Κρίσιμη χρονική περίοδος για την υποβάθμιση του τομέα της τεχνικής συντήρησης και της επισκευής των αεροσκαφών από την πλευρά των αεροπορικών εταιριών σε όλο τον κόσμο, ήταν η «απελευθέρωση» του τομέα των αερομεταφορών.

Από το 1998 και μετά, αλλά κυρίως μετά το 2001, εμφανίζεται το εξής αποκαλυπτικό στοιχείο: Οι μεγάλες αεροπορικές εταιρίες που μέχρι τότε οι ίδιες αναλάμβαναν τη συντήρηση και την επισκευή των αεροσκαφών τους, αρχίζουν σιγά σιγά να μην ασχολούνται με αυτόν τον τομέα και να τον παραδίδουν σε άλλες εταιρίες ή ξένα επισκευαστικά κέντρα με τη μορφή εργολαβίας.

Αυτό είναι ακόμη ένα επακόλουθο της «απελευθέρωσης» των αερομεταφορών και του ανταγωνισμού, προκειμένου οι αεροπορικές εταιρίες να περικόψουν δραστικά τα έξοδά τους. Κάτι που αναπόφευκτα πλήττει την ασφάλεια των πτήσεων και κατ' επέκταση των επιβατών.

Σημειώνεται ότι μέχρι το 1995, η συντήρηση και επισκευή των αεροσκαφών γινόταν εντός των Τεχνικών Βάσεων των αεροπορικών εταιριών. Από το 1995 και μετά οι κατασκευάστριες εταιρίες, βλέποντας ότι η ανανέωση στόλων δε γίνεται από τους αερομεταφορείς που προσπαθούν να περιορίσουν τα κόστη τους, άρχισαν να ασχολούνται και με τη συντήρηση και επισκευή αεροσκαφών. Από την άλλη, οι αεροπορικές εταιρίες σε μια προσπάθεια να περιορίσουν όσο γίνεται το κόστος, άρχισαν να δίνουν τις εργασίες συντήρησης και επισκευής και σε άλλες εταιρίες εκτός από τις κατασκευάστριες!

Η εικόνα, λοιπόν, που διαμορφώνεται - όπως προκύπτει από στοιχεία του περιοδικού «Airline Monitor», τα οποία αναφέρονται στα ετήσια έξοδα στον τομέα τεχνικής συντήρησης και επισκευής αεροσκαφών για το 2003 - είναι η εξής:

• Τριάντα (30) από τις μεγαλύτερες αεροπορικές εταιρίες στον κόσμο δεν προχωρούν οι ίδιες στη συντήρηση και επισκευή του συνόλου του στόλου τους, με σκοπό να μειώσουν τα έξοδά τους.

Το γεγονός αυτό ουσιαστικά θέτει πολλά ερωτήματα σχετικά με την πληρότητα αυτών των ελέγχων, δεδομένου ότι όπως επισημαίνουν ειδικοί: «Κάθε σοβαρή εταιρία έχει τη δική της Τεχνική Βάση που της προσδίδει την αξιοπιστία στην ασφάλεια πτήσεων».

Για παράδειγμα:

• Η αμερικανική εταιρία Αμέρικαν Γουέστ ξόδεψε για το 2003, 257 εκατ. δολάρια για τον τομέα τεχνικής συντήρησης και επισκευής αεροσκαφών. Από αυτά, έργα συντήρησης και επισκευής ύψους 226 εκατ. δολάρια (87,9%) έγιναν εκτός της Τεχνικής Βάσης της εταιρίας.
• Η επίσης αμερικανική εταιρία Cathay Pacific ξόδεψε για τον ίδιο χρόνο, ποσό ύψους 407 εκατ. δολαρίων για συντήρηση και επισκευές. Από αυτά, έργα συντήρησης και επισκευής ύψους 366 εκατ. δολαρίων (89,9%) έγιναν εκτός της Τεχνικής Βάσης της εταιρίας.
• Η αμερικανική εταιρία Continental Airlines ξόδεψε ποσό ύψους 568 εκατ. δολαρίων για συντήρηση και επισκευές. Από αυτά, έργα συντήρησης και επισκευής ύψους 437 εκατ. δολαρίων (76,9%) έγιναν εκτός της Τεχνικής Βάσης της εταιρίας.
• Η αμερικανική εταιρία Southwest Airlines ξόδεψε ποσό 557 εκατ. δολαρίων για συντήρηση και επισκευές. Από αυτά, έργα συντήρησης και επισκευής ύψους 390 εκατ. δολαρίων (70%) έγιναν εκτός της Τεχνικής Βάσης της εταιρίας.

Τα στοιχεία αυτά διαψεύδουν κατηγορηματικά όσους υποστηρίζουν ότι καμία εταιρία δεν επιδιώκει να κάνει περικοπές στον τομέα της ασφάλειας. Πρέπει, επίσης, να πούμε ότι από τη στιγμή που πολλές εταιρίες δεν ελέγχουν με δικούς τους μηχανισμούς τα αεροσκάφη, δεν μπορεί να είναι απόλυτα σίγουρες για την ποιότητα του ελέγχου ή της συντήρησης και επισκευής του στόλου τους.

Κραυγαλέο παράδειγμα είναι ότι η κυπριακή εταιρία «ΗΛΙΟΣ» είχε αναθέσει τον τεχνικό έλεγχο και τη συντήρηση των αεροπλάνων της σε ξένο επισκευαστικό κέντρο. Μάλιστα, όταν το συμβόλαιο με αυτή την εταιρία έληξε από το Μάρτη του 2005 και για 5 μήνες δε γινόταν κανένας έλεγχος στο στόλο της «ΗΛΙΟΣ» προφανώς για να γλιτώσει το κόστος...