ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ-ΔΑΜΑΣΚΟΣ.--

Στη λιβανική πρωτεύουσα επέστρεψε, χτες βράδυ, ο Γερμανός δικαστικός Ντέτλεβ Μέλις, έχοντας, πλέον, ενισχυμένες εξουσίες και τη δικαιοδοσία που του δίνει η απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας να συνεχίσει την έρευνα για τη δολοφονία Χαρίρι, ανακρίνοντας ακόμη και στενούς συνεργάτες του Σύρου Προέδρου. Στη Δαμασκό, οι αντιδράσεις στην κοινοποίηση της απόφασης 1636 κυμάνθηκαν από έντονες, όπως η ανακοίνωση του συριακού υπουργείου Εξωτερικών, έως μετριοπαθείς και συμβιβαστικές, όπως οι δηλώσεις άλλων διπλωματών αλλά και της αρθρογραφίας που φιλοξενεί η πλειοψηφία του κυβερνητικού Τύπου.

«Εξαιρετικά αρνητική» χαρακτηρίζει, σε ανακοίνωσή του, την απόφαση 1636 το συριακό υπουργείο Εξωτερικών, τονίζοντας ότι γίνεται ακόμη «χειρότερη εφόσον εγκρίθηκε ομοφώνως». Στο κείμενο τονίζεται ότι το περιεχόμενο της απόφασης «θυμίζει κατηγορητήριο και υιοθετεί αβασάνιστα τις υποθέσεις στις οποίες κατέληξε ο δικαστικός Ντέτλεβ Μέλις με έναν τρόπο, που, για τη Δαμασκό, είναι τουλάχιστον μη αντικειμενικός». Η συριακή ηγεσία, πάντως, μία μέρα μετά τις έντονες δηλώσεις του υπουργού Εξωτερικών στο Συμβούλιο Ασφαλείας, ο οποίος μίλησε για «πολιτική απόφαση», απέφυγε τις, υψηλών τόνων, αντιδράσεις.

Αρκετοί διπλωμάτες, συμπεριλαμβανομένου του πρέσβη της χώρας στο Λονδίνο, διαβεβαίωναν ότι η συριακή ηγεσία είναι έτοιμη «για πλήρη συνεργασία» και ισχυρίζονταν ότι όλοι όσοι εμπλέκονται στην υπόθεση Χαρίρι κατά την άποψη του Γερμανού δικαστικού, θα προσέλθουν μόνοι τους να καταθέσουν. Η νύξη αυτή αφορά κυρίως τον αδελφό του Προέδρου Ασαντ, Μάχερ, καθώς και το γαμπρό του, Ασεφ Σαουκάτ, τα ονόματα των οποίων περιλαμβάνονται στη λίστα «υπόπτων» που συνέταξε ο Μέλις, αν και συριακοί κύκλοι υποστήριζαν ότι ουδέποτε κλήθηκαν να καταθέσουν.

Μετριοπαθής ήταν και η στάση που τήρησε ο συριακός κυβερνητικός Τύπος, ο οποίος, με εκτενή αρθρογραφία, ισχυριζόταν ότι «όλα δείχνουν πως η συριακή ηγεσία είναι έτοιμη για πλήρη συνεργασία καθώς επιδιώκει, επίσης, να αποκαλυφθεί πλήρως η αλήθεια». Πλήθος Σύρων διαδήλωσαν, χτες, έξω από την αμερικανική πρεσβεία, εκφράζοντας την αγανάκτησή τους για τη διπλωματική επίθεση που δέχεται η χώρα τους.

Στην άλλη πλευρά των συνόρων, η λιβανική κοινή γνώμη αντέδρασε, μάλλον, μουδιασμένα στην απόφαση 1636. Σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες, πολλοί Λιβανέζοι δεν είδαν με καλό μάτι τη, σκληρού ύφους παρά τις όποιες «ισορροπίες», απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας πιστεύοντας ότι η άσκηση περαιτέρω πιέσεων προς τη Δαμασκό μπορεί να οδηγήσει σε αναταραχή στη γείτονα χώρα, με συνέπειες εξαιρετικά αποσταθεροποιητικές και για την πατρίδα τους. Οσο για τον Μέλις, που επέστρεψε χτες στη Βηρυτό με την εντολή να συνεχίσει την έρευνα μέχρι τις 15 του Δεκέμβρη, απέφυγε να γνωστοποιήσει το οτιδήποτε για τις προθέσεις του.

«Η απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας καθιστά σαφές στη Δαμασκό ότι αν δε συμμορφωθεί πλήρως ως προς τα αιτήματα που της τίθενται, τότε αναπόφευκτα θα οδηγηθεί στο δρόμο της επιβολής σοβαρότατων κυρώσεων σε βάρος της εκ μέρους της διεθνούς κοινότητας», απειλούσε, χτες, η Αμερικανίδα υπουργός Εξωτερικών, για άλλη μια φορά. Ο Βρετανός ομόλογός της επέμεινε, επίσης, στις πιέσεις υποστηρίζοντας ότι «η Δαμασκός έχει μακρά ιστορία απογοητεύσεων και υπαναχωρήσεων απέναντι στη διεθνή κοινότητα».

Την αλληλεγγύη τους στην εργατική τάξη και στο λαό της Συρίας εκφράζουν με ανακοινώσεις τους η Ομοσπονδία Εργατοϋπαλλήλων Κλωστοϋφαντουργίας Ιματισμού Δέρματος Ελλάδας (ΟΕΚΙΔΕ) και η Ομοσπονδία Συλλόγων Νοσηλευτικών Ιδρυμάτων Ελλάδας (ΟΣΝΙΕ), εκφράζοντας 75.000 και 80.000 εργαζομένους, αντιστοίχως. Αποστέλλοντας τα μηνύματά τους, τόσο προς το Συριακό Κοινοβούλιο όσο και προς την ηγεσία των συριακών συνδικάτων, η ΟΕΚΙΔΕ και η ΟΣΝΙΕ επισημαίνουν «τις πρωτοφανείς διαδικασίες που ακολουθούνται προκειμένου να αξιοποιηθεί ο ΟΗΕ όπως έγινε και σε βάρος της Γιουγκοσλαβίας, του Αφγανιστάν, του Ιράκ κλπ.».

Καταδικάζουν τις «ιμπεριαλιστικές μεθοδεύσεις σε βάρος του συριακού λαού, με πρόσχημα τις "κατασκευασμένες συκοφαντίες και τα ψέματα" που περιλαμβάνει η έκθεση του Ντέτλεβ Μέλις», υπογραμμίζοντας ότι οι Ελληνες εργαζόμενοι «γνωρίζουν πολύ καλά ότι πραγματικός κίνδυνος για την περιοχή της Μεσογείου και τους λαούς της είναι οι Αμερικανοί ιμπεριαλιστές και το Ισραήλ». Καταλήγουν, επίσης, στην αναγκαιότητα έκφρασης διεθνούς αλληλεγγύης και ενίσχυσης της φιλίας και της συνεργασίας των λαών, καλώντας την εργατική τάξη να ενωθεί και να αντισταθεί στα ιμπεριαλιστικά αυτά σχέδια.