εργαζομένων. Και δεν έκρυψε πως «οι ακαμψίες της αγοράς εργασίας και το ασφαλιστικό» - όπως είπε χαρακτηριστικά - δε θα λυθούν «ούτε εύκολα, ούτε διά μιας». Ως πιλότο στις νέες αντεργατικές και αντιασφαλιστικές ρυθμίσεις ο υπουργός ανέφερε τις εξελίξεις στον ΟΤΕ με τις προωθούμενες «εθελούσιες εξόδους» και ανακοίνωσε ότι τις επόμενες εβδομάδες «περιμένουμε αντίστοιχες εξελίξεις στην Εμπορική Τράπεζα. Ο Γ. Αλογοσκούφης εμφανίστηκε αποφασισμένος να προωθήσει τις ρυθμίσεις αυτές λέγοντας χαρακτηριστικά: «Το συνολικό πρόβλημα βεβαίως είναι πολύ πιο δύσκολο, αλλά βήμα, βήμα θα το αντιμετωπίσουμε».

Στην ομιλία του υπουργού, ήταν εμφανής η κατεύθυνση της προώθησης με κάθε τρόπο των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου, λέγοντας χαρακτηριστικά πως η ελληνική οικονομία πρέπει να «απογειωθεί» με ένα υπόδειγμα «που να βασίζεται στον ιδιωτικό τομέα και στην αξιοποίηση των κλάδων που έχουν συγκριτικά πλεονεκτήματα». Η Ελλάδα, συνέχισε, μπορεί να μετατραπεί «στην Ιρλανδία της Νοτιοανατολικής Ευρώπης» δημιουργώντας ένα φιλικό επιχειρηματικό κλίμα. Στην κατεύθυνση αυτή βέβαια η κυβέρνηση έχει ήδη δώσει δείγματα γραφής, μεταξύ των οποίων η σταδιακή μείωση των συντελεστών φορολογίας κερδών για τις επιχειρήσεις κατά 10 μονάδες (μέχρι το 2007 θα μειωθεί στο 25%), η πλήρης αποκρατικοποίηση της Εθνικής Τράπεζας κλπ.

Επίσης ανακοίνωσε ότι προωθείται μια νέα γενιά αποκρατικοποιήσεων και ένα πλαίσιο για τις συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα «που θα απελευθερώσει πόρους για μεγάλες επενδύσεις στις υποδομές». Στόχος μας, είπε ο Γ. Αλογοσκούφης είναι το μερίδιο του δημόσιου τομέα στην οικονομία να περιορίζεται κατά 1% του ΑΕΠ στην επόμενη πενταετία. Και για να γίνει ακόμα πιο σαφής για το πώς πριμοδοτεί το μεγάλο κεφάλαιο είπε:

«Στόχος μας είναι το μεγαλύτερο μέρος της σταδιακής και ήπιας προσαρμογής, που απαιτείται για την αντιμετώπιση του δημοσιονομικού προβλήματος, να το φέρει ο δημόσιος τομέας και όχι ο ιδιωτικός, γιατί στο δημόσιο τομέα βρίσκονται τα προβλήματα, εκεί εστιάζονται οι σπατάλες, εκεί απαιτούνται οι μεταρρυθμίσεις».

Παρεμβαίνοντας στη συζήτηση η ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Δ. Μανωλάκου τόνισε ότι η «Στρατηγική της Λισαβόνας» στόχο έχει τη φθηνότερη αμοιβή για τους εργαζόμενος και ταυτόχρονα την κερδοφορία του ευρωπαϊκού κεφαλαίου. Υπενθύμισε ότι σε κάθε εαρινό συμβούλιο της ΕΕ, που ασχολείται με τη «Λισαβόνα», υπάρχουν εκθέσεις προόδου για την πορεία συμμόρφωσης κάθε χώρας και είπε ότι πέρσι τέθηκαν ως στόχοι το άνοιγμα του ασφαλιστικού και η προώθηση της μερικής απασχόλησης. Το ερώτημά της δε, εάν στη φετινή έκθεση περιλαμβάνεται το ασφαλιστικό, έμεινε αναπάντητο από τον Γ. Αλογοσκούφη. Η ευρωβουλευτής τόνισε ότι ο πρόεδρος της Κομισιόν ζήτησε από τις χώρες - μέλη να ανοίξουν το ασφαλιστικό μέχρι το 2006 και είπε ότι οι κινητοποιήσεις που έγιναν πρόσφατα στη Γαλλία κατά των προωθούμενων αντιασφαλιστικών ρυθμίσεων αποτελούν ένα ελπιδοφόρο μήνυμα για τους λαούς της ΕΕ.

Αυτές οι πολιτικές της ΕΕ, συνέχισε, προωθούν τα προγράμματα λιτότητας και το ΚΚΕ δεν πρόκειται να πάρει μέρος σε ένα διάλογο που μοναδικό του αντικείμενο έχει το τι θα χάσουν οι εργαζόμενοι. Εμείς, κατέληξε η Δ. Μανωλάκου, θα ενημερώσουμε τον ελληνικό λαό για τις επιπτώσεις αυτών των πολιτικών και τον καλούμε σε αγώνα για την αλλαγή αυτής της πολιτικής.

Με ρυθμό 4,1% αυξήθηκε (σε σταθερές τιμές του 1995) το ΑΕΠ της χώρας το 2004, σύμφωνα με τα νεότερα, προσωρινά στοιχεία της στατιστικής υπηρεσίας. Η επίδοση αυτή είναι από τις υψηλότερες μεταξύ των χωρών - μελών της ΕΕ, η οποία σαν σύνολο συνεχίζει να εμφανίζει χαμηλούς ρυθμούς αύξησης. Το 2004, ίσως αποδειχθεί έτος τομή για τις αναπτυξιακές επιδόσεις της ελληνικής οικονομίας, η οποία, αρχής γενομένης από το 1994 συμπληρώνει μια δεκαετία υψηλών μεγεθών του ΑΕΠ. Μεγέθυνση, η οποία ευνοήθηκε από μια σειρά παράγοντες (κοινοτικές χρηματοδοτήσεις, χαμηλά επιτόκια και για μια μεγάλη περίοδο χαμηλές τιμές του πετρελαίου, η διεθνής τιμή του οποίου μέχρι το 2001 κυμαινόταν στα επίπεδα των 10 δολαρίων το βαρέλι).

Χαρακτηριστικό της δεκαετούς αυτής περιόδου των υψηλών επιδόσεων της ελληνικής οικονομίας, ήταν η άνιση κατανομή του παραγόμενου προϊόντος. Αποτελεί δε κοινό μυστικό ότι το πλεόνασμα του παραγόμενου προϊόντος (υλικών αγαθών) το καρπώθηκαν κατά κύριο λόγο οι μεγάλες εμπορικές και βιομηχανικές επιχειρήσεις, οι τράπεζες κλπ. Την κοινή αυτή αλήθεια, επιβεβαιώνουν και τα στοιχεία των ισολογισμών, στους οποίους αποτυπώνεται η υψηλή κερδοφορία των μεγάλων επιχειρήσεων. Αντίθετα, η γενική θέση των λαϊκών στρωμάτων επιδεινώθηκε, καθώς η συντελούμενη καπιταλιστική ανάπτυξη συνοδεύτηκε από υψηλή ανεργία, με καταστροφή του μικρού κεφαλαίου στην ύπαιθρο και τις πόλεις, με την εισαγωγή των ελαστικών μορφών απασχόλησης και την εκτεταμένη εμπορευματικοποίηση των τομέων της Παιδείας, της Υγείας και της Πρόνοιας.

Η περίοδος αυτή, όμως, φαίνεται ότι κλίνει και το 2005 δεν αποκλείεται να σημειωθεί σημαντική υποχώρηση των ρυθμών αύξησης του ΑΕΠ, ενώ ακόμη και παράγοντες του οικονομικού επιτελείου, όπως η Τράπεζα της Ελλάδας, διαβλέπουν σημάδια επερχόμενης κρίσης.

Σε κατάσταση ασφυξίας έχουν περιέλθει οι μικρές επιχειρήσεις και επαγγελματίες, οι οποίοι πληρώνουν τα σπασμένα του λεγόμενου «ελεύθερου ανταγωνισμού». Το γεγονός αυτό καταγράφεται στα επίσημα στοιχεία της Ενωσης Ελληνικών Τραπεζών και της εταιρίας «Τειρεσίας ΑΕ», που εμφανίζουν ραγδαία έξαρση στις ακάλυπτες επιταγές και τις απλήρωτες συναλλαγματικές. Το «φαινόμενο» αποκαλύπτει το μέγεθος της στενότητας και της οικονομικής δυσπραγίας των μικρών επιχειρήσεων και των ΕΒΕ που αναγκάζονται να βγουν έξω από το πεδίο της «ελεύθερης αγοράς». Η συνεχιζόμενη διόγκωση της αξίας των απλήρωτων συναλλαγματικών αποκαλύπτει τη δυσπραγία των λαϊκών νοικοκυριών στην αποπληρωμή δόσεων για διαρκή καταναλωτικά αγαθά.

Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι στο δίμηνο Γενάρης -Φλεβάρης του 2005 τα συνολικά φέσια (διαμαρτυρημένες -ακάλυπτες επιταγές) έφτασαν στο αστρονομικό ύψος των 272,5 εκατ. ευρώ. Δηλαδή σε καθημερινή βάση, τα «φέσια», φτάνουν στα 5,5 εκατ. ευρώ. Αποκαλυπτικό της διογκούμενης δυσπραγίας είναι το ποσοστό αύξησης, το οποίο σε σύγκριση με το α΄ δίμηνο του 2004 εκτοξεύτηκε σε ποσοστό 60%. Στο πλαίσιο αυτό και ταυτόχρονα με τις καθυστερήσεις στην αποπληρωμή τραπεζικών δανείων (υπολογίζονται σε περισσότερα από 8 δισ. ευρώ), τα μαύρα κατάστιχα του «Τειρεσία» μακραίνουν με νέα ονόματα επιχειρήσεων και απλών δανειοληπτών, οι οποίοι απειλούνται με δικαστικά μέτρα και κατασχέσεις.

Σύμφωνα με τα στοιχεία για το δίμηνο Γενάρης - Φλεβάρης 2005, που συλλέγει από τις εμπορικές τράπεζες η «Τειρεσίας ΑΕ», προκύπτουν τα παρακάτω:

• Ακάλυπτες επιταγές: Η αξία τους έφτασε στα 238,7 εκατ. ευρώ (129,6 εκατ. το Γενάρη και ακόμη 109,1 εκατ. το Φλεβάρη). Στο αντίστοιχο περσινό δίμηνο ήταν στα 142 εκατ. ευρώ και το ποσοστό αύξησης έφτασε σε 68%.
• Απλήρωτες συναλλαγματικές: Εκτοξεύτηκαν στα 33,8 εκατ. ευρώ (από 28,3 εκατ. πέρσι) με αύξηση 19,4%.
• Η συνολική αξία (διαμαρτυρημένες επιταγές και απλήρωτες συναλλαγματικές) έφτασε σε 272,5 εκατ. ευρώ (170,4 εκατ. πέρσι) για το 2004 με αύξηση 59,9%.