ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σάββατο 10 Σεπτέμβρη 2005
Σελ. /32
Τα γηροκομεία

Παπαγεωργίου Βασίλης

Δελτίο Τύπου με τις προτάσεις για την καλύτερη λειτουργία των Μονάδων Φροντίδας Ηλικιωμένων, που κατέθεσε στην ηγεσία του υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, κυκλοφόρησε ο νομάρχης Αθηνών Γιάννης Σγουρός.

Ομολογουμένως, ο νομάρχης επιδεικνύει εσχάτως ιδιαίτερη ζέση για το θέμα των γηροκομείων, που είναι και «πιασάρικο» επικοινωνιακά, αφού αγγίζει την ευαισθησία του κόσμου. Ετσι, ζητάει την αλλαγή του νομοθετικού πλαισίου επί το αυστηρότερον και την ενίσχυση των ελεγκτικών μηχανισμών της Νομαρχίας. Με άλλα λόγια, οι προτάσεις του στοχεύουν σε μια αποτελεσματικότερη διαχείριση της βαρβαρότητας, που έχουν δημιουργήσει οι γαλαζοπράσινες κυβερνήσεις με την πολιτική τους και, ταυτόχρονα, οδηγούν στο ξεκαθάρισμα του τοπίου από τους «μικρούς» επιχειρηματίες του χώρου, ώστε να ανοίξει ο δρόμος για την άλωση και αυτού του τομέα από το μεγάλο κεφάλαιο, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Ούτε μια κουβέντα, όμως, δεν αναφέρει ο «ευαίσθητος» νομάρχης για την υποχρέωση του κράτους να εξασφαλίσει δωρεάν και υψηλού επιπέδου φροντίδα στους ηλικιωμένους ή για την κατάργηση της επιχειρηματικής δράσης, η οποία - είτε έτσι είτε αλλιώς - καταλήγει στην άγρια εκμετάλλευση των αναγκών των ηλικιωμένων και των οικογενειών τους. Τον καταλαβαίνουμε. Αυτά έρχονται σε ευθεία αντίθεση και σύγκρουση με την πολιτική τόσο της ΝΔ όσο και του κόμματός του (ΠΑΣΟΚ).

Συμβαίνουν κι αυτά

Οι καταγγελίες για πολλές και διάφορες παρανομίες σε αρκετές πολυτελείς ξενοδοχειακές μονάδες της Ρόδου είχαν γίνει πέρυσι και είχε διαταχθεί έρευνα από τον προϊστάμενο της Πολεοδομίας. Εγινε έρευνα, λοιπόν, και κατέληξε σε πόρισμα, το οποίο υποβλήθηκε στον εισαγγελέα. Ακολούθησε η διενέργεια τακτικής ανάκρισης και ασκήθηκε ποινική δίωξη κατά της πρώην προϊσταμένης της Πολεοδομίας. Οταν, όμως, ο ανακριτής Ρόδου - στο πλαίσιο της δικαστικής έρευνας - ζήτησε να τεθούν υπόψη του οι φάκελοι των ξενοδοχείων, όπου υπάρχουν όλα τα στοιχεία που αφορούν το ιδιοκτησιακό καθεστώς τους, τα ...βρήκε μπαστούνια. Η απάντηση, που πήρε από την Πολεοδομία και το Κτηματολόγιο, είναι ότι οι φάκελοι έχουν εξαφανιστεί...

Συμβαίνουν κι αυτά σε μια κοινωνία, όπου η πρώτιστη ...αξία είναι το επιχειρηματικό κέρδος και το κράτος είναι ταγμένο στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων της πλουτοκρατίας.

«Ευρω-οικολογικές» ... ευαισθησίες

Τελειωμό δεν έχουν τα βάσανα για τους μικρούς αλιείς της χώρας μας, αφού χρόνο με το χρόνο πολλαπλασιάζονται τα περιοριστικά για το επάγγελμά τους μέτρα, που παίρνονται από τις εκάστοτε κυβερνήσεις, στη βάση φυσικά των σχετικών συναποφασισμένων ευρωενωσιακών κατευθύνσεων και των ευρω-κοινοτικών υποδείξεων. Τελευταίο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η απαγόρευση της αλιείας του ερυθρού τόνου και του ξιφία, απαγόρευση που, όπως λένε οι ίδιοι μικρομεσαίοι αλιείς ανά την Ελλάδα, χαντακώνει ακόμη περισσότερο το επάγγελμά τους. Το παραπάνω μέτρο όμως καταντάει προκλητικό, όταν σε πολλές περιπτώσεις πλούσιοι ερασιτέχνες ψαράδες με πανάκριβα ταχύπλοα συναγωνίζονται σε οργανωμένους αγώνες στο ψάρεμα του ερυθρού τόνου! Φαίνεται ότι γι' αυτούς δεν ισχύουν οι ...«ευρω-οικολογικές» ευαισθησίες, οι οποίες για μία ακόμη φορά αποδεικνύεται ξεκάθαρα ότι απλώς αποτελούν το όχημα για το οριστικό ξεπάστρεμα των μικρών ψαράδων προς όφελος της μεγάλης επιχειρηματικής αλιείας.

Δικομματισμός...

Οταν ήταν στην κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ και ο τότε υφυπουργός Ανάπτυξης, Κ. Κουλούρης, με τη συνοδεία τηλεοπτικών συνεργείων, «κυνηγούσε» την ακρίβεια στις λαϊκές αγορές, η ΝΔ, αξιωματική αντιπολίτευση τότε, περιέγραφε με μαύρα χρώματα την άσχημη πραγματικά κατάσταση των λαϊκών στρωμάτων, κατάγγελλε την πολιτική της κυβέρνησης και πρότεινε, ως λύση, να δοθούν κάποια επιδόματα στους φτωχότερους και, κυρίως, να απελευθερωθεί πραγματικά η αγορά και να λειτουργήσει η Επιτροπή Ανταγωνισμού.

Σήμερα, η κυβέρνηση της ΝΔ εφαρμόζει την ίδια ουσιαστικά με τις προκατόχους της αντιλαϊκή πολιτική, κλιμακώνοντας τα αντιλαϊκά μέτρα και το ΠΑΣΟΚ, στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, μιλάει για ακρίβεια και νέα φτώχεια και προτείνει όσα πρότεινε, πριν μερικά χρόνια, η ΝΔ. Να δοθούν κάποια επιδόματα στους χαμηλόμισθους και χαμηλοσυνταξιούχους και, κυρίως, «να προχωρήσει επιτέλους η κυβέρνηση στην ορθή απελευθέρωση των αγορών και στην αντιμετώπιση των όποιων ολιγοπωλιακών πρακτικών οδηγούν σε υπερβολικές αυξήσεις των τιμών. Να λειτουργήσει πραγματικά η Επιτροπή Ανταγωνισμού»...

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Για ποια ρεαλιστικότητα;

Επί χρόνια ακούμε τους ιδεολογικούς και πολιτικούς μας αντιπάλους, να κατηγορούν τους κομμουνιστές και το ταξικό κίνημα ότι δεν προβάλλουν συγκεκριμένες προτάσεις στα διάφορα προβλήματα, ότι συνθηματολογούν και ότι είναι οπαδοί της άρνησης. Το ζητούμενο δηλαδή, κατά την άποψή τους, είναι οι συγκεκριμένες προτάσεις. Το διεκδικητικό πλαίσιο, βέβαια, και τα αιτήματα της εργατικής τάξης για το επόμενο χρονικό διάστημα, που παρουσίασε προχτές το ΠΑΜΕ, είναι συγκεκριμένα και χειροπιαστά και διατυπώνονται με γνώμονα και κριτήριο την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών της λαϊκής οικογένειας. Κατώτατος μισθός 1.300 ευρώ. Κατώτατη σύνταξη και επίδομα ανεργίας 1.050 ευρώ. Αφορολόγητο όριο 30.000 ευρώ για την οικογένεια, προσαυξημένο με 5.000 ευρώ για κάθε παιδί. Αποκλειστικά δημόσιο δωρεάν σύστημα Παιδείας, Υγείας, Πρόνοιας. Θέλετε και άλλες συγκεκριμένες προτάσεις; Κατάργηση των διοδίων. Δωρεάν εισιτήρια το πρωί. Επίδομα ενοικίου και θέρμανσης. Απαγόρευση των απολύσεων. 30 μέρες άδεια σε όλους.

Βεβαίως, οι ταξικές δυνάμεις πάντα είχαν και έχουν προτάσεις συγκεκριμένες. Μόνο που όταν δεν μπορεί η κυρίαρχη προπαγάνδα να τις συγκαλύψει, προκειμένου να χρησιμοποιήσει το επιχείρημα της γενικής συνθηματολογίας, τότε επιστρατεύει την επιχειρηματολογία της ...μη ρεαλιστικότητας. Πολλοί από το χώρο του πολιτικού προσωπικού της άρχουσας τάξης, των επιχειρηματιών, των τραπεζιτών και των προπαγανδιστών τους στα Μέσα Ενημέρωσης, επιτίθενται, χαρακτηρίζοντάς τες ως μαξιμαλιστικές και μη εφαρμόσιμες. Δε βλέπετε, αναφωνούν, τι γίνεται στον υπόλοιπο κόσμο, όπου οι εργαζόμενοι δουλεύουν για ένα κομμάτι ψωμί; Ιδού, λοιπόν, το ερώτημα: Είναι ρεαλιστικά τα αιτήματα, που προβάλλει το ΠΑΜΕ;

Στην προκειμένη περίπτωση, μπορούμε να ανατρέξουμε στον πάντα επίκαιρο Μπρεχτ και στη ρήση του: «Είμαστε ρεαλιστές, ζητάμε το ανέφικτο»! Ενα σύνθημα βγαλμένο από την ίδια τη Διαλεκτική της κοινωνικής εξέλιξης και γι' αυτό βαθιά ταξικό. Πέρα από αυτό, σε μια κοινωνία, όπου οι σχέσεις μεταξύ των τάξεων είναι βαθιά ανταγωνιστικές, το ρεαλιστικό και το πραγματικό μπορεί να το προσεγγίσει κάποιος από συγκεκριμένη ταξική σκοπιά. Από αυτήν την άποψη, η ρεαλιστικότητα των αιτημάτων προκύπτει από τις πραγματικές ανάγκες, που έχει το εργατικό νοικοκυριό να ζει σε συνθήκες στοιχειώδους αξιοπρέπειας. Ο ρεαλισμός αναδύεται από το γεγονός ότι η εργατική τάξη και οι άλλοι εργαζόμενοι παράγουν όλο και περισσότερο πλούτο, τον οποίο αρπάζουν και καταβροχθίζουν οι εκπρόσωποι της οικονομικής ολιγαρχίας. Ο ρεαλισμός αναδεικνύεται από τα επίσημα στοιχεία που δημοσιοποιούνται για τα επιχειρηματικά κέρδη, τα οποία ειδικά αυτό το εξάμηνο αυξάνονται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς, που φτάνουν και ξεπερνούν το 100% και σε ορισμένες περιπτώσεις και το 300%.

Κάθε αίτημα, που στοχεύει στην ανακούφιση των λαϊκών οικογενειών, στη βελτίωση των όρων ζωής της εργατικής τάξης, είναι και ρεαλιστικό, είναι και κοινωνικά δίκαιο. Αλλά είναι μη ρεαλιστικό για το κεφάλαιο. Ολα, βέβαια, κρίνονται από τους συσχετισμούς των δυνάμεων και τις συνθήκες της ταξικής πάλης, το μεγάλο αυτό καμίνι που πλάθει την κοινωνική συνείδηση. Από την άποψη αυτή, η σημερινή κινητοποίηση του ΠΑΜΕ, κινητοποίηση -σταθμός της νέας εξόρμησης των ταξικών δυνάμεων, δείχνει το δρόμο της προοπτικής του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ