Associated Press

Ξεκινώντας την κουβέντα, θελήσαμε να θυμηθούμε πώς ξεκίνησε αυτή η περιπέτεια, που είχε ως αποτέλεσμα να βρίσκονται στη φυλακή, σχεδόν 7 χρόνια, πέντε πανάξιοι αγωνιστές, που έχουν ανακηρυχτεί και ήρωες της Κούβας, μόνο και μόνο γιατί θέλησαν να προστατέψουν το λαό τους από τις επιθέσεις και τις δολοφονίες που οργανώνει πάνω από 45 χρόνια η μαφία του Μαϊάμι και έχει στοιχίσει χιλιάδες ανθρώπινες ζωές.

Associated Press

-- Οι πέντε Κουβανοί πιάστηκαν το Σεπτέμβρη του 1998, δικάστηκαν σε μια δίκη που διήρκεσε περισσότερο από 7 μήνες, μια δίκη που παραβίασε κάθε έννοια Δικαίου και των ίδιων των νόμων των ΗΠΑ και των άρθρων 5, 6, 8 του Συντάγματος, αφού δεν επιτράπηκε αλλαγή τόπου διεξαγωγής της δίκης και η όλη διαδικασία πραγματοποιήθηκε στο Μαϊάμι. Ολοι γνωρίζουν, βεβαίως, ότι αυτή η πόλη είναι η πιο εχθρική σε σχέση με την Κούβα. Στους δικηγόρους που ορίστηκαν από το αμερικανικό κράτος, δόθηκε μόνο το 20% της δικογραφίας και η δίκη έγινε σε οξύτατο πολιτικό και αρνητικό γι' αυτούς κλίμα.

Καμία από τις κατηγορίες δεν έγινε δυνατό να αποδειχτεί στη διαδικασία της δίκης. Στη δίκη κατέθεσαν υψηλόβαθμοι λειτουργοί της αμερικανικής κυβέρνησης, στρατιωτικοί και στελέχη του FBI, όλοι δήλωσαν ότι δεν υπήρξαν αποδείξεις και επιχειρήματα για να κριθούν ένοχοι. Παρ' όλα αυτά, μετά από 7 μήνες δίκη, πιθανόν η πιο μεγάλης διάρκειας στις ΗΠΑ, αποφασίστηκε η ενοχή τους για όλες τις κατηγορίες. Οι δικαστές του Μαϊάμι είχαν όλες τις προϋποθέσεις για να μη διεξαχθεί μια καθαρή δίκη. Ηταν κάτω από την πίεση του Τύπου και τις απειλές κάθε είδους και, βεβαίως, ήταν γνωστό πού διέμεναν στο Μαϊάμι.

Πρέπει να πούμε ότι οι πέντε Κουβανοί αναζητούσαν πληροφορίες δημόσιου χαρακτήρα για να προστατέψουν τον κουβανικό λαό από τρομοκρατικές ενέργειες, που προέρχονταν από τις εξτρεμιστικές αντικουβανικές οργανώσεις και πραγματοποιούνται εδώ και πάνω από 40 χρόνια. Ο σκοπός τους ήταν να προλάβουν το θάνατο Κουβανών πολιτών και κάθε πολίτη, που μπορούσε να είναι θύμα αυτών των ενεργειών. Επιπλέον, πολλές από αυτές τις πληροφορίες παραδίνονταν στις αμερικανικές αρχές, αφού αυτές οι οργανώσεις, που είναι μη κυβερνητικές, έκαναν ενέργειες κατά της Κούβας από το έδαφος των ΗΠΑ. Ολες αυτές οι αποδείξεις αποκαλύπτουν ποιες είναι αυτές οι οργανώσεις, με τι ασχολούνται, πότε ετοίμαζαν ενέργειες. Παρ' όλ' αυτά, η αμερικανική κυβέρνηση ποτέ δεν πήρε ούτε ένα μέτρο.

-- Ακριβώς. Οι Αμερικανοί δικηγόροι υπεράσπισης άσκησαν έφεση το Δεκέμβρη του 2001 και το Γενάρη του 2002 άρχισε να προετοιμάζεται η διαδικασία της έφεσης. Τον Απρίλη του 2003, παρουσιάστηκαν τα στοιχεία και το Μάρτη του 2004, ένα χρόνο μετά, έγινε μια προφορική ακρόαση στο περιφερειακό Εφετείο 13 της Ατλάντα. Το γεγονός ότι έγινε η προφορική ακρόαση δείχνει ότι οι δικαστές είχαν αμφιβολίες για την πρωτόδικη απόφαση. Αλλά από το Μάρτη του 2004 μέχρι σήμερα δεν έχουν δώσει την απόφασή τους. Ο νόμος των ΗΠΑ δε βάζει ένα όριο για την έκδοση της απόφασης, αλλά και στατιστικά μπορεί να αποδειχθεί ότι είναι μια περίπτωση, που πιο πολύ έχει καθυστερήσει η διαδικασία της έφεσης. Δεν ξέρουμε πότε θα ανακοινωθεί η απόφαση, αλλά πρέπει να πούμε ότι σήμερα η κοινή γνώμη έχει αρχίσει να ξεσηκώνεται. Εχουν δημιουργηθεί 260 επιτροπές αλληλεγγύης σε 87 χώρες σε όλο τον κόσμο, που έχουν μπει στη μάχη, ώστε αυτοί οι αγωνιστές να έχουν μια απόφαση δίκαιη για την υπόθεσή τους με την εξασφάλιση όλων των προϋποθέσεων για μια πραγματική δίκη. Αυτήν τη διαδικασία περιμένουμε.

Είμαστε σε μια κατάσταση πλήρους αβεβαιότητας και αναμονής. Πράγμα, που δυσκολεύει ακόμα περισσότερο τη δύσκολη κατάσταση που ζούμε οι οικογένειες. Γι' αυτό έχει μεγάλη σημασία η καμπάνια αλληλεγγύη και κυρίως για να ενημερωθεί η κοινή γνώμη των ΗΠΑ. Γιατί συνελήφθησαν, δικάστηκαν και εκτίουν την ποινή τους στις ΗΠΑ και σήμερα η πλειοψηφία των Αμερικανών δε γνωρίζει αυτήν την αδικία.

Η Αντριάνα Πέρες μιλά στο συντάκτη του «Ρ»

-- Βεβαίως και υπάρχουν, αλλά πρέπει να πάρουμε υπόψη ότι η κυβέρνηση των ΗΠΑ είναι το αφεντικό των ΜΜΕ και η πληροφόρηση είναι μόνο για ό,τι τη συμφέρει. Είναι ένα θέμα που έχει αποσιωπηθεί πλήρως από τον Τύπο στις ΗΠΑ και αλλού. Υπάρχει ακόμα ένας νόμος που απαγορεύει την ενασχόληση με το θέμα και, παρόλο που αρκετοί δημοσιογράφοι δείχνουν ενδιαφέρον, οι ιδιοκτήτες τούς αποτρέπουν, γιατί θα ήταν ένας τρόπος να βγει στο φως η πολιτική των ΗΠΑ. Το γεγονός ότι οι πέντε αυτοί αγωνιστές παλεύουν ενάντια στην τρομοκρατία από το έδαφος των ΗΠΑ, και είναι καταδικασμένοι γιατί προστάτεψαν την Κούβα, αλλά και τις ΗΠΑ, παρόλο που και οι ΗΠΑ υποτίθεται, όπως δηλώνουν δημόσια, ότι «αγωνίζονται ενάντια στην τρομοκρατία», είναι μια τεράστια αντίθεση και υποκρισία των ΗΠΑ.

-- Εσείς βρεθήκατε πρόσφατα στην Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ στη Γενεύη. Τι αποκομίσατε;

-- Εμείς, από το 2003, συνεχώς συμμετέχουμε κάθε χρόνο στην εν λόγω επιτροπή. Εχουμε συναντήσεις με πολλές υποεπιτροπές αυτού του Σώματος που έχουν σχέση με το θέμα. Π.χ., η επιτροπή για την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης και των λειτουργών της, για την παραβίαση των δικαιωμάτων των γυναικών, για τη μεταχείριση των φυλακισμένων. Συναντηθήκαμε με υψηλόβαθμους υπαλλήλους και επιτροπές ευρωπαϊκές, λατινοαμερικανικές, παρουσιάστηκαν οι θέσεις και στην Επιτροπή στο σύνολό της για την παραβίαση των πολιτικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων. Και στην πρόσφατη επίσκεψη, το Μάρτη, επαναλάβαμε αυτές τις θέσεις μας. Φέτος διαπιστώσαμε ότι υπάρχει ένας μηχανισμός, ο 1503, που μπορεί να χρησιμοποιηθεί από οργανώσεις και ομάδες, οι οποίες υποστηρίζουν ανθρώπους που έχουν παραβιαστεί τα δικαιώματά τους. Ετσι δόθηκε η δυνατότητα το θέμα των «πέντε» να γίνει περισσότερο γνωστό. Και μια από τις υποεπιτροπές για τις δικαστικές διενέξεις μάς ενημέρωσε πως βλέπει την υπόθεση και το Μάη θα αποφασίσει, αν είναι μια περίπτωση που πρέπει να επιλυθεί. Το ίδιο και στην επιτροπή για την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης υπάρχει η δυνατότητα τον ερχόμενο χρόνο να συζητηθεί το θέμα στην Ολομέλεια της Επιτροπής των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ή, το λιγότερο, να περιληφθεί στην ετήσια έκθεσή της.

Γι' αυτό, για μας, είναι σημαντικό οι άνθρωποι που θέλουν να μας συμπαρασταθούν να στείλουν επιστολές στην Επιτροπή, καταγράφοντας τις παραβιάσεις που βλέπουν ότι έχουν συμβεί. Αυτή η διαδικασία είναι ένας μηχανισμός που μπορεί να ασκήσει μια πίεση, ενώ δε χρειάζονται πολλά στοιχεία, μόνον η υπογραφή. Μπορεί να είναι μια κάρτα, μια επιστολή που να αναφέρει το θέμα της άρνησης παραχώρησης βίζας στους συγγενείς. Τέτοιες ενέργειες βοηθάνε, ώστε να υπάρξει πρωτοβουλία από τις υποεπιτροπές.

Ξέρουμε ότι είναι ένα θέμα δύσκολο. Κυρίως σε σχέση με τις πιέσεις και απειλές που δέχεται η Κούβα, αλλά οι Επιτροπές Στήριξης των «πέντε» μπορούν να αυξήσουν την παρέμβασή τους και να έχουν αποτέλεσμα. Π.χ., φέτος έγιναν πάνω από 2.000 επικοινωνίες με την επιτροπή, πράγμα που την αναγκάζει να ασχοληθεί με το θέμα. Η ψηφοφορία φέτος ήταν 3-2 και γι' αυτό το θέμα δεν έφτασε μέχρι το υψηλότερο επίπεδο της Επιτροπής. Με μεγαλύτερη παρέμβαση αυτό μπορεί να γίνει, ώστε να υπάρξει καταδίκη των ΗΠΑ για την υπόθεση των «πέντε» και όλες τις παραβιάσεις που έχουν συμβεί.

Γι' αυτό, το επαναλαμβάνω, είναι ανάγκη να γίνει περισσότερο γνωστό το θέμα, γιατί έχει πολλές πλευρές, που, αν κάποιος τις μελετήσει, βλέπει το σύνολο των παραβιάσεων. Ετσι, ανεξάρτητα από το αν κάποιος είναι φιλικά προσκείμενος στην Κούβα, ή συμφωνεί μαζί μας, υπάρχουν πλευρές που μπορεί να συμπαρασταθεί.

Αυτό έχει συμβεί με μια ομάδα δικηγόρων, ακτιβιστές για την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τη Διεθνή Αμνηστία, τον Ερυθρό Σταυρό, την Εκκλησία που έχουν εκφραστεί υπέρ των «πέντε», για μια δίκαιη δίκη και το δικαίωμα οι συγγενείς τους να τους επισκεφτούν.

-- Ησασταν στην Ισπανία. Μιλήστε μας για το κλίμα που συναντήσατε εκεί

-- Σε όλες τις εκδηλώσεις όπου βρεθήκαμε η Ολγα (που είναι ακόμα εκεί) και εγώ, υπήρξε μια πολύ θετική και αισιόδοξη εικόνα για να αυξηθεί η διεθνής παρέμβαση και οι επαφές με τις ίδιες τις ΗΠΑ, για να ενημερωθεί η κοινή γνώμη αυτής της χώρας. Δεν είναι μια υπόθεση μόνον αλληλεγγύης με την Κούβα, είναι μια υπόθεση ανθρώπινης αλληλεγγύης, που αναφέρεται στα συμφέροντα των λαών της Γης και την πάλη ενάντια στην τρομοκρατία.

Ετσι έχει αναπτυχθεί μια μεγάλη δραστηριότητα δημοσιότητας, καθώς έχουν αποσταλεί επιστολές στις 5 φυλακές όπου βρίσκονται οι πέντε Κουβανοί και στην Επιτροπή του ΟΗΕ. Εχουν γίνει διαδηλώσεις και σήμερα δυναμώνει η αλληλεγγύη, που πριν από 4 χρόνια δεν μπορούμε να πούμε ότι υπήρχε. Σήμερα υπάρχουν ιστοσελίδες στο Διαδίκτυο, όπως www.antiteroristas.com.

-- Για να κλείσουμε, ποιο μήνυμα θέλετε να στείλετε μέσω και της εφημερίδας στον ελληνικό λαό, στους ανθρώπους που θέλουν να στηρίξουν την υπόθεση; Πρακτικά, τι μπορούν να κάνουν σήμερα;

-- Σήμερα μένει ακόμα πολύς δρόμος, καθώς βρίσκεται σε εξέλιξη η διαδικασία της έφεσης, δεν πρέπει να είναι χρόνος αναμονής, αλλά δράσης και δουλιάς. Δεν πρέπει να μειώσουμε την προσπάθειά μας, αλλά να την εντατικοποιήσουμε. Και γνωρίζουμε ότι οι πολιτικές υποθέσεις έχουν διεθνή υποστήριξη και είναι η διεθνής κοινή γνώμη, που μπορεί να βγάλει από τη φυλακή αυτούς τους αγωνιστές. Είναι γνωστή η περίπτωση Νέλσον Μαντέλα, Αμπού Τζαμάλ, εδώ στην Ελλάδα έχετε την περίπτωση και του Νίκου Μπελογιάννη και τη διεθνή καμπάνια που είχε γίνει.

Σήμερα, είναι απαραίτητο να πληροφορηθούν για όλες τις πλευρές της υπόθεσης και αφού κατανοήσουν όλες τις παραβιάσεις που έγιναν, να ενώσουν την προσπάθειά τους με τη διεθνή καμπάνια αλληλεγγύης στους «πέντε» και τις οικογένειές τους. Να κάνουν συγκεκριμένες ενέργειες προς τη Βουλή, την κυβέρνηση, τα κόμματα της χώρας, αλλά και των ΗΠΑ, τις ομάδες δικηγόρων, την Επιτροπή του ΟΗΕ κλπ. Αυτές είναι συγκεκριμένες ενέργειες για να ενώσουμε τις δυνάμεις μας.

-- Να έρθουμε στο θέμα, που αφορά μια πλευρά η οποία θα έπρεπε να θεωρείται αυτονόητη. Το δικαίωμα των συγγενών να επισκεφτούν τους ανθρώπους τους, αφού οι φυλακισμένοι έχουν δικαιώματα.

-- Με βάση τη Διεθνή Συμφωνία των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και αυτοί οι φυλακισμένοι έχουν δικαίωμα επίσκεψης των συγγενών τους. Αλλά επειδή εμείς μένουμε στην Κούβα χρειαζόμαστε μια εξουσιοδότηση, μια βίζα από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ για να μπορέσουμε να μπούμε στις ΗΠΑ. Μερικοί συγγενείς έχουν καταφέρει να κάνουν μερικές επισκέψεις. Αλλά στην περίπτωση του Ρενέ και της μικρής του κόρης, που είναι και πολίτης των ΗΠΑ, γιατί ο Ρενέ έχει γεννηθεί στις ΗΠΑ και της Ολγας (σ.σ. συζύγου του Αντόνιο Γκερέρο) και εμένα, μας απαγορεύουν την είσοδο στις ΗΠΑ με ψεύτικα επιχειρήματα και στη διάρκεια 7 χρόνων μάς έχουν αρνηθεί 12 φορές τη βίζα, κάθε φορά και με διαφορετική αιτιολογία. Μας έχουν κατηγορήσει ότι θα ήμασταν κίνδυνος για την ασφάλεια των ΗΠΑ. Στην περίπτωση της Ολγας, έχει απελαθεί από τις ΗΠΑ, παρόλο που μπήκε κανονικά από ένα κανονικό αεροδρόμιο χωρίς να κάνει κάτι παράνομο και με βίζα.

Οι συγγενείς υποφέρουμε πολύ. Για παράδειγμα, εγώ δεν έχω δει τον σύζυγό μου για 7 χρόνια, που είναι καταδικασμένος σε 2 φορές ισόβια συν 15 χρόνια. Για την Ολγα που μεγαλώνει την κόρη της 7 χρόνων χωρίς την παρουσία του πατέρα, χωρίς αυτό το παιδάκι να τον έχει γνωρίσει, αφού φυλακίστηκε όταν ήταν μόλις 4 μηνών. Καταλαβαίνετε ότι η κατάσταση αυτή είναι πολύ σκληρή. Και μέχρι η Ολγα να πάρει βίζα, η μικρή δεν μπορεί να ταξιδέψει στις ΗΠΑ, γιατί παρόλο που είναι πολίτης ΗΠΑ είναι εντελώς παράλογο να ταξιδέψει μόνη και να γνωρίσει τον πατέρα της, αυτό δεν το συνιστούν ούτε οι ψυχολόγοι. Ο ίδιος ο νόμος των ΗΠΑ απαγορεύει ένας ανήλικος να πάει μόνος στη φυλακή για να συναντήσει ένα συγγενικό πρόσωπο, χωρίς την παρουσία του κηδεμόνα του, και σ' αυτήν την περίπτωση της μητέρας της. Αυτό το αυτονόητο, μας το απαγορεύουν. Εμείς έχουμε ξεκινήσει μια καμπάνια ανθρωπιάς, γιατί ζητάμε ένα ανθρώπινο δικαίωμα. Θέλουμε μόνο να τους επισκεφτούμε, ούτε να μείνουμε στις ΗΠΑ θέλουμε, ούτε τίποτε άλλο, ούτε σαν τουρίστες, αλλά με όποιον όρο μας τεθεί από την αμερικανική κυβέρνηση.

Αυτήν τη στιγμή, αυτός είναι ένας από τους κύριους στόχους μας, που προωθούμε με τη διεθνή καμπάνια που κάνουμε.

-- Προσπαθούν έτσι να «σπάσουν» τους αγωνιστές;

-- Φυσικά, αυτός είναι ο σκοπός τους. Αφού πρόκειται για μια καθαρά πολιτική υπόθεση, ο σκοπός τους είναι και αυτός. Ομως, η αμερικάνικη κυβέρνηση δε θέλει να καταλάβει ότι σ' αυτήν τη ζωή όλα δεν πουλιούνται και αγοράζονται. Υπάρχει η αξιοπρέπεια, οι αξίες και αυτοί οι άνθρωποι αντιπροσωπεύουν τις καλύτερες ιδέες του κουβανικού λαού. Μιλάμε για ανθρώπους επαγγελματίες, που έβαλαν στην μπάντα την καριέρα τους, άφησαν τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών τους και το όνειρο κάποιου από αυτούς να αποκτήσει, άφησαν τις συζύγους τους για να μπορέσουν με τη δουλιά τους και την αυτοθυσία τους να βοηθήσουν τον κουβανικό λαό.

Μιλάμε για ανθρώπους με ανεκτίμητες αξίες. Αρα, δεν είναι δυνατόν να προδώσουν τις αξίες τους και τις ιδέες τους, θα ήταν σαν να έλεγαν ότι όλα όσα έχει υποστεί η Κούβα, αυτά τα 46 χρόνια, δεν έγιναν ποτέ.

Επιπλέον αισθάνονται αθώοι, γιατί δεν έβλαψαν τον αμερικανικό λαό, ούτε την κυβέρνησή του. Οταν εκφράζεις τέτοια ιδανικά, η φυλακή, παρόλο που είναι σκληρή, και η στέρηση των δικών σου, δεν μπορούν να σε κάμψουν. Αυτή είναι η θέση των «πέντε».

Γι' αυτό, εδώ και τρία χρόνια ο κουβανικός λαός τους ανακήρυξε σε ήρωες της Δημοκρατίας της Κούβας, την υψηλότερη τιμή που μπορεί να γίνει σε Κουβανό πολίτη, γιατί αναγνωρίζει τη μεγάλη θυσία που έκαναν. Μια θυσία, που δεν είναι μόνο για τον κουβανικό λαό, αλλά για όλη την ανθρωπότητα γιατί η τρομοκρατία ενάντια στην Κούβα, είναι η ίδια τρομοκρατία ενάντια σε οποιονδήποτε λαό.

Αυτήν την κατάσταση ήθελαν οι «πέντε» να αποτρέψουν. Γι' αυτό δε μιλάμε για πέντε Κουβανούς, αλλά για πέντε άντρες με διεθνή εθνικότητα, που πάλεψαν ενάντια στην τρομοκρατία και υπερασπίστηκαν την παγκόσμια ειρήνη.