Η φρίκη του πολέμου στο πρόσωπο της μικρής Κιμ Πουκ και των μικρών αδελφών της: Ρούχα καμένα από το ναπάλμ, όλο της το σώμα μια ανοιχτή πληγή...

Ηταν η δικαίωση ενός από τους μεγαλύτερους λαϊκούς επαναστατικούς αγώνες του 20ού αιώνα, στην πορεία του οποίου χάθηκαν πάνω από τρία εκατομμύρια Βιετναμέζοι (πάνω από δύο εκατομμύρια άμαχοι), και εκατομμύρια άλλοι τραυματίστηκαν, κάηκαν, δηλητηριάστηκαν από θανατηφόρα χημικά, έμειναν άστεγοι, ή μετατράπηκαν σε άστεγους πρόσφυγες. Το όραμα του Χο Τσι Μινχ, του ηγέτη του ΚΚ Βιετνάμ, που συνέδεσε την κομμουνιστική ιδεολογία με τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα, το όραμα της απελευθέρωσης και της επανένωσης του Νότιου και του Βόρειου Βιετνάμ, γινόταν πραγματικότητα.

Το δράμα των παιδιών του Βιετνάμ εξακολουθεί να συγκλονίζει τον πλανήτη. Τα χημικά που έριξαν οι Αμερικανοί εξακολουθούν να προκαλούν τερατογενέσεις (αφίσα από τη Χιλή το 1974)

Μια από τις ισχυρότερες στρατιωτικές δυνάμεις που εμφανίστηκε ποτέ στο πρόσωπο της Γης, κυριολεκτικά το έβαλε στα πόδια. Τα πληρώματα των αεροπλανοφόρων θυμούνται ότι έπρεπε να κάνουν στην άκρη τα ελικόπτερα με τα χέρια για να μπορέσουν να προσνηωθούν τα επόμενα. Ο αμερικανικός στρατός άφησε πίσω του 58.000 νεκρούς και μια «ταπεινωμένη περηφάνια» αρπακτικού. Ο πρεσβευτής Μάρτιν, που δήλωνε ότι οι ΗΠΑ «δεν πακετάρουν και δεν πάνε πουθενά», που επέμενε ότι θα παρέμενε και για χάρη του γιου του που πέθανε σ' αυτόν τον πόλεμο, που ζητούσε κι άλλα στρατηγικά βομβαρδιστικά B-52 από την Ουάσιγκτον, που έλεγε ότι βρισκόταν στη Σαϊγκόν, για να υπερασπιστεί τα αμερικανικά συμφέροντα σ' όλη την Ασία, που παρά την πνευμονία από την οποία έπασχε επέμενε στις πολεμόχαρες κορόνες, μπήκε στο ελικόπτερο και δε γύρισε ποτέ πια στον τόπο του εγκλήματος. Το Πολιτικό Γραφείο του ΚΚ Βιετνάμ έμπαινε, μια ημέρα μετά, στη μετονομασμένη σε πόλη Χο Τσι Μινχ με ποδήλατα...

O Χο Τσι Μινχ με τον Γάλλο Πρόεδρο Μπιντό το 1946 στο Παρίσι: Αναγνώριση της Δημοκρατίας του Βορείου Βιετνάμ

Η αναδιανομή της γης στο Βιετνάμ ήταν κεντρικό πρόβλημα από τις αρχές του 20ού αιώνα στην πραγματικότητα -- και το ευφυέστερο πολιτικό εγχείρημα του ηγέτη της επανάστασης αυτής ήταν ακριβώς η σύνδεση της εθνικής απελευθέρωσης με την οικονομική απελευθέρωση.

Οι Αμερικανοί ήθελαν να συντρίψουν ακριβώς αυτή την πάλη. Στον Τσε Γκεβάρα, που αποφαινόταν ότι χρειαζόμαστε «ένα, δύο, πολλά Βιετνάμ», οι ΗΠΑ ήθελαν να στείλουν το μήνυμα ότι «συντρίβουμε αυτήν και, μέσω αυτής, όλες τις επαναστάσεις». Η μόνη λύση εναντίον των ανταρτών ήταν να καταστρέψουν όλα όσα τους στήριζαν -- σε αυτήν την περίπτωση, τους αμάχους, το περιβάλλον, τα πάντα. Ο στρατός τους έριξε 45,6 εκατομμύρια λίτρα του πορτοκαλί παράγοντα στο έδαφος του Βιετνάμ από αέρος, και το καρκινογόνο και καταστροφικό για την ανθρώπινη υγεία χημικό συνεχίζει να σκοτώνει και να προκαλεί τερατογενέσεις στη χώρα έως και σήμερα.

Αλλά απέτυχαν. Και αυτή η παραδειγματική ήττα που υπέστησαν εξακολουθεί έως σήμερα να στοιχειώνει τους κύκλους εξουσίας στην Ουάσιγκτον: Δεν είναι τυχαίο ότι στην εφημερίδα Μπόστον Γκλόουμπ την 22η Απριλίου εφέτος δημοσιεύτηκε ένα άρθρο του H.D.S. Greenway που παραλληλίζει την «άγνοια» του Ρόμπερτ ΜακΝαμάρα για τον εχθρό του με την «ύβρι» που διαπράττει ο Ντόναλντ Ράμσφελντ στο Ιράκ...

30 χρόνια μετά το τέλος του πολέμου, το Βιετνάμ θυμάται την τελευταία επιθυμία του Χο Τσι Μινχ για τη χώρα του, το κείμενό του που μεταδόθηκε από το ραδιόφωνο του Ανόι την 6η Σεπτέμβρη 1969, καθώς έφθανε στα 70 του -- ήταν ένας από τους λίγους τυχερούς στο Βιετνάμ που το κατάφερναν, όπως έλεγε με μια δόση μαύρου χιούμορ. «Σ' όλη μου τη ζωή υπηρέτησα με όλη μου την καρδιά και με όλη μου τη δύναμη την πατρίδα, την επανάσταση και το λαό. Αν έφευγα τώρα από τούτο τον κόσμο, δεν υπάρχει τίποτα που έκανα για το οποίο θα μετάνιωνα. Η μόνη μου τύχη είναι που δεν είμαι σε θέση να προσφέρω για περισσότερο χρόνο και καλύτερα. Μετά το θάνατό μου ας αποφευχθούν οι μεγάλες τελετές ώστε να μη χαθεί χρόνος και χρήματα του λαού. Σ' όλο το στρατό, σ' όλο το Κόμμα, σ' όλο το στρατό ...στους νέους και τα παιδιά ...αφήνω την απεριόριστη αγάπη μου. [...] Η τελευταία μου επιθυμία είναι όλο το κόμμα μας και ο λαός μας, ενωμένος στον αγώνα, να οικοδομήσει ένα ειρηνικό, ενωμένο, ανεξάρτητο, δημοκρατικό και πλούσιο Βιετνάμ, κάνοντας έτσι μια άξια συμβολή στην παγκόσμια επανάσταση».

1930 Ο Χο Τσι Μινχ ιδρύει το Ινδοκινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα (ΙΚΚ).

1941 Το ΙΚΚ συγκροτεί την αντάρτικη δύναμη Βιετ Μινχ, που μάχεται εναντίον της ιαπωνικής εισβολής στη διάρκεια του Β` Παγκόσμιου Πολέμου.

1945 Οι Βιετ Μινχ καταλαμβάνουν την εξουσία. Ο Χο Τσι Μινχ ανακηρύσσει την ανεξαρτησία του Βιετνάμ.

1946 Οι γαλλικές δυνάμεις επιτίθενται στους Βιετ Μινχ στη Χαϊφόνγκ. Εναρξη του πολέμου εναντίον της αποικιακής δύναμης.

1950 Η Σοσιαλιστική Δημοκρατία του Βιετνάμ αναγνωρίζεται από την Κίνα και τη Σοβιετική Ενωση.

1954 Επίθεση των Βιετ Μινχ στο απομακρυσμένο φυλάκιο της Ντεν Μπιεν. Η πολιορκία διαρκεί δύο μήνες. Η γαλλική κυβέρνηση συμφωνεί να αρχίσουν ειρηνευτικές συνομιλίες στη Γενεύη. Στη Διάσκεψη της Γενεύης, το Βιετνάμ χωρίζεται σε Βόρειο και Νότιο, με σύνορο τον 17ο παράλληλο.

1956 Ο Νοτιοκορεάτης Πρόεδρος Ντιεμ αρχίζει εκστρατεία εναντίον των αντιφρονούντων.

1957 Εντείνεται η πάλη του Κομμουνιστικού Κόμματος και στο νότο.

1960 Η αμερικανική βοήθεια στον Ντιεμ αυξάνεται εκθετικά.

1961 Ο Πρόεδρος Κένεντι εγκρίνει την έναρξη του «μυστικού πολέμου» στο Βιετνάμ.

1962 Οι Αμερικανοί «στρατιωτικοί σύμβουλοι» στο Νότιο Βιετνάμ αυξάνονται σε 12.000.

1963 Οι Βιετ Κονγκ, το κομμουνιστικό αντάρτικο που επιχειρεί στο Νότιο Βιετνάμ, νικούν σε μάχες μονάδες του νοτιοβιετναμέζικου στρατού. Ο Ντιεμ ανατρέπεται.

1964 Αμερικανικό καταδρομικό «δέχεται επίθεση» από βορειοβιετναμέζικα περιπολικά στο Τονκίν. Είναι η αφορμή που ζητά η Ουάσιγκτον για να μπει και επίσημα στον πόλεμο. Αρχίζουν προσχεδιασμένοι βομβαρδισμοί στο βορρά.

1965 200.000 μάχιμοι στρατιώτες των ΗΠΑ φθάνουν στο Νότιο Βιετνάμ.

1966 Οι δυνάμεις των ΗΠΑ αυξάνονται σε 400.000 και ξεπερνούν τους 500.000 τον επόμενο χρόνο.

1968 Επίθεση Τετ: Συντονισμένη επιχείρηση των Βιετ Κονγκ και του στρατού του Βόρειου Βιετνάμ εναντίον αμερικανικών θέσεων. Σφαγή στο Μάι Λάι: 500 πολίτες πέφτουν θύματα της αμερικανικής θηριωδίας.

1969 Θάνατος του Χο Τσι Μινχ. Ο Πρόεδρος Νίξον αρχίζει να μειώνει τον αριθμό των δυνάμεων των ΗΠΑ στο Βιετνάμ, λόγω (και) της έντονης εσωτερικής αντίθεσης στον πόλεμο.

1970 Ο Χένρι Κίσινγκερ και ο Λε Ντουκ Θα αρχίζουν συνομιλίες στο Παρίσι.

1973 Συμφωνία εκεχειρίας στο Παρίσι. Οι ΗΠΑ ολοκληρώνουν την «αποχώρηση» των δυνάμεών τους το Μάρτη.

1975 Δυνάμεις του Βόρειου Βιετνάμ κινούνται στο νότιο τμήμα της χώρας και το καταλαμβάνουν. Ο Πρόεδρος Ντουόνγκ Βαν Μινχ παραδίδεται.

1976 Ανακηρύσσεται η Σοσιαλιστική Δημοκρατία του Βιετνάμ. Η Σαϊγκόν μετονομάζεται σε πόλη Χο Τσι Μινχ.

1979 Πόλεμος με την Καμπότζη, ανατροπή των Ερυθρών Χμερ. Κινεζικά στρατεύματα περνούν τα σύνορα του Βιετνάμ και οι δύο πλευρές εμπλέκονται σε εχθροπραξίες.

1986 Ο Νγιεν Βαν Λινχ αναδεικνύεται ηγέτης του κόμματος και αρχίζει πολιτική οικονομικών ανοιγμάτων.

1989 Απόσυρση των δυνάμεων του Βιετνάμ από την Καμπότζη.

1992 Εγκρίνεται νέο Σύνταγμα που κατοχυρώνει ευρύτερες οικονομικές ελευθερίες. Το Κομμουνιστικό Κόμμα παραμένει ηγετική δύναμη στην κοινωνία του Βιετνάμ.

1994 Οι ΗΠΑ αίρουν το εμπάργκο που διήρκεσε 30 χρόνια.

1995 Το Βιετνάμ και οι ΗΠΑ αποκαθιστούν τις διπλωματικές τους σχέσεις. Το Βιετνάμ γίνεται μέλος της ASEAN.

1998 Η ασιατική οικονομική κρίση πλήττει και το Βιετνάμ.

2000 Επίσημη επίσκεψη του Μπιλ Κλίντον. Ο τότε Πρόεδρος των ΗΠΑ υπόσχεται βοήθεια στην αποναρκοθέτηση και τον καθαρισμό από βλήματα και βόμβες που δεν έχουν εκραγεί και έχουν κοστίσει από το τέλος του πολέμου πάνω από 40.000 ζωές.

2001 Συμφωνία εμπορίου ΗΠΑ - Βιετνάμ εξομαλύνει το μεταξύ τους εμπορικό καθεστώς.

2002 Η Ρωσία αποχωρεί από τη ναυτική βάση στην ακτή Καμ Ρανχ.

2003 Πολεμικό πλοίο των ΗΠΑ επισκέπτεται το Βιετνάμ και ελλιμενίζεται στην πόλη Χο Τσι Μινχ για πρώτη φορά από το 1975.

2004 Επανέναρξη των εμπορικών αεροπορικών πτήσεων από τις ΗΠΑ στο Βιετνάμ από τη λήξη του πολέμου.

Βετεράνοι του πολέμου του Βιετνάμ στις ΗΠΑ εξέδωσαν ανοιχτή επιστολή για την 30ή επέτειο από τη λήξη του πολέμου. Απόσπασμα αυτής της επιστολής δημοσιεύουμε:

«Ως πολίτες των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής - πολλοί από εμάς υπήρξαμε βετεράνοι του πολέμου στο Βιετνάμ - θέλουμε να αποστείλουμε τους χαιρετισμούς και τα συγχαρητήριά μας στο λαό του Βιετνάμ, με την ευκαιρία της 30ής επετείου από το τέλος του πολέμου την 30ή Απρίλη 1975.

Σε ένδειξη σεβασμού στη μνήμη των πάνω από 58.000 Αμερικανών στρατιωτικών και πολιτών και συμμάχων μας που πέθαναν στο Βιετνάμ, καθώς και των 3 εκατομμυρίων Βιετναμέζων στρατιωτών και πολιτών που χάθηκαν στη διάρκεια του πολέμου, θέλουμε να εκφράσουμε τη βαθύτατη συμπάθειά μας και τα εγκάρδια συλλυπητήριά μας σε όλες τις οικογένειες, σε όλες τις πλευρές που έχασαν αγαπημένα τους πρόσωπα στη διάρκεια της σύγκρουσης - και όλους εκείνους που επέζησαν του πολέμου με τραύματα που τους άφησαν αναπηρίες για την υπόλοιπη ζωή τους.

Δεν μπορούμε να αλλάξουμε το παρελθόν, να διαγράψουμε την τραγωδία του πολέμου. Αλλά μαζί μπορούμε να εργαστούμε για μια καλύτερη ζωή για τα παιδιά μας και για τις μελλοντικές γενιές. Οι Βιετναμέζοι λένε συχνά, με μιαν αίσθηση συγχώρεσης και ειλικρίνειας, "κλείστε το παρελθόν και ανοίξτε το μέλλον". Ευχαριστούμε το λαό του Βιετνάμ γι' αυτήν την ευγενή και γενναιόδωρη στάση».