Ο τωρινός καγκελάριος Γκέρχαρντ Σρέντερ (SPD) δήλωσε αμέσως γεμάτος ικανοποίηση και υπερηφάνεια, ότι θέλει (και πρέπει) να κυβερνήσει και στα επόμενα τέσσερα χρόνια τη Γερμανία, ενώ η Χριστιανοδημοκράτισσα αντίπαλος, προεδρίνα της CDU επιμένει ότι οι εκλογείς της έδωσαν την εντολή να σχηματίσει κυβέρνηση και να μπει στην καγκελαρία. Και οι δύο δεν έχουν μαζί με τους συνεταίρους τους - ο Σρέντερ με τους Πράσινους του υπουργού Εξωτερικών Γιόσκα Φίσερ και η Μέρκελ με τους Ελεύθερους Δημοκράτες (FDP) του Βεστερβέλε - πλειοψηφία στη νέα Μπούντεσταγκ. Γιατί το SPD συγκέντρωσε 34,3% των ψήφων, που αντιστοιχούν σε 222 έδρες και οι Πράσινοι 8,1% των ψήφων και 51 έδρες, η δε κυρία Μέρκελ με 35,2% των ψήφων και 225 έδρες μαζί με τους Ελεύθερους Δημοκράτες (με 9,8% σε ψήφους και 61) έδρες επίσης δεν αποσπά πλειοψηφία.

Να σημειωθεί ότι και το SPD (Σρέντερ) βγαίνει αρκετά μειωμένο από τις εκλογές, αφού το 2002 είχε συγκεντρώσει 38,5% των ψήφων με 251 έδρες, η δε CDU της Αγγελα Μέρκελ σε εκείνες τις εκλογές είχε επίσης συγκεντρώσει 38,5% των ψήφων και 248 έδρες.

Το Αριστερό Κόμμα πήρε 8,7% των ψήφων και θα αποτελεί στη νέα Μπούντεσταγκ κοινοβουλευτική ομάδα με 54 βουλευτές.

Ασχετα με την επιθυμία και τον ισχυρισμό των δύο βασικών αντιπάλων, Σρέντερ και Μέρκελ, να σχηματίσουν κυβέρνηση και να αποκτήσουν το αξίωμα του καγκελάριου, με βάση την αριθμητική δύναμή τους, αυτό είναι αδύνατον. Θα χρειαστούν άλλοι συνδυασμοί και έχουν ήδη αρχίσει τα σχετικά... μαγειρέματα. Γίνεται λόγος για σχηματισμό κυβέρνησης «μεγάλου συνασπισμού», επειδή αυτή θα είχε σίγουρη πλειοψηφία στη νέα Βουλή. Αλλά αυτή καθίσταται αδύνατη, γιατί και ο Σρέντερ και η Μέρκελ επιμένουν να έχουν το αξίωμα του καγκελαρίου. Αν αυτή η λύση αποκλειστεί, αφήνουν να διαφανεί η ίσως όχι τόσο εύκολη διέξοδος από το μπλέξιμο, με την προσπάθεια προσεταιρισμού ενός από τα μικρότερα κόμματα ή μερικών αποστατών από αυτά. Αποκλείουν το Αριστερό Κόμμα, αλλά και η ηγεσία του ίδιου του κόμματος δηλώνει ότι θα αποτελέσει αντιπολίτευση, και όπως τόνισε ο πρόεδρός του, Λόταρ Μπίσκι, θα αγωνιστούν για πολιτική αλλαγή: «Το Αριστερό Κόμμα», είπε, «δεν είναι σύμφωνο με το νόμο Χαρτζ ΙV, με την ατζέντα 2010 και τη δράση του στρατεύματος εκτός της επικράτειας της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας. Είμαστε σαφέστατα αντιπολίτευση - και επιπλέον ισχυρή αντιπολίτευση». Και ο Μπίσκι πρόσθεσε ότι το Αριστερό Κόμμα αποτελεί «δημοκρατική και όχι ριζοσπαστική Αριστερά».

Αναφέρεται έτσι ότι και οι δύο ανταγωνιστές για την καγκελαρία θα προσπαθήσουν να συνεταιριστούν με τα άλλα δύο μικρότερα κόμματα ή βουλευτές από αυτά, προσφέροντας υπουργεία. Τίποτα δεν είναι απίθανο αν και ο Βεστερβέλε, των Ελεύθερων Δημοκρατών, δήλωσε ότι σε καμία περίπτωση δε θα μετάσχει σε κυβέρνηση Σρέντερ ή Σρέντερ - Φίσερ, ο δε «Πράσινος» υπουργός Εξωτερικών, δήλωσε ότι το κόμμα του στην ανάγκη θα περνούσε στην αντιπολίτευση. Φαίνεται πραγματικά να υπάρχει αδιέξοδο, αλλά ποιος αποκλείει μία από τις προαναφερθείσες «λύσεις», αν γίνει επίκληση στους «δύσκολους καιρούς» και στο «εθνικό συμφέρον»;

Φυσικά εκτός των συμφερόντων των πολιτικών ηγετών δε θα αγνοηθούν τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου. Και οι εκπρόσωποί του ήδη εξέφρασαν την επιθυμία τους. Ο πρόεδρος του Ομοσπονδιακού Συνδέσμου της Γερμανικής Βιομηχανίας, Γιόργκεν Τούμαν, δήλωσε ότι οι «αναγκαίες μεταρρυθμίσεις» δε θα επιτευχθούν τόσο εύκολα με το μεγάλο συνασπισμό, όσο με τον «μαύρο-κίτρινο» (CDU/CSU-FDP) συνασπισμό, που προτιμάει η οικονομία», όπως αναφέρει σε χτεσινό δημοσίευμα η «Μπερλίνερ Τσάιτουνγκ». Στην ίδια εφημερίδα ο πρόεδρος του Βιομηχανικού και Εμπορικού Επιμελητηρίου, Μάρτιν Βανσλέμπεν, εξέπεμψε στο ίδιο μήκος κύματος: «Χρειαζόμαστε σαφή πλειοψηφία για μεταρρυθμίσεις. Πάντως Κόκκινο - Κόκκινο συνασπισμό συν Πράσινους όχι. Κατά τα άλλα, θα δούμε»...

Ομως πέρα από τις προαναφερόμενες συναλλαγές, που θα ακολουθήσουν τις επόμενες ημέρες, η Ερευνητική Ομάδα Εκλογών του Μανχάιμ έβγαλε ήδη ένα πρώτο συμπέρασμα. Ηδη από χτες το βράδυ δήλωναν: «Και σε αυτές τις εκλογές συνεχίστηκε η συρρίκνωση της δύναμης του SPD μέσα στους εργάτες και τους ανέργους... Ναι μεν κατόρθωσε να αποσπάσει ποσοστό 36% στα εργατικά στρώματα και ανάμεσα στους ανέργους 33%... Ομως και στις δύο ομάδες το κόμμα έχασε 7% και 8%, αντίστοιχα. Μόνο το 20% των εκλογέων πιστεύουν ότι το Κόμμα του Σρέντερ μπορεί να δώσει λύση σε θέματα όπως ανεργία, σύνταξη, οικονομικά και συνολικά σε ζητήματα του μέλλοντος».

Τέλος, όλοι οι αναλυτές φαίνεται να συμφωνούν ότι οι εκλογές κρίθηκαν και η εκλογή στην 1η περιοχή της Δρέσδης, που είναι προγραμματισμένη για τις 2 Οκτώβρη, δεν πρόκειται να παίξει ρόλο στη διαμόρφωση του τελικού εκλογικού αποτελέσματος.

Το αποτέλεσμα των εκλογών στη Γερμανία μονοπώλησε χτες το ενδιαφέρον του ευρωπαϊκού Τύπου, ενώ οι χαρακτηρισμοί «σύγχυση και αβεβαιότητα» χρησιμοποιούνται ως επί το πλείστον για να περιγραφεί το σκηνικό της επόμενης μέρας στη Γερμανία.

Στους κόλπους της ΕΕ, αλλά και στις περισσότερες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, ο προβληματισμός περισσεύει καθώς τονίζουν ότι «μια ασταθής Γερμανία αποτελεί ένα ακόμη εμπόδιο μετά το Οχι των Γάλλων και των Ολλανδών στο δημοψήφισμα» για τη Συνταγματική Συνθήκη, ενώ αρκετοί αναλυτές εκτιμούν ότι ο ήδη «εξασθενημένος» γαλλογερμανικός άξονας θα ατονήσει ακόμη περισσότερο ειδικότερα λαμβάνοντας υπ' όψιν και το γεγονός ότι ήδη στη Γαλλία ατύπως έχει αρχίσει η προεδρική κούρσα με την ασθένεια του Ζακ Σιράκ. Στα δύο έχουν χωριστεί και οι ηγέτες των χωρών, αφού αναλόγως με το ποιο κόμμα κυβερνά, θεωρούν είτε τον Σρέντερ είτε τη Μέρκελ νικητές των εκλογών...

«Ανησυχητικό το χθεσινό αποτέλεσμα, μάλλον ακυβέρνητη η Γερμανία», γράφει η γαλλική Le Figaro, ενώ η παρισινή La Croix υπογραμμίζει ότι «παραμένει η αβεβαιότητα στη Γερμανία». «Οι φόβοι των πολιτών επικράτησαν», στην ιταλική Corriere della Sera, ενώ η ρωσική εφημερίδα Kommersant εκτιμά ότι «η εποχή Σρέντερ δεν έχει τελειώσει ακόμη», ενώ η αυστριακή Kleine Zeitung γράφει ότι «τα πράγματα στη Γερμανία γίνονται ακόμη πιο δύσκολα».

Μοναδικός ικανοποιημένος ο Τούρκος πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος επέκρινε χωρίς να κατονομάζει την Αγγελα Μέρκελ και τη Χριστιανοδημοκρατική Ενωση, για τις αρνητικές αναφορές στη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας κατά τη τουρκικής ένταξης στην ΕΕ. Ο Τούρκος πρωθυπουργός υποστήριξε ότι πρόκειται για ένα αποτέλεσμα από το οποίο πρέπει να παραδειγματιστούν οι πολιτικοί.