ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σάββατο 3 Δεκέμβρη 2005
Σελ. /40
Αγώνες με προοπτική...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Οι αγροτικές κινητοποιήσεις που πραγματοποιήθηκαν, την περασμένη βδομάδα στους νομούς της Θεσσαλίας, ανέδειξαν την αποφασιστικότητα του συνεπούς αγροτικού κινήματος, που εκφράζεται από την ΠΑΣΥ, να ξεκινήσει νέους αγώνες με πολιτική προοπτική. Μπορεί αυτές οι κινητοποιήσεις να μην είχαν τη μαζικότητα που επιβάλλει η όξυνση των αγροτικών προβλημάτων κι απαιτούν οι καιροί, έδειξαν όμως ότι όλο και περισσότεροι μικρομεσαίοι αγρότες συνειδητοποιούν πως για να είναι αποτελεσματικοί οι αγώνες, πρέπει να έχουν πολιτικό προσανατολισμό και να στοχεύουν στην αλλαγή των συσχετισμών δύναμης σε συνδικαλιστικό και πολιτικό επίπεδο και σε ριζικές αλλαγές. Με άλλα λόγια, συνειδητοποιούν ότι αν η μικρομεσαία αγροτιά δεν ξεμπλέξει από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ και δεν αναδειχτεί η Λαϊκή Εξουσία, δεν πρόκειται να γλιτώσει από το ξεκλήρισμα και να δει καλύτερες μέρες. Κι όπως είπε η Αλέκα Παπαρήγα στη Λάρισα, η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και η ΕΕ δε φοβούνται τους αγώνες, αλλά την ανερχόμενη οργανωμένη πάλη και την πολιτική συνειδητοποίηση των εργαζομένων και του λαού.

... κόντρα στη μοιρολατρία

Θα πρέπει να σημειώσουμε ότι το συνεπές αγροτικό κίνημα στη Θεσσαλία δίνει τις νέες μάχες κατά της αντιαγροτικής πολιτικής μέσα σε πολύ δύσκολες συνθήκες κι αντιμετωπίζοντας πολλά εμπόδια. Απέναντί του δεν έχει μόνο την κυβέρνηση της ΝΔ, η οποία κάνει ό,τι μπορεί για να σταματήσει τους αγώνες, χρησιμοποιώντας τα «αγροτοδικεία» που τρομοκρατούν και τις εφορίες που επιβάλλουν εξοντωτικά πρόστιμα κι απειλούν με κατασχέσεις περιουσιακών στοιχείων αγωνιστών της αγροτιάς. Είναι και το ΠΑΣΟΚ, που «συμπολιτεύεται» με την κυβέρνηση στην εφαρμογή της αντιαγροτικής πολιτικής της ΕΕ. Είναι και η γνωστή «θεσσαλική παρέα» των συνδικαλιστών της ΝΔ, που «βάζει τα δυνατά της» για να κάμψει το αγωνιστικό φρόνημα των αγροτών, «σπέρνοντας» παντού τη μοιρολατρία και κάνοντας ό,τι περνάει από το χέρι της για ν' απομαζικοποιήσει και ν' αποδυναμώσει τους αγώνες. «Δεν είναι ώρα για κινητοποιήσεις», δήλωσε ο Θ. Κοκκινούλης, «μαρτυρώντας», επιτέλους, σε ποιον υπακούσει και κάνοντας τη λαρισινή εφημερίδα «Ελευθερία» να κυκλοφορήσει με κεντρικό τίτλο της στην πρώτη σελίδα: «Στο μαντρί τα γαλάζια τρακτέρ»...

Επετειακή αγωνιστικότητα...

Η συνδικαλιστική της δράση εξαντλείται σε κερδοφόρες για την ίδια συμφωνίες με ιδιωτικές επιχειρήσεις, στη διοργάνωση δεξιώσεων, αλλά και στην πολύ χρήσιμη για τις κυβερνήσεις του δικομματισμού εκτόνωση και ενσωμάτωση της δυσαρέσκειας των αναπήρων. Πρόκειται, βέβαια, για την ηγεσία της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες (ΕΣΑΕΑ), η οποία ξύπνησε - παραμονές της 3ης Δεκέμβρη, Παγκόσμιας Μέρας των Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες - από τη χειμερία νάρκη του βολέματος και του συμβιβασμού με την κυρίαρχη πολιτική και κυκλοφόρησε επετειακή ανακοίνωση. Στην τελευταία ευλογάει τα γένια της... για την αδράνειά της και ανακοινώνει ένα ακόμα πρόγραμμα δεξιώσεων και άλλων κοσμικών εκδηλώσεων! Από κοντά και η διοίκηση του Πανελλήνιου Συλλόγου Παραπληγικών (ΠΑΣΠΑ), που, ενισχύοντας το αντιπολιτευτικό έργο του ΠΑΣΟΚ, ανακοίνωσε την πραγματοποίηση συγκέντρωσης στο Μέγαρο Μαξίμου για σήμερα.

Οι ανάπηροι από τα φτωχά λαϊκά στρώματα, που βλέπουν καθημερινά τη ζωή τους να χειροτερεύει σαν αποτέλεσμα της πολιτικής των κομμάτων του δικομματισμού και των συνοδοιπόρων του στο χώρο των αναπήρων, δεν έχουν παρά να τους γυρίσουν την πλάτη. Και μαζί με το αγωνιστικό αναπηρικό κίνημα, να βρεθούν στους δρόμους του αγώνα, με πρώτο σταθμό τη σημερινή κινητοποίηση της Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα Αναπήρων, στις 11.30, στην αίθουσα συγκεντρώσεων στη Χαλκοκονδύλη 37, στον 5ο όροφο και στην πορεία που θα ακολουθήσει στη Βουλή.

Ο σύγχρονος Μεσαίωνας

Πριν από αρκετούς αιώνες, στην εποχή της δουλοκτητικής κοινωνίας, η εργασία των δούλων είχε όλα τα χαρακτηριστικά της σκλαβιάς. Ο δούλος εργαζόταν όποτε, όσο, όπου και όπως ήθελε ο αφέντης του. Η «αμοιβή» του ήταν τα απολύτως απαραίτητα για την επιβίωσή του. Και αυτά, για όσο καιρό ήταν χρήσιμος και απαραίτητος. Μετά, έγινε ένα βήμα προόδου, με τη φεουδαρχική κοινωνία. Ο δούλος απαλλάχτηκε από τις αλυσίδες κι έγινε παραγωγός. Ηταν, όμως, πλήρως εξαρτημένος από τον φεουδάρχη - ιδιοκτήτη της γης και των εργαλείων, στον οποίο έπρεπε να καταβάλλει το μεγαλύτερο μέρος των κόπων του. Και μετά, ήρθαν η Γαλλική Επανάσταση και οι άλλες αστικοδημοκρατικές επαναστάσεις, για να διακηρύξουν, ότι η εργασία δεν είναι σκλαβιά, αλλά το θεμελιακό και στοιχειώδες δικαίωμα κάθε ανθρώπου και, ταυτόχρονα, η πρώτιστη υποχρέωση της οργανωμένης σε κράτος ανθρώπινης κοινωνίας να το εξασφαλίσει. Ολ' αυτά, βέβαια, στην πρώτη και προοδευτική φάση του καπιταλισμού, που έχει περάσει ανεπιστρεπτί, όμως, εδώ και πολύ καιρό.

Σήμερα, καθώς ο σύγχρονος καπιταλισμός πορεύεται στο δρόμο της συνεχούς αντιδραστικοποίησής του, το δικαίωμα στην εργασία έχει μετατραπεί σε... ευκαιρία απασχόλησης κι αυτό στα λόγια. Και οι κυρίαρχες δυνάμεις προωθούν ήδη ένα μοντέλο εργασίας, όπου ο εργαζόμενος θα δουλεύει όποτε, όσο, όπου και όπως θέλει ο κεφαλαιοκράτης επιχειρηματίας, ο σύγχρονος «αφέντης».

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Ωριμος ο χωρισμός κράτους - Εκκλησίας

Ωριμο είναι το αίτημα για το χωρισμό της εκκλησίας από το κράτος. Τα τελευταία χρόνια και με διάφορες αφορμές, το θέμα τέθηκε προς συζήτηση, απ' την οποία προκύπτει ότι ο χωρισμός επιβάλλεται να γίνει το συντομότερο δυνατό.

Στη χώρα μας, για λόγους που έχουν σχέση με την ίδια τη γέννηση του νέου ελληνικού κράτους, ο δεσμός Εκκλησίας - κράτους δημιουργήθηκε και ενισχύθηκε σε μια περίοδο, το 19ο αιώνα, κατά την οποία σε πολλές χώρες ο χωρισμός τους επιβάλλονταν από τις αστικές επαναστάσεις, και συνεχίζεταιέ ως τις μέρες μας.

Κράτος και Εκκλησία συνδέθηκαν, αλληλοεξυπηρετήθηκαν και η σχέση τους σφράγισε ολόκληρη τη σύγχρονη ιστορία της αστικής ελληνικής κοινωνίας. Το κράτος βρήκε σ' αυτή τη σχέση έναν ιδανικό μηχανισμό για την εξυπηρέτηση διαφόρων σκοπιμοτήτων και κυρίως για να διατηρεί την πολιτική και ιδεολογική επιρροή του στα λαϊκά στρώματα.

Απ' την άλλη, η ηγεσία της Εκκλησίας αξιοποίησε και συνεχίζει να αξιοποιεί αυτή τη σχέση, για να κατοχυρώνει και να διευρύνει το δικό της μερίδιο στην οικονομική, πολιτική και ιδεολογική ισχύ της κρατικής εξουσίας.

Ο χωρισμός Εκκλησίας - κράτους επιβάλλεται, εκτός των άλλων, και από το γεγονός ότι στις σύγχρονες συνθήκες και εξαιτίας της μαζικής μετανάστευσης η κοινωνία παρουσιάζει μια μεγάλη ποικιλία αντιλήψεων θρησκευτικών και άλλων επιβάλλεται η κατοχύρωση της ελευθερίας της συνείδησης και της ισότιμης μεταχείρισης, όλων των ανθρώπων με διαφορετικό θρήσκευμα.

Στο πλαίσιο αυτό, το ΚΚΕ κατέθεσε προχτές πρόταση νόμου για τη ρύθμιση των σχέσεων Εκκλησίας - κράτους, με την επισήμανση ότι «είναι υπερώριμη η αναγκαιότητα του διαχωρισμού από το κράτος. Ο δεσμός που συνδέει την Εκκλησία και το κράτος πρέπει να λυθεί με τρόπο σταθερό και ξεκάθαρο».

Η πρόταση του ΚΚΕ αφορά σε ορισμένες κρίσιμες πλευρές της σχέσης Εκκλησίας - κράτους όπως το θέμα του πολιτικού και του θρησκευτικού γάμου, της βάφτισης, της αναγραφής του θρησκεύματος στις ταυτότητες, στη διδασκαλία των θρησκευτικών, κ.ά. Στο πλαίσιο ενός οριστικού χωρισμού, ο οποίος πρέπει να αποφασιστεί στην επόμενη συνταγματική αναθεώρηση.

Το ΚΚΕ στάθηκε πάντα με σεβασμό στο θρησκευτικό συναίσθημα και τις παραδόσεις του λαού μας. Ποτέ δε διαχώρισε τους εργαζόμενους ανάλογα με το «πιστεύω» τους σε θρησκευόμενους και μη. Στους αγώνες για τη βελτίωση της ζωής του λαού μας, στην πάλη για να καταργηθεί η εκμετάλλευση, οι κομμουνιστές βρέθηκαν και εξακολουθούν να βρίσκονται μαζί με τους εργαζόμενους, ανεξάρτητα από τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ