ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Διεθνές αθλητικό κέντρο υπερκερδών

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Οι εκδηλώσεις αυτές (σ.σ. τα «Ανοιχτά Στάδια»), εντάσσονται στο σχέδιο μεταολυμπιασκής αξιοποίησης, με στόχο τη μετατροπή της χώρας σε κέντρο του διεθνούς Πολιτισμού και του Αθλητισμού, διεκδικώντας πρωταγωνιστικό ρόλο στο διεθνές στερέωμα». Τάδε έφη η αναπληρώτρια υπουργός Πολιτισμού, Φ. Π. Πετραλιά, μετά τη συνάντησή της με τον πρωθυπουργό και υπουργό Πολιτισμού, Κ. Καραμανλή.

Είναι πραγματικά άξιο απορίας πώς θα γίνει η χώρα μας κέντρο Αθλητισμού, όταν οι διοργανώσεις που διεκδικεί και σε ορισμένες περιπτώσεις έχει αναλάβει είναι: Η διεξαγωγή του τελικού του «Τσάμπιονς Λιγκ» το 2007, το πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου το 2008, το παγκόσμιο κύπελλο στίβου το 2006, το Μπρούνο Τζάουλι κλπ. Δηλαδή, όλες εκείνες τις διοργανώσεις που προωθούν τον αθλητισμό των πολυεθνικών, μετατρέπουν τους αθλητές σε εμπόρευμα και «κατασκευάζουν» αθλητικές «επιτυχίες». Εκδηλώσεις ή καλύτερα εμπορικές φιέστες, που ο κόσμος παρακολουθεί - είτε μέσα από τα στάδια, είτε, στη συντριπτική πλειοψηφία από την τηλεόραση - ως απλός θεατής ή καλύτερα, ως καταναλωτής.

Η κυβέρνηση, βέβαια, δε λέει ψέματα. Θέλει να κάνει τη χώρα κέντρο του Διεθνούς Αθλητισμού. Οχι όμως του αθλητισμού, ως ανθρώπινης ανάγκης και συμμετοχής, αλλά του αθλητισμού των πολυεθνικών, του αθλητισμού της «χημείας» και των υπερκερδών...

Πόσο κόστισαν τελικά;

Τελικά, πόσο κόστισαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες; Ρωτάμε, γιατί κανείς δε γνωρίζει ακόμη, ένα χρόνο μετά τη διεξαγωγή τους, το τελικό και συνολικό ποσό του λογαριασμού, που έχει φορτωθεί στις πλάτες του ελληνικού λαού. Προ λίγων μηνών, η τελευταία σχετική δήλωση του υπουργού Οικονομίας ανέβαζε το κόστος στα 9,5 δισ. ευρώ. Προχτές, όμως, το διεθνές πρακτορείο «Ρόιτερ» - επικαλούμενο ανώτερες κυβερνητικές πηγές - έκανε λόγο για 11-12 δισ. ευρώ, αν συμπεριληφθούν και οι δαπάνες των ΟΤΑ, καθώς και αυτές μιας σειράς δημόσιων επιχειρήσεων. Νούμερο, το οποίο δε διέψευσε ο υπουργός Οικονομίας, όταν ρωτήθηκε σχετικά, περιοριζόμενος να αφήσει ανοιχτό το ενδεχόμενο αναθεώρησης της προηγούμενης εκτίμησής του.

Εχει δίκιο...

Τα στάδια είναι κλειδωμένα εδώ κι ένα χρόνο και η ολυμπιακή κληρονομιά παραμένει αναξιοποίητη, υπογράμμισε, προχτές, ο εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ, Ν. Αθανασάκης, ανακοινώνοντας ότι η αξιωματική αντιπολίτευση δε θα συμμετάσχει για το λόγο αυτό στις κυβερνητικές φιέστες με τη συμπλήρωση ενός έτους από τη διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων.

Δίκιο έχει. Αν ήταν το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση θα είχε ήδη ξεπουλήσει όλες τις ολυμπιακές εγκαταστάσεις. Μέχρι να μάθει τα σχετικά κόλπα η ΝΔ πέρασε ένας ολόκληρος χρόνος...

Πάντως, για να μην αδικούμε την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, πρέπει να αναφέρουμε πως επικαλείται έναν ακόμη λόγο, για τη μη συμμετοχή της στις κυβερνητικές φιέστες. Το κόστος των τελευταίων -σύμφωνα με το ΠΑΣΟΚ - είναι υπερβολικά μεγάλο. Προφανώς, η κυβέρνηση της ΝΔ συνεχίζει στα χνάρια του κόστους των Ολυμπιακών Αγώνων...

Οι αεροφωτογραφίες

Χτες, η κυβέρνηση έδωσε στη δημοσιότητα αεροφωτογραφίες της Ανατολικής Αττικής, που ελήφθησαν μετά τις πρόσφατες πυρκαγιές. Αν δεν κάνουμε λάθος, όμως, στην κατοχή του Δημοσίου υπάρχουν, επίσης, αεροφωτογραφίες και από τα τέλη της δεκαετίας του 1970. Προτείνουμε, λοιπόν, να δοθούν κι αυτές στη δημοσιότητα. Αμφιβάλλει κανείς, άραγε, ότι θα είναι πολλαπλά και πολύμορφα χρήσιμο, να γίνουν συγκρίσεις με τις σημερινές και να δουν όλοι συγκεκριμένα και χεροπιαστά τι έγινε μέσα στην τελευταία 30ετία;

Διατηρούνται τα αδιέξοδα

Αναβαθμίζονται... και πάλι τα ΤΕΙ με το νομοσχέδιο που εξήγγειλε το υπουργείο Παιδείας και ενέκρινε την περασμένη Τρίτη η Κυβερνητική Επιτροπή και το οποίο αποτελεί ουσιαστικά επέκταση του νόμου 2916/01, με τον οποίο τα ΤΕΙ «βαφτίστηκαν» ανώτατα, χωρίς να ληφθεί κανένα μέτρο ουσιαστικής αναβάθμισής τους. Ανάμεσα σε άλλα, το νομοθέτημα θα προβλέπει σύσταση 1.030 οργανικών θέσεων από τις οποίες 600 για εκπαιδευτικό προσωπικό, δυνατότητα στα ΤΕΙ για εφαρμοσμένη έρευνα και αυτοτέλεια στον καθορισμό των προγραμμάτων σπουδών τους. Μέτρα, που όχι μόνο δεν αλλάζουν τη φυσιογνωμία, αλλά και την ουσία του περιεχομένου, του ρόλου και της αποστολής των ΤΕΙ όπως τα γνωρίζουμε έως τώρα, που είναι και το μεγάλο ζήτημα, αλλά δεν επιλύουν ούτε καν τα επιμέρους προβλήματα. Ετσι, ακόμα και η εξαγγελία για μόνιμες θέσεις προσωπικού σε ποσοστό όμως που κυμαίνεται περίπου στο 10% των πραγματικών αναγκών, σημαίνει στην ουσία διατήρηση σε μεγάλο βαθμό του θεσμού των εκτάκτων και ωρομισθίων.

Σε συνθήκες προώθησης αντιδραστικών αλλαγών συνολικά στην ανώτατη εκπαίδευση, ώστε αυτή να υπακούει και να υπηρετεί τις ανάγκες του μεγάλου κεφαλαίου και με μία κυβέρνηση ένθερμο υποστηρικτή αυτών των αναδιαρθρώσεων που αποφασίζονται σε επίπεδο ΕΕ, δεν υπάρχει χώρος για αυταπάτες περί πραγματικής αναβάθμισης των ΤΕΙ. Η ακόμα μεγαλύτερη εξάρτηση των ιδρυμάτων από τις επιχειρήσεις, η απαξίωση των σπουδών και των πτυχίων και η στροφή προς την παραγωγή μιας μεγάλης μάζας μισοειδικευμένου, φτηνού ευέλικτου εργατικού δυναμικού συμβαδίζουν με τις συνολικότερες αλλαγές που προωθούνται στην οικονομία και τις εργασιακές σχέσεις. Οι στρατηγικές αυτές επιλογές που εφαρμόζονται σήμερα με μεγαλύτερη ένταση στο χώρο της Παιδείας, όχι μόνο δεν επιτρέπουν την οποιαδήποτε αναβάθμιση των ΤΕΙ, αλλά οδηγούν στην ακόμα μεγαλύτερη υποβάθμιση και των Πανεπιστημίων και των ΤΕΙ.

Τα αδιέξοδα που αντιμετωπίζουν τα ΤΕΙ και στα οποία δε δίνουν λύση επιμέρους ρυθμίσεις, συνδέονται με το ρόλο που προσδίδει το μεγάλο κεφάλαιο στην Παιδεία συνολικά. Τα μέτρα που προωθούνται δεν υπονομεύουν απλά τις σπουδές και τα πτυχία, αλλά και την επιστημονική εξέλιξη και την πρόοδο. Εχουν μετατρέψει την επιστήμη σε εργαλείο άντλησης υπερκερδών, υπερεκμετάλλευσης και ενίσχυσης και διαιώνισης του εκμεταλλευτικού συστήματος. Στο πλαίσιο αυτό, προβάλλει επιτακτική η ανάγκη για διεκδίκηση μιας ενιαίας δημόσιας και δωρεάν Ανώτατης Εκπαίδευσης, στην υπηρεσία των σύγχρονων αναγκών του λαού, χωρίς τον αναχρονιστικό διαχωρισμό Πανεπιστημίων και ΤΕΙ. Χρειάζονται ιδρύματα από τα οποία όλοι οι απόφοιτοι, και τα παιδιά της εργατικής τάξης δηλαδή και όχι μόνο οι γόνοι της πλουτοκρατίας, θα έχουν κατακτήσει βαθιά γνώση της επιστήμης τους, των βασικών αρχών της εξέλιξής της, της σύνδεσής της με τις υπόλοιπες επιστήμες, την επάρκεια επίσης που απαιτείται στον τομέα τους και δυνατότητα για ολοκληρωμένη άσκηση του επαγγέλματός τους. Μόνο που αυτή η δυνατότητα μόνο σε συνθήκες κατάργησης των εκμεταλλευτικών σχέσεων μπορεί να κατακτηθεί. Επομένως, η πάλη σ' αυτή την προοπτική είναι υπόθεση πρώτ' απ' όλα της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων μαζί με τη νεολαία, που να κατευθύνεται ενάντια στα μονοπώλια, το κεφάλαιο. Και που απαιτεί άμεσα να εγκαταλείψει ο λαός τα κόμματα της πλουτοκρατίας και να συνταχθεί με το ΚΚΕ.