Γρηγοριάδης Κώστας

Μια τέτοια προσπάθεια δεν είναι τίποτα άλλο από προσπάθεια υπονόμευσης της μέχρι σήμερα δεκαετούς πορείας ανασυγκρότησης των κομμουνιστικών νεολαιών, των οργανώσεων μελών της ΠΟΔΝ, του αντιιμπεριαλιστικού κινήματος της νεολαίας. Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, σε σχέση με την τελευταία δεκαετία, έχουν ισχυροποιηθεί πρωτοβουλίες που προωθούν την κοινή δράση ανάμεσα σε κομμουνιστικές και αντιιμπεριαλιστικές οργανώσεις νεολαίας της Ευρώπης. Κατά τη γνώμη μας, αυτή η θετική τάση εξελίσσεται με βάση τα εξής στοιχεία: Την αναβάθμιση της δράσης και των πρωτοβουλιών της περιφέρειας της Ευρώπης και Β. Αμερικής της ΠΟΔΝ στην οποία συμμετέχουν ή με την οποία συνεργάζονται οι περισσότερες κομμουνιστικές, αριστερές, αντιιμπεριαλιστικές, προοδευτικές οργανώσεις νεολαίας της Ευρώπης.

Η αναζωογόνηση και ενδυνάμωση του κινήματος των Παγκόσμιων Φεστιβάλ Νεολαίας και Φοιτητών με κορυφαίο γεγονός τη συμμετοχή χιλιάδων νέων από την Ευρώπη στο επιτυχημένο 16ο Παγκόσμιο Φεστιβάλ Νεολαίας και Φοιτητών που πραγματοποιήθηκε τον Αύγουστο του 2005 στη Βενεζουέλα.

Οι κοινές πρωτοβουλίες και συναντήσεις των ΚΝ της Ευρώπης και ιδιαίτερα τις κοινές καμπάνιες αλληλεγγύης στη Σοσιαλιστική Κούβα το 1999 και 2004, οι κοινές ανακοινώσεις για ζητήματα εξελίξεων στην ΕΕ, καθώς βέβαια και τις συναντήσεις που έχουν πραγματοποιηθεί σε Ισπανία, Ελλάδα, Πορτογαλία και Τουρκία από το 2001 μέχρι σήμερα. Οι προσπάθειες για συντονισμένη κοινή παρουσία των Κομμουνιστικών Νεολαιών και των οργανώσεων της ΠΟΔΝ σε διάφορα πανευρωπαϊκά γεγονότα, και ιδιαίτερα στις κινητοποιήσεις κατά τη διάρκεια των Συνόδων Κορυφής της ΕΕ.

Εκτιμούμε ότι αυτές οι προσπάθειες κινούνται παράλληλα αλληλοσυμπληρούμενες και αλληλοβοηθούμενες, διαμορφώνοντας προϋποθέσεις για ένα στέρεο έδαφος στο συντονισμό και την κοινή δράση του αντιιμπεριαλιστικού νεολαιίστικου κινήματος στην Ευρώπη. Γι' αυτό το λόγο, η οργάνωσή μας στηρίζει και συμμετέχει με όλες της τις δυνάμεις σε πρωτοβουλίες που ενισχύουν τη δράση της ΠΟΔΝ, την ανάπτυξη του αντιιμπεριαλιστικού φεστιβαλικού κινήματος, του κινήματος αλληλεγγύης, τη διακριτή και συντονισμένη παρουσία και εμφάνιση των Κομμουνιστικών Νεολαιών.

• Το ΚΕΑ από τη φύση του είναι κόμμα - θεσμός μηχανισμός προσαρμογής του αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος στο πολιτικό πλαίσιο της ΕΕ με την αποδοχή της ως μονόδρομου για τους λαούς της Ευρώπης, με στόχο την αποκομμουνιστικοποίηση, το συμβιβασμό στο σημερινό συσχετισμό δύναμης, την απόρριψη της επαναστατικής κομμουνιστικής και αντιιμπεριαλιστικής παράδοσης της Ευρώπης, την υιοθέτηση αντικομμουνιστικών θεωριών. Το «Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς» απορρίπτει επί της ουσίας τη ρεαλιστικότητα και την επικαιρότητα του σοσιαλισμού. Κατά συνέπεια, η απάντηση που δίνει στους νέους που βιώνουν την ανεργία, την ανασφάλεια, την επίθεση στα δικαιώματά τους, στη διογκούμενη αμφισβήτηση και δυσαρέσκεια είναι η απογοήτευση του συμβιβασμού, οι κατά τόπους συνεργασίες με τη σοσιαλδημοκρατία, η αυταπάτη ότι μπορεί να υπάρξει ένας ανθρώπινος καπιταλισμός. Για αυτούς και για άλλους λόγους, άλλωστε, το ΚΚΕ όπως και άλλα κομμουνιστικά και εργατικά κόμματα, έχει αντιταχθεί και δε συμμετέχει στη διαδικασία ίδρυσής του.
• Οι εμπνευστές της ιδέας ίδρυσης «ενιαίου φορέα των νέων της αριστεράς» δεν είναι πρώτη φορά που κάνουν προσπάθεια συγκρότησης φορέα σε ευρωπαϊκό νεολαιίστικο επίπεδο που στοχεύει ουσιαστικά στην αυτοδιάλυση των κομμουνιστικών νεολαιών, των νεολαιών των εργατικών κομμάτων. Αλλωστε, δεν κρύβουν ότι οι προθέσεις τους βρίσκονται σε αντιπαράθεση με την ΠΟΔΝ και το διεθνές αντιιμπεριαλιστικό κίνημα της νεολαίας. Αυτό εννοούν, όταν λένε «υπέρβαση αναχρονιστικών, γραφειοκρατικών σχημάτων του παρελθόντος». Σε άρθρο της εφημερίδας της Νεολαίας ΣΥΝ «ΕΝΕΔΡΑ», αφιερωμένο στο 16ο Παγκόσμιο Φεστιβάλ Νεολαίας και Φοιτητών περιγράφουν το Φεστιβάλ σαν ένα θεσμό αντιδημοκρατικό που «γεννήθηκε την περίοδο του ψυχρού πολέμου, με στόχο να φέρνει σε επαφή αριστερούς νέους με τα καθεστώτα του "υπαρκτού" σοσιαλισμού και την επίσημή τους προπαγάνδα». Αναφερόμενοι δε στην ΠΟΔΝ βάζουν εισαγωγικά στη λέξη δημοκρατική! Η γνώμη τους είναι ότι το Φεστιβάλ απέκλεισε τον τοπικό πληθυσμό από τις συζητήσεις και ότι το μόνο θετικό ήταν οι συναυλίες του, ότι έχει χάσει σαν θεσμός την αίγλη του παρελθόντος. Δεν είναι περίεργο που τους «ξένισε» το Παγκόσμιο Φεστιβάλ Νεολαίας και Φοιτητών. Αλλωστε, είναι αυτοί που μαζί με άλλους που είχαν την έμπνευση της δημιουργίας του Ευρωπαϊκού Δικτύου Δημοκρατικής Αριστερής Νεολαίας (ENDYL) σε αντιπαράθεση με την ΠΟΔΝ και τις δομές της στην πιο δύσκολη φάση του Φεστιβαλικού κινήματος, όταν ο ιμπεριαλισμός και η Σοσιαλδημοκρατία έκαναν εκστρατεία ενάντια στο φεστιβάλ συμπορεύτηκαν και αυτοί μαζί τους καλώντας σε μποϊκοτάζ. Δεν είναι περίεργο ότι η Νεολαία ΣΥΝ νιώθει «δέος» μπροστά στους πάνω από δεκαεφτά χιλιάδες νέους, που συμμετείχαν στο ΠΦΝΦ και διαδήλωναν υπέρ της σοσιαλιστικής προοπτικής, τη στιγμή που συνεχίζει να επιμένει ότι ο καπιταλισμός μπορεί να γίνει πιο δημοκρατικός, πιο ανθρώπινος όπως αποτυπώνεται και στα προσυνεδριακά κείμενα του ΚΕΑ.
• Τα παραπάνω αποδεικνύουν περίτρανα ότι το συγκεκριμένο ιδεολογικοπολιτικό ρεύμα του «ευρωκομμουνισμού» που συγκροτεί το ΚΕΑ επιδιώκει την ακύρωση όλων των θετικών βημάτων που έχουν πραγματοποιηθεί μέχρι σήμερα μετά τα πρώτα δύσκολα χρόνια που ακολούθησαν τις ανατροπές του σοσιαλισμού. Το σύνθημα διάλυσης ή μετάλλαξης των Κομμουνιστικών Νεολαιών επανέρχεται με νέα μορφή, να αυτοδιαλυθούν στα πλαίσια της ευρωπαϊκής αριστεράς και να ενωθούμε κάτω από τη σημαία της ΕΕ. Τη στιγμή που οι ίδιες οι εξελίξεις και η πείρα επιβεβαιώνουν την ανάγκη ύπαρξης και δράσης των Κομμουνιστικών Νεολαιών, τη στιγμή που τα θετικά βήματα στο νεολαιίστικο κίνημα σε κάθε χώρα δεν είναι ανεξάρτητα από τη δράση τους, τη στιγμή που έχει προωθηθεί ανάμεσα σε κομμουνιστικές, αντιιμπεριαλιστικές, προοδευτικές νεολαίες ένα επίπεδο συνεργασίας και συντονισμού που εμπεριέχει και το στοιχείο της ιδεολογικο-πολιτικής διαπάλης, με σεβασμό όμως στην κυριαρχία και αυτονομία κάθε οργάνωσης χωρίς παρεμβάσεις στο εσωτερικό της.
• Παρά τις διαφορετικές απόψεις που υπάρχουν ανάμεσα σε ευρωπαϊκές οργανώσεις, σε σχέση με τη στάση απέναντι στην ΕΕ, οι περισσότερες συμφωνούν ότι δεν μπορούμε να αποδεχτούμε την ΕΕ σαν νομοτέλεια, ότι δεν μπορούν να κλείσουν την πόρτα στην προοπτική ρήξης με την ΕΕ για μια άλλη Ευρώπη της ειρήνης και του σοσιαλισμού. Τη στιγμή μάλιστα που η πλειοψηφία των νέων αποτέλεσαν μαχητικούς υποστηρικτές του ΟΧΙ σε δημοψηφίσματα σε όλη την Ευρώπη ενάντια στην ΟΝΕ και τη Συνταγματική Συνθήκη, τη στιγμή που χιλιάδες νέοι βγαίνουν στους δρόμους ενάντια στην πολιτική της Μπολόνια, στη Στρατηγική της Λισαβόνας ενάντια στις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις στην Παιδεία και την εργασία ενάντια στον Ευρωστρατό, τα αντιδημοκρατικά μέτρα.