Εναν προϋπολογισμό κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της πλουτοκρατίας και των επιταγών της στρατηγικής της Λισαβόνας κατέθεσε χτες η κυβέρνηση της ΝΔ στη Βουλή. Συνεχίζοντας με ακόμα πιο έντονους ρυθμούς την κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, η κυβέρνηση Καραμανλή ενσωμάτωσε στα μεγέθη του προϋπολογισμού ρυθμίσεις και μέτρα με έντονα ταξικό χαρακτήρα, που αποβλέπουν στην ακόμα πιο βίαιη αναδιανομή των εισοδημάτων. Από τα κείμενα του προϋπολογισμού, αλλά και από τις σχετικές παρεμβάσεις τόσο του πρωθυπουργού όσο και του υπουργού Οικονομίας και Οικονομικών γίνεται ολοφάνερο ότι ο κρατικός προϋπολογισμός και της επόμενης χρονιάς κινείται στην τροχιά της παραπέρα υπονόμευσης της θέσης των λαϊκών στρωμάτων και της προκλητικής στήριξης του μεγάλου κεφαλαίου και των διαφόρων επιχειρηματικών ομάδων, των μόνων δηλαδή που αποκομίζουν οφέλη από την εφαρμοζόμενη οικονομική πολιτική.

Κύρια χαρακτηριστικά του νέου προϋπολογισμού είναι:

• Η μεγαλύτερη φορολογική επιβάρυνση μισθωτών και συνταξιούχων (η φορολογία φυσικών προσώπων αυξάνεται κατά 9,2%) με παράλληλη φορολογική ελάφρυνση των επιχειρήσεων (οι φόροι των εταιριών, που εμφανίζουν όλο και μεγαλύτερα κέρδη, αυξάνονται μόλις κατά 3,9%).
• Οι νέες ιδιωτικοποιήσεις περιουσιακών στοιχείων του δημοσίου για να εξασφαλιστούν έσοδα, αλλά και η ταυτόχρονη αύξηση κατά 8,8% των έμμεσων φόρων που πληρώνονται κυρίως από τα λαϊκά στρώματα, της φορολογίας στα καύσιμα και το πετρέλαιο θέρμανσης (νέοι φόροι 521 εκατ. ευρώ), στα τέλη κυκλοφορίας και στους φόρους για τον καπνό.
• Η διατήρηση σε ιδιαίτερα υψηλά επίπεδα των κονδυλίων που τσεπώνουν τα τραπεζικά λόμπι (τα τοκοχρεολύσια φτάνουν τα 27,7 δισ. ευρώ ή το 36,2% του προϋπολογισμού), αλλά και νέο τσεκούρωμα των δαπανών κοινωνικού χαρακτήρα σε επίπεδα που φτάνουν δε φτάνουν τα επίπεδα αύξησης του ΑΕΠ για Παιδεία, Υγεία, Πολιτισμό.
• Η αύξηση των χρηματοδοτήσεων - επιδοτήσεων του κεφαλαίου, αλλά η καρατόμηση των ενισχύσεων και των επιχορηγήσεων προς τα ασφαλιστικά ταμεία, τους συγκοινωνιακούς φορείς, την Τοπική Αυτοδιοίκηση κλπ.
• Κονδύλια που προβλέπουν ελάχιστη εξέλιξη στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων, με μια εισοδηματική πολιτική που θα κινείται αυστηρά στα όρια του επίσημου πληθωρισμού.

Πρόκειται, με λίγα λόγια, για επιλογές που ενισχύουν τις διάφορες επιχειρηματικές ομάδες που λυμαίνονται τον παραγόμενο πλούτο και ταυτόχρονα οδηγούν σε παραπέρα ένταση των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν τα λαϊκά στρώματα.

Ο Γ. Αλογοσκούφης, παρουσιάζοντας τον προϋπολογισμό, επανέλαβε τα κυβερνητικά επιχειρήματα για «τα προβλήματα που κληρονομήθηκαν» και τα οποία ήταν «πολλά και μεγάλα», επισήμανε ότι «πολλά μεγάλα προβλήματα παραμένουν» και για να δικαιολογήσει τη συνεχιζόμενη λιτότητα σε βάρος των εργαζομένων, συμπλήρωσε ότι «δεν είναι δυνατόν σε ένα χρόνο να αντιμετωπιστούν προβλήματα που προϋπήρχαν και για πολλά χρόνια».

Ως στόχους της οικονομικής πολιτικής για το 2006 κατονόμασε την «αποκατάσταση της δημοσιονομικής ισορροπίας, ώστε το έλλειμμα της γενικής κυβέρνησης να διαμορφωθεί σε επίπεδα κάτω του 3% του ΑΕΠ». Επίσης «την αύξηση της παραγωγικότητας και την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας», που όπως είναι γνωστό θα επιτευχθεί μέσα από «την προώθηση διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων», το σύνολο δηλαδή των μέτρων που προβλέπουν παραπέρα υπονόμευση των εργασιακών σχέσεων, των συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης, των συντάξεων κλπ.

Στην κατηγορία «σημαντικά προβλήματα της οικονομίας» ανέφερε το δημόσιο χρέος που βρίσκεται στα υψηλότερα επίπεδα σε σχέση με το ΑΕΠ σε ολόκληρη την Ευρωζώνη, τη φοροδιαφυγή, για την οποία οι κυβερνώντες μιλούν - αλλά δεν κάνουν τίποτα - από τη δεκαετία του '70 και τη «σπατάλη του ευρύτερου δημόσιου τομέα», ένα επιχείρημα που προβάλλεται πάντα όταν μαγειρεύονται αντιλαϊκά μέτρα, επιθέσεις σε βάρος των δημοσίων υπαλλήλων και ξεπούλημα δημόσιων φορέων και ιδιωτικοποίηση υπηρεσιών του δημοσίου.

Να σημειωθεί, τέλος, ότι χτες για πρώτη φορά τουλάχιστον για την τελευταία 30ετία σημειώθηκε ένα απίθανο αλαλούμ στο υπουργείο Οικονομικών, γύρω από τη δημοσιοποίηση των κειμένων του κρατικού προϋπολογισμού. Ενώ όλες τις προηγούμενες δεκαετίες η συνέντευξη του υπουργού και ο προϋπολογισμός δινόταν στα Μέσα Ενημέρωσης πριν το μεσημέρι, χτες χωρίς καμιά απολύτως εξήγηση και δικαιολογία, η συνέντευξη ορίστηκε για τις 8.30 το βράδυ, ενώ οι τόμοι του προϋπολογισμού δόθηκαν περί τις 4 το απόγευμα. Επειδή ΕΤΣΙ αποφάσισε η κυβέρνηση και ο Γ. Αλογοσκούφης...

Επιχορηγήσεις που αναπαράγουν τη φτώχεια των ασφαλιστικών ταμείων και προδικάζουν τη διαιώνιση στα ίδια εξευτελιστικά επίπεδα των συντάξεων προβλέπει και ο προϋπολογισμός του 2006. Συγκεκριμένα, οι κρατικές επιχορηγήσεις για το επόμενο έτος προϋπολογίζονται στο ποσό των 6.551 εκατομμυρίων ευρώ, από 6.115 εκατομμυρίων ευρώ το 2005. Μιλάμε, δηλαδή, για μια «αύξηση» της τάξης του 7,1%, όταν το ΑΕΠ αναμένεται να αυξηθεί κατά 7,4%!

Για τον μεγαλύτερο ασφαλιστικό Οργανισμό της χώρας, η κρατική επιχορήγηση ανέρχεται στα 1.700 εκατομμύρια ευρώ, ποσό που υπολείπεται κατά 200 εκατομμύρια ευρώ (αν αποδίδονταν το 1% του ΑΕΠ). Το ύψος της χρηματοδότησης, όπως προκύπτει και από τον σχετικό προϋπολογισμό του ΙΚΑ, οδηγεί σε άλλη μια χρονιά ελλειμμάτων, με τις συνακόλουθες παρενέργειες στο ύψος των συντάξεων και στις άλλες παροχές προς τους δικαιούχους. Ετσι για άλλη μια χρονιά το ΙΚΑ καταδικάζεται στα ελλείμματα και ούτε λόγος δεν μπορεί να γίνει για τη δημιουργία αποθεματικών, όπως διατεινόταν το ΠΑΣΟΚ το 2002, όταν ψήφιζε τον νέο τρόπο χρηματοδότησης του ιδρύματος. Είναι χαρακτηριστικό ότι στα συνολικά έσοδα του ΙΚΑ το κράτος συμμετέχει μόλις κατά το 15,7%.

Η φειδωλή χρηματοδότηση του ΟΓΑ, του ΤΕΒΕ, του ΝΑΤ και άλλων ασφαλιστικών οργανισμών προδιαγράφει άλλη μια χρονιά λιτότητας για τους συνταξιούχους τους. Η επιχορήγηση για το ΕΚΑΣ, πλην Δημοσίου, ανέρχεται στα 783 εκατομμύρια ευρώ, ενώ το κονδύλι για τα αναδρομικά του ΛΑΦΚΑ στα 144 εκατ. ευρώ.

Με αφορμή την κατάθεση του κρατικού προϋπολογισμού στη Βουλή, από το Γραφείο Τύπου του ΚΚΕ δόθηκε στη δημοσιότητα η παρακάτω ανακοίνωση:

«Ο προϋπολογισμός που κατατέθηκε σήμερα στη Βουλή για το 2006 αποτελεί κλιμάκωση της επίθεσης στο εισόδημα και γενικότερα στη ζωή της εργατικής τάξης και των μικρομεσαίων λαϊκών στρωμάτων. Βρίσκεται στον ίδιο δρόμο με τους προηγούμενους της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, αποτελεί συνέχειά τους. Οχι μόνο δεν αντιμετωπίζει τα λαϊκά προβλήματα, αλλά και αποτελεί παράγοντα όξυνσής τους. Υλοποιεί τις κατευθύνσεις της ΕΕ, την πολιτική που έχει σταθερό στόχο τη διασφάλιση των τεράστιων κερδών του κεφαλαίου, την προώθηση της ανταγωνιστικότητας και των συμφερόντων του.

Είναι βαθιά ταξικός και αντιλαϊκός, γιατί μεγαλώνει και διευρύνει προκλητικά τη ληστεία των λαϊκών στρωμάτων προς όφελος της πλουτοκρατίας. Συνεχίζει τις περικοπές στις δαπάνες που αφορούν στα κοινωνικά δικαιώματα και ανάγκες. Προωθεί τις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις και τις ιδιωτικοποιήσεις.

Το κύριο βάρος των φορολογικών εσόδων θα κληθούν να το πληρώσουν τα λαϊκά στρώματα, με αύξηση της φορολογικής επιβάρυνσης των μισθωτών και συνταξιούχων κατά 9,2%, διατήρηση της ίδιας αναλογίας υπέρ των αντιλαϊκών έμμεσων φόρων, επιπλέον φορολογική επιβάρυνση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.

Η υποτυπώδης αύξηση των μισθών και των συντάξεων, όχι μόνο δεν καλύπτει την αύξηση του τιμάριθμου, αλλά είναι και σημαντικά μικρότερη της προβλεπόμενης ονομαστικής αύξησης του ΑΕΠ.

Αντίθετα, παρά τη μεγάλη αύξηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου, συνεχίζεται η μείωση της φορολογικής του επιβάρυνσης, η προώθηση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, η εκποίηση δημόσιας περιουσίας, η εμπορευματοποίηση των κοινωνικών αγαθών και δικαιωμάτων.

Η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα, οφείλουν να σκεφτούν και να δράσουν για το δικό τους το παρόν και μέλλον και όχι της πλουτοκρατίας.

Να απορρίψουν συνολικά τον προϋπολογισμό, καθώς και την αντιλαϊκή πολιτική που τον διαμορφώνει. Να απεγκλωβιστούν από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Να εκφραστεί αυτό και στις ερχόμενες τοπικές εκλογές. Να αλλάξουν τον συσχετισμό των δυνάμεων στο εργατικό κίνημα και στις άλλες οργανώσεις, σε βάρος των πλειοψηφιών των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ.

Με κοινό μέτωπο πάλης να αντεπιτεθούν διεκδικώντας τον πλούτο που παράγουν, την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών και δικαιωμάτων τους και όχι μικροπαροχές ελεημοσύνης.

Καμιά θυσία για το κεφάλαιο! Καμιά ανοχή στην πολιτική και τα κόμματά του!».