ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Στήριξη στην ιδιωτικοποίηση

Παπαγεωργίου Βασίλης

Συνάντηση με τους εκπροσώπους του Δικτύου Φορέων των Υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας - 27 μη κυβερνητικών οργανώσεων που λειτουργούν ξενώνες και οικοτροφεία ψυχικής αποκατάστασης - είχε προχτές ο πρόεδρος του ΣΥΝ, Αλ. Αλαβάνος κι όπως καταλάβαμε από το σχετικό ρεπορτάζ της χτεσινής «Αυγής», συμφώνησε με το αίτημά τους για χρηματοδότηση από το κράτος

Οι συγκεκριμένοι φορείς, όμως, αποτελούν το όχημα για την ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών ψυχικής υγείας και την παραπέρα υποβάθμιση των όποιων δημοσίων δομών υπάρχουν. Οπως και για τη δημιουργία μικρότερων διάσπαρτων ασύλων στις γειτονιές, όπου μάλιστα γίνεται και κατάφωρη παραβίαση των δικαιωμάτων των εργαζόμενων σ' αυτά.

Προφανώς, όλ' αυτά δεν είναι άγνωστα στον πρόεδρο του ΣΥΝ. Τα γνωρίζει. Οπως γνώριζε εξαρχής, ότι η χρηματοδότηση της επιχείρησης ιδιωτικοποίησης από την ΕΕ - μέσω τέτοιων «οχημάτων» - αρκούσε μόνο για 18 μήνες. Ούτε τότε, όμως, αντέδρασε ο ΣΥΝ. Ούτε και τώρα. Μάλιστα, ο πρόεδρος του ΣΥΝ ζήτησε απ' την κυβέρνηση να αναλάβει αυτή τη χρηματοδότηση, ώστε να συνεχιστεί απρόσκοπτα η επιχείρηση ιδιωτικοποίησης των υπηρεσιών ψυχικής υγείας.

Κατά τ' άλλα, ο ΣΥΝ είναι υπέρ του δημόσιου χαρακτήρα της Υγείας. Προφανώς, μόνον όσο επιτρέπει ο εγκλωβισμός στον ευρωμονόδρομο...

Εγκατάλειψη

Παρά τις μεγαλόστομες διακηρύξεις του υπουργείου Παιδείας περί αναβάθμισης της τεχνικής εκπαίδευσης, η εγκατάλειψη των ΤΕΕ είναι μια πραγματικότητα που επιβεβαιώνεται διαρκώς. Ενδεικτικά, αναφέρουμε ότι στη Δυτική Θεσσαλονίκη οι χαμένες ώρες εξαιτίας των κενών σε βασικές ειδικότητες στα ΤΕΕ, μια μέρα πριν μπει ο Δεκέμβρης, είναι: Κομμωτές 161 ώρες, Μηχανολόγοι 162 ώρες, Νοσηλευτές 49 ώρες, Ηλεκτρολόγοι 56 ώρες, Αισθητικοί 92 ώρες, Φυτικής Παραγωγής 16 ώρες, Αρχιτέκτονες 18 ώρες, Γραφίστες 18 ώρες και Γιατροί 26 ώρες.

Οσο για το υπουργείο Παιδείας, αναλώνεται στην τακτική ...κατακερμάτισης των κενών, ώστε να προσλαμβάνει ωρομίσθιους κι όχι αναπληρωτές, αφού οι πρώτοι είναι ...φθηνότεροι και με λιγότερα δικαιώματα.

Πρόκληση

Ακρίβεια υπάρχει. Και η ακρίβεια είναι σχέση μισθών - τιμών. Η παραπάνω... διαπίστωση ανήκει στον υφυπουργό Ανάπτυξης Γ. Παπαθανασίου, ο οποίος επισκέφθηκε χτες τον Οργανισμό Κεντρικής Αγοράς Αθηνών (ΟΚΑΑ). Και, βέβαια, οι πάντες γνωρίζουν, ότι οι μισθοί, τα μεροκάματα και οι συντάξεις είναι απαράδεκτα χαμηλοί και ανίκανοι να ανταποκριθούν ακόμη και στις στοιχειώδεις ανάγκες. Ούτε χρειάζεται κανείς τα ευφυολογήματα του υπουργού για να το συνειδητοποιήσει. Τούτο, όμως, δε μειώνει στο παραμικρό τον προκλητικό χαρακτήρα της δήλωσης του υπουργού, όταν οι πάντες, επίσης γνωρίζουν, ότι οι απαράδεκτοι μισθοί και μεροκάματα οφείλονται στην κυβέρνηση και την αντιλαϊκή πολιτική της.

Η βαθύτερη αιτία

«Η άναρχη επέκταση του οικιστικού ιστού, η αποψίλωση των δασών, η τσιμεντοποίηση ελεύθερων χώρων, αλλά και η κατασκευή μεγάλων έργων χωρίς την τήρηση στοιχειωδών κανόνων αντιπλημμυρικής προστασίας, έχουν αλλάξει δραματικά τις ισορροπίες του φυσικού περιβάλλοντος». Αυτά γράφει η χτεσινή «Καθημερινή», σχετικά με τις τελευταίες πλημμύρες στην Αττική και θα συμφωνήσουμε μαζί της. Αλλωστε, έχουμε γράψει πολλές φορές τα ίδια. Δε θα συμφωνήσουμε, όμως, με τη διαπίστωση, ότι όλα τα προαναφερόμενα είναι αποτέλεσμα «σειράς ανθρωπίνων λαθών και εγκληματικών παραλείψεων κατά τη διάρκεια της υποτιθέμενης "ανάπτυξης"» της Αττικής. Οχι πως δεν υπάρχουν ανθρώπινα λάθη και εγκληματικές παραλείψεις, πρώτα και κύρια, των εκάστοτε κυβερνήσεων αυτής της περιόδου. Βεβαίως και υπάρχουν, αλλά δεν αποτελούν τη βαθύτερη αιτία και την πραγματική ρίζα των προβλημάτων. Η τελευταία βρίσκεται σ' αυτόν τον ίδιο το χαρακτήρα της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Στην κυριαρχία του επιχειρηματικού κέρδους, στο βωμό του οποίου θυσιάζεται το κοινωνικό συμφέρον. Και, βέβαια, στο γεγονός, πως ο βασικός προσανατολισμός της πολιτικής όλων των μέχρι σήμερα κυβερνήσεων στόχευε στην εξυπηρέτηση της πλουτοκρατίας και προωθούσε την καπιταλιστική ανάπτυξη της χώρας, με όλα όσα αυτά συνεπάγονται.

Διαφορετικοί οι δρόμοι μας

Ενδεικτικός του στόχου που θέλουν να επιτύχουν τα κόμματα μέσα από τα αποτελέσματα των επικείμενων δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών, είναι και ο δρόμος τον οποίον πορεύονται προς αυτές. Το ΚΚΕ, σε αντίθεση με τις υπόλοιπες δυνάμεις - που αναζητούν μέσα από τον τηλεοπτικό λόγο να διασταυρώσουν τα ξίφη τους προσπερνώντας εσκεμμένα την ουσία της εκλογικής αναμέτρησης ή προβάλλοντας μόνο πρόσωπα - έχει επιλέξει την προσέγγιση των λαϊκών στρωμάτων, τον ουσιαστικό διάλογο μαζί τους για τα προβλήματα, την ενημέρωση για τις θέσεις και τη στρατηγική του.

Μια στρατηγική που αναδεικνύει την πολιτική σημασία των εκλογών, τη σημασία, μέσα από την Αυτοδιοίκηση, να εκφραστεί η αντίθεση στην κυρίαρχη πολιτική που υλοποιούν τα κόμματα του δικομματισμού και οι συνοδοιπόροι τους. Οταν, για τις υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις, το ζήτημα είναι ποια παράταξη, ποιος δήμαρχος ή νομάρχης θα διαχειριστεί καλύτερα την ασκούμενη πολιτική, για το ΚΚΕ και για τα αγωνιστικά ψηφοδέλτια που θα καταρτιστούν σε όλη τη χώρα, το ζητούμενο είναι πώς θα ανοίξει ο δρόμος για να ανατραπεί αυτή η πολιτική, πώς οι εκλεγμένοι στην Τοπική Αυτοδιοίκηση θα συμβάλουν σε αυτό, λειτουργώντας ως σύμμαχοι και υπερασπιστές των αγώνων των εργαζομένων.

Με αυτή την έννοια, το ΚΚΕ διαφοροποιείται σημαντικά από τις υπόλοιπες δυνάμεις. Διαφοροποίηση που, πέρα από την πολιτική της αφετηρία, έχει την έκφρασή της και στην καθημερινή πολιτική δράση τόσο των δημοτικών και νομαρχιακών αρχών όσο και των συλλογικών οργάνων του θεσμού της Αυτοδιοίκησης. Αρκεί να υπογραμμίσουμε ότι μια σειρά αντεργατικών αποφάσεων που στήριζαν και στηρίζουν την ασκούμενη αντιλαϊκή πολιτική, αποτελούν όχι μόνο «έργο», αλλά και πολιτική επιχειρηματολογία, του ανώτατου συλλογικού οργάνου της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, της Κεντρικής Ενωσης Δήμων και Κοινοτήτων Ελλάδας, η ηγεσία της οποίας πρόσκειται σε ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΣΥΝ.

Θυμίζουμε πως η ΚΕΔΚΕ χειροκρότησε την εφαρμογή της μερικής απασχόλησης, δηλαδή την ανασφάλιστη και μισή δουλιά. Οπως επιδοκίμασε και τη μεταφορά κοινωνικών αρμοδιοτήτων του κράτους στους δήμους, χωρίς τους αντίστοιχους πόρους, στο όνομα δήθεν της ισχυροποίησης του θεσμού. Αλλά και τη σύμπραξη του δημοσίου τομέα με το ιδιωτικό κεφάλαιο για την εκτέλεση έργων. Στο μεταξύ, το συλλογικό όργανο «παλεύει» για τη «λύση» στο πρόβλημα της πενιχρής οικονομικής χρηματοδότησης των δήμων, με την προώθηση της φορολογικής εξουσίας, της δυνατότητας δηλαδή των δήμων να επιβάλλουν και να εισπράττουν φόρους!

Να, λοιπόν, ένας ακόμη λόγος για τον οποίο ΠΑΣΟΚ, ΝΔ αλλά και ΣΥΝ επιλέγουν άλλους δρόμους για να δώσουν την εκλογή μάχη του Οκτώβρη του 2006. Η άμεση επαφή με τον κόσμο απαιτεί και εξηγήσεις για το τι έκαναν οι εκπρόσωποί τους την τετραετία που πέρασε, για το πώς στάθηκαν απέναντι στα προβλήματά του, για το τι αποφάσεις έλαβαν... Η δυσαρέσκεια του κόσμου απέναντι σε αυτή την αντιλαϊκή πολιτική είναι σημαντικό να εκφραστεί και στην κάλπη, ώστε οι εργαζόμενοι, με συμπληρωματικά εφόδια αγωνιστικές δημοτικές και νομαρχιακές αρχές, να παλέψουν για επίλυση προβλημάτων τους αλλά και την ανατροπή της υπάρχουσας κατάστασης, για να αναδειχτούν δυνάμεις που θα εκπροσωπούν γνήσια τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, των άλλων λαϊκών στρωμάτων, της νεολαίας, των γυναικών.