Και εξηγούμαστε: Ακόμα και αν η διευθέτηση απαιτεί τη σύμφωνη γνώμη του συνδικαλιστικού οργάνου, ποιος από τις ηγεσίες του συνδικαλιστικού κινήματος θα πει «όχι»; Μήπως οι συμβιβασμένες πλειοψηφίες των ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - ΣΥΝ; Μήπως και η ανατροπή των εργασιακών σχέσεων στον ΟΤΕ δεν προϋπέθετε την υπογραφή και της Ομοσπονδίας; Και δεν ήταν οι εκπρόσωποι της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ εκείνοι που έβαλαν στον ντορβά τους εργαζόμενους; Γιατί, δηλαδή, να πράξουν διαφορετικά στην περίπτωση της διευθέτησης, αφού είναι ταγμένοι να υπηρετούν ό,τι εξυπηρετεί την εργοδοσία, στο όνομα της τόνωσης της καπιταλιστικής «ανταγωνιστικότητας»;
Καμία διευθέτηση, με ή χωρίς διευθυντικό δικαίωμα. Κατάργηση κάθε νόμου του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ που προβλέπει το ξεθεμελίωμα του σταθερού ημερήσιου χρόνου εργασίας. Αυτή είναι η μόνη πραγματικά συμφέρουσα θέση για τους εργαζόμενους. Να πετάξουν με τον ταξικό τους αγώνα στο καλάθι των αχρήστων και τις αντεργατικές μεθοδεύσεις της κυβέρνησης και τους εργατοπατέρες που τους κοροϊδεύουν κατάμουτρα...
Δραστήριος άνθρωπος ο υπουργός Ανάπτυξης Δ. Σιούφας, δε διστάζει να κάνει δηλώσεις συχνά πυκνά για να στηρίξει την πολιτική της κυβέρνησης σε διάφορα θέματα, ακόμη και αν δεν είναι στην «πρώτη γραμμή» της επικαιρότητας. Και το κάνει αυτό παρόλο που στις συνεντεύξεις του αποφεύγει να απαντήσει «εκτός θέματος», ακόμη και αν η ερώτηση έχει να κάνει με ζητήματα που διαχειρίζεται το υπουργείο του.
Στην προκειμένη περίπτωση αποφάσισε να κατακεραυνώσει την Α. Διαμαντοπούλου του ΠΑΣΟΚ με ένα κατεβατό εκδηλώσεων που έγιναν για το «έτος ανταγωνιστικότητας» και άλλες που πρόκειται να γίνουν. Κι αυτό γιατί η βουλευτής του ΠΑΣΟΚ έκανε μια μάλλον απαξιωτική αναφορά στα πεπραγμένα, έως και σαρκαστική, ιδιαίτερα στο θέμα των γραμματοσήμων που εκδόθηκαν. Τουλάχιστον έτσι την εξέλαβε ο υπουργός Ανάπτυξης.
Ωστόσο, κανείς σοβαρός κριτής δεν μπορεί να κατηγορήσει την κυβέρνηση και το υπουργείο Ανάπτυξης ότι δεν κοπιάζουν για την ενίσχυση των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου. Οπότε, ας μην ανησυχεί το ΠΑΣΟΚ...
Στην «Αλουμίνιον της Ελλάδος» (πρώην θυγατρική της γαλλικής ΠΕΣΙΝΕ και νυν ιδιοκτησίας Μυτιληναίου), όπου στο σωματείο εργαζομένων πλειοψηφεί η ΠΑΣΚΕ, οι εργολαβίες «δίνουν και παίρνουν». Οταν το πρόβλημα συνδικαλιστικής εκπροσώπησης των εργαζομένων στις εργολαβίες έγινε αντικείμενο συζήτησης στο ΔΣ του Σωματείου Εργαζομένων, ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ ήταν κάθετα αντίθετοι στο να γίνουν μέλη του σωματείου οι εργαζόμενοι στις εργολαβίες. Υπέρ της εγγραφής τάχτηκαν μόνο οι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ. Στη συνέχεια, θέλοντας να διασφαλίσουν τα συμφέροντά τους, οι εργαζόμενοι στις εργολαβίες προχώρησαν στο μάζεμα των απαραίτητων υπογραφών και τις κατέθεσαν, μαζί με το καταστατικό του υπό σύσταση σωματείου, στο Πρωτοδικείο Λιβαδειάς, αναμένοντας την επικύρωση.
Αμέσως μετά, όπως καταγγέλλει η Επιτροπή Αγώνα της ΠΕΣΙΝΕ και το ΠΑΜΕ, οι συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ έπιασαν δουλιά. Αφού εξασφάλισαν από το Πρωτοδικείο Λιβαδειάς το καταστατικό με τα ονόματα των εργαζομένων - μελών του υπό σύσταση σωματείου (αλήθεια με ποιο τρόπο και μέσω ποιου μηχανισμού;), γύριζαν στο χώρο του εργοστασίου, έβρισκαν τους εργολάβους και «κάρφωναν» τους εργαζόμενους, σπέρνοντας κλίμα τρομοκρατίας και φόβου στους εργαζόμενους. Μάλιστα, σύμφωνα με τους εργαζόμενους, ο ΠΑΣΚίτης πρόεδρος του σωματείου γύριζε με την κατάσταση ονομάτων στα χέρια και ζήταγε από εργαζόμενους στις εργολαβίες να υπογράψουν «δήλωση» ότι δεν είχαν γνώση του καταστατικού και δε θέλουν να είναι μέλη του Σωματείου! Αξιος ο μισθός τους...
Για να καταλάβουμε, δηλαδή, όλες αυτές οι μεγαλοστομίες που έχουμε ακούσει κατά καιρούς από πρωθυπουργός και στελέχη της Κομισιόν, περί της ...απόλυτης εμπιστοσύνης που τρέφουν οι Ευρωπαίοι στην Ενωση, ήταν απλά φούμαρα;
Πώς, όμως, συμβαδίζει αυτό που λένε οι 7 πρόεδροι με τις κατά καιρούς δηλώσεις των στελεχών της Κομισιόν, περί του ότι αυτοί εκφράζουν τη βούληση της ΕΕ και κανείς άλλος;
Πώς συμβαδίζουν αυτά με τις αποφάσεις, που παίρνονται καθημερινά από την ΕΕ και κινούνται όλες στο τρίπτυχο «απελευθέρωση της επιχειρηματικότητας - λιτότητα - ενίσχυση κατασταλτικών μηχανισμών»;
Τι, άραγε, να εμπιστευτούν οι Ευρωπαίοι από έναν οργανισμό, που, όταν δεν ταλαιπωρεί με χίλιους δυο τρόπους τους κατοίκους της ευρωπαϊκής ηπείρου, βομβαρδίζει άλλους σε διάφορα μήκη και πλάτη του πλανήτη;
ΣΤΟ ΜΕΤΑΞΥ, ΟΠΩΣ μαθαίνουμε, ο Κόφι Ανάν πήρε πολιτισμική πρωτοβουλία για την ...αλληλοκατανόηση των «παραδόσεων και των θρησκευτικών πεποιθήσεων» του Ισλάμ και της Δύσης.
Να υποθέσουμε ότι σ' αυτού του είδους την αντίληψη εντάσσεται και η ...στήριξη του ΟΗΕ στις «αντιτρομοκρατικές» επιχειρήσεις των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν και το Ιράκ;
Σε κάθε περίπτωση, πάντως, ένα μέρος του λεγόμενου «ισλαμικού κόσμου» έχει κατανοήσει τις ...παραδόσεις της «Δύσης», όπως τουλάχιστον την εννοούν ο Μπους και ο Μπλερ.
Μόνο που είναι «παραδόσεις», οι οποίες καμία σχέση δεν έχουν με τους λαούς των χωρών αυτών. Εχουν να κάνουν με τις παραδόσεις του ιμπεριαλισμού, που είναι αρκετά βαθιές σ' αυτό που αποκαλείται «δυτικός κόσμος».