Τα ερωτήματα έχουν, βέβαια, ρητορικό χαρακτήρα. Οχι μόνο, γιατί ξέρουμε την απάντηση, που συνοψίζεται στην πρόταση: Οι λίγοι πλούσιοι γίνονται συνεχώς πλουσιότεροι και οι πολλοί φτωχοί, ακόμη περισσότεροι και φτωχότεροι. Επειδή και οι κυβερνώντες δίνουν καθημερινά την ίδια απάντηση, με το δικό τους, βέβαια, τρόπο. Οταν ορκίζονται στο όνομα της διαβόητης ανταγωνιστικότητας της οικονομίας, αυτό ακριβώς εννοούν: Τη συνεχή μεγιστοποίηση των κεφαλαιοκρατικών κερδών, σε βάρος των εργαζομένων και του λαού.
«Δε θέλω να αποκαλούν τον Καραμανλή, Θάτσερ, γιατί η Θάτσερ κυβέρνησε 15 χρόνια. Προτιμώ να αποκαλούν εσάς Μπλερ, για να μείνει το ΠΑΣΟΚ 20 χρόνια στην εξουσία»... Αυτήν την ...προτίμηση εξέφρασε ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Π. Σγουρίδης, απευθυνόμενος χτες στον Γ. Παπανδρέου, κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ. Ο ίδιος, επίσης, τάχτηκε υπέρ του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας στους ιδιώτες - ανέφερε χαρακτηριστικά το ξενοδοχείο του ΕΟΤ στο Λαγονήσι και την επιχείρηση του ίδιου οργανισμού στο Λυκαβηττό - γιατί, μετά το ...ξεπούλημά τους, έγιναν «κοσμήματα»! Επισήμανε, ακόμη, ότι το ΠΑΣΟΚ πρέπει να «ανοίξει όλα τα μέτωπα στο Εργασιακό», τάχτηκε κατά τη μονιμότητας στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, υποστηρίζοντας ότι πρέπει να προωθηθεί ο «εργασιακός ανταγωνισμός», προκειμένου ο εργαζόμενος να «παλέψει για το μεροκάματο», κλπ...
Οπως καταλαβαίνετε, καθόλου δεν πειράζει τον κ. Σγουρίδη ότι ο Μπλερ αποδείχτηκε άξιος συνεχιστής της πολιτικής Θάτσερ στη Μ. Βρετανία. Απόλυτα δικαιολογημένα, βέβαια, αφού, στο ενδεχόμενο επιστροφής του ΠΑΣΟΚ στην κυβερνητική εξουσία, θα κάνει κι αυτό ακριβώς το ίδιο. Θα συνεχίσει την αντιλαϊκή πολιτική, από κει που θα την αφήσει η ΝΔ. Τα όσα λέει σήμερα ο αρχηγός του και υποστηρίζει και ο ίδιος δεν αφήνουν την παραμικρή αμφιβολία.
Οταν είχε γίνει το περιβόητο γεύμα του Κ. Καραμανλή και βουλευτών της ΝΔ στην ταβέρνα του Μπαϊρακτάρη, ο πρωθυπουργός δεν είχε αναφερθεί μόνο στους «πέντε νταβατζήδες». Είχε μιλήσει και για «συντεχνίες». Τουλάχιστον, αυτά έλεγαν οι τότε πληροφορίες και τα δημοσιεύματα του Τύπου. Τις επόμενες μέρες, λοιπόν, και καθώς είχε φουντώσει η φιλολογία για τους «νταβατζήδες», η στήλη σημείωνε ότι όλ' αυτά αποτελούν απλά και μόνο στάχτη στα μάτια του λαού. Ο πραγματικός στόχος της κυβέρνησης είναι οι «συντεχνίες» - με άλλα λόγια, το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα και τα δικαιώματα των εργαζομένων - τονίζαμε τότε.
Από τότε έχουν περάσει λίγοι μόνο μήνες και όλοι πλέον γνωρίζουν ότι, όχι μόνον πήγε στο καλάθι των αχρήστων ο νόμος περί «βασικού μετόχου» και οι «νταβατζήδες» παραμένουν ανέγγιχτοι, αλλά η κυβέρνηση της ΝΔ φρόντισε να τους φιλοδωρήσει και με νέες παροχές και κάθε λογής «δώρα». Δε συμβαίνει το ίδιο, όμως, και με τις «συντεχνίες». Οι εργαζόμενοι στις πρώην ΔΕΚΟ και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα χαρακτηρίστηκαν «ρετιρέ» και τα εργασιακά, μισθολογικά και ασφαλιστικά τους δικαιώματα έχουν μπει στο στόχαστρο της κυβέρνησης. Στόχος της τελευταίας είναι να «μετακομίσουν» κι αυτοί στα «υπόγεια», μαζί με τους υπόλοιπους εργαζόμενους. Βλέπετε, όταν «δίνεις» στους «νταβατζήδες», πρέπει από κάπου να τα «πάρεις»...
Εδώ ταιριάζει η παροιμία, πήγε για μαλλί και βγήκε κουρεμένος. Οπως λένε οι σχετικές πληροφορίες, η Κομισιόν δεν έχει μείνει ικανοποιημένη από την αναστολή - ουσιαστικά κατάργηση - του νόμου περί βασικού μετόχου της κυβέρνησης της ΝΔ και, επομένως, την παραμονή σε ισχύ του ανάλογου νόμου της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Θέλει και απαιτεί την αναστολή και του τελευταίου. Μάλιστα, οι αρμόδιες υπηρεσίες της Κομισιόν ετοιμάζουν νέα επιστολή προς την κυβέρνηση, η οποία αναμένεται να φτάσει στην Αθήνα την ερχόμενη βδομάδα.
Ουσιαστικά, η Κομισιόν απαιτεί την πλήρη και χωρίς την παραμικρή αμφισβήτηση ή εμπόδιο εφαρμογή των «νόμων της ελεύθερης αγοράς» και του ανταγωνισμού. Με άλλα λόγια, όποιος έχει λεφτά κάνει ό,τι θέλει. Δηλαδή, κάνουν ό,τι θέλουν οι κεφαλαιοκράτες, αφού αυτοί έχουν τα λεφτά...