ΔΙΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Νάιλον ντέφια - σάπια κέφια

Του Ανδρέα Πετρουλάκη από την «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»

Μέρα απεργίας χτες κι έδωσαν ρέστα οι οικονομικές στήλες:

- Εντελώς συκοφαντημένη αυτή η «κινητικότητα». Είναι δυνατόν σε μια χώρα που έχει 8 εκατομμύρια δικούς της ανθρώπους μετανάστες απλωμένους απ' του Βελγίου της στοές, ως την έρημο της Αυστραλίας, κι απ' τις λάντζες της Αστόρια, ως τις φάμπρικες της Γερμανίας, τα υπόλοιπα 8 εκατομμύρια που παραμένουν στη χώρα, να μην αναγνωρίζουν την αξία της περιπέτειας, να μη θέλουν να γίνουν και αυτοί φτηνό κρέας στις αγορές του κεφαλαίου; Πάει, χάλασε ο κόσμος...

- Ευτυχώς, πάντως, μπορεί να μην αναγνωρίζουμε την αξία της περιπέτειας και τα κέρδη που αυτή αποφέρει στους σύγχρονους δουλέμπορους, γοητευόμαστε όμως, από το 16 -19% επιτόκιο στις νάιλον κάρτες και νιώθουμε επιτέλους ότι συμβάλλουμε και μεις στην ευτυχία του Λάτση. Ετσι είναι η πρόοδος και μην αρχίσετε τα σάπια περί άδειας τσέπης που σας σπρώχνει στον τοκογλύφο.

- Παλιά οι ανθρώποι λέγανε να βάλουν ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι τους, τώρα με τις τιμές που χτυπάνε τα σπίτια, κάπως σε ...ταφόπλακα φέρνει το κεραμίδι, αφού όταν φτάνεις πια να ξεχρεώνεις, έχεις ήδη αγοράσει και φέρετρο. Εχει, βέβαια, και την καλή του πλευρά: Μετά τους αυτοδημιούργητους των μεταλλείων, των ναυπηγείων και τους άλλους που ξεκινώντας να πουλάνε κλωστές σε μια τρύπα, έγιναν μεγάλες και τρανές «Πεταλούδες» από την προσωπική τους εργασία (και το γονάτισμα, βεβαίως, χιλιάδων εργατών), τώρα ως έθνος έχουμε άλλη μιαν ευκαιρία να νιώθουμε περήφανοι: Τη νέα γενιά αυτοδημιούργητων, τους εμποροσπιτάδες. Κάτι Αλβανοί σακατεμένοι στα γιαπιά ας μην ενοχλούν, κάθε γεφύρι θέλει και το στοιχειό του.

Κατά τ' άλλα ...Χόλμπρουκ, εκείνο το καλό παιδί που το έστελνε ο Κλίντον - συνοδεία τόνων απεμπλουτισμένου ουρανίου - υπό το χειροκρότημα της κυρίας Δαμανάκη και άλλων της δημοκρατικής αριστεράς, να πείσει το «τέρας» ότι πρέπει να υπογράψει το «Ραμπουγιέ 2». Ε, νίκησε τελικά η δημοκρατική αριστερά. Δεν υπάρχει πια Γιουγκοσλαβία. Χτίζεται, όμως, η νέα δημοκρατική αριστερά... και πάψτε να γελάτε κάτω από τα μουστάκια σας, όταν ο Αλέκος βάζει την υπογραφή του είναι συμβόλαιο, όχι σαν κι εκείνο με το λαό, αλλά με εκείνους που είχαν υπογράψει και εκείνο (ναι, έχει και «αστερίσκους» το νέο συμβόλαιο, τις ενστάσεις των ...προθύμων για «ενότητα στη δράση»). Οτι πληρώνεις ακόμα τα προηγούμενα συμβολαιογραφικά, είναι ψιλά γράμματα. Απόλαυσε την πολυπολιτισμική σου κοσμάρα, δίπλα είναι το Κόσσοβο και πλησιάζει.

Στον αντίποδα, στο Σύνταγμα: «Σε τούτα εδώ τα μάρμαρα κακιά σκουριά δεν πιάνει».

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ

ΥΛΙΚΟ ΓΙΑ ΣΥΝΕΙΡΜΟΥΣ

Ο ΠΟΛΥΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ: «πολλή λάσπη έφαγαν τότε όσοι έβλεπαν στη διάλυση ενός (μάλιστα ευρωπαϊκού) κράτους όχι μόνον την κατάργηση κάθε διεθνούς νομιμότητας, αλλά την και "νομιμοποίηση" όλων εκείνων των δυνάμεων που θα οδηγούσαν μετά στην 11η του Σεπτέμβρη στις ΗΠΑ, τις ΗΠΑ στο Ιράκ και τον πλανήτη στην τήξη των πάγων. Λάσπη ότι υπερασπιζόμασταν έναν τύραννο. Εναν προβοκάτορα. Η σφαγή στο Σεράγεβο. (Στα ψιλά του Τύπου οι υποψίες ότι τη σφαγή μπορεί να την οργάνωσαν οι ίδιοι οι Μουσουλμάνοι). Πολυπολιτισμός! Βεβαίως. Με τους Σέρβους εκτός Κοσσυφοπεδίου. Με τους Βόσνιους στους τάφους τους και τους Κροάτες στους δικούς τους. Οι αληταράδες απολογητές του πολυπολιτισμού πήραν ένα πολυεθνικό κράτος (όπου στο πλαίσιό του, για πρώτη φορά στην Ιστορία τους, δεν εσφάζονταν μεταξύ τους Σέρβοι, Κροάτες, Βόσνιοι, Αλβανοί, Σλοβένοι) και το κατέκοψαν σε απολύτως εθνικά προσδιορισμένα γκέτο! Ωραίος πολυπολιτισμός! Χωριστά ακόμα και στους τάφους. Απαρτχάιντ και Αουσβιτς. Γκουαντανάμο παντού. Και ομιλούν ακόμα οι γελοίοι. Τα πρακτόρια» (με «απεμπλουτισμένο μελάνι...» ο Στάθης Σ. στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

Η ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ: «οι σύμμαχοι του ΣΥΡΙΖΑ προβάλλουν αντιρρήσεις για τις υποψηφιότητες του Γιάννη Πανούση και του Σπύρου Λυκούδη θεωρώντας πως αποτελούν ένα δίδυμο της Κεντροαριστεράς (...) ο Αλέκος Αλαβάνος διευκρίνισε πως η απόφαση για το ψηφοδέλτιο της υπερνομαρχίας είναι ειλημμένη, ανεξάρτητα από το τι θέλουν οι υπόλοιποι» (το ρεπορτάζ στα ΝΕΑ).

ΚΑΙ Ο ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΗΣ ΤΟΥΣ: «Τρεις παράγοντες είχα υπόψη μου όταν διαπραγματευόμουν με τον Μιλόσεβιτς. Πρώτον, ότι στην ιστορία έπαιζε τον ρόλο ενός τέρατος. Δεύτερον, ότι έπρεπε να επιτύχω συμφωνία ασκώντας του μεγάλη πίεση. Και τρίτον, ότι ήταν ένας έξυπνος άνθρωπος που είχε εξευτελίσει μια γενιά διπλωματών, Ευρωπαίων και Αμερικανών, πολιτικών και επιχειρηματιών» (ο απεσταλμένος του... Δημοκράτη Κλίντον, Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ /ΤΟ ΒΗΜΑ).

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ ΣΗΜΕΡΑ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Η ΕΛΛΑΣ ΑΠΕΡΓΕΙ κι αυτοί... χτενίζονται

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: ΚΡΟΥΑΖΙΕΡΕΣ στα ελληνικά νησιά

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Τέλος επιτήρησης μετ' επαίνων από το Ecofin

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: Η ΠΡΩΤΗ ΑΝΑΣΑ ΑΠΟ ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ για τα ελλείμματα

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: 3.121 προσλήψεις σε Δημόσιο, Τοπική Αυτοδιοίκηση

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΠΑΡΟΧΕΣ

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Υπερχρηματιστήριο αποκτά η Ευρώπη

ΤΑ ΝΕΑ: Προκαλούν με αυξήσεις 0,5 ευρώ την ημέρα

ΕΘΝΟΣ: ΑΥΞΗΣΕΙΣ έως 15% στα ακίνητα

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: ΧΩΡΙΣ ΜΕΤΡΑ η έξοδος από την κρίση

ΑΥΡΙΑΝΗ: Η ΜΕΓΑΛΗ ΛΗΣΤΕΙΑ ΜΕ ΤΑ ΑΚΙΝΗΤΑ

ΤΟ ΒΗΜΑ: «Βαθύ λαρύγγι» στη Vodafone δίνει στοιχεία για τις υποκλοπές

Η ΧΩΡΑ: Ο Μητσοτάκης κατεδαφίζει το προφίλ του Καραμανλή

Η ΝΙΚΗ: Δεν έπεισε ούτε τον... Μητσοτάκη

Η ΑΥΓΗ: Απεργία - απάντηση στην εργασιακή ζούγκλα

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ: ΜΗ ΜΙΛΑΣ, ΜΗ ΓΕΛΑΣ «ξαποσταίνει» η Ελλάς

PRESS TIME: ΑΠΑΓΩΓΗ του επιχειρηματία Παπαδόπουλου

Ο ΛΟΓΟΣ: ΔΙΚΑΙΩΣΗ των κόπων των Ελλήνων

ESPRESSO: ΖΕΥΓΑΡΙ ΚΑΙ ΣΤΗΝ EUROVISION

Η αξία της περιπέτειας

«Η έννοια "κινητικότητα" φορτίστηκε αρνητικά, και η άμυνα των νέων στην ανεργία και την έλλειψη θέσεων απασχόλησης έγινε μανία για μια θέση στο Δημόσιο (...) σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του Ευρωβαρόμετρου οι Ελληνες επιθυμούν λιγότερο από κάθε άλλον Ευρωπαίο τη μετεγκατάσταση σε άλλη χώρα ή άλλη περιοχή (...) η αλλαγή - κι εδώ - ως έννοια και ως πρακτική, ακόμη και για τις νέες ηλικίες, είναι φορτισμένη αρνητικά. Επιβεβαιώνοντας έτσι την εικόνα μιας κλειστής κοινωνίας, που στερεί από τα νεαρά μέλη της την αξία της περιπέτειας, με ό,τι μπορεί να σημαίνει για την προσωπική και την εργασιακή εμπειρία» (η Χριστίνα Κοψίνη στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

Το γοητευτικό χρέος

«Η γοητεία του πλαστικού χρήματος ενισχύει την καταναλωτική μανία των Ελλήνων, οι οποίοι χρωστούν περισσότερα από 8,5 δισ. ευρώ σε πιστωτικές κάρτες και 21,5 δισ. ευρώ σε καταναλωτικά δάνεια (...) τα υπόλοιπα των πιστωτικών καρτών εκτινάχτηκαν από το επίπεδο των 3,7 δισ. ευρώ το 2001 στα 8,5 δισ. ευρώ στο τέλος του 2005, ενώ την ίδια περίοδο το συνολικό χρέος των ελληνικών νοικοκυριών από καταναλωτικές δαπάνες εκτινάχτηκε με τη σειρά του από τα 7,8 δισ. στα 21,5 δισ. ευρώ» (η Ευγενία Τζώρτζη στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

Και το αυτοδημιούργητο κεφάλαιο

«Οι τιμές των κατοικιών αυξήθηκαν τη δεκαετία 1994 - 2004 κατά 134%, ενώ μόνο την περίοδο 1999 - 2002 στην περιοχή των Αθηνών η αύξηση ανήλθε σε 164% (...) είναι προφανές ότι την περίοδο αυτή δημιουργήθηκαν περιθώρια κέρδους για τους κατασκευαστές κατοικιών» (οι εκτιμήσεις από το ΙΟΒΕ/ ΤΑ ΝΕΑ).