ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τετάρτη 22 Ιούνη 2005
Σελ. /40
Είμαστε στην αρχή ακόμη

Γρηγοριάδης Κώστας

Τρίτο καλοκαίρι το φετεινό, που οι άλλοτε πλαζ του ΕΟΤ στην Αττική λειτουργούν ως ιδιωτικές επιχειρήσεις και το θαλασσινό μπάνιο έγινε ήδη πανάκριβο. Εάν μια τετραμελής οικογένεια θελήσει την Κυριακή να δροσιστεί στα νερά του Σαρωνικού και καταφύγει για το σκοπό αυτό σε οργανωμένη παραλία, τότε θα πρέπει να πληρώσει από 25 έως 66 ευρώ - ανάλογα την παραλία - αποκλειστικά και μόνο για εισιτήρια εισόδου, δυο ξαπλώστρες και μια ομπρέλα.

Με δυο λόγια, μια λαϊκή οικογένεια χρειάζεται τουλάχιστον ένα μεροκάματο, για να κάνει ένα και μόνο μπάνιο στη θάλασσα. Η πολιτική και λογική της εμπορευματοποίησης των πάντων - στην προκειμένη περίπτωση της θάλασσας και της παραλίας, που υποτίθεται πως είναι δημόσια αγαθά - αρχίζει να δείχνει τα κοφτερά δόντια της. Ταυτόχρονα, δίνει συγκεκριμένα και χεροπιαστά παραδείγματα, για το πού οδηγούνται τα πράγματα από τις κυρίαρχες δυνάμεις. Το κράτος, ενώ χρόνο με το χρόνο αυξάνει τη φορολογική αφαίμαξη των λαϊκών στρωμάτων, ακολουθεί μια πολιτική «απόσυρσης» από τομείς και υπηρεσίες, που πρόσφερε στους πολίτες, δίνοντάς τους για εκμετάλλευση στην «πρωτοβουλία» του κεφαλαίου ή αφήνοντας ελεύθερο το έδαφος σ' αυτή. Η ίδια ουσιαστικά πολιτική ακολουθείται και στους τομείς της Παιδείας, της Υγείας, της Πρόνοιας, κλπ. Κι ακόμη, βρισκόμαστε στην αρχή αυτής της πορείας...

Η «τορπίλη» και οι παραλείψεις...

Πριν από δύο Κυριακές (στις 5 Ιούνη), η εφημερίδα μας είχε αποκαλύψει κατ' αποκλειστικότητα ότι στο Σχιστό Περάματος υπάρχει μια ραδιενεργός «τορπίλη», που αποτελείται από 10 εκατομμύρια τόνους αποβλήτων του πρώην εργοστασίου Φωσφορικών Λιπασμάτων της Δραπετσώνας.

Με ανακούφιση είδαμε ότι με το σοβαρό αυτό θέμα ασχολήθηκαν και άλλες εφημερίδες - όπως το «Εθνος της Κυριακής», στις 19 Ιούνη - γράφοντας πανομοιότυπο ρεπορτάζ, χωρίς, δυστυχώς, να αναφέρουν και την πηγή. Ελπίζουμε ότι αυτό έγινε εκ παραδρομής και όχι συνειδητά...

Με την ευκαιρία θα θέλαμε να επισημάνουμε ότι, παρότι έχει περάσει τόσος καιρός, καμία επίσημη αντίδραση δεν έχουμε από κάποιους επίσημους φορείς, όπως το υπεύθυνο για το περιβάλλον ΥΠΕΧΩΔΕ ή από το Δασαρχείο, που δεν επιτρέπει την αποκατάσταση ολόκληρης της έκτασης ή της νομαρχίας ή του υπουργείου Βιομηχανίας και όλων των άλλων, που επί 20 χρόνια επέτρεπαν την εναπόθεση των ραδιενεργών αποβλήτων στην περιοχή.

Ελπίζουμε και αυτή η παράλειψη, για ένα τόσο σοβαρό ζήτημα, να μην έγινε εκ παραδρομής...

Γνωρίζετε την «Cosmofon»;

Στη γειτονική μας Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας (ΠΓΔΜ) λειτουργούν δύο εταιρίες κινητής τηλεφωνίας: Η «Mobimak» και η «Cosmofon». Η πρώτη ανήκει στην ουγγρική «Matav» (συμφερόντων της γερμανικής «Ντόιτσε Τέλεκομ») και κατέχει το 70% της σχετικής αγοράς, ενώ, η δεύτερη είναι θυγατρική της «δικής μας» «CosmOTE» και έχει αποκτήσει μερίδιο 30% της γειτονικής αγοράς κινητής τηλεφωνίας.

Σημειώνουμε τα παραπάνω, μια και η διοίκηση της «Cosmofon» ανακοίνωσε τις προάλλες, με αφορμή τη συμπλήρωση δύο χρόνων «επιτυχημένης εμπορικής λειτουργίας», ότι στο πρώτο τετράμηνο του 2005 τα κέρδη της εταιρίας αυξήθηκαν κατά 77%, σε σχέση με το αντίστοιχο χρονικό διάστημα του 2004. Κέρδη, τα οποία πηγαίνουν στα θησαυροφυλάκια των μετόχων της «CosmOTE», δηλαδή του ΟΤΕ. Κι αν νιώθετε κάποια ικανοποίηση, επειδή το 35% των μετοχών του ΟΤΕ ανήκει στο κράτος, μάλλον... κοιμάστε τον ύπνο του αφελούς. Οχι μόνον ή κυρίως επειδή η κυβέρνηση ετοιμάζεται να ξεπουλήσει και το εναπομείναν ποσοστό. Κυρίως, γιατί το βασικό γνώρισμα της κυβερνητικής πολιτικής και του κράτους είναι να τα παίρνει, με πολλούς και διάφορους τρόπους, από τους πολλούς (λαός), για να τα δίνει, πάλι με πολλούς και διάφορους τρόπους, στους λίγους (μεγάλους επιχειρηματίες και κεφαλαιοκράτες).

Κατά τ' άλλα, η επίθεση ενάντια στα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων, οι κατάπτυστες συμφωνίες, περί «εθελούσιας εξόδου» κλπ, κλπ, συνεχίζονται κανονικά.

«Με το έτσι θέλω»

Δεν είναι μόνον οι ιδιώτες εργοδότες που καθυστερούν να πληρώσουν μεροκάματα, μισθούς, υπερωρίες, επιδόματα και δώρα στους εργαζόμενους. Αφερέγγυο και «μπαταχτσής» είναι και το δημόσιο. Στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Λάρισας, π.χ., οι νοσηλευτές έχουν να πληρωθούν εδώ και έξι μήνες για νυχτερινά, Κυριακές και αργίες, ενώ οι γυμναστές που εργάζονται στα Προγράμματα Μαζικού Αθλητισμού του Δήμου Λαρισαίων δεν πληρώθηκαν καθόλου το 2005 και η Γενική Γραμματεία Αθλητισμού τους χρωστάει και τα χρήματα για τη δουλιά τους το 2002 και το 2003!

Αυτές οι καθυστερήσεις δεν οφείλονται σε αβλεψίες της Διοίκησης και σε γραφειοκρατικές αγκυλώσεις, αλλά γίνονται εξεπιτούτου για να κρατάει και να εκμεταλλεύεται το κράτος χρήματα των εργαζομένων. Η κυβέρνηση της ΝΔ, όπως και οι προηγούμενες του ΠΑΣΟΚ, κάνει μ' αυτό τον τρόπο οικονομία για να καλύψει τον προϋπολογισμό, ενώ αλλού κι αλλού - όπως με τις χρηματοδοτήσεις των βιομηχάνων - εμφανίζεται απλοχέρα. Και, φυσικά, οι κυβερνώντες, όπως και οι ιδιώτες εργοδότες, δε νοιάζονται αν οι εργαζόμενοι δυσκολεύονται ακόμη και να ζήσουν, όταν καθυστερούν να τους πληρώσουν...

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Στην απεργία με το ΠΑΜΕ

Ολοι στην απεργία με το ΠΑΜΕ.

Γιατί, η επίθεση της κυβέρνησης και του κεφαλαίου είναι ενιαία και ολομέτωπη και σαν τέτοια πρέπει να απαντηθεί. Με πλαίσιο, που να δημιουργεί τις προϋποθέσεις για σύγκρουση με το σύνολο της αντιλαϊκής πολιτικής. Που θα φέρνει τους εργαζόμενους σε ευθεία ρήξη με τις αξιώσεις του κεφαλαίου και των κομμάτων του. Που θα παίρνει υπόψη τις πραγματικές και σύγχρονες ανάγκες της λαϊκής οικογένειας.

Ολοι στην απεργία με το ΠΑΜΕ.

Γιατί, κεκτημένα, πλέον, δεν υπάρχουν για κανέναν. Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ σαρώνουν κάθε εργατική κατάκτηση. Ο αγώνας της εργατικής τάξης θα είναι αναποτελεσματικός όσο προβάλλει αιτήματα και διεκδικήσεις αμυντικά, στα όρια της ασκούμενης πολιτικής. Είναι ενάντια στα συμφέροντα κάθε εργαζόμενου η προσπάθεια της ΓΣΕΕ να υπερασπιστεί τους αντιασφαλιστικούς νόμους του ΠΑΣΟΚ. Στόχο πρέπει να αποτελεί η κατάργηση συνολικά της αντιασφαλιστικής νομοθεσίας του δικομματισμού και κάθε άλλου αντεργατικού νόμου.

Ολοι στην απεργία με το ΠΑΜΕ.

Γιατί, οι μορφές πάλης δεν είναι πανάκεια. Η μαχητικότητα του συνδικαλιστικού κινήματος δεν κρίνεται μόνο από την κήρυξη μιας απεργίας. Κρίνεται από το πλαίσιο αιτημάτων και τις μορφές πάλης που το υπηρετούν καλύτερα. Οι αγωνιστικές ντουφεκιές της ΓΣΕΕ ωθούν αντικειμενικά στον εκφυλισμό του αγώνα των εργαζομένων. Επέλεξαν να κηρύξουν απεργία με στενά χρονικά όρια και με αιτήματα, που όχι μόνο βάζουν τροχοπέδη στη ριζοσπαστικοποίηση του κινήματος, αλλά έρχονται και σε κάθετη αντίθεση με τα πραγματικά συμφέροντα των εργαζομένων.

Ολοι στην απεργία με το ΠΑΜΕ.

Γιατί, το αντιασφαλιστικό έκτρωμα του 3029 είναι δημιούργημα και της σημερινής συνδικαλιστικής ηγεσίας. Το στήριξε στα τραπέζια του «κοινωνικού διαλόγου» με τους βιομήχανους και την τότε κυβέρνηση. Η ΝΔ εφαρμόζει τώρα τον ίδιο νόμο, για να εδραιώσει και να επεκτείνει την επίθεση στα ασφαλιστικά δικαιώματα όλης της εργατικής τάξης. Μετά τους τραπεζοϋπάλληλους ακολουθούν και άλλοι κλάδοι. Κανείς δεν είναι στο απυρόβλητο.

Ολοι στην απεργία με το ΠΑΜΕ.

Γιατί, η εργατική τάξη πρέπει να οργανώσει την αντεπίθεσή της. Να σφυρηλατήσει την ενότητά της, στη βάση των πραγματικών της αναγκών, κόντρα στις λογικές των «αντοχών της οικονομίας». Να απαντήσει στο σύνολο των προωθούμενων καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, που καταργούν πλήρως τη σταθερή και πλήρη εργασία, τον σταθερό ημερήσιο χρόνο εργασίας, καθηλώνουν τους μισθούς και τις συντάξεις, αυξάνουν την ακρίβεια και την ανέχεια για τη λαϊκή οικογένεια. Η δύναμη βρίσκεται στα χέρια των εργαζομένων. Η εργατική τάξη πρέπει να κάνει την απεργία δική της υπόθεση, να βάλει στην άκρη τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές δυνάμεις που βάζουν ανοιχτά πλάτη, για να περάσει απρόσκοπτα η αντεργατική επίθεση.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ