Ο αστυνομικός μπορεί να σκοτώνει, όταν το όπλο εκπυρσοσκοτεί... τυχαία, χωρίς να πηγαίνει ούτε μια μέρα φυλακή! Ετσι λοιπόν η ατιμωρησία του δράστη είναι δεδομένη, όταν ο αυτός είναι αστυνομικός, ενώ το θύμα είναι Τσιγγάνος. Το Μεικτό Ορκωτό Δικαστήριο με μια προκλητική απόφαση για το περί δικαίου αίσθημα έδωσε ανασταλτικό χαρακτήρα στην ποινή κάθειρξης 13 χρόνων που επιβλήθηκε στον αστυνομικό της Ομάδας «Ζ» Γ. Τυλιανάκη, με αποτέλεσμα ο δράστης να αφεθεί για άλλη μια φορά ελεύθερος.

Αξίζει να σημειωθεί ότι το δικαστήριο αποφάσισε ομόφωνα την ενοχή του αστυνομικού, ενώ για το ύψος της ποινής και την αναγνώριση του ελαφρυντικού του πρότερου έντιμου βίου μειοψήφησαν δύο ένορκοι στην επταμελή σύνθεση του δικαστηρίου. Οσον αφορά τον ανασταλτικό χαρακτήρα της ποινής η απόφαση ελήφθη κατά πλειοψηφία 4-3, όπου μειοψήφησαν οι τρεις ένορκοι.

Θα πρέπει να σημειώσουμε ότι ο αστυνομικός δεν παρέμεινε ούτε για μία ημέρα στη φυλακή, καθώς δεν προφυλακίστηκε και παρέμεινε ελεύθερος μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσης, ενώ έχει αποταχτεί από το Σώμα. Πάντως, το σίγουρο είναι ότι θα κυκλοφορεί ελεύθερος μέχρι να συζητηθεί η υπόθεση στο Εφετείο και εφόσον δε θα ασκηθεί έφεση από τον εισαγγελέα υπέρ του νόμου.

Ο Γ. Τυλιανάκης αντιμετώπισε την κατηγορία της ανθρωποκτονίας από πρόθεση με ενδεχόμενο δόλο σε βάρος του 21χρονου Μαρίνου. Χριστόπουλου και μάλιστα σε ήρεμη ψυχική κατάσταση.

Ο 21χρονος Μ. Χριστόπουλος και πατέρας τριών ανηλίκων παιδιών δεν υπάκουσε σε σήμα του αστυνομικού για έλεγχο και αυτό ήταν αρκετό για να δεχτεί μια σφαίρα στο κεφάλι και να πέσει νεκρός.

Το περιστατικό συνέβη στο Ζεφύρι Αττικής τον Οκτώβρη του 2001, όταν μεικτό συνεργείο αποτελούμενο από τρεις αστυφύλακες της Αμεσης Δράσης, που διενεργούσε αστυνομικό μπλόκο, έκανε σήμα στον Μ. Χριστόπουλο, οδηγό ενός ΙΧ φορτηγού μάρκας «Ντάτσουν» για να σταματήσει. Ο οδηγός δε σταμάτησε, αλλά ανέπτυξε ταχύτητα, με αποτέλεσμα ο Γ. Τυλιανάκης να πυροβολήσει με το υπηρεσιακό του περίστροφο... ενστικτωδώς τον Μ. Χριστόπουλο και να τον τραυματίσει θανάσιμα.

Βέβαια, το όπλο σηκώθηκε πιο εύκολα μέσα στο κλίμα του συνεχώς εντεινόμενου αυταρχισμού και της αστυνομοκρατίας που υφίσταται πλέον η ελληνική κοινωνία. Η Αστυνομία τότε καθυστέρησε έξι ολόκληρες ώρες να δώσει στη δημοσιότητα την ανακοίνωση με τη δική της εκδοχή για το περιστατικό, αλλά δυστυχώς γι' αυτήν τόσο ο ιατροδικαστής, όσο και οι αυτόπτες μάρτυρες τη διαψεύδουν.

Η χτεσινή απόφαση του δικαστηρίου, όπως ήταν αναμενόμενο, προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων από τους συγγενείς του θύματος. Συγκλονιστικές ήταν οι καταθέσεις των συγγενών του θύματος. Χαρακτηριστικά η αδερφή του Μ. Χριστοπούλου κατέθεσε ότι άκουσε τους αστυνομικούς που ήταν μαζί με τον Γ. Τυλιανάκη «τη στιγμή που πήγε να σημαδέψει να του φωνάζουν "μην το κάνεις"». Επίσης, η Μ. Χριστοπούλου, αυτόπτης μάρτυρας, περιέγραψε τη σκηνή λέγοντας: «Τον πυροβόλησε όρθιος. Πλησίασα και του είπα "κάθαρμα σκότωσες το καλύτερο παιδί"».

Αλλοι αυτόπτες μάρτυρες και οι συγγενείς του θύματος κατέθεσαν ότι είδαν τον αστυνομικό, μόλις προσπέρασε το αυτοκίνητο του νεαρού, να βγαίνει στη μέση του δρόμου και κρατώντας το όπλο με τα δυο χέρια να πυροβολεί δυο φορές προς τον Χριστόπουλο.

Το Διοικητικό Πρωτοδικείο της Αθήνας έχει επιδικάσει στην οικογένεια του Μ. Χριστόπουλου 400.000 ευρώ για ψυχική οδύνη.

Χτες το απόγευμα δεκάδες Τσιγγάνοι πραγματοποίησαν συγκέντρωση στο Ζεφύρι για να διαμαρτυρηθούν για τη δικαστική απόφαση. Στη συμβολή των οδών Εθνικής Αντίστασης και Παναγίας Γρηγορούσας, ορισμένοι πέταξαν πέτρες σε τρία διερχόμενα λεωφορεία του ΟΑΣΑ.

Είναι γνωστό το πρόβλημα των κάθε λογής συμβασιούχων ημετέρων που προσλαμβάνονταν ρουσφετολογικά και για κομματική πελατεία σε διάφορα προγράμματα μαϊμού, ιδιαίτερα την προεκλογική περίοδο από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ όπου το ρουσφέτι «τσάκιζε κόκαλα». Οπως είναι επίσης γνωστό και το πώς αντιμετωπίζει σήμερα η κυβέρνηση της ΝΔ το πρόβλημα κοροϊδεύοντας χιλιάδες συμβασιούχους, οι οποίοι από όμηροι του ΠΑΣΟΚ έχουν γίνει όμηροι της ΝΔ. Πρωταγωνιστές σ' αυτές τις ρουσφετολογικές προσλήψεις αναδείχτηκαν ιδιαίτερα κάποιοι οργανισμοί της Τοπικής Αυτοδιοίκησης αλλά και κρατικές υπηρεσίες, είτε υπηρεσίες του ευρύτερου δημόσιου τομέα όπως το Εθνικό Ιδρυμα Αγροτικών Ερευνών (ΕΘΙΑΓΕ).

Αυτή ακριβώς την κατάσταση που είχε δημιουργήσει η προηγούμενη κυβέρνηση και η διοίκηση του υποκαταστήματος του ΕΘΙΑΓΕ στο Ηράκλειο Κρήτης έχει οδηγήσει σε πλήρη αδιέξοδο, σήμερα, στο Ινστιτούτο Ηρακλείου και όχι μόνον. Παράτυπα και, παράνομα προσληφθέντες, άσχετοι με το αντικείμενο του προγράμματος και την προκήρυξη - ενώ πρόβλεπε την πρόσληψη γεωτεχνικού και τεχνικού προσωπικού, προσλήφθηκε λογιστής και γραμματέας - συνεχίζουν να πληρώνονται χωρίς σύμβαση εδώ και χρόνια, από τα κονδύλια της έρευνας. Τα άτομα αυτά, μάλιστα, διεκδικούν, τώρα, μέσω του τελευταίου ΠΔ, υποβάλλοντας δικαιολογητικά (πλαστά κατά τις μαρτυρίες των εργαζομένων) να μονιμοποιηθούν...

Σύμφωνα με πληροφορίες του «Ρ», για τις παρανομίες αυτές φέρεται ως άμεσα εμπλεκόμενος ο προηγούμενος, επί ΠΑΣΟΚ, διευθυντής, ο οποίος κατηγορείται ότι ενήργησε ρουσφετολογικά και ευνοιοκρατικά.

Μάλιστα, όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά, σε αναφορά που υπογράφεται από εργαζόμενους του Ινστιτούτου και η οποία κατατέθηκε στην εισαγγελία Ηρακλείου (αρ. Πρωτ. 3618/ 8.10.2003) «στις επανειλημμένες προσλήψεις ορισμένου χρόνου του υιού Εμμανουήλ Ροδιτάκη, σημειώνονται οι παρακάτω παρατυπίες: Ο τότε υποψήφιος, όταν προσλήφθηκε για τις ανάγκες Προγράμματος στο Ηράκλειο Κρήτης, υπηρετούσε τη θητεία του σε στρατιωτική μονάδα στην Αθήνα. Στην πενταμελή Επιτροπή αξιολόγησης και πρόσληψής του σαν μοναδικού υποψηφίου, συμμετείχε ο πατέρας του Δρ. Νικόλαος Ροδιτάκης, γεγονός που απαγορεύεται ρητά από τις κείμενες νομοθετικές διατάξεις. Και, οι υπηρεσίες του αυτές μοριοδότησαν την υποψηφιότητα και πρόσληψή του στο Ινστιτούτο Προστασίας Φυτών του ΕΘΙΑΓΕ Ηρακλείου, με σχέση αορίστου χρόνου, στο εργαστήριο Εντομολογίας του ΙΠΦΥ του οποίου προϊστάμενος ήταν ο πατέρας του».

Ολη αυτή η απαράδεκτη κατάσταση έχει φθάσει στα δικαστήρια καθώς κάποιοι από τους παράνομα ή παράτυπα απασχολούμενους εκεί, έχουν προσφύγει σε ασφαλιστικά μέτρα (η υπόθεση εκδικάζεται στις 18 Μάρτη) για να πετύχουν τη συνέχιση της απασχόλησής τους, με πρόσχημα την εξέταση των αιτήσεών τους από το ΑΣΕΠ. Από την άλλη, για όλα τα παραπάνω έχει γίνει γραπτή επώνυμη αναφορά στην Εισαγγελία Ηρακλείου, όπως αναφέρθηκε και παραπάνω, η οποία, όμως, δεν έχει εκδικαστεί, ενώ έχει γίνει παραπομπή των καταγγελλομένων (σ.σ. τα ονόματα όλων των εμπλεκομένων είναι στη διάθεση της εφημερίδας μας).

Ωστόσο, η όλη κατάσταση έχει εκτραχυνθεί καθώς απειλούνται υπάλληλοι που είχαν το θάρρος να καταγγείλουν τις παρανομίες και ζητούν να ξεκαθαρίσει η κατάσταση για να μπορέσει να λειτουργήσει το ίδρυμα απρόσκοπτα. Οι ευθύνες τόσο των υπευθύνων του ΕΘΙΑΓΕ, όσο και τοπικών κομματικών παραγόντων στο Ηράκλειο Κρήτης που, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, παρεμβαίνουν και προσπαθούν να «κουκουλώσουν» την υπόθεση, είναι ιδιαίτερα σοβαρές και, βεβαίως, δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση...

Επειτα από μακρόχρονη μάχη με βαριά ασθένεια, η δημοσιογράφος Αγγελική Ξύδη άφησε χθες την τελευταία της πνοή. Γεννήθηκε το 1951 στον Πειραιά. Αποφοίτησε από τη Φιλοσοφική Σχολή Πανεπιστημίου Αθήνας. Ως φοιτήτρια πήρε μέρος στον αντιδικτατορικό αγώνα. Συμμετείχε στην εξέγερση της Νομικής και ήταν μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής στην εξέγερση του Πολυτεχνείου. Για τη δράση της συνελήφθη και κρατήθηκε από τη χούντα και βασανίστηκε απάνθρωπα. Ηταν μέλος της ΑντιΕΦΕΕ και της ΚΝΕ και αργότερα του ΚΚΕ, από το οποίο αποχώρησε το 1989.

Μιλούσε και έγραφε επτά ξένες γλώσσες και διακρίθηκε ως μεταφράστρια λογοτεχνικών και πολιτικών βιβλίων. Απασχολήθηκε σε εφημερίδες και περιοδικά, όπως η «Καθημερινή» και το «Μετρό». Από το Μάρτη 2002 εργαζόταν στην ΕΣΗΕΑ.

Η κηδεία της θα γίνει την Τρίτη 15 Μάρτη, στις 15.30, στο Νεκροταφείο Καισαριανής. Παράκληση των παιδιών της είναι, αντί στεφάνων, να σταλούν ενισχύσεις στην καμπάνια «Ενα σχολείο για την Τσιάπας» (λογαριασμός 068/75957943 στην Εθνική Τράπεζα).

Εφυγε από τη ζωή, την Τετάρτη 9 Μάρτη, ο Γιώργος Καρκάνας, σε ηλικία 73 ετών. Ο Γιώργος Καρκάνας γεννήθηκε από φτωχή πολυμελή αγροτική οικογένεια στην Ανάληψη (Σούρπη) Λιβαδειάς. Πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση και αργότερα, ως χτίστης, στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, όπου αναδείχτηκε μέλος της Διοίκησης της Ομοσπονδίας Οικοδόμων. Ηταν, επίσης, διοικητικό μέλος του σωματείου Συνταξιούχων Λιβαδειάς και του ΔΣ του Παραρτήματος της ΠΕΑΕΑ. Αμέσως μετά τη μεταπολίτευση του 1974 είχε ενταχθεί στις γραμμές του ΚΚΕ, στα ιδανικά και τις αξίες του οποίου παρέμεινε πιστός μέχρι το τέλος της ζωής του.