ΤΗΛΕ ...ΠΑΘΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Γρηγοριάδης Κώστας

Ο Αλμούνια είπε ότι η οικονομία στην Ελλάδα πάει καλά!..

***

Γιώργο (ΠΑΣΟΚ): Δεν είναι σοσιαλιστής ο Αλμούνια;

***

ΠΑΣΟΚ: Κάτι μας λέει ότι πρέπει να ονομαστείτε ΝΔ και η ΝΔ να ονομαστεί ΠΑΣΟΚ, για να είσαστε (και οι δύο) και τυπικά εντάξει... (συνεπείς)!...

***

Διαμαντοπούλου (ΠΑΣΟΚ): Ε, το ίδιο Ευρωπαίος ο Καλαντζής (ΝΔ), όπως κι εσείς! Γι' αυτό δε διαμαρτυρήθηκες για το «ευχαριστούμε τις ΗΠΑ», που σου υπενθύμισε...

***

Εντός του ιμπεριαλισμού παίζετε και οι δύο...

***

ΜΕΓΚΑ (ΠΑΣΟΚ): Τις συγκεντρώσεις - πορείες του ΠΑΜΕ δεν τις είδατε, ως συνήθως!...

***

ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ: Κουβαλάτε ΠΑΣΟΚτζήδες από Στερεά, Πελοπόννησο και βάλε, για να μαζέψετε κόσμο, αλλά...

***

Ο Πρόντι έκλεψε τις εντυπώσεις! Ηταν πιο συγκεκριμένος, είπε η ΕΡΤ!!!

***

Αλλά τη διόρθωσε ο ανταποκριτής από την Ιταλία: Πλήξη έφεραν και οι δύο (Πρόντι - Μπερλουσκόνι) είπε...

***

Με τις υποκλοπές πώς πάμε; Το είπε ο Γρυλλάκης: Πάντα γίνονταν και θα γίνονται! Δίκιο έχει ο άνθρωπος... Κατά τ' άλλα ΝΔ - ΠΑΣΟΚ μάς δουλεύουν!...

***

Everything!!! Το επέλεξαν, είπαν οι TV, για να μας εκπροσωπήσει! Εμάς; Γιατί; Δε μας εκπροσωπείτε με τραγούδια - σαβούρες!...

***

Για το λαό αγωνίζεται και η Βίσση! Πασκίζει να ανταποκριθεί στο κοινό «της»!...

***

Κοινό με ...απαιτήσεις πολιτιστικού τύπου, ως γνωστόν...

***

Το ...θαύμα στη Στερεά (Αγάθωνας) πώς προχωρεί;

***

Ακου everything!...

Γρηγοριάδης Κώστας

Το Αντιγονάκι

Μετά από τόσα χρόνια, δεν είναι εύκολο να μετρηθούν οι μαζικές συγκεντρώσεις που η ταπεινότητα του καθένα μας ενώθηκε με τόσες άλλες και έγιναν μεγαλείο. Κάποιες όμως σε σημαδεύουν. Είναι σταθμοί. Αποτελούν καμπή. Οχι απαραίτητα για το Κόμμα ή το κίνημα, αλλά και για εμάς τους ίδιους. Για το «τσαφ» που έγινε στο υποσυνείδητο, επηρεάζοντας και σφραγίζοντας την ίδια τη συνειδητοποίησή μας. Είναι οι στιγμές που μένουν μέσα μας. Ο καθένας τις μεταφέρει στις δικές του αποσκευές και όταν κάποτε αναπολούμε, τις ανασύρουμε και τις καταθέτουμε μαζί με τις εμπειρίες των συντρόφων μας.

Αυτή τη φορά δε μου 'ρχεται να το κάνω έτσι. Θέλω να το γράψω, να το μοιραστώ. Ετσι θα μείνει ακόμα πιο ανεξίτηλη η θύμηση. Αν και ό,τι σε αγγίζει, δύσκολα λησμονιέται. Πολύ περισσότερο όταν ο... απόηχος είναι μια γλυκιά γεύση.

Ξεπετάχτηκε μπροστά μου αναπάντεχα. Ξαφνικά. Εισέβαλε στο Σύνταγμα με την προσυγκέντρωση των νεολαίων που ανηφόρισαν τη Σταδίου και ένωσαν τη φωνή τους με τους άλλους συγκεντρωμένους του ΠΑΜΕ. Αιφνιδιάστηκα. Κι έτσι που την είδα μούσκεμα από τη βροχή, πήγα να ψελλίσω «βράχηκες κοριτσάκι μου, πρόσεχε, θα πουντιάσεις», αλλά δαγκώθηκα.

Το Αντιγονάκι, η ανιψούλα μου, μεγάλωσε και κάνει τις επιλογές της. Και ο ενθουσιασμός ζωγράφιζε το προσωπάκι της. Ελαμπε. Φεγγοβολούσε. Και συνάμα βροντοφώναζε: «Είμαι και εγώ εδώ». Ξέρω, το βάπτισμα του πυρός το 'χε πάρει τότε, με τα αντιπολεμικά συλλαλητήρια και τις μαθητικές διαδηλώσεις, εγώ όμως σε συγκέντρωση την έβλεπα πρώτη φορά. Εγώ ήμουν ο πρωτάρης. Οχι εκείνη. Εκείνη είχε την ορμή της, τη φούρια της, τους συμφοιτητές της.

Ο αυτοματισμός ήταν απίθανος. Χωρίς να το καλοκαταλάβω ήρθαν στα μάτια μου ο σύντροφος ο Ντίνος και ο Αργύρης, ο Σταύρος και η Ελπίδα. Και μαζί τους κι άλλοι παλιοί σύντροφοι που τις μέρες της μεταπολίτευσης, ρούφαγαν εμάς τους νεοφώτιστους Κνίτες με ένα βλέμμα που δεν ήταν μόνο μια απέραντη αγκαλιά. Ανάβλυζε αγαλλίαση, που τη συμπλήρωνε το υπέροχο χαμόγελο της ικανοποίησης και της σιγουριάς. Και μαζί, ο ανασασμός, που η σπορά χρόνων και χρόνων δεν πήγε χαμένη. Η χαρά και η ανακούφιση της αναγνώρισης, αφού τις δικές τους ιδέες, τη δική τους πορεία, βάλθηκαν να ακολουθήσουν οι πιτσιρικάδες.

Και να που τώρα εγώ, ο νεολαίος της μεταπολίτευσης, τόσοι και τόσοι εκείνης της φουρνιάς, βρεθήκαμε να καμαρώνουμε τα παιδιά μας να τεντώνονται να πιάσουν τη σκυτάλη. Για να ορμήσουν στη μάχη. Μάχη δύσκολη, αλλά γεμάτη φως. Σε ένα δρόμο κακοτράχαλο, αλλά πάντα μεγαλοπρεπή. Σ' έναν αγώνα, που ακόμα κι όταν χάνεις, είσαι ο νικητής. Η Αντιγόνη, μαζί με τα άλλα παιδιά, θα μάθουν ότι ο αγώνας και η πάλη για μια άλλη, πραγματικά ανθρώπινη ζωή, δεν έχει αλφαβητάρια. Η αντίσταση στην κοινωνική αδικία, η πάλη ενάντια στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, ο αγώνας για την πραγματική ισότητα, ο στόχος για την οικοδόμηση μιας άλλης κοινωνίας, γίνονται τελικά αρχές, που διαποτίζουν το «είναι» σου. Είναι ιδανικά που μας ανυψώνουν πάνω από μπόι μας, ώστε όλοι μαζί να σπρώξουμε προς τα μπρος την ίδια την ιστορία.

Η Αντιγόνη μας, δεν είναι πια το Αντιγονάκι, να φοβηθεί πως θα 'ρθει ο χειμώνας ο κακός και θα σκορπίσει η τρελή παρέα, ούτε κινδυνεύει να χάσει τη Ζωή και τη Ζηνοβία. Τα παιδιά που πήγαν στην απεργιακή συγκέντρωση, είναι παιδιά του άλλου Βάρναλη, τα ώριμα τέκνα της ανάγκης και της οργής.

Γιώργος ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ