«Καθαρή» τη βγάζουν ο ένας μετά τον άλλο οι κερδοσκόποι που παραβίασαν την αγορανομική διάταξη της προηγούμενης κυβέρνησης με την οποία επιβάλλονταν ανώτατες τιμές και ανώτατα ποσοστά κέρδους σε είδη που πωλούνται από κυλικεία αρχαιολογικών χώρων, αεροδρομίων, πλοίων κλπ. Σύμφωνα με πληροφορίες, αυτό συμβαίνει καθώς οι επιχειρηματίες που παραπέμφθηκαν είτε στον εισαγγελέα είτε στις νομαρχίες για επιβολή προστίμων και άλλων κυρώσεων, επικαλούνται την πρόσφατη απόφαση του αρμόδιου τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας που έκρινε άκυρες τις ρυθμίσεις της συγκεκριμένης διάταξης.

Με άλλα λόγια, είτε με τον ένα τρόπο είτε με τον άλλο, οι κερδοσκόποι τη βρίσκουν την άκρη. Αυτοί που την πληρώνουν πάντα και δεν έχουν από πουθενά διέξοδο και επιλογή είναι οι καταναλωτές.

Πολλές φορές ο «Ρ» έχει επισημάνει την άκρως προκλητική τακτική των τραπεζών, τα τελευταία χρόνια, να χρεώνουν επιπλέον τους πελάτες τους για διάφορες συναλλαγές, σε αντίθεση με την πρακτική δεκαετιών. Και είναι λογικό να προκαλεί οργή αυτή η προκλητική και εκβιαστική τακτική των τραπεζών.

Είναι σαν να πηγαίνεις στο περίπτερο και να σου χρεώνουν όχι μόνο τις τσίχλες - που στην τιμή τους συμπεριλαμβάνεται, ήδη, το κέρδος του πωλητή - αλλά και τον ...κόπο του περιπτερά να στις δώσει!!! Κι ακόμα περισσότερο, να επιβαρύνει ο περιπτεράς την τιμή της τσίχλας, με το κόστος ηλεκτροδότησης του περιπτέρου του, το φόρο κ.ά. Με απλά λόγια, κέρδος πάνω στο κέρδος.

Οι τράπεζες κερδίζουν πολλά και το κάνουν χρησιμοποιώντας το χρήμα των άλλων. Τα υπόλοιπα είναι απλώς ένας τρόπος να κερδίζουν ακόμη περισσότερα, ακόμη πιο άδικα. Κι όταν αυτά σημειώνονται και επικρίνονται, τότε αγανακτούν και αντιμετωπίζουν την κριτική σαν παραλογισμό, που αντιστρατεύεται τον «εκσυγχρονισμό» και την «ανταγωνιστικότητα». Στην πραγματικότητα, όμως, ο παραλογισμός βρίσκεται στο γεγονός πως ορισμένες τράπεζες προβάλλουν με διαφημιστικές καταχωρίσεις την ...κατάργηση κάποιων επιπλέον χρεώσεων, ως παραχώρηση και δώρο στους πελάτες τους!

Η Σουαζιλάνδη είναι μια μικρή ορεινή χώρα μεταξύ της Νότιας Αφρικής και της Μοζαμβίκης. Ο πληθυσμός της, που ανέρχεται στα 1,2 εκατομμύρια κατοίκους, ζει μέσα σε ανείπωτη φτώχεια και μαστίζεται από ασθένειες. Είναι χαρακτηριστικό ότι το 65% των κατοίκων ζει με λιγότερο από ένα (1) δολάριο τη μέρα, ενώ το ποσοστό λοίμωξης από τον ιό του AIDS είναι από τα ψηλότερα στον κόσμο. Επικεφαλής και απόλυτος ηγεμόνας της χώρας αυτής, λοιπόν, είναι ο 37χρονος βασιλιάς Μσουάτι Γ', ο οποίος παντρεύτηκε πρόσφατα τη 12η σύζυγό του, την 18χρονη Νοτάντο Ντούμπε, πριν καν συμπληρωθούν τρεις εβδομάδες από τον 11ο γάμο του.

Λίγο πριν τους δύο τελευταίους γάμους του, ο βασιλιάς Μσουάτι, ο οποίος ανήλθε στο θρόνο σε ηλικία 18 ετών, διοργάνωσε γιορτή για τα 37α γενέθλιά του που στοίχισε τουλάχιστον ένα εκατομμύριο δολάρια. Μετά τη γιορτή, ο βασιλιάς αγόρασε πολυτελή αυτοκίνητα, μεταξύ τους μια Daimler - Chrysler Maybach 62, για τον ίδιο, τις συζύγους του και τις δύο έφηβες μνηστές του.

Λέτε, τέτοιες χώρες να είχε υπόψη του ο Τζ. Μπους, όταν σκέφτηκε κι έβαλε μπροστά την επιχείρηση «εξαγωγή της δημοκρατίας»;