Ομως, η είδηση δεν είναι εκεί. Αυτό θα μπορούσε να συμβεί. Εχουνε δει τόσα τα μάτια μας! Η συγκίνηση, αλλού βρίσκεται, κύριοι. Τη βράβευση έκανε ο κ. Βαρδινογιάννης αυτοπροσώπως! Αν αυτό δεν αποτελεί ιδιαίτερη τιμή, τόσο για τον ίδιο τον υπουργό, όσο και για μας, ιδιαίτερα για μας, το λαό δηλαδή, τότε ποια είναι η τιμή;
Δεν ξέρω για σας, εγώ, πάντως, τρέμω ακόμα από τη συγκίνηση! Μου έχει σηκωθεί η τρίχα κάγκελο, που λένε! Γιατί στη βράβευση, εκτός από τον υπουργό και τον κ. Βαρδινογιάννη, το ανεπανάληπτο αυτό ντουέτο της οικονομικής και πολιτικής εξουσίας, ένα μικρό δείγμα της αγαστής συνεργασίας των δυο πόλων του συστήματος, ήταν εκεί και ο υπόλοιπος «λαμπρός» κόσμος της χώρας! Μαύρες, κίτρινες, ροζ τουαλέτες. Παπιγιόν, γραβάτες, ζωνάρια. Λαϊκές τραγουδίστριες, ποδοσφαιριστές! Εργολάβοι και βιομήχανοι. Εφοπλιστίνες και κομμωτές! Μοντέλα και μεγαλοδικηγόροι. Δασύτριχοι εραστές και «τραβηγμένες» γριές! Μια τρελή πασαρέλα! Ενα πρώιμο και αλλοπρόσαλλο αποκριάτικο γαϊτανάκι!
Τι θλίψη, κύριοι! Η αντιγραφή, της αντιγραφής! Το κόκκινο χαλί μόνο έλειπε και θα γινόμασταν Χόλιγουντ. Ερχόταν το ζευγάρι και στηνόταν μπροστά στους φωτογράφους και την τηλεόραση. Λίγο μπούτι εκείνη, άσπρα δόντια εκείνος! Και ύστερα το επόμενο. Βυζιά εκείνη, βελούδινη κάπα ο δικός της. Να σε πιάνουν τα γέλια. Και αμέσως τα νεύρα.
Πού ζει ετούτος ο κόσμος, αλήθεια; Υπάρχει στη χώρα μας τέτοια τάξη, και δεν το ξέρουμε; Εχουμε εμείς ανθρώπους, που ξέρουν να συνοδεύσουν μια ντάμα; Εχουμε εμείς ντάμες, που ξέρουν να συμπεριφερθούν δίπλα σε κυρίους; Εχουμε εμείς κόντες και κοντέσες; Δούκες και δούκισσες; Και να είχαμε, πάλι καρικατούρες θα ήτανε, βέβαια! Τι είναι, λοιπόν, όλα ετούτα τα φαντάσματα, που παριστάνουν τους κοσμικούς και τους αριστοκράτες; Καρικατούρες των καρικατ-ούρων είναι! Και αυτό είναι μια τραγωδία!
Μην πείτε, δεν είναι σημαντικό γεγονός. Ασ' τους να πάνε!.. Εδώ έχει χάσει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα, ο Κακλαμάνης μας μάρανε; Τα βραβεία, The Men Of The Year, μας χάλασαν; Αυτή η παρδαλή σύναξη, κύριοι, αυτή η «ευκαιριακή» κοινωνική «τάξη», που δημιουργήθηκε τα τελευταία χρόνια, αυτό το ανακάτεμα των διάφορων είναι μια νέα συμμαχία. Μια συμμαχία χωρίς ηθικούς κανόνες. Μια επικίνδυνη συμμαχία. Είναι ένας καινούριος τρόπος αποπροσανατολισμού. Μια ακόμα εφεδρεία του συστήματος. «Το πρωί μαθήτρια και το βράδυ πόρνη»! Την ημέρα φωνές στις τηλεοράσεις και στα έντυπα που γράφουνε για τα «δίκαια του λαού», και το βράδυ αγκαλιές και φιλιά στα «σουαρέ ντε γκαλά» με τους υπεύθυνους! Και αλληλοβραβεύσεις!
Αρνητικός ο απολογισμός των τελευταίων χρόνων σ' ό,τι αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά και τα δικαιώματα των γυναικών πιο ειδικά, τόσο σε παγκόσμιο, όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Αυτό τονίστηκε από τις ομιλήτριες στην καθιερωμένη πρωτοχρονιάτικη εκδήλωση για τη βράβευση των δημοσιογράφων, που οργανώνει κάθε χρόνο ο Σύνδεσμος για τα Δικαιώματα της Γυναίκας. Δέκα χρόνια μετά την τέταρτη Παγκόσμια Διάσκεψη για τις Γυναίκες στο Πεκίνο, δεν έχουν προχωρήσει οι στόχοι ενάντια στη φτώχεια, ούτε έχουν παρθεί σημαντικά μέτρα για την εκπαίδευση, την καταπολέμηση του αναλφαβητισμού και το περιβάλλον. Ο ΟΗΕ φάνηκε αναποτελεσματικός και η στάση του δημιουργεί ηθικά προβλήματα, όπως τόνισε η πρόεδρος του «Συνδέσμου» Ξανθή Πετρινιώτη.
«Ποτέ, σ' όλη τη διάρκεια της μακρόχρονης ζωής μου, τα ανθρώπινα δικαιώματα δε βρίσκονταν σε χειρότερη φάση», επισήμανε η καθηγήτρια εγκληματολόγος και πρόεδρος του Ιδρύματος Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, Αλίκη Γιωτοπούλου - Μαραγκοπούλου. Το περιβάλλον καταστρέφεται και γι' αυτό την ευθύνη φέρουν κυρίως οι ΗΠΑ, υπογράμμισε. Στην ομιλία της καταδίκασε, επίσης, τη στάση του Συμβουλίου της Ευρώπης, σχετικά με το αντικομμουνιστικό μνημόνιο και κατέληξε: «Να δούμε τι άλλο θα δουν τα μάτια μας, όταν κατακτήσεις που χρειάστηκαν εκατόχρονοι αιματοβαμμένοι αγώνες για να εμπεδωθούν τώρα αμφισβητούνται»! Η ίδια, σ' ό,τι αφορά την κατάθεση σχεδίου νόμου για την ποινικοποίηση της βίας κατά των γυναικών, επισήμανε ότι πρέπει να υπάρξουν πολλοί κοινωνικοί λειτουργοί στο πλευρό της οικογένειας και να καταπολεμηθούν οι αιτίες που δημιουργούν την οικογενειακή βία.
Το βραβείο «Παύλος Παλαιολόγος», που δίνεται κάθε χρόνο στον ή στην δημοσιογράφο που κατά συστηματικότερο τρόπο προώθησε τα θέματα της ισότητας των φύλων απονεμήθηκε στην Χριστίνα Χατζηϊορδάνογλου (εφημερίδα «Κόσμος του Επενδυτή»). Το βραβείο «Αύρα Θεοδωροπούλου», που αφορά στον ηλεκτρονικό Τύπο, δόθηκε στον δημοσιογράφο της ΕΡΑ-ΝΕΤ 105,8 Περικλή Βασιλόπουλο για την εκπομπή «Ασκώ τα δικαιώματά μου», που έχει ασχοληθεί επανειλημμένα στη διάρκεια του περασμένου χρόνου την προβολή του έργου γυναικείων οργανώσεων. Επίσης, έγινε εύφημη μνεία για τον δημοσιογράφο της ΕΤ3 Χρήστο Φραγκονικολόπουλο για την τηλεοπτική εκπομπή «Κοινωνία των πολιτών».
Τέλος, επισημάνθηκε η επί πολλά χρόνια ενασχόληση δημοσιογράφων - που έχουν ήδη βραβευτεί στο παρελθόν - με θέματα ισότητας στις εφημερίδες «Καθημερινή», «Αυγή», «Ριζοσπάστης» και «Ελευθεροτυπία».
Το Μουσικό Τμήμα του Λυκείου των Ελληνίδων ιδρύθηκε ταυτόχρονα με το Λύκειο, το 1911. Συνθέτες, όπως ο Μανώλης Καλομοίρης, ο Νίκος Σκαλκώτας, ο Λάλιος, ο Σαμαράς, πλαισίωσαν τις πρώτες του προσπάθειες. Από τότε μέχρι σήμερα, οι δραστηριότητές του έχουν σημαντικά διευρυνθεί: Η γυναικεία και η παιδική χορωδία και η χορωδία νέων «Μουσικές ανατροπές» έχουν λάβει μέρος με μεγάλη επιτυχία σε παραστάσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Πληροφορίες: Δημοκρίτου 14, τηλ. 210-3639.704 και 210-3607.355. Στην ίδια διεύθυνση μπορεί κανείς να πάρει πληροφορίες για τα τμήματα εκμάθησης κρουστών, καθώς και τα τμήματα θεατρικού παιχνιδιού.
«...Είμαστε μια γενιά που μπήκε από 13 χρόνων στις φάμπρικες, όμως βρήκαμε και ζήσαμε κοντά σε αγωνίστριες γυναίκες, που γύριζαν τότε από ξερονήσια, γυναίκες που φυλακίστηκαν στη χούντα, που μας έλεγαν "χωρίς αγώνες τίποτα δεν κερδίζεται". Είχαμε κι εμείς Επιτροπή Γυναικών στην ΕΣΑΚ-Σ. Είχαμε τη ΣΕΓ (Συντονιστική Επιτροπή Εργαζομένων Γυναικών), σωματεία, συλλόγους γυναικών, όπως τώρα το ΠΑΜΕ. Αγαπητές νέες γυναίκες, κρατήσαμε και θα κρατήσουμε, θα σταθούμε δίπλα σας, δε θα γίνουμε του "καναπέ". Εμάς, μας λένε απόμαχες, μας λένε τρίτη ηλικία - δε μας εξηγούν αυτό το τρίτη ηλικία - ότι πρέπει να σταματήσουμε να ζούμε. Εμείς στους απαντάμε: Η τρίτη ηλικία πρέπει να παίρνει μέρος στην οικοδόμηση της νέας κοινωνίας. Οι συνταξιούχοι, αφού γίνουμε σεβαστές και συμπεριληφθούμε μέσα στη σχεδιοποίηση και τη συνολική πρακτική της κοινωνίας, μπορούμε να συνεχίζουμε και να ζούμε δημιουργικά.
Φίλες, αν δεν ακούσουμε τη φωνή των παλιών, δε θα μας μείνει τίποτα από την πείρα του παρελθόντος. Πώς θα χτίσουμε το αύριο, αν το οικοδόμημα είναι ακρωτηριασμένο από τα θεμέλιά του; Και μεις, φίλες, χτίσαμε πάνω στα θεμέλια των συναγωνιστριών που συναντήσαμε στους αγώνες και στο κίνημα.
Αγαπητές φίλες, χιλιάδες γυναίκες έχουν ανάγκη από ενθάρρυνση, φιλία, συμπαράσταση για να ανακαλύψουν τις δυνατότητές τους. Γι' αυτό ο ρόλος των γυναικείων συλλόγων είναι σημαντικός. Επίσης πρέπει να τους δείξουμε ότι οι αγώνες συνεχίζονται και δεν πήγαν χαμένοι» (Απόσπασμα από ομιλία της Στέλλας Λημνιου - Κουτροκόη στο τελευταίο συνέδριο της ΟΓΕ, που αναδημοσιεύτηκε στο πρόσφατο τεύχος της «Δημοκρατικής Μέριμνας»).