Νοέμβρης 1949 - Νοέμβρης 2005. 56 χρόνια από τη μέρα της άνανδρης και προδοτικής δολοφονίας του πρωτοκαπετάνιου του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας στην Εύβοια, του Καπετάν Ανάποδου. Του 33χρονου Θύμιου Καψή, που με την ομάδα του είχε περάσει στην Εύβοια, από τη Στερεά, με εντολή του «Σταυραετού της Ρούμελης» Καπετάν Διαμαντή, να βοηθήσει τον αγώνα του ΔΣΕ κατά του αγγλοαμερικανικού ιμπεριαλισμού και των ντόπιων υποτακτικών τους.

Κείνη τη μέρα, 5 Νοέμβρη, «βρόντηξε ο Πυξαριάς, άστραψε το καντήλι» στο άκουσμα του θανάτου του Καπετάνιου. Τα τσακάλια όρμηξαν κατά πάνω στη μυρωδιά του αίματος. Και νεκρό ακόμα τον φοβούνταν... Ο αγώνας όμως συνεχίζεται και σήμερα, πάντα με φωτεινό παράδειγμα τη ζωή και τη δράση του κομμουνιστή Θύμιου Καψή και πολλών ακόμα συντρόφων, αγωνιστών, που έδωσαν τη ζωή τους για τη λευτεριά της πατρίδας και του λαού μας, γράφοντας τη μεγάλη εποποιία.

Τέτοιων ηρώων μνήμες τίμησαν την περασμένη Κυριακή 6 Νοέμβρη εκεί ψηλά στα μέρη που έδρασαν και έπεσαν οι μαχητές. Εκεί κοντά στο Προκόπι Εύβοιας, όπου έχει στηθεί και το μνημείο του Καπετάν Ανάποδου - το οποίο τρεις φορές φασιστοειδή, γνωστοί -άγνωστοι έχουν βεβηλώσει. Συναγωνιστές, φίλοι της Αντίστασης, εργαζόμενοι και πολλοί νέοι μαζί με τους συγγενείς, για άλλη μια χρονιά, έδωσαν το «παρών» στο κάλεσμα των παραρτημάτων της ΠΕΑΕΑ Χαλκίδας, Λίμνης, Αιδηψού και Ιστιαίας.

Ο Καπετάν Ανάποδος και η ομάδα του, τόνισε στην ομιλία του ο Γιάννης Παναγής, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και γραμματέας ΕΠ Ανατολικής Στερεάς -Εύβοιας, είχαν απόλυτη συναίσθηση των δυσκολιών και των κινδύνων που θ' αντιμετώπιζαν ερχόμενοι στην Εύβοια. Ωστόσο, δεν μπήκε στιγμή σε δίλημμα η επιλογή τους. Και συνέχισε: «Η ατομική του θυσία είναι μια τεράστια ηθική νίκη των ιδεών του ΚΚΕ και του Κινήματος. Δίνει ανυπολόγιστη δύναμη στους καθημερινούς αγώνες σήμερα και κύρος στις ιδέες μας. Με θυσίες σαν αυτή του Καπετάν Ανάποδου οικοδομήθηκε στη συνείδηση του λαού η εικόνα του κομμουνιστή που θυσιάζεται για το δίκιο. Αυτή την εικόνα εμείς οι νεότεροι, που συνεχίζουμε τον αγώνα, πρέπει να τη διαφυλάξουμε σαν κόρη οφθαλμού. Να μην επιτρέψουμε να θαμπώσει με πράξεις ή παραλείψεις...».

Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν:

Η αδερφή του Θύμιου Καψή, Ευσταθία Καψή - Κυριακίδου, μαχήτρια του ΔΣΕ. Οι συναγωνιστές του Γρηγόρης Σγάγιας (σύνδεσμος), Στέργιος Μακαντάσης και άλλοι.

Από τα Κεντρικά της ΠΕΑΕΑ και πολλά παραρτήματα της από την Αττική. Από τον Πανελλήνιο Σύλλογο Απογόνων και Φίλων της ΕΑ και του ΔΣΕ, την ΠΕΚΑΜ (Μακρονησιώτες), ΠΕΑΤΑΘ-ΔΣΕ (τραυματίες -ανάπηροι), Ενωση Φίλων Μνήμης Διαμαντή. Οι δήμαρχοι Κηρέως και Ελυμνίων, αντιπροσωπεία της ΝΕ Εύβοιας του ΚΚΕ, με τον γραμματέα της Θ. Παππά και του ΝΣ της ΚΝΕ με την γραμματέα της Χ. Κατσού, που απηύθυνε και χαιρετισμό. Αντιπροσωπείες κομματικών οργανώσεων κλπ.

Σε κλίμα αγωνιστικό και φορτισμένο συναισθηματικά, καθώς πολλοί ήταν εκείνοι που θυμήθηκαν και μίλησαν για τη γεμάτη περιεχόμενο ζωή τους στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, έγινε την περασμένη Κυριακή η 10η Συνδιάσκεψη της Πανελλήνιας Ενωσης Επαναπατρισμένων Πολιτικών Προσφύγων (ΠΕΕΠΠ) στην αίθουσα του εκλογικού κέντρου του ΚΚΕ, στην Πανεπιστημίου, όπου εκλέχτηκε νέα διοίκηση, αλλά και αντιπρόσωποι για το Συνέδριο της ΠΟΑΟ.

Στην εισήγηση της απερχόμενης διοίκησης που παρουσίασε ο Γρηγόρης Φώτου, πρόεδρος της Ενωσης, αναφέρθηκε στα πλείστα όσα προβλήματα, που παραμένουν άλυτα δεκαετίες τώρα μετά τον επαναπατρισμό των πολιτικών προσφύγων. Προβλήματα, που απέκλεισαν και εμποδίζουν χιλιάδες ακόμα πολιτικούς πρόσφυγες να επαναπατριστούν - απαράδεκτοι όροι και προϋποθέσεις και στενά χρονικά περιθώρια επαναπατρισμού, μη αναγνώριση συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων και δικαιωμάτων για τις περιουσίες που άφησαν πίσω. Και, το χειρότερο, υπάρχουν χιλιάδες περιπτώσεις μη αναγνώρισης της ιθαγένειας αγωνιστών της Αντίστασης, που παραμένουν στην πολιτική προσφυγιά και δεν μπορούν να επισκεφθούν την πατρίδα!

Για όλα αυτά καταγγέλθηκαν οι πολιτικές των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, που, όπως και με τους αντιστασιακούς, εμπαίζουν τους πολιτικούς πρόσφυγες. Ενώ ξεκαθαρίστηκε πως το μόνο κόμμα που στέκεται δίπλα τους και παλεύει για τα δίκαια αιτήματά των πολιτικών προσφύγων είναι το ΚΚΕ, το οποίο έχει ιδιαίτερους αγωνιστικούς δεσμούς μαζί τους.

Στο ζήτημα αυτό στάθηκε ειδικότερα ο Σπύρος Στριφτάρης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, που χαιρέτισε εκ μέρους του Κόμματος, υπογραμμίζοντας, επίσης, ότι δυστυχώς οι πολιτικοί πρόσφυγες και σήμερα συνεχίζουν να είναι πρόσφυγες στην ίδια την πατρίδα. Ενώ κατάγγειλε ότι πολλοί πολιτικοί πρόσφυγες και οι οικογένειές τους δεν μπορούν να επιστρέψουν, γιατί δεν τους αναγνωρίζουν την ιθαγένεια. Ο Σπ. Στριφτάρης τόνισε ακόμα πως οι πολιτικοί πρόσφυγες αποτελούν τους καλύτερους πρεσβευτές για το σοσιαλισμό, που γνώρισαν καλύτερα οι ίδιοι, φιλοξενούμενοι, ζώντας, σπουδάζοντας και εργαζόμενοι στις χώρες του σοσιαλισμού.

Χαιρετισμό απηύθυναν εκπρόσωποι αντιστασιακών οργανώσεων, κι ανάμεσά τους οι: Βασίλης Φυτσιλής πρόεδρος της ΠΕΑΕΑ, Νίκος Καραντηνός από το Σύνδεσμο Αντιστασιακών Δημοσιογράφων, Θ. Αυγέρος, από το Σύλλογο Απογόνων και Φίλων της ΕΑ και του ΔΣΕ κ.ά.

Μέσα σε βαθιά θλίψη η Κορινθία κήδεψε τη γιατρό Βαΐτσα Ιακωβίδου - Μιχοπούλου, που έχασε τη μάχη με τον καρκίνο σε ηλικία 53 χρόνων. Η κηδεία της έγινε προχτές στο χωριό Ρίζα της Κορινθίας, όπου ζούσε με τον σύζυγό της Παναγιώτη Μιχόπουλο.

Παιδί της προσφυγιάς, η Βαΐτσα Ιακωβίδου ήταν μέλος του ΚΚΕ. Γεννήθηκε από γονείς πρόσφυγες - που κυνηγήθηκαν από το μετεμφυλιακό καθεστώς - στην Τρανσυλβάνια της Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Ρουμανίας και σπούδασε Ιατρική στο Ιάσιο. Μετά το 1981 επέστρεψε με τους γονείς της και την αδερφή της στην Αθήνα και το 1990 προσλήφθηκε στο Κέντρο Υγείας Κιάτου, όπου και υπηρέτησε μέχρι το τέλος της ζωής της το ιατρικό λειτούργημα.

«Η συντρόφισσα Βαΐτσα είχε τη δυνατότητα να κάνει κι άλλη επιλογή, να διαλέξει μια ήσυχη και ασφαλή ζωή, που δε θα έβαζε σε περιπέτειες την καριέρα της. Διάλεξε όμως το δρόμο του αγώνα, της στράτευσης, όπως χιλιάδες μέλη και στελέχη του ΚΚΕ για την υπόθεση του λαού μας, την υπόθεση της εργατικής τάξης», είπε στον αποχαιρετισμό της η Ειρήνη Ακαρέπη, Γραμματέας της ΝΕ Κορινθίας του ΚΚΕ και τόνισε: «Αταλάντευτη υπερασπίστηκε - και μέσα απ' τα προσωπικά της βιώματα - την προσφορά του σοσιαλιστικού συστήματος από τα ψέματα και τις διαστρεβλώσεις που πέφτουν για να δικαιολογείται η βαρβαρότητα που συνεπάγεται η δράση των μεγάλων ιδιωτικών συμφερόντων κύρια στον ευαίσθητο τομέα της Υγείας. Η διεθνιστική δράση της, ιδιαίτερα στο Λαό της Παλαιστίνης, ανάγκασε την κυβέρνηση του Ισραήλ να τη χαρακτηρίσει "ανεπιθύμητο πρόσωπο"».

Ο διευθυντής του Κέντρου Υγείας Κιάτου, Νίκος Δημάκης, είπε: «Ηταν το σήμα κατατεθέν του Κέντρου Υγείας Κιάτου. Ο,τι έχει επιτευχθεί στο Κέντρο Υγείας έχει και τη δική της σφραγίδα. Η αέρινη φιγούρα σου θα τριγυρίζει παντού».

Υπηρέτησε, είπε ο πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Κορινθίας Βλάσης Πυργάκης, την Ιατρική ευσυνείδητα και τίμια και πάλευε με άκαμπτο αγωνιστικό πάθος για τις πολιτικές της πεποιθήσεις.

Το φέρετρό της ήταν σκεπασμένο με τη σημαία του ΚΚΕ και το «Ριζοσπάστη». Ανάμεσα στα στεφάνια που στάλθηκαν ήταν της ΚΕ και του Τμήματος Υγείας της ΚΕ του ΚΚΕ, της Επιτροπής Περιοχής και της ΝΕ Κορινθίας του ΚΚΕ, των συναδέλφων της και των εργαζομένων στο Κέντρο Υγείας Κιάτου.