Η απάντηση του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ενωσης στην ερώτηση της ευρωβουλευτή του ΚΚΕ, Διαμάντως Μανωλάκου, σχετικά με την κατάταξη, από τη Γερμανική Υπηρεσία για την Προστασία του Πολιτεύματος, της Διεθνούς Ομοσπονδίας των Αντιστασιακών Οργανώσεων (FIR) στους «εχθρούς των θεσμών» και στις «ακροαριστερές εξτρεμιστικές οργανώσεις», μόνο πρόκληση μπορεί να αποτελεί για τους χιλιάδες αντιστασιακούς που πολέμησαν για την απελευθέρωση της Ευρώπης από το φασιστικό ζυγό.

Με την απάντησή του, το Συμβούλιο δηλώνει την αναρμοδιότητά του να απαντήσει, κάνοντας φανερή για άλλη μία φορά την προσπάθεια της ΕΕ και των κυβερνήσεων που τη στηρίζουν να μειώσουν τη σημασία της συμβολής των αντιστασιακών οργανώσεων στον αντιφασιστικό αγώνα, παραχαράσσοντας έτσι την ιστορική αλήθεια και προσβάλλοντας την ιστορική μνήμη των λαών της Ευρώπης.

Δεν είναι τυχαίο ότι το Συμβούλιο δεν παίρνει θέση για ένα τόσο σοβαρό πολιτικό και ιστορικό ζήτημα τη στιγμή που η Πολιτική Επιτροπή του Συμβουλίου της Ευρώπης προωθεί ψήφισμα-έκτρωμα για την καταδίκη του κομμουνισμού. Τη στιγμή που εντείνουν τις προσπάθειές τους για να εξομοιώσουν τον ηρωισμό των κομμουνιστών με τα εγκλήματα του ναζισμού ενάντια στους λαούς της Ευρώπης και να βγάλουν στην παρανομία κάθε κόμμα και κάθε πολιτική δύναμη που αγωνίζεται ενάντια στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Η πρόθεσή τους δεν είναι άλλη από το σβήσιμο από την Ιστορία των λαϊκών αγώνων, που αποτελούν παράδειγμα αντίστασης για τις νεότερες γενιές. Προκαλούν με αυτό τον τρόπο εκατομμύρια εργατών που εμπνέονται από την κομμουνιστική ιδεολογία, από τα ιδανικά των λαϊκών επαναστάσεων για ειρήνη, ισότητα, ελευθερία, λαϊκή ευημερία. Εξάλλου, με το πρόσχημα της προστασίας των ανθρώπινων δικαιωμάτων, τάσσονται ενάντια σε χώρες που κυβερνώνται από Κομμουνιστικά Κόμματα (Κούβα, Βόρεια Κορέα, Βιετνάμ, Λάος και Κίνα).

Οι τακτικές αυτές της ΕΕ έρχονται να προστεθούν σε μία γενικότερη πολιτική που θέλει να βάλει στο στόχαστρο τα λαϊκά δικαιώματα και ελευθερίες, θέτοντας στο περιθώριο την κομμουνιστική ιδεολογία και εξισώνοντάς τη με το φασισμό, την πιο βάναυση μορφή καπιταλισμού. Δείχνουν την ανησυχία τους για την άνοδο των λαϊκών κινημάτων που αγωνίζονται στο πλάι των κομμουνιστών ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική του κεφαλαίου και των ιμπεριαλιστικών κυβερνήσεων. Οι λαοί, όμως, επαγρυπνούν και θα βρεθούν μπροστά τους για να θέσουν φραγμό στις αντιλαϊκές επιλογές της ΕΕ και των υποστηρικτών-συμμάχων της.

Πριν από μερικά χρόνια, ο ΣΥΝ πανηγύριζε για τις επιτυχίες της Κεντροαριστεράς σε Γαλλία και Ιταλία, που «άνοιγε νέους δρόμους», που αποτελούσε παράδειγμα και για την Ελλάδα και φυσικά κατηγορούσε το ΚΚΕ με ύφος εισαγγελέα, επειδή ήταν «απολύτως εχθρικό απέναντι σ' αυτό το σύγχρονο ενωτικό εγχείρημα»!

Ομως, όταν οι κεντροαριστερές κυβερνήσεις άρχισαν να λαμβάνουν το ένα μετά το άλλο τα αντιλαϊκά μέτρα, βάζοντας τα γυαλιά σε συντηρητικές και σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις. Οταν αναδειχτήκανε, όχι μόνο σε πρώτα βιολιά μα και σε πρώτα κανόνια στους βομβαρδισμούς κατά της Γιουγκοσλαβίας... τότε μεμιάς ο ΣΥΝ έπαθε αμνησία!

Το ίδιο σχεδόν έγινε και στις προηγούμενες δημοτικές εκλογές. «Μεγάλη επιτυχία» ήταν και οι συνεργασίες που έκανε ο ΣΥΝ, κυρίως με το ΠΑΣΟΚ, και ο μεγάλος αριθμός δημάρχων και δημοτικών συμβούλων που εξέλεξε. Σπουδαία «μηνύματα» έβγαζε για την αριστερά, όμως τώρα καμώνεται πως δεν ξέρει τίποτα για τα έργα και τις ημέρες των συνεργασιών του!

Και φυσικά στη συνέχεια να ρίχνει την αντιΚΚΕ βολή: «Δυστυχώς όμως στην Ελλάδα η ηγεσία του ΚΚΕ είναι απολύτως εχθρική απέναντι σ' αυτό το σύγχρονο ενωτικό εγχείρημα»!

Δυστυχώς για το ΣΥΝ, αλλά ευτυχώς για το λαϊκό κίνημα, το ΚΚΕ όχι μόνο «δεν τα τρώει» αυτά, άλλα και χαλάει κάθε φορά το «νέο» σερβίρισμα μιας πολυξινισμένης σούπας!

Ποια είναι «η πολιτική εμπειρία» και ποιοι οι «νέοι δρόμοι» που ανοίγουν ο Λαφοντέν μαζί με τον Γκίζι;

Είναι προς όφελος της ριζοσπαστικοποίησης των αριστερών δυνάμεων και ειδικά αυτών του ΚΟΔΗΣΟ, των θυμάτων των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων; 'Η είναι προς όφελος της προσαρμογής και του εγκλωβισμού τους στα πλαίσια που οριοθετούνται από το γερμανικό μονοπωλιακό κεφάλαιο; Ποια ριζοσπαστική υπηρεσία πρόσφερε στους εργαζομένους της Γερμανίας ο Λαφοντέν όταν ήταν υπουργός οικονομικών του Σρέντερ και ποια τώρα ως αντιπολιτευόμενος; Μήπως, η θέση του, πως για την ανεργία φταίνε οι ξένοι εργάτες;!!

«Απέτρεψε μία σχεδόν βέβαιη στροφή προς τα δεξιά» λέει ο Παπαδημούλης! Σπουδαίο επίτευγμα, αλλά δεξιά είναι μόνο η Μέρκελ και οι χριστιανοδημοκράτες, ενώ ο Σρέντερ και οι Σοσιαλδημοκράτες είναι αριστεροί παρασυρμένοι προς τα δεξιά; Δεν υπηρετούν και οι δυο τον καπιταλισμό, τα κέρδη και τα συμφέροντα των γερμανικού κεφαλαίου ενάντια στους εργαζόμενους;

Δυστυχώς για τους εργαζομένους και τους αριστερούς της Γερμανίας, αυτή η συνεργασία Λαφοντέν - Γκίζι δεν υπηρετεί τη ριζοσπαστική ανάταση του γερμανικού λαού, αλλά εγκλωβίζει - απορροφά τη λαϊκή δυσαρέσκεια κατά της αντιλαϊκής πολιτικής του Σοσιαλδημοκρατικού κόμματος. Το ρόλο ενός καλύτερου σοσιαλδημοκράτη παίζει ο Λαφοντέν, που υποτίθεται θα πείσει το κεφάλαιο να γυρίσει πίσω στις ανάγκες που είχε τη δεκαετία του '60!