- Τρέχουσα
- Προηγούμενη
- Επόμενη
- 19/6/2005
Κυρίως φύλλο - Ενθετο: "7 ΜΕΡΕΣ ΜΑΖΙ"
- Μόνο κείμενο
- Σύνθετη αναζήτηση
- Πολιτική
- Κόσμος
- Οικονομία
- Εργαζόμενοι
- Κοινωνία
- Νεολαία
- Πολιτισμός
- Αθλητισμός
- Από μέρα σε μέρα
- Τετρασέλιδα
- Ολες οι στήλες
- Σκίτσα
- Θέατρα
- Κινηματογράφοι
- Τηλεόραση
- Φαρμακεία
- Νοσοκομεία
- Χρήσιμα τηλέφωνα
- Δρομολόγια πλοίων
- Δελτίο καιρού
- Γιατροί
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
- Ιστορική διαδρομή
- Ενθετα ιστορίας
- Ειδικές εκδόσεις
- International
- Νέα του site
- Επικοινωνία
Feeds- Οδηγίες
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
(του θεριστή η ώρα)
ΕΙΝΑΙ η βδομάδα τούτη, που ανοίγει στη θύμηση του Αϊ-Γιάννη τις τετράψηλες εκείνες φωτιές, που ανάβαμε στα χωριά μας. Αυτές που από τα ψηλώματα μέσα στο πηχτό της νύχτας σκοτάδι έδιναν το δικό μας μήνυμα. Το μήνυμα του μοναχικού εκείνου φαροφύλακα, που έμπαινε κι αυτός με τ' άλλα τα γύρω χωριά στου κάμπου το πανηγύρι. Μήνυμα από τις πρώτες τραγάτες που 'χαν κιόλας στηθεί στης σταφίδας τα πράσινα βασίλεια που η ρώγα της άρχιζε να μαυρίζει...
ΕΚΕΙΝΟΣ του φάρου ο φύλακας πάνω στους Βαρδιάνους, το νησάκι, έδινε πρώτος της φωτιάς το σύνθημα για να μπουν κι οι άλλοι με τη σειρά τους, αλλά και το πιο βασικό, ανάλογα με τα εύφλεκτα υλικά που η παιδική ομάδα είχε μαζέψει για τη βραδιά της φωτιάς στις 24 του Θεριστή που έφτανε με του σχολικού χρόνου το τέλος. Ηταν μια γιορτή που την καρτερούσαμε με λαχτάρα καθώς μαζί του άνοιγε του καλοκαιριού η ώρα...
ΕΙΧΕ λαχτάρες κι έγνοιες όλη αυτή η φροντίδα να μαζευτούν τους ανοιξιάτικους μήνες τα απαραίτητα χόρτα, αυτά που θα τροφοδοτούσαν για αρκετή ώρα τη φωτιά μας.
ΑΠΟ τις πιο μεγάλες έγνοιες και φόβους ήταν μήπως και ξέφευγε καμιά σπίθα κι έφτανε στις αποθήκες με το χόρτο που οι ξωμάχοι είχαν εκεί αποθηκευμένο για τα ζωντανά τους για το χειμώνα. Τότε λαμπάδιαζαν οι σοφίτες και οι αποθήκες και το χωριό είχε μεγάλες λαχτάρες.
ΟΙ μικροί «πυρπολητές» με τις εμπειρίες που είχαν αποκτήσει με τα χρόνια ήξεραν να μαζεύουν τα πιο εύφλεκτα υλικά που υπήρχαν στον κάμπο, τα σφερδούγκλια (ασφόδελοι), που δούλευαν σαν γνήσιο μπαρούτι.
ΣΥΧΝΑ οι παιδικές εξορμήσεις για τα υλικά της βραδιάς, στα κρυφά βέβαια, βάζανε στόχο το σανό που έβρισκαν έτοιμο, δεματιασμένο κι ήταν φυσικά πιο εύκολο να τον πάνε στο χωριό. Κάμποσα δεμάτια σανός βοηθούσε της φωτιάς την τροφοδοσία.
ΣΩΣΤΗ ιεροτελεστία η γιορτή της φωτιάς. Οι ξωμάχοι καθιστοί στα πεζούλια να συζητούν για του κάμπου τα νέα και τα πιο νέα ήταν πάντα της σταφίδας τα μαντάτα που πάνω της ήταν δεμένη ολόκληρη η ζωή μας.
Ο ΚΑΜΠΟΣ είχε κι έχει ζωή, χαρά, έχει και τη δική του ομορφιά και τότε αλλά και σήμερα. Αλλά ο κάμπος έχει κι άλλα πολλά σκληρά και δύσκολα που τα γεύεται ο ξωμάχος. Είναι η ώρα η σκληρή της δοκιμασίας, είναι η απελπισία όταν αναπάντεχα βλέπει να χάνει μέσα από τα χέρια του τη σοδειά του καθώς σε λίγο θ' άπλωνε πάνω της το χέρι του.
ΤΟΝ ΠΡΟΛΑΒΕ το «μαύρο σύγνεφο» με το χαλάζι κι απ' όπου πέρασε τα σάρωσε όλα. Αλλού θέρισε πριν μπουν οι θεριστάδες κι αλλού τρύγησε πριν φτάσουν οι τρυγητάδες. Ολοκληρωτικός αφανισμός σ' όλα της γης τα αναστήματα.
ΤΟ «ΜΑΥΡΟ ΣΥΓΝΕΦΟ» ποτέ δε γύρεψε «άδειες» για να διαβεί πάνω από το βιος του ξωμάχου. Και δε χρειάζεται ώρες πολλές για να τ' αφανίσει όλα. Ηταν μια φορά που το χαλάζι μάς βρήκε Μεγαλοβδόμαδο, που τρυγήσαμε μέρα Λαμπρή. Μια χρονιά που ήταν σ' όλα τα σπίτια να 'χαν ξόδι το χαλάζι πελεκούσε για ώρες τις σταφίδες και τα αμπέλια. Θέρισε και τα μικρόπουλα, κότες και κοτόπουλα που τα πέτυχε σε ώρα βοσκής...
ΠΛΗΡΩΣΕ και πληρώνει και τώρα ακριβά ο ξωμάχος του μαύρου σύγνεφου το διάβα. Πολλές περιοχές στη Μακεδονία και στην Ηπειρο το χαλάζι τους αφάνισε. Τα λόγια τους έχουν (αυτά τα λίγα τα ελάχιστα που μπορούν να φτάσουν στις ειδήσεις) τη σφραγίδα της απόγνωσης και της απελπισίας.
Η ΩΡΑ του θεριστή άνοιγε και τότε και τώρα το μεγάλο κι όμορφο εκείνο σχολειό του κάμπου. Οι φωτιές του Αϊ-Γιάννη έφερναν τον ξωμάχο και τη φαμελιά του στο ξώσπιτο, στην τραγάτα του. Κοντολογούσε της σοδειάς η ώρα.
ΓΥΡΙΖΕΣ τότε πάνω-κάτω τον κάμπο. Τα δικά σου και τα ξένα τρυγούσες τα βατόμουρα στα στρατώνια. Σκαρφάλωνες στις συκαμιές και γευόσουν τους θησαυρούς της γης. Βρισκόσουν στης νιότης την ώρα την πρώτη και χαιρόσουν του κάμπου τις χαρές αλλά και τις πίκρες. Οι φωτιές εκείνες μας άνοιγαν την τραγάτα μας για το καλοκαίρι.
Νίκου ΚΑΡΑΝΤΗΝΟΥ
***
*
Ξαναζούμε το ίδιο μοντέλο: Η κυβέρνηση Σημίτη - Ρέππα - Παπανδρέου έστρεφε τους εργάτες εναντίον των αγροτών και τους γονείς εναντίον των καθηγητών. Η κυβέρνηση Καραμανλή - Παναγιωτόπουλου - Αλογοσκούφη βάζει τον εργάτη της ΔΕΗ απέναντι στον εργάτη της ΔΕΠΑ και τον εργάτη των ΕΛΠΕ εναντίον του εργάτη στου Βαρδινογιάννη.
Βάζουν τους εργάτες να κηρύξουν τον εμφύλιο πόλεμο στους εργάτες! «Στεναχωρούνται», λέει, γιατί οι υπάλληλοι στον ιδιωτικό τομέα παίρνουν λιγότερα από τους εργαζόμενους στο δημόσιο τομέα.
- Εφτασαν να μοιράζουν και συκοφαντικά φυλλάδια με τους μισθούς των εργαζόμενων στην ΕΘΕΛ, στην ΕΥΔΑΠ, στην ΕΡΤ, στη ΔΕΗ. Εκεί, δηλαδή, που ένας εργαζόμενος με 15 χρόνια υπηρεσίας παίρνει - δεν παίρνει 1.500 ευρώ! Εκεί που οι 8.000 «νοικιασμένοι» εργάτες στα λιγνιτωρυχεία, που η μόνη μονιμότητα που έχουν είναι ότι ζουν με τον καρκίνο, πληρώνονται από τους εργολάβους με ...15 ευρώ τη μέρα!
Ποτέ όμως δε μίλησαν για τους «Κοπελούζους» και τους εισηγμένους στο Χρηματιστήριο που κέρδιζαν κάθε μέρα εντός του 2004 το ποσό των 29 εκατ. δραχμών. Καθαρά! Κάθε μέρα! Ποτέ δε μίλησαν για τα 200.000 ευρώ το χρόνο με τα οποία αμείβεται ο κύριος Διευθύνων Σύμβουλος της ΔΕΗ!
- Μιλούν για «ρετιρέ» στους τραπεζοϋπαλλήλους. Εκεί που με 25 χρόνια δουλιάς, με επίδομα πτυχίου, επίδομα γάμου και δυο παιδιά ο μισθός είναι 1.100 ευρώ! Εκεί που με 9 χρόνια δουλιά, με επίδομα γάμου και με επίδομα ταμία ο μισθός μιας τραπεζοϋπαλλήλου είναι 900 ευρώ! Ιδού τα «ρετιρέ»!
Ποτέ βέβαια δε μίλησαν για τα 13.400 εκατομμύρια ευρώ κέρδη (πάνω από 4,5 τρισ. δραχμές!), που ξεκοκάλισαν οι τραπεζίτες από το 1997 μέχρι το 2003
***
*
Θέλουν «αναδιαρθρώσεις» και «ανταγωνιστικότητα». Τα εμφανίζουν σαν «εθνική» υπόθεση. Αλλά πρόκειται για το νέο μεγάλο γιουρούσι κατά των πολλών ώστε να ξεχειλώσουν τα θησαυροφυλάκια της πλουτοκρατίας.
Τα βάζουν με τους λιμενεργάτες όταν οι εφοπλιστές μόνο μέσα στο 2004 κέρδισαν όσα κόστισε μια ολόκληρη Ολυμπιάδα! Μιλούν για «ρετιρέ» στα ΕΛΠΕ όταν ο εκεί Διευθύνων Σύμβουλος και ο Πρόεδρος που διόρισαν αμείβονται με 595.000 ευρώ ετησίως!
Θέλουν να «αναδιαρθρώσουν» την οικονομία, αποδιαρθρώνοντας ό,τι απέμεινε από μια εργατιά του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, που είναι βαριά εκμεταλλευόμενη, καταχρεωμένη, ανήμπορη να τα βγάλει πέρα, που τρέχει και δε φτάνει.
Τα επιτελεία της «μεταρρύθμισης» βάλθηκαν να βρουν μεταξύ των εργατών τους ...«Κροίσους»!
Ομως, αν τους έπιασε ο πόνος επειδή η τάδε κατηγορία εργαζομένων παίρνει «λίγα» και η δείνα κατηγορία παίρνει «περισσότερα», τότε ποιος είπε ότι όλοι πρέπει να παίρνουν «λίγα»; Γιατί τα «περισσότερα» να γίνουν «λίγα» και όχι τα «λίγα» να γίνουν «περισσότερα»; Γιατί η «εξομοίωση» πρέπει να γίνει προς τα κάτω και όχι προς τα πάνω;
***
*
Αλλά πόσο άλλο να «αναδιαρθρωθεί» η εργατιά;
Με βάση τα στοιχεία της ίδιας της ΕΕ το ωριαίο κόστος εργασίας στην Ελλάδα είναι 11,73 ευρώ όταν το αντίστοιχο στην ΕΕ είναι υπερπλάσιο, δηλαδή 23,05 ευρώ! Στην Ελλάδα οι εργαζόμενοι δουλεύουν κατά μέσο όρο 44,2 ώρες τη βδομάδα όταν ο μέσος όρος στην ΕΕ είναι 41,4 ώρες. Στην Ελλάδα ο μέσος όρος ηλικίας συνταξιοδότησης αυξήθηκε σε μια διετία (2001 - 2003) κατά 4 χρόνια και από τα 59,4 πήγε στα 63,2 χρόνια όταν ο μέσος όρος της ΕΕ των «25» είναι 61 χρόνια!
*
Τι άλλο θέλουν πια από τους εργάτες όλοι αυτοί οι «κύριοι» με τους παχυλούς μισθούς που με... σεμνότητα καταγωγίου ζητούν από τους εργαζόμενους να δουλεύουν ακόμα περισσότερο, να πληρώνονται ακόμα λιγότερο, με ανύπαρκτη ασφάλεια και συντάξεις πείνας;
***
Ο ελληνικός λαός είναι αναγκασμένος να βγάλει συμπεράσματα για τα σιαμαία του δικομματισμού και τους «συνδιαλεγόμενους» κολαούζους τους. Είναι αναγκασμένος να βγει στους δρόμους! Αν δεν «ΠΑΜΕ» τώρα στο μέτωπο της απειθαρχίας, της αντίστασης και της αντεπίθεσης, το αύριο που μας επιφυλάσσουν έχει ένα όνομα: Μεσαίωνας.
