ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Μονά - ζυγά δικά τους

Παπαγεωργίου Βασίλης

Τα τελευταία χρόνια, οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ καλούσαν τους εργαζόμενους και το λαό να κάνει υπομονή και να αρκεστεί στα ψίχουλα, που του έδιναν, ώστε να ανταποκριθεί η χώρα στο όνειρο και τη μεγάλη ευκαιρία των Ολυμπιακών Αγώνων. Τελικά, το όνειρο τέλειωσε κι όπως όλοι γνωρίζουν, πλέον, η «μεγάλη ευκαιρία» ήταν, στην πραγματικότητα, μια ολυμπιακών διαστάσεων επιχείρηση λεηλασίας του δημοσίου χρήματος από την εγχώρια πλουτοκρατία και τις πολυεθνικές. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, αποτελεί το γεγονός πως ο φάκελος επεμβάσεων στο Ολυμπιακό Στάδιο προέβλεπε κόστος 8 εκατ. ευρώ και, τελικά, δαπανήθηκαν 400 εκατομμύρια. Οι πολλοί - οι εργαζόμενοι και τα υπόλοιπα λαϊκά στρώματα - πέρα απ' όσα έχουν πληρώσει μέχρι σήμερα, κληρονόμησαν από πάνω τα διογκωμένα ελλείμματα, τα μεγάλα χρέη και την ασφυκτική δημοσιονομική στενότητα. Δηλαδή, όλα όσα προβάλλει τώρα η κυβέρνηση της ΝΔ και ζητά νέες θυσίες από τους εργαζόμενους και το λαό, με το γνωστό σε όλους επιχείρημα των ανύπαρκτων δήθεν αντοχών της οικονομίας και τη μεγάλη ανάγκη της ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων. Με άλλα λόγια, μονά - ζυγά δικά τους, όπως λέει και το γνωστό λαϊκό ρητό. ΄Η, αλλιώς, όποιος έχει το μαχαίρι της εξουσίας κόβει όπως θέλει το πεπόνι του παραγόμενου από τους εργαζόμενους κοινωνικού πλούτου.

Αποκαλυπτικό γεγονός

Ως ελάχιστα και απομονωμένα περιστατικά, τα οποία, μάλιστα, αντιμετωπίζονται όπως τους πρέπει, παρουσιάζει τις περιπτώσεις βασανισμών στο Ιράκ, η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία των ΗΠΑ. Η αλήθεια είναι - τουλάχιστον - αρκετά διαφορετική, όπως καταλαβαίνει ο καθένας. Και μπορεί, οι συνθήκες του Ιράκ, να μην επιτρέπουν την αποκάλυψή τους, αλλά, μερικές φορές αρκεί γι' αυτό ένα και μόνο γεγονός. Διαβάστε, λοιπόν, τις περιπέτειες ενός λοχία της αμερικανικής αντικατασκοπίας στο Ιράκ και βγάλτε τα συμπεράσματά σας,

Οταν ο λοχίας κατάγγειλε, ότι μέλη της μονάδας του κακομεταχειρίζονται κρατούμενους και ζήτησε να γίνει έρευνα, η διοίκηση της μονάδας τον κατηγόρησε, ότι έλεγε ψέματα και απείλησε ότι θα τον στείλει σε ψυχίατρο αν δεν αποσύρει το αίτημά του. Επειδή αρνήθηκε, το όπλο του κατασχέθηκε και τον έθεσαν σε 24ωρη παρακολούθηση. Τελικά, τον υπέβαλαν και σε ψυχιατρική εξέταση, ασκώντας πιέσεις στην ψυχίατρο, όταν η τελευταία υπέγραψε πιστοποιητικό καλής ψυχικής υγείας. Κάτω από τις πιέσεις αυτές - όπως ομολόγησε η ψυχίατρος - υποχρεώθηκε να στείλει τον λοχία πίσω στις ΗΠΑ. Διατάχθηκε, βέβαια και έρευνα, με αφορμή τις καταγγελίες του λοχία, η οποία όμως σταμάτησε, επειδή δε βρήκε τα θύματα και «δεν υπήρχαν σοβαροί τραυματισμοί, ούτε μεγάλη απώλεια ιδιωτικής ή κρατικής περιουσίας»...

Ολ' αυτά περιέχονται σε έγγραφα του αμερικανικού στρατού, τα οποία έδωσε στη δημοσιότητα η αμερικανική Ενωση Πολιτικών Ελευθεριών.

Περί «συμμετοχικής δημοκρατίας»

Θέλετε να πάρετε μια συγκεκριμένη γεύση, περί του πώς εννοεί η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ τη διαβόητη «συμμετοχική δημοκρατία»; Διαβάστε, τα παρακάτω:

Οπως είναι γνωστό, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι υπέρ του λεγόμενου ευρωσυντάγματος. Αλλωστε, επί κυβερνήσεώς του και με τη δική του συμμετοχή και συμφωνία, διαμορφώθηκε το αντιδημοκρατικό αυτό έκτρωμα στις Βρυξέλλες. Κι ενώ, όσο βρίσκονταν στην κυβέρνηση, απέφευγε συστηματικά να πάρει θέση στο αίτημα για δημοψήφισμα, τώρα τάσσεται υπέρ της διενέργειάς του, ώστε, από τη μια να παριστάνει την αντιπολίτευση και από την άλλη, να κάνει τους εργαζόμενους συνένοχους στην επιχείρηση πετσοκόμματος των δημοκρατικών τους ελευθεριών και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας.

Και δε φτάνουν αυτά. Θα πάρει - λέει η ηγεσία του - την πρωτοβουλία συλλογής των 120 απαραίτητων υπογραφών από βουλευτές, ώστε το θέμα του δημοψηφίσματος να εξεταστεί στην ολομέλεια της Βουλής και εφόσον συγκεντρώσει τις ψήφους των 3/5 (180), να διενεργηθεί δημοψήφισμα. Τούτο, όμως, θα το κάνει, αφού ψηφίσει μαζί με τη ΝΔ στη Βουλή το «ευρωσύνταγμα» και το καταστήσουν νόμο του κράτους. Ετσι - λένε - προβλέπουν οι σχετικοί νόμοι. Αυτοί, ακριβώς, που έχουν φτιάξει οι ίδιοι, μαζί - και πάλι - με τη ΝΔ...

Προσλήψεις

Στις 29.6.2004 το Υπουργικό Συμβούλιο ενέκρινε συνολικά 4.500 θέσεις γιατρών, νοσηλευτών και λοιπών ειδικοτήτων για τα νοσοκομεία. Χτες ο υπουργός Υγείας Ν. Κακλαμάνης έδωσε στη δημοσιότητα την εγκύκλιο για τις προκηρύξεις 2.000 θέσεων νοσηλευτικού προσωπικού στα νοσοκομεία.

Πέρσι λοιπόν η έγκριση, φέτος η ανακοίνωση, αργότερα οι προκηρύξεις και άγνωστο πότε θα φτάσουν αυτές οι 2.000 στα νοσοκομεία. Υπάρχουν τέτοιοι ρυθμοί στις προσλήψεις όταν κάθε χρόνο συνταξιοδοτούνται τουλάχιστον 1.500 εργαζόμενοι απ' τα νοσοκομεία της χώρας.

Και μη μας πει ο υπουργός ότι φταίει το ΑΣΕΠ για τις καθυστερήσεις. Η έλλειψη σχετικών κονδυλίων, πρώτα και κύρια φταίει, ως συνέπεια του γενικότερου αντιλαϊκού προσανατολισμού της κυβερνητικής πολιτικής...

Τα σύνορα της «νέας τάξης»

Η εγκατάλειψη, στα πλαίσια της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, της αρχής του απαραβίαστου και της μη αλλαγής των συνόρων συνδέεται άμεσα με την προσαρμογή στους νεοταξίτικους σχεδιασμούς, τις αρχές και τα δόγματα του ιμπεριαλισμού. Πρόκειται για τη λογική, στα πλαίσια της οποίας κυριαρχικά δικαιώματα εκχωρούνται ή θυσιάζονται στο βωμό της ιμπεριαλιστικής «σταθερότητας», προσδοκώντας ένα ρόλο για την ντόπια άρχουσα τάξη στο νέο ιμπεριαλιστικό σύστημα.

Τα όσα υποστήριξε, με δηλώσεις του προχτές, ο εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών, Γ. Κουμουτσάκος, κάθε άλλο παρά τυχαία είναι και επιβεβαιώνουν τα παραπάνω. Επιχείρησε διά της μεθόδου της διολίσθησης να ανασκευάσει την πάγια θέση περί της διατήρησης της αρχής του απαραβίαστου των συνόρων, αναφέροντας τη θέση ότι «δε μεταβάλλεται στο βαθμό που διασφαλίζει τη σταθερότητα στην περιοχή». Δηλαδή, να τ' αλλάξουμε τα σύνορα για να διασφαλίσουμε τη... σταθερότητα! Ετσι, το απαραβίαστο των συνόρων παύει να είναι απαραβίαστο και η βασική αρχή που διέπει την ελληνική εξωτερική πολιτική προσαρμόζεται, κατά περίπτωση, στις ανάγκες της λεγόμενης σταθερότητας.

Με τον τρόπο αυτό ανοίγουν οι «ασκοί του Αιόλου», καθώς είναι περιττό να πούμε ότι κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει ότι θα έρθει, αργά ή γρήγορα, και η ώρα για την εφαρμογή της αρχής αυτής και επί των ελληνικών συνόρων με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό. Η αρχή του απαραβίαστου των συνόρων έχει ιστορικά καταξιωθεί ως η ελάχιστη προϋπόθεση για τη διατήρηση της σταθερότητας και της ειρήνης σε μια περιοχή, πολύ περισσότερο σήμερα που οι όποιες πιέσεις για αλλαγές συνόρων δεν έχουν καμία σχέση με εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα, αλλά είναι ενδοϊμπεριαλιστικές διευθετήσεις στα πλαίσια του μοιράσματος εδαφών και σφαιρών επιρροής τους.

Αυτή η θέση της ελληνικής κυβέρνησης ευθυγραμμίζεται με τις επιδιώξεις των μονοπωλίων για νέες αγορές ακόμη και σε βάρος των εθνικών συνόρων και των κυριαρχικών δικαιωμάτων των κρατών και των λαών τους, με την πρακτική της συμμετοχής της χώρας ενεργά και δραστήρια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και επεμβάσεις. Να θυμίσουμε τη Γιουγκοσλαβία, το Ιράκ, το Αφγανιστάν και όπου αλλού επιβλήθηκε είτε με τη μέθοδο του «διαίρει και βασίλευε» είτε διά των όπλων των ιμπεριαλιστών η δήθεν σταθερότητα παραβιάζοντας κάθε αρχή εθνικής κυριαρχίας.

Είναι χαρακτηριστικό ότι σε όλα τα δόγματα περί ασφάλειας και άμυνας, που έχουν εκπονηθεί τα χρόνια αυτά από το ΝΑΤΟ, τις ΗΠΑ και την Ευρωπαϊκή Ενωση, καμία αναφορά δε γίνεται στο ζήτημα του απαραβίαστου των συνόρων και της εθνικής κυριαρχίας των κρατών. Εξάλλου, η έννοια της προστασίας των συνόρων έχει εκτοπιστεί και από το νέο ελληνικό αμυντικό δόγμα, όπου κυριαρχεί το «αντιτρομοκρατικό» δόγμα, η αντιμετώπιση των «ασύμμετρων απειλών» και η εκπλήρωση των «διεθνών υποχρεώσεων» της χώρας, δηλαδή συμμετοχή στις ανά τον κόσμο ιμπεριαλιστικές αποστολές.

Το απαραβίαστο, λοιπόν, των συνόρων και της εθνικής κυριαρχίας των κρατών είναι μονόδρομος για την ειρήνη και τη διεθνή σταθερότητα και απαιτεί τη μέγιστη λαϊκή δράση ενάντια στην πολιτική και την εξουσία που το καταργεί.