ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Πέμπτη 16 Ιούνη 2005
Σελ. /40
Πώς γίνεται;

Παπαγεωργίου Βασίλης

Αλήθεια, μπορεί να μας εξηγήσει κάποιος εκ των κυβερνώντων και των λοιπών οπαδών των «νόμων της αγοράς», των «απελευθερώσεων» και των καπιταλιστικών διαρθρωτικών αλλαγών, πώς γίνεται να αυξάνεται συνεχώς ο παραγόμενος πλούτος (ΑΕΠ), να αυξάνεται συνεχώς η παραγωγικότητα της εργασίας, να σημειώνει σημαντικές προόδους η επιστήμη και η τεχνική, πολλαπλασιάζοντας ακόμη περισσότερο τις παραγωγικές δυνατότητες, αλλά η μεγάλη πλειοψηφία - τουλάχιστον - των εργαζομένων και του λαού, να τα βγάζουν όλο και δυσκολότερα πέρα και να καλύπτουν όλο και λιγότερο τις ανάγκες τους; Να δουλεύουν συνεχώς και περισσότερο, παίρνοντας μικρότερες συντάξεις και, μάλιστα, σε μεγαλύτερη ηλικία; 'Η, να πληρώνουν όλο και περισσότερα από την τσέπη τους, για τις όλο και λιγότερο δημόσιες και δωρεάν Παιδεία, Υγεία και Πρόνοια;

Τα ερωτήματα έχουν, βέβαια, ρητορικό χαρακτήρα. Οχι μόνο, γιατί ξέρουμε την απάντηση, που συνοψίζεται στην πρόταση: Οι λίγοι πλούσιοι γίνονται συνεχώς πλουσιότεροι και οι πολλοί φτωχοί, ακόμη περισσότεροι και φτωχότεροι. Επειδή και οι κυβερνώντες δίνουν καθημερινά την ίδια απάντηση, με το δικό τους, βέβαια, τρόπο. Οταν ορκίζονται στο όνομα της διαβόητης ανταγωνιστικότητας της οικονομίας, αυτό ακριβώς εννοούν: Τη συνεχή μεγιστοποίηση των κεφαλαιοκρατικών κερδών, σε βάρος των εργαζομένων και του λαού.

Οι προτιμήσεις

«Δε θέλω να αποκαλούν τον Καραμανλή, Θάτσερ, γιατί η Θάτσερ κυβέρνησε 15 χρόνια. Προτιμώ να αποκαλούν εσάς Μπλερ, για να μείνει το ΠΑΣΟΚ 20 χρόνια στην εξουσία»... Αυτήν την ...προτίμηση εξέφρασε ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Π. Σγουρίδης, απευθυνόμενος χτες στον Γ. Παπανδρέου, κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ. Ο ίδιος, επίσης, τάχτηκε υπέρ του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας στους ιδιώτες - ανέφερε χαρακτηριστικά το ξενοδοχείο του ΕΟΤ στο Λαγονήσι και την επιχείρηση του ίδιου οργανισμού στο Λυκαβηττό - γιατί, μετά το ...ξεπούλημά τους, έγιναν «κοσμήματα»! Επισήμανε, ακόμη, ότι το ΠΑΣΟΚ πρέπει να «ανοίξει όλα τα μέτωπα στο Εργασιακό», τάχτηκε κατά τη μονιμότητας στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, υποστηρίζοντας ότι πρέπει να προωθηθεί ο «εργασιακός ανταγωνισμός», προκειμένου ο εργαζόμενος να «παλέψει για το μεροκάματο», κλπ...

Οπως καταλαβαίνετε, καθόλου δεν πειράζει τον κ. Σγουρίδη ότι ο Μπλερ αποδείχτηκε άξιος συνεχιστής της πολιτικής Θάτσερ στη Μ. Βρετανία. Απόλυτα δικαιολογημένα, βέβαια, αφού, στο ενδεχόμενο επιστροφής του ΠΑΣΟΚ στην κυβερνητική εξουσία, θα κάνει κι αυτό ακριβώς το ίδιο. Θα συνεχίσει την αντιλαϊκή πολιτική, από κει που θα την αφήσει η ΝΔ. Τα όσα λέει σήμερα ο αρχηγός του και υποστηρίζει και ο ίδιος δεν αφήνουν την παραμικρή αμφιβολία.

Λίγοι μήνες μετά

Οταν είχε γίνει το περιβόητο γεύμα του Κ. Καραμανλή και βουλευτών της ΝΔ στην ταβέρνα του Μπαϊρακτάρη, ο πρωθυπουργός δεν είχε αναφερθεί μόνο στους «πέντε νταβατζήδες». Είχε μιλήσει και για «συντεχνίες». Τουλάχιστον, αυτά έλεγαν οι τότε πληροφορίες και τα δημοσιεύματα του Τύπου. Τις επόμενες μέρες, λοιπόν, και καθώς είχε φουντώσει η φιλολογία για τους «νταβατζήδες», η στήλη σημείωνε ότι όλ' αυτά αποτελούν απλά και μόνο στάχτη στα μάτια του λαού. Ο πραγματικός στόχος της κυβέρνησης είναι οι «συντεχνίες» - με άλλα λόγια, το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα και τα δικαιώματα των εργαζομένων - τονίζαμε τότε.

Από τότε έχουν περάσει λίγοι μόνο μήνες και όλοι πλέον γνωρίζουν ότι, όχι μόνον πήγε στο καλάθι των αχρήστων ο νόμος περί «βασικού μετόχου» και οι «νταβατζήδες» παραμένουν ανέγγιχτοι, αλλά η κυβέρνηση της ΝΔ φρόντισε να τους φιλοδωρήσει και με νέες παροχές και κάθε λογής «δώρα». Δε συμβαίνει το ίδιο, όμως, και με τις «συντεχνίες». Οι εργαζόμενοι στις πρώην ΔΕΚΟ και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα χαρακτηρίστηκαν «ρετιρέ» και τα εργασιακά, μισθολογικά και ασφαλιστικά τους δικαιώματα έχουν μπει στο στόχαστρο της κυβέρνησης. Στόχος της τελευταίας είναι να «μετακομίσουν» κι αυτοί στα «υπόγεια», μαζί με τους υπόλοιπους εργαζόμενους. Βλέπετε, όταν «δίνεις» στους «νταβατζήδες», πρέπει από κάπου να τα «πάρεις»...

Οποιος έχει λεφτά

Εδώ ταιριάζει η παροιμία, πήγε για μαλλί και βγήκε κουρεμένος. Οπως λένε οι σχετικές πληροφορίες, η Κομισιόν δεν έχει μείνει ικανοποιημένη από την αναστολή - ουσιαστικά κατάργηση - του νόμου περί βασικού μετόχου της κυβέρνησης της ΝΔ και, επομένως, την παραμονή σε ισχύ του ανάλογου νόμου της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Θέλει και απαιτεί την αναστολή και του τελευταίου. Μάλιστα, οι αρμόδιες υπηρεσίες της Κομισιόν ετοιμάζουν νέα επιστολή προς την κυβέρνηση, η οποία αναμένεται να φτάσει στην Αθήνα την ερχόμενη βδομάδα.

Ουσιαστικά, η Κομισιόν απαιτεί την πλήρη και χωρίς την παραμικρή αμφισβήτηση ή εμπόδιο εφαρμογή των «νόμων της ελεύθερης αγοράς» και του ανταγωνισμού. Με άλλα λόγια, όποιος έχει λεφτά κάνει ό,τι θέλει. Δηλαδή, κάνουν ό,τι θέλουν οι κεφαλαιοκράτες, αφού αυτοί έχουν τα λεφτά...

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Σε ρότα ανατροπής

Τα κομμάτια που συνθέτουν το παζλ της οικονομικής πολιτικής που στοχεύει η άρχουσα τάξη υπάρχουν ήδη στο τραπέζι. Μπορεί για εμάς από την πρώτη στιγμή να ήταν απόλυτα δεδομένο πού θα το πάει η ΝΔ, μπορεί να μην υπήρχε η παραμικρή αμφιβολία για τον βαθιά αντιλαϊκό και αντιδραστικό χαρακτήρα της πολιτικής που θα ακολουθούσε ως κυβέρνηση, αλλά φαίνεται, τώρα, που οι επιλογές της είναι «εν τη παλάμη», τα πράγματα γίνονται πιο χειροπιαστά.

Η κυβέρνηση της «ήπιας προσαρμογής» επί δεκαπέντε μήνες προετοίμαζε το έδαφος και διαμόρφωνε κατάλληλα την κοινή γνώμη. Τώρα ξεκαθαρίζει και επίσημα ότι αλφαβητάρι της είναι οι αξιώσεις της οικονομικής ολιγαρχίας. Στα πρώτα θέματα της ημερήσιας διάταξης έθεσε τις παραπέρα ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις, το ξερίζωμα των έτσι κι αλλιώς κουτσουρεμένων κοινωνικο-ασφαλιστικών συστημάτων, τη διευθέτηση των κοινωνικο-οικονομικών σχέσεων με βάση τις σύγχρονες ανάγκες του κεφαλαίου και των εκπροσώπων του.

Το ΠΑΣΟΚ της ψευτοαντιπολίτευσης δε χρειάστηκε και ιδιαίτερη πίεση για ν' ανοίξει τα χαρτιά του. Ετσι, ενώ μέχρι προχτές κατηγορούσε τη ΝΔ για «κυβερνητική απραξία», τώρα πασχίζει να μην οριοθετηθεί το εύρος των μεταρρυθμίσεων και των μέτρων που θα ενισχύουν, όπως λένε, την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων. Ετσι, πρωτοκλασάτα στελέχη του Γ. Παπανδρέου διαγκωνίζονται με τις πιο ακραίες φωνές της ΝΔ για την ανάγκη προώθησης τέτοιων «κοινωνικών ρήξεων», οι οποίες κυριολεκτικά ισοδυναμούν με το γονάτισμα εκατομμυρίων εργαζομένων, που θα πρέπει να γίνουν θυσία στο βωμό των υπερκερδών του κεφαλαίου.

Ο ΣΕΒ, αφεντικό - εδώ που τα λέμε - και των μεν και των δε, δεν έχει καμιά ανάγκη να κρύβει τα λόγια του. Χτες, μάλιστα, οι εκπρόσωποί του όχι μόνο έτριβαν τα χέρια τους που πήρε μπρος η κρεατομηχανή των αντιδραστικών κυβερνητικών μέτρων, αλλά χαρακτήριζαν «υπερβολικές τις αντιδράσεις των εργαζομένων», τους οποίους κάλεσαν «να περιμένουμε να δούμε και μετά αντιδρούμε».

Αυτό ζητάνε όλοι τους από την εργατική τάξη και τους άλλους εργαζόμενους. Να ...περιμένουν να δουν. Και μέχρι να δουν, η μερική απασχόληση και η απλήρωτη εργασία θα έχουν τρυπώσει σε κάθε μονάδα οικονομικής δραστηριότητας, οι μισθοί θα έχουν τσαλαπατηθεί, η εργασιακή ασφάλεια για τους απασχολούμενους στο δημόσιο τομέα θα έχει κάνει φτερά, κάθε σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης θα έχει καταργηθεί, τα συνταξιοδοτικά προγράμματα θα είναι κλάδος κερδοφορίας για τις πολυεθνικές, κ.ο.κ.

Οχι! Το «περίμενε» δεν ταιριάζει με το παρόν, πολύ περισσότερο με το μέλλον των εργαζομένων. Το κεφάλαιο και οι πλουτοκράτες είναι που επιδιώκουν να κερδίσουν χρόνο. Οι εργαζόμενοι γνωρίζουν πως αν δεν απαλλαγούν τελειωτικά από τα δεσμά του κεφαλαίου, ο κλοιός θα σφίγγει όλο και περισσότερο. Στις σημερινές συνθήκες δεν υπάρχουν περιθώρια για μερεμέτια, αλλά απαιτείται ανατροπή, συνολικά, του κεφαλαίου και της εξουσίας του. Από αυτή την άποψη η μόνη ρεαλιστική και ώριμη θέση είναι η άποψη-πρόταση του ΚΚΕ για διέξοδο μέσα από μια άλλη, τη λαϊκή, εξουσία και τη λαϊκή οικονομία.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ