Στην ιστοριογραφία (για οποιοδήποτε θέμα) βασικό πρωτογενές υλικό είναι οι αυθεντικές μαρτυρίες ανθρώπων που εβίωσαν τα ιστορούμενα, τα ακούσματα και τα σχετικά ντοκουμέντα (φωτογραφίες, έγγραφα, κλπ.). Ετσι οι απλές «αναμνήσεις», οι μαρτυρίες και τα βιώματα απλών ανθρώπων συμβάλλουν λίγο-πολύ στην αληθινή ιστοριογραφία, αρκεί τα ιστορούμενα να είναι ειλικρινά με δυνατή αντικειμενικότητα, χωρίς προκαταλήψεις, σκοπιμότητες, κλπ.

Και τούτο γιατί συνήθως η Ιστορία γράφεται σύμφωνα με τα συμφέροντα των κρατούντων. Ειδικότερα μάλιστα τη σημερινή περίοδο που περνάμε, της «παγκοσμιοποίησης», γίνεται μια τεράστια προσπάθεια ισοπέδωσης της πολιτιστικής ιδιαιτερότητας των λαών, έτσι ώστε να κινδυνεύει από εχθρούς και «συμμάχους» η εθνική μας ταυτότητα.

Με κάθε μέσο προσπαθούν να διαστρεβλώσουν και παραχαράξουν την ιστορία μας, ιστορία αγώνων και θυσιών για λευτεριά και δικαιοσύνη, βασικής ιδεολογικής θωράκισής μας, που διατήρησε μέχρι σήμερα τον ελληνισμό. Στόχος τους είναι η διαβρωτική υπονόμευση, έτσι ώστε να επιτύχουν, χωρίς αντίσταση, να επιβάλουν στο λαό την παντοκρατορία των κερδοφόρων σχεδίων τους και τη δέσμευση του ελεύθερου φρονήματος.

Γι' αυτό κάθε μαρτυρία απλού ανθρώπου μπορεί να αποτελεί πολύτιμο «πετραδάκι» στο χτίσιμο του μεγάλου τείχους της αντίστασης. Σημειώνουμε ότι ο «καταθέτων» δε χρειάζεται να είναι ούτε λογοτέχνης, ούτε «διανοητής γραμματιζούμενος». Εκείνο που χρειάζεται είναι η ειλικρινής μαρτυρία του και μόνο. Υστερα θα καθίσουν οι «αρμόδιοι» ερευνητές και ιστορικοί για να καταγράψουν την αληθινή ιστορία.

Την ιστοριογραφία την ενδιαφέρουν όλοι οι κοινωνικοί τομείς, γι' αυτό παρακάτω θα αναφερθώ στον αθλητικό τομέα και τούτο γιατί έχω βιώματα και ως αθλητής στο «Μεσσηνιακό Γ.Σ.» (από τα αρχαιότερα αθλητικά σωματεία της χώρας, έτος ίδρυσης 1895) και ως διοικητικός παράγων (επί 7ετία προεδρεύων, αρχαιότερος εν ενεργεία από το 1952) του «Εσπερου» Καλλιθέας, έτος ίδρυσης 1943.

Το 1997 με επισκέφθηκε μια επιστημονική ομάδα του Παντείου Πανεπιστημίου, η οποία μου είπε ότι ασχολείται με το παρακάτω θέμα: «Με νέες έρευνες που αναπτύχθηκαν πρόσφατα στη χώρα μας και προσανατολίζονται κατ' αρχήν στη διάσωση και ταξινόμηση αρχείων των αθλητικών συλλόγων. Ετσι συστήνεται ένα νέο πεδίο έρευνας όπου, ανάμεσα στα άλλα, αναζητούνται οι συναρτήσεις στη σχέση αθλητικού κινήματος και ευρύτερου σχηματισμού της κοινωνίας, καθώς και οι εντάξεις των αθλητικών δραστηριοτήτων σε ευρύτερα κοινωνικά πεδία».

Η προσπάθεια αυτή μου φάνηκε πολύ καλή, γιατί συνέπιπτε με μια προσπάθεια δική μου, με την ίδια φιλοσοφία, όπου «κατέγραψα» τα βιώματά μου σε δύο παρόμοιες εργασίες, τοπικές κοινωνίες και αθλητισμό, καθώς και συγκέντρωση και διατήρηση του αρχειακού υλικού.

Τις εργασίες μου αυτές τις δημοσιοποίησα το 1991 σε συνοπτικό τεύχος και, αργότερα, ευρύτερα σε βιβλίο για τη σχέση του αθλητισμού (ήμουν αθλητής του «Μεσσηνιακού Γ.Σ.») με την τοπική κοινωνία της Καλαμάτας στην κοινωνική πορεία.

Το 1993 στη γιορτή των 50χρονων του «Εσπερου», δημοσιοποίησα, ως κεντρικός ομιλητής, συνοπτικά την εργασία μου για τη συγκέντρωση και ταξινόμηση του αρχείου του Συλλόγου και το ιστορικό της πορείας του αθλητισμού και του «Εσπερου» σε σχέση με την πορεία της τοπικής κοινωνίας της Καλλιθέας. Αργότερα εξεδόθη ευρύτερα σε βιβλία με δαπάνες του δήμου και τις εισπράξεις τις εξεχώρησα στο Σύλλογο (σημ.: έχουν σημασία οι ημερομηνίες).

Στην επιστημονική ομάδα του Παντείου παραχώρησα όλο το αρχείο του «Εσπερου» και τελικά κατέγραψαν επιστημονικά και θεματικά το Ιστορικό Αρχείο του «Εσπερου».

Καταληκτικά όλα αυτά που αναφέραμε βοηθάνε στον αγώνα ενάντια στη λαίλαπα της «παγκοσμιοποίησης», που μετέβαλε τον αθλητισμό από κοινωνικό αγαθό, «νους υγιής εν σώματι υγιεί», σε εμπορικό προϊόν κερδοφόρων επιχειρήσεων, ντόπιων και πολυεθνικών, και κρατικού τζόγου. Παρόμοια αξία έχει και η καταγραφή των μαρτυριών για την αληθινή ιστορία της Εθνικής Αντίστασης.

ΤΑΚΗΣ ΧΙΟΥΡΕΑΣ

Αντιστασιακός - εκπαιδευτικός