Επικαλούμενη «συμφέροντα εθνικής ασφάλειας» και αγνοώντας επιδεικτικά τις αντιδράσεις της Γερουσίας, η κυβέρνηση του Τζ. Ου. Μπους αποφάσισε πριν από δύο βδομάδες την άρση του εμπάργκο στις πωλήσεις όπλων προς την Ινδονησία. Ο Σιν Μακ Κόρμακ, εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, δε δίστασε να δικαιολογήσει την απόφαση, λέγοντας πως η Ουάσιγκτον θεωρεί «σημαντικές τις φιλικές σχέσεις» με την Τζακάρτα, την οποία και αποκάλεσε «φωνή μετριοπάθειας στον ισλαμικό κόσμο» και «τρίτη πολυπληθέστερη δημοκρατική χώρα» στον κόσμο...

Και όμως! Η σπουδή της κυβέρνησης Τζ. Ου. Μπους να βαφτίσει την Ινδονησία «δημοκρατική χώρα» δε συνάδει με την πρόθεσή της στις αρχές του χρόνου να διατηρήσει το αμερικανικό στρατιωτικό εμπάργκο, που επιβλήθηκε πριν από έξι χρόνια λόγω των σφαγών που εξαπέλυσε ο ινδονησιακός στρατός κατά χιλιάδων αμάχων στο κατεχόμενο έως τότε νησιωτικό κρατίδιο του Αν. Τιμόρ. Επιπλέον, έως πρότινος, σε εκθέσεις Αμερικανών κυβερνητικών αξιωματούχων, η Ινδονησία λοιδορούνταν για τις «παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων» και για τον «ελλιπή πολιτικό έλεγχο πάνω στο στρατό»... Τι άλλαξε μέσα σε δέκα μήνες;

Η απάντηση, πιθανότατα, να βρίσκεται στην ανησυχία των ΗΠΑ για τη συρρίκνωση του γεωπολιτικού ελέγχου που επιθυμούν να διατηρήσουν μακροπρόθεσμα στην ευρύτερη περιοχή της Νοτιοανατολικής Ασίας, λόγω και του εντεινόμενου στρατηγικού ρόλου της οικονομικά κραταιάς ΛΔ Κίνας... Πιστεύουν, ενδεχομένως, πως εάν οι πολεμικές τους βιομηχανίες χάσουν - και τα επόμενα κρίσιμα χρόνια... - την αγορά της αναπτυσσόμενης Ινδονησίας, τότε το «κενό» θα καλυφθεί στο μεγαλύτερο βαθμό από τις πωλήσεις κινεζικών, ρωσικών ή και ινδικών οπλικών συστημάτων.

Την κινεζική πιθανή επικράτηση στον τομέα της αμυντικής βιομηχανίας στην περιοχή της νοτιοανατολικής Ασίας είχε άλλωστε, μεταξύ άλλων, επικαλεστεί η Ουάσιγκτον κατά τη (στις αρχές του 2005) διαμάχη της με την ΕΕ, όταν η τελευταία σκόπευε να άρει το εμπάργκο που έχει επιβληθεί από το 1989 στις πωλήσεις όπλων προς το Πεκίνο... Η υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Κ. Ράις είχε, μάλιστα, τότε «προειδοποιήσει» την ΕΕ πως εάν πωλούσε όπλα προς την Κίνα, τότε (οι Βρυξέλλες) θα «χρεώνονταν» την έναρξη μίας νέας κούρσας εξοπλισμών στην ευρύτερη περιοχή.

Κερδισμένη, πάντως, από τις βλέψεις των αμερικανικών πολεμικών βιομηχανιών βγαίνει για την ώρα η άρχουσα πολιτικο-στρατιωτική τάξη (και όχι βεβαίως ο λαός) της Ινδονησίας. Αν και όλα τα ειδησεογραφικά δίκτυα καταγράφουν πως το μεγαλύτερο μέρος της ινδονησιακής πολεμικής μηχανής είναι πλέον πεπαλαιωμένο ή χαλασμένο -κυρίως λόγω της έλλειψης ανταλλακτικών από το εξάχρονο αμερικανικό εμπάργκο... - εντούτοις είναι βέβαιο πως η Τζακάρτα και η νυν κυβέρνηση του αμερικανο-σπουδαγμένου πρώην στρατηγού - νυν Προέδρου - Σουσίλο Μπαμπάνγκ Γιουντχογιόνο θα κοιτάξει να επωφεληθεί, εκσυγχρονίζοντας τις ένοπλες δυνάμεις σε αέρα, στεριά και θάλασσα, κλείνοντας πιο συμφέρουσες εξοπλιστικές αγορές... Διαφαίνεται, έτσι, πως το πάθημα του εμπάργκο του '99 έχει γίνει «μάθημα» για την Ινδονησία, που ανοιχτά πλέον (τα τελευταία λίγα χρόνια) επιχειρεί να απαλλαγεί από την ολοκληρωτική εξάρτηση του ινδονησιακού στρατού από τις ΗΠΑ...

Πριν από τέσσερα χρόνια, η τότε κυβέρνηση της Μεγκαβάτι Σουκαρνοπούτρι είχε κλείσει συμφωνία με τον Ρώσο ομόλογό της Βλαντιμίρ Πούτιν για την αγορά πολεμικών μαχητικών τύπων Σουκόι 27 και 30 και επιθετικών ελικοπτέρων τύπου ΜΙ-35, ύψους περίπου 200 εκατ. δολαρίων. Η τακτική αυτή δεν εγκαταλείφθηκε από τη νέα κυβέρνηση Γιουντχογιόνο. Κατά την πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής του ASEAN (Σύνδεσμος Χωρών Νοτιοανατολικής Ασίας), στο Μπουσάν της Ν. Κορέας, ο Ινδονήσιος Πρόεδρος συμφώνησε με τον Ρώσο ομόλογό του Βλ. Πούτιν να αρχίσουν εντατικές διαπραγματεύσεις για τη δημιουργία ρωσο-ινδονησιακής βιομηχανικής παραγωγής εξεζητημένου στρατιωτικού εξοπλισμού και την ανάπτυξη ρωσικών μονάδων της πολεμικής βιομηχανίας στην Ινδονησία...

Πέρα όμως απ' τη Ρωσία, η Τζακάρτα αναζητά πιο συμφέρουσες αγορές όπλων σε Ινδία και Κίνα...

Μετά τη Σύνοδο Κορυφής του ASEAN, ο Ινδονήσιος Πρόεδρος μετέβη στην Ινδία, επιδιώκοντας, μεταξύ άλλων, την αγορά φθηνότερων πυραύλων μικρού βεληνεκούς και ανταλλακτικών για μαχητικά αεροσκάφη Σουκόι.

Επιπλέον, τον περασμένο Ιούλη, ο Γιουντχογιόνο είχε μεταβεί στην Κίνα, όπου με τον Κινέζο ομόλογό του Χου Ζιντάο συμφώνησαν «στην εντατικοποίηση της διμερούς συνεργασίας σε άμυνα και στρατιωτικές σχέσεις»...

Οσο για το παζάρι αγοράς αμερικανικών όπλων, και αυτό θα αρχίσει το συντομότερο τον προσεχή Γενάρη... Σύμφωνα με νεότερες ανακοινώσεις του Ινδονήσιου υπουργού Αμυνας, Τζουγουόνο Σουνταρσόνο, το 70% των αμυντικών δαπανών το 2006 θα πάει για την αγορά μεταγωγικών αεροσκαφών - κυρίως αμερικανικών τύπου C-130...

Ομως, τα σχέδια για εξοπλισμό της Ινδονησίας με σύγχρονα όπλα, επιθετικά αεροσκάφη και πυραύλους μοιάζουν σχεδόν «περίεργα», εάν σκεφθεί κανείς, π.χ., πως έχει κλείσει το μέτωπο του πολέμου εδώ και πέντε χρόνια στο πλέον ανεξάρτητο Αν. Τιμόρ και ότι στη βόρεια ινδονησιακή (γεμάτη πετρέλαιο και φυσικό αέριο) επαρχία Ατσεχ, η πρόσφατη εκεχειρία μοιάζει να εφαρμόζεται κατά γράμμα.

Το πρόσχημα που προβάλλεται από τον ινδονησιακό στρατό για τον «εκσυγχρονισμό» του είναι τριπλό:

• «Ενίσχυση της εσωτερικής ασφάλειας» (καθώς εξακολουθούν να παραμονεύουν αποσχιστικοί κίνδυνοι σε μία πλειάδα εστιών στη χώρα).
• Αντιμετώπιση τρομοκρατίας και ενίσχυση της αντιτρομοκρατικής συνεργασίας με τις ΗΠΑ.
• Φρούρηση των ακτοπλοϊκών γραμμών για την καταπολέμηση της πειρατείας, ιδιαίτερα στα στενά της Μάλακα μεταξύ Ινδονησίας και Μαλαισίας, εξάλειψη του λαθρεμπορίου καυσίμων, ξυλείας, αλιείας και ναρκωτικών...

Ωστόσο, τα «αντιτρομοκρατικά» προσχήματα δύσκολα θα πείσουν τους γείτονες της Ινδονησίας στη νοτιοανατολική Ασία για τις αγαθές της προθέσεις. Οι αντιδράσεις (ιδιαίτερα στη γειτονική Μαλαισία...) θεωρούνται κάτι περισσότερο από αναμενόμενες, αφού η ευρύτερη περιοχή της Ασίας - Ειρηνικού δύσκολα θα μπορούσε να αντέξει ακόμη έναν «σερίφη» των ιμπεριαλιστικών σχεδίων των ΗΠΑ (πέραν από την Αυστραλία του Τζον Χάουαρντ)...