ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σάββατο 18 Μάρτη 2006
Σελ. /32
Ο Πολυζωγόπουλος και ο ΣΕΒ

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Δεν είμαστε ούτε σε φάση κλιμάκωσης(!) ούτε αποκλιμάκωσης», αποφάνθηκε προχτές ο Χρ. Πολυζωγόπουλος, στο ρ/σ «Φλας», αφήνοντας να εννοηθεί ότι βρίσκεται σε ...φάση αναμονής, ενόψει της συνάντησης την άλλη βδομάδα με την ηγεσία του ΣΕΒ, για την οποία μάλιστα δεν έκρυψε ότι τρέφει προσδοκίες για επίτευξη συμφωνίας...

Την ίδια περίπου στιγμή, ο πρόεδρος του ΣΕΒ, μιλώντας στους δημοσιογράφους και αφού ξανάθεσε τις προκλητικές αντεργατικές αξιώσεις των βιομηχάνων - και, μάλιστα, ενισχυμένες - έπλεξε το εγκώμιο του προέδρου της ΓΣΕΕ. Θυμήθηκε, μάλιστα, ότι μιλώντας ο Χρ. Πολυζωγόπουλος στο κόψιμο της πίτας του ΟΜΕΔ (Οργανισμός Μεσολάβησης και Διαιτησίας) αναγνώρισε ότι υπάρχουν κλάδοι και επιχειρήσεις που πρέπει να στηριχτούν, λέγοντας: «Πριν αποφασίσετε τι θα κάνετε στο πλαίσιο της διαιτησίας πρέπει να λαμβάνετε υπόψη την ανταγωνιστικότητα του κλάδου και της κάθε επιχείρησης». Αυτό λέμε κι εμείς, σημείωσε ο πρόεδρος του ΣΕΒ και εξέφρασε τη βεβαιότητά του ότι η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ θα συμβάλει στην εργασιακή ειρήνη, σημειώνοντας και τα εξής: «Είμαστε σε συνεννόηση με τη ΓΣΕΕ και όπως τις άλλες φορές θα εξασφαλίσουμε εργασιακή ειρήνη και το κλίμα που χρειάζεται για να υπάρξει ανάπτυξη».

Αυτά για όσους έχουν ακόμη αυταπάτες και περιμένουν, να οργανώσει τους αγώνες των εργαζομένων η συμβιβασμένη πλειοψηφία της ΓΣΕΕ.

Πλαίσιο κουλουβάχατα...

Ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΝ, Ν. Κωνσταντόπουλος και άλλα στελέχη του κόμματος τάσσονται υπέρ της «κεντροαριστερής συνεργασίας», με την οποία ερωτοτροπεί και ο νυν πρόεδρος, Αλ. Αλαβάνος. Η πρόταση, όμως, απορρίφθηκε από την πλειοψηφία της Πολιτικής Γραμματείας. Την ίδια στιγμή, η ΑΚΟΑ και η ΚΕΔΑ σε κοινή ανακοίνωσή τους χαρακτήρισαν την πρόταση Κωνσταντόπουλου ως «σανίδα σωτηρίας του ΠΑΣΟΚ», την οποία ο τελευταίος θεώρησε «αήθη επίθεση» και κάλεσε την ηγεσία του ΣΥΝ να τοποθετηθεί δημόσια. Κι έτσι το Γραφείο Τύπου του ΣΥΝ προχώρησε σε σχόλιο, με το οποίο «θεωρεί σεβαστές όλες τις απόψεις και επίσης αυτονόητα στηρίζει όλα τα στελέχη του». Προφανώς, στο πλαίσιο αυτό, ο υποψήφιος υπερνομάρχης Αθήνας - Πειραιά, Γ. Πανούσης, δίνοντας τη μια συνέντευξη μετά την άλλη, υποστηρίζει την «κεντροαριστερή συνεργασία», διαφωνώντας δηλαδή με την πολιτική του κόμματος που τον στηρίζει...

Αν αναρωτιέστε, τι σόι πλαίσιο είναι αυτό, μην το ψάχνετε. Πλαίσιο και κουλουβάχατα δεν πάνε μαζί...

Ποιος έχει δίκιο...

Εχει δίκιο το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης (ΕΣΡ), για το πρόστιμο που επέβαλε στον τηλεοπτικό σταθμό «ΑΛΦΑ»; Σύμφωνα με το ισχύον νομικό πλαίσιο (νόμος Βενιζέλου του 1995), έχει δίκιο. Ο μέτοχος του «ΑΛΦΑ», Δ. Κοντομηνάς, έχει σαφώς και αλλεπάλληλες φορές παραβιάσει το νόμο, σχετικά με τη σύνθεση του μετοχικού κεφαλαίου της επιχείρησης.

Εχει δίκιο από την πλευρά του ο «ΑΛΦΑ» να διαμαρτύρεται; Ανεξαρτήτως του περιεχομένου των διαμαρτυριών, έχει κι αυτός δίκιο, αφού η απόφαση του ΕΣΡ έχει αντικειμενικά επιλεκτικό χαρακτήρα, στο πλαίσιο της υπάρχουσας σήμερα τηλεοπτικής ζούγκλας. Οπως όλοι γνωρίζουν, η παραβίαση του νόμου Βενιζέλου έχει γίνει καθεστώς, εδώ και χρόνια, με τον έναν ή άλλον τρόπο, απ' όλα ή σχεδόν όλα τα τηλεοπτικά συγκροτήματα. Αλλωστε, ο νόμος παρείχε εξ αρχής όλα τα απαραίτητα «παραθυράκια», για το σκοπό αυτό.

Πολιτικό συμπέρασμα; Ο μόνος που δικαιώνεται είναι το ΚΚΕ. Ελεγε και συνεχίζει να λέει ότι η ενημέρωση είναι δημόσιο αγαθό και στοιχειώδες δικαίωμα του πολίτη και δε συμβιβάζεται με την εμπορευματοποίησή της, με την κατοχή δημόσιων συχνοτήτων και τηλεοπτικών σταθμών από κεφαλαιοκράτες. Ελεγε και λέει ότι δεν μπορούν να υπάρξουν, στο πλαίσιο της «ελεύθερης αγοράς» και του σύγχρονου καπιταλιστικού συστήματος, ουσιαστικές εγγυήσεις και δικλίδες διασφάλισης της διαφάνειας και της δημοκρατικής ενημέρωσης. Οι θέσεις αυτές δικαιώνονται κι από τις τελευταίες εξελίξεις.

Μέσα χειραγώγησης

Κατά τ' άλλα, ας μην προσπαθούν τα στελέχη του «ΑΛΦΑ» να πείσουν τους τηλεθεατές ότι ο Δ. Κοντομηνάς, αλλά και οποιοσδήποτε άλλος κεφαλαιοκράτης φτιάχνει έναν τηλεοπτικό σταθμό, έχοντας στόχο να... ικανοποιήσει το μεράκι του για την καλύτερη ενημέρωση των εργαζομένων και του λαού ή, πολύ περισσότερο, για να δώσει δουλιά και να μειώσει την ανεργία στο χώρο των δημοσιογράφων και στις άλλες κατηγορίες των εργαζομένων. Μπορεί να υπήρχαν κάποιες εξαιρέσεις τέτοιων φωτισμένων αστών, σε προηγούμενους αιώνες και κάτω από πολύ διαφορετικές συνθήκες, αλλά από τότε έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι του καπιταλιστικού συστήματος.

Στην εποχή μας και συγκεκριμένα στη χώρα μας, οι τηλεοπτικοί σταθμοί (ιδιωτικοί και τύποις δημόσιοι) είναι μοχλοί τεράστιας δύναμης και χειραγώγησης της κοινής γνώμης στα χέρια των αφεντικών τους, των κεφαλαιοκρατών οι πρώτοι και της εκάστοτε κυβέρνησης οι δεύτεροι. Και πορεύονται σφιχταγκαλιασμένοι, είτε κανακεύοντας από κοινού το δικομματισμό, τη λογική του ευρωμονοδρόμου και το σύστημα, είτε ανταγωνιζόμενοι για τα ιδιαίτερα οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα των κεφαλαιοκρατικών ομάδων, που αντιπροσωπεύουν και εξυπηρετούν. Αυτή είναι η αλήθεια και δεν μπορεί να την αλλάξει ούτε η δύναμη του τηλεοπτικού γυαλιού. Πόσο μάλλον, οι προβοκατόρικες και άθλιες συμπεριφορές κάποιων που παριστάνουν τους δημοσιογράφους.

Υ.Γ. Το «πετσόκομμα» - λογοκρισία της χτεσινής δήλωσης του αρχισυντακτη του «Ρ» στον «ΑΛΦΑ» αποτελεί άλλη μια απόδειξη για τα παραπάνω...


Τα ανησυχητικά...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΝΑ ΜΗΝ ΑΝΗΣΥΧΟΥΜΕ για τις προτάσεις του ΣΕΒ, μας είπε χτες ο αναπληρωτής κυβερνητικός εκπρόσωπος Ευάγγελος Αντώναρος. Ξέρετε γιατί; Γιατί «την οικονομική πολιτική στη χώρα την εφαρμόζει η κυβέρνηση»!

Δε λέμε, έχουμε κάθε καλή διάθεση να τον ακούσουμε τον Ε. Αντώναρο, πλην, όμως, θυμόμαστε πάρα πολύ καλά - μια και έγινε πριν από μερικούς μήνες - την κατάργηση του 8ωρου και την «απελευθέρωση» του ωραρίου των καταστημάτων.

Βλέπουμε, επίσης, τι «ψήνεται» με τους ψευτοδιαλόγους και πώς μεθοδεύεται το νέο χτύπημα της Κοινωνικής Ασφάλισης, για να πραγματοποιηθούν όσα έχουν ήδη οι κυβερνώντες υποσχεθεί στους κεφαλαιοκράτες και στις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες.

Αλλωστε, είναι τόσο παλιό το «παιγνίδι» του «καλού» και του «κακού». Ολοι το γνωρίζουν...

ΒΕΒΑΙΩΣ, ΕΧΟΥΜΕ και την επιλογή να ...αφήσουμε όλα αυτά στην «αξιωματική αντιπολίτευση», αφού, όπως λέει και η γραμματέας του ΠΑΣΟΚ Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου, άρχισε η «αντίστροφη μέτρηση» και σιγά σιγά, κατά τη γνώμη τους, επανέρχονται στην εξουσία.

Αυτοί, βλέπετε, έχουν «άλλο δρόμο για την ανταγωνιστικότητα», σύμφωνα με όσα επαναλαμβάνει ο πρόεδρός τους, Γιώργος Παπανδρέου.

Πάντως, όπως οι ίδιοι λένε, έχουν τους ίδιους στόχους με τη ΝΔ (ανταγωνιστικότητα, «απελευθερώσεις», κλπ.), αλλά θα τα κάνουν με ...διάλογο και διατηρώντας την ...κοινωνική συνοχή.

Οπως καταλαβαίνετε, μικρή σημασία έχει από ...ποιο μονοπάτι θα καταργηθούν στη χώρα τα εναπομείναντα στοιχειώδη εργασιακά δικαιώματα. Αυτό που απαιτείται περισσότερο από ποτέ, είναι όχι απλά να μην καταργηθούν, αλλά να διευρυνθούν και, μάλιστα, τώρα.

ΙΔΕΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ - όπως λέει - η κυβέρνηση για τις τελευταίες εξελίξεις στο χώρο των Μέσων Ενημέρωσης. Να θυμίσουμε ότι στην κυβέρνηση συμμετέχει και ο Θ. Ρουσόπουλος; Αυτός ντε, που ετοιμάζει το νομοσχέδιο για τη συγκέντρωση των επιχειρήσεων ΜΜΕ...

Γρηγοριάδης Κώστας

Δε διαφέρουν...

Την κατάσταση παρακμής, στην οποία έχει περιέλθει το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα της χώρας, φροντίζουν να μας την υπενθυμίζουν κάθε τόσο οι εκπρόσωποί του, κάθε φορά που επιχειρούν να αρθρώσουν πολιτικό λόγο. Χαρακτηριστική περίπτωση είναι και η πρόσφατη «αντιπαράθεση» που έχει ξεσπάσει μεταξύ της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ για το θέμα του τρόπου καταγραφής των στρατιωτικών δαπανών στους λογαριασμούς του κράτους. Θέμα, το οποίο ασφαλώς άπτεται της γενικότερης δημοσιονομικής πολιτικής που ακολουθήθηκε, όχι μόνο την περίοδο 1997 - 2003, αλλά για ολόκληρο το διάστημα 1990 - 2005, για να μην πάμε ακόμα πιο πίσω...

Επιμελώς και τα δύο κόμματα προβάλλουν την επιφάνεια για να κρύψουν την ουσία της πολιτικής τους. Και είναι εύλογο γιατί. Τι θα έλεγε τότε η ΝΔ, για τα σαρωτικά μέτρα Μάνου την περίοδο 1990 - 1993, την αύξηση του ΦΠΑ και των έμμεσων φόρων, την εισοδηματική πολιτική του 0% + 0%; Τι θα έλεγε τότε το ΠΑΣΟΚ; Οτι την περίοδο Οκτώβρη 1993 - Μάρτη 2004 αύξησε τη μέση φορολογική επιβάρυνση κατά 5 ολόκληρες μονάδες, από το 23% στο 28% του ΑΕΠ; Οτι προώθησε αντίστοιχες φορολογικές και «αναπτυξιακές» ρυθμίσεις για τις επιχειρήσεις; Οτι εν τέλει η φορολογική πολιτική και των δύο ήταν έντονα αναδιανεμητική υπέρ των επιχειρήσεων και σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων; Τι θα έλεγαν για την πολιτική δαπανών και τα δύο κόμματα; Οτι με την υποχρηματοδότηση των τομέων της Παιδείας, της Υγείας, της Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας, άνοιξαν διάπλατα τις πόρτες στο ιδιωτικό κεφάλαιο να εδραιωθεί στους τομείς αυτούς; Οτι εν τέλει και τα δύο κόμματα, με τις πολιτικές τους, ώθησαν τον ελληνικό λαό στην ιδιωτική Παιδεία και την ιδιωτική Υγεία; Τέτοια πράγματα μπορεί να γίνονται, αλλά δε λέγονται...

Το γενικό συμπέρασμα είναι ένα: Και τα δύο κόμματα έχουν κοινή δημοσιονομική στρατηγική, η οποία, άλλωστε, συναποφασίζεται και ελέγχεται από την ΕΕ, μέσα από τα περιβόητα Προγράμματα Σταθερότητας και Ανάπτυξης.

Αφού, λοιπόν, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ έχουν κοινές στρατηγικές επιλογές, πού μπορούν να διαφοροποιηθούν; Μα, στις μορφές διαχείρισης. Ετσι, σαν αντιπολίτευση η ΝΔ ανέδειξε σε μείζον ζήτημα τη λεγόμενη «δημιουργική λογιστική» που ακολουθούσε το ΠΑΣΟΚ, με αποτέλεσμα να μη λέει την αλήθεια στην ...αθώα ΕΕ για το ύψος των ελλειμμάτων και του χρέους. Τι θα αναδείκνυαν; Τον αναδιανεμητικό ρόλο της δημοσιονομικής πολιτικής; Η ιστορία στη συνέχεια είναι γνωστή. «Δημοσιονομική απογραφή», το πρόσχημα για τη λήψη νέων αντιλαϊκών μέτρων, καθεστώς επιτήρησης από την ΕΕ και το θέμα έδειχνε να είχε εξαντληθεί... Ηρθε, όμως, η πρόσφατη απόφαση της «Γιούροστατ» για τον τρόπο καταγραφής των στρατιωτικών δαπανών, και τα αντανακλαστικά πλαστής συνείδησης και στρεβλής καταγραφής της πολιτικής πράξης από τα κόμματα του δικομματισμού ξαναφούντωσαν... Για να αποδείξουν ότι η κατάσταση πολιτικής παρακμής την οποία βιώνουν αποτελεί συστατικό στοιχείο της ίδιας τους της φυσιογνωμίας. Γιατί, είτε με τη μορφή της «δημιουργικής λογιστικής» είτε με τη «δημοσιονομική απογραφή», τη νύφη την πληρώνουν τα λαϊκά στρώματα, αφού και οι δυο μορφές χρησιμοποιούνται, αφενός για την αύξηση της φορολογίας τους, αφετέρου για τη δραστική περικοπή των κοινωνικών δαπανών.


Θανάσης ΚΑΝΙΑΡΗΣ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ