ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ο «πόλεμος» της ΔΕΗ

Γρηγοριάδης Κώστας

Εντάξει, τέτοια φαινόμενα δεν έρχονται κάθε μέρα στη δημοσιότητα. Τούτο, όμως, δε σημαίνει ότι δε συμβαίνουν και, πολύ περισσότερο, ότι είναι πρωτοφανή και περίεργα. Για τον «πόλεμο», που έχει ξεσπάσει μεταξύ προέδρου και μελών του ΔΣ της ΔΕΗ μιλάμε. Εναν «πόλεμο», που αντανακλά τον συνεχώς εντεινόμενο ανταγωνισμό μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, καθώς ο τομέας της ηλεκτρικής ενέργειας προχωρά στο τελευταίο στάδιο της «απελευθέρωσης» και η ΔΕΗ καλείται να «προσαρμοστεί» αναλόγως, εκτελώντας ταυτόχρονα ένα γιγάντιο επενδυτικό πρόγραμμα. Εναν «πόλεμο», στον οποίο έσπευσαν όλοι να πάρουν μέρος, από την κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ, μέχρι εφημερίδες και ΜΜΕ, τασσόμενοι είτε με τους μεν, είτε με τους δε.

Βλέπετε, από τη μια, πρόκειται για τεράστια ποσά και αντίστοιχα μεγάλα συμφέροντα, με το ανάλογο ενδιαφέρον κι από την άλλη, μπορεί να συμφωνούν όλοι τους - και συμφωνούν - στην πολιτική της «απελευθέρωσης» και της εξυπηρέτησης των συμφερόντων της πλουτοκρατίας συνολικά, αλλά διαφωνούν στις «μοιρασιές». Αυτή είναι η ουσία του «πολέμου» στη ΔΕΗ και όλα όσα λέγονται, περί «αρρυθμιών», «δυσλειτουργιών», «εξασφάλισης της διαφάνειας», «αδυναμίας διαχείρισης» κλπ., κλπ., είναι... άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε και επιχειρούν να αποκρύψουν το μεγάλο «αλισβερίσι» που γίνεται πάνω στον παραγόμενο από τους εργαζόμενους πλούτο της χώρας.

Παιδεία και ... «ανταγωνιστικότητα»!

Συνέβη κι αυτό. Η κυβέρνηση της ΝΔ - με κοινή απόφαση των υπουργών Εθνικής Παιδείας και Ανάπτυξης Μ. Γιαννάκου και Δ. Σιούφα - αποφάσισε να πραγματοποιήσει «Πανελλήνιο μαθητικό διαγωνισμό με θέμα την ανταγωνιστικότητα» στους μαθητές της Β΄ Λυκείου σε όλη τη χώρα! Με απλά λόγια, δηλαδή, η κυβέρνηση Καραμανλή, έχοντας λανσάρει την πολιτική ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας και τα αντιλαϊκά μέτρα, σαν κάτι καλό για τους εργαζόμενους και το λαό, θέλει να χειραγωγήσει στην ίδια λογική και τους μαθητές, χρησιμοποιώντας σαν μοχλό την εκπαίδευση και προσφέροντας ως δόλωμα χρηματικά έπαθλα και βραβεία.

Ετσι, οι μαθητές της Β΄ Λυκείου θα κληθούν να επιχειρηματολογήσουν και να υπερασπιστούν το κυνηγητό των επιχειρηματικών κερδών, την εντεινόμενη εκμετάλλευση και ξεζούμισμα των εργαζομένων, την υποταγή της Παιδείας στα επιχειρηματικά συμφέροντα, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και επιχειρήσεων, τους νόμους της αγοράς - ζούγκλας (π.χ. «το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό», «ο θάνατός σου, η ζωή μου»), κλπ., κλπ. Και όχι μόνον, αφού θα κληθούν να υποστηρίξουν ότι όλ' αυτά είναι προς το συμφέρον όλων, άρα των ίδιων και των γονιών τους. Περιττό, βέβαια, να σημειώσουμε πόσο αρνητική και επιζήμια είναι η συμβολή όλων αυτών στη διαπαιδαγώγηση και διαμόρφωση της προσωπικότητας των νέων ανθρώπων. Στο κρίσιμο αυτό θέμα, όμως, έχουν καθοριστικό ρόλο οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί, γενικότερα το εργατικό και μαζικό κίνημα, που έχουν χρέος να πάρουν θέση.

Μια απ' τα ίδια...

Η στήλη το έχει σημειώσει αρκετές φορές. Τα φαινόμενα της ρουσφετολογίας, των πελατειακών σχέσεων και της κάθε λογής «διαπλοκής» αποτελούν αναπόσπαστα στοιχεία μιας κυβέρνησης κι ενός κράτους, που εξυπηρετούν τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας. Για τις χεροπιαστές αποδείξεις των παραπάνω, δίνουμε το λόγο σε χτεσινό ρεπορτάζ της φιλοκυβερνητικής «Καθημερινής»:

«Σε αναδιάταξη των ίδιων δυνάμεων εξελίσσεται τελικά η πολυδιαφημισμένη αναδιοργάνωση του ΟΤΕ, που θα στόχευε στον δραστικό περιορισμό των θέσεων ευθύνης και των πάσης φύσεως επιδομάτων και παροχών, που επί χρόνια εκτινάσσουν το λειτουργικό κόστος του Οργανισμού.

Τελικά, όπως προκύπτει από το νέο οργανωτικό σχήμα, οι 1.500 αξιωματούχοι κάθε βαθμίδας, που αντιστοιχούσαν σε προσωπικό 16.000 ατόμων, περιορίζονται μόνο κατά 100, καθώς για τον ΟΤΕ των 12.000 εργαζομένων (μετά την εθελουσία) περιγράφονται και αυτή τη στιγμή στελεχώνονται 1.400 θέσεις ευθύνης!..

...Στην πραγματικότητα, οι γενικοί διευθυντές του ΟΤΕ, σε πολλούς από τους οποίους επιμερίζονται οι βαριές ευθύνες, όχι μόνο της πτωτικής πορείας των κερδών του, αλλά μομφές κακοδιαχείρισης και διαπλοκής, αυτήν τη στιγμή συγκροτούν κατά την κρίση τους νέα "βασίλεια" με επιλεγμένους "πραιτοριανούς". Από τις επιλογές λείπει και πάλι η αξιοκρατία, καθώς δεσπόζοντα χαρακτηριστικά είναι η "αποδοχή" από τον γενικό διευθυντή, η λογική της "κλειστής" ομάδας, ο "δάκτυλος" των προμηθευτών, ολίγες ισορροπίες με το κόμμα και κάθε τι άσχετο με το αναγκαίο για τον ΟΤΕ...».

Με πυξίδα τον ΟΤΕ...

Δεν περιμέναμε από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο να μάθουμε ότι, μετά τον ΟΤΕ, και με πυξίδα τον ΟΤΕ, η κυβέρνηση σχεδιάζει την προώθηση νέων ανατροπών στις εργασιακές σχέσεις και στις υπόλοιπες πρώην ΔΕΚΟ. Μας είχαν προϊδεάσει για μια τέτοια εξέλιξη τα κυβερνητικά «παπαγαλάκια» από το καλοκαίρι ακόμα, όταν ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ υπέγραψαν την επαίσχυντη συμφωνία, η οποία υποθηκεύει το εργασιακό μέλλον των παιδιών τους... Σειρά, επομένως, έχουν η ΔΕΗ, η ΕΥΔΑΠ, ο ΟΣΕ, στη συνέχεια τα ΕΛΠΕ, οι αστικές συγκοινωνίες και ο χώρος των εργαζομένων στις πολεμικές βιομηχανίες της χώρας (ΕΑΒ, ΕΛΒΟ, ΕΒΟ).

Το κρίσιμο ερώτημα, στην προκειμένη περίπτωση, είναι σε τι αποσκοπεί η κυβέρνηση της ΝΔ με την επιχειρούμενη ανατροπή των εργασιακών σχέσεων στις πρώην ΔΕΚΟ. Ποιο είναι το τελικό διακύβευμα; Δε χρειάζεται πολλή σκέψη, για να καταλάβει κανείς ότι οι σχεδιαζόμενες εργασιακές ανατροπές δεν είναι παρά το πρώτο βήμα, στην πορεία της πλήρους ιδιωτικοποίησης των συγκεκριμένων επιχειρήσεων. Αίτημα, το οποίο η αστική τάξη της χώρας, αλλά και οι διεθνείς ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί, είχαν θέσει από την περίοδο ακόμα του ΠΑΣΟΚ. «Δεν αρκούν πλέον οι μετοχοποιήσεις στις ΔΕΚΟ», ισχυρίζονταν. «Η πολιτική αυτή (της εισόδου ιδιωτικού κεφαλαίου μέσω των μετοχοποιήσεων) δεν είναι πλέον αρκετή. Οι σημερινές συνθήκες, που διαμορφώνονται από την παγκοσμιοποιημένη οικονομία, απαιτούν την παράδοση των διοικήσεών τους σε ιδιώτες». Απλά και σταράτα λόγια. Το συλλογικό αυτό αίτημα της αστικής τάξης, το επαναλαμβάνει και το ΔΝΤ, με το προσχέδιο της έκθεσής του, όπου επισημαίνει: «Ωστόσο, θέτοντας τη λειτουργία των ΔΕΚΟ σε πιο επιχειρηματική βάση, θα πρέπει σε πολλές περιπτώσεις να θεωρηθεί σαν ένα πρώτο βήμα για την τελική ιδιωτικοποίησή τους». Αίτημα, το οποίο αποδέχτηκε περιχαρής ο κ. Αλογοσκούφης, ο οποίος, παρουσιάζοντας την ίδια έκθεση την προηγούμενη Τρίτη, ανέφερε: «Για ορισμένες εισηγμένες στο Χρηματιστήριο, η κυβέρνηση έχει ως στόχο την ιδιωτικοποίηση, αλλού θεωρούμε ότι θα πρέπει να λειτουργήσει ένα μεικτό σχήμα, με τη συμμετοχή του δημόσιου τομέα». Οι τελευταίες απλώς δεν είναι ακόμα έτοιμες... Πρέπει πρώτα να «εξυγιανθούν»!

Εχει ιδιαίτερη σημασία να επισημάνουμε ότι οι κυβερνητικοί σχεδιασμοί προωθούνται μέσα σε ένα περιβάλλον πλήρους εκφυλισμού του κυβερνητικού συνδικαλισμού, όχι μόνο στους χώρους αυτούς, αλλά και γενικότερα. Φαινόμενο, το οποίο έλαβε πλήρη εξέλιξη στην περίοδο του ΠΑΣΟΚ. Πρόκειται για τους συνδικαλιστές, που το 1996 πρωτοστάτησαν για την προώθηση του «εκσυγχρονιστικού» εγχειρήματος του ελληνικού καπιταλισμού με την άνευ όρων στήριξη των κυβερνήσεων Σημίτη. Είναι ακριβώς τα πρόσωπα εκείνα, που πρωτοστάτησαν στη δημιουργία κατασταλτικών μηχανισμών μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα, τα ίδια πρόσωπα που «κοσμούν» σήμερα τα ηγετικά κλιμάκια της ΓΣΕΕ, της ΑΔΕΔΥ και μεγάλων Ομοσπονδιών, κυρίως στις πρώην ΔΕΚΟ. Αυτό που έγινε στον ΟΤΕ δεν ήταν παρά η φυσιολογική κατάληξη πλήρως αλλοτριωμένων συνειδήσεων.

Η κατάσταση αυτή ασφαλώς και δημιουργεί επιπρόσθετα προβλήματα. Ανοίγει, όμως, διάπλατα το δρόμο στο ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, για γενικευμένη αντεπίθεση. Η οποία, μαζί με τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς, θα συμπαρασύρει και το συνδικαλιστικό οχετό, που πνίγει σήμερα τις όποιες αγωνιστικές διαθέσεις των εργαζομένων, την ενεργητική, μαζική, ταξική έκφραση της δυσαρέσκειας των λαϊκών στρωμάτων.