ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ (του απεσταλμένου μας Παναγιώτη ΚΑΚΑΛΗ).--

Με τη «φωνή» των λαών να φθάνει ολοένα και πιο δυνατά στα κονκλάβια των Βρυξελλών, συνέρχονται το απόγευμα οι 25 ηγέτες της ΕΕ αναζητώντας τρόπους προκειμένου να δώσουν νέα ώθηση στη στρατηγική της Λισαβόνας.

Η εκφρασμένη θέληση ωστόσο των οργάνων της ΕΕ για ανάληψη «άμεσης δράσης» και «επιτάχυνση» της «Λισαβόνας» συναντά την ολοένα και αποφασιστικότερη αγωνιστική αντίδραση των λαών, που συνειδητοποιούν ότι πρόκειται για μια συστηματική εκστρατεία κατεδάφισης των εργασιακών δικαιωμάτων και ισχυροποίησης των μονοπωλίων.

Ειδικά η φετινή Εαρινή Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ βρίσκεται αντιμέτωπη με τις ογκώδεις κινητοποιήσεις της νεολαίας και των εργαζομένων στη Γαλλία, που αντιδρούν ακριβώς στα πλήγματα που δέχονται εξαιτίας των πολιτικών της Λισαβόνας.

Αυτός είναι ο λόγος που γίνεται συστηματική προπαγανδιστική προσπάθεια να συγκαλυφτεί η βαρβαρότητα της «Λισαβόνας» με εύηχες διακηρύξεις περί βιώσιμης «ανάπτυξης», ενίσχυσης της απασχόλησης, «καταπολέμησης της ανεργίας», κ.ο.κ.

Στην κατεύθυνση αυτή ο πρόεδρος της Κομισιόν, Ζ. Μανουέλ Μπαρόζο, πρότεινε να ληφθούν «φιλόδοξες» αποφάσεις για δημιουργία 2 εκατομμυρίων θέσεων εργασίας στην ΕΕ (των 450 εκατομμυρίων ανθρώπων...) μέχρι το 2010, καθώς και να «προσφέρεται» σε κάθε νέο μία θέση απασχόλησης (δε διευκρίνισε αν είναι μερικής...) ή θέση κατάρτισης (!) μέσα σε έξι μήνες από τη στιγμή που θα μείνει άνεργος...

Ο πρόεδρος της Κομισιόν έχει έτοιμο και το «δρόμο»: Ολόπλευρη ενίσχυση των μονοπωλίων και ολομέτωπη επίθεση στους εργαζόμενους. «Για την επιχείρηση πρέπει να στρώσουμε κόκκινο χαλί, να μη δημιουργούμε το παραμικρό κώλυμα» (!) ήταν η χαρακτηριστική φράση του.

Στην ίδια κατεύθυνση κινούνται και οι προτάσεις της αυστριακής προεδρίας, η οποία επιπλέον ζητά «ξεκάθαρες ποσοτικές προτεραιότητες» στην κατεύθυνση της ενίσχυσης της παραγωγικότητας και της επιχειρηματικότητας, μεγαλύτερη «προσαρμοστικότητα» των εργαζομένων και άρα πιο ευέλικτες εργασιακές σχέσεις, «διά βίου γνώση και κατάρτιση», καθώς και αύξηση του αριθμού των ατόμων που μπαίνουν στην αγορά εργασίας («απασχολήσιμοι»).

Οι στόχοι αυτοί προωθούνται κυρίως μέσα από την αξιολόγηση των «εθνικών προγραμμάτων μεταρρυθμίσεων», που θα γίνει πρώτη φορά μετά τις αποφάσεις της περσινής Εαρινής Συνόδου Κορυφής.

Η Κομισιόν, που έχει κάνει την αξιολόγηση σε κάθε πρόγραμμα ξεχωριστά, επιδιώκει να «παρακινήσει» ορισμένες χώρες που «καθυστερούν», προτρέποντάς τις να μιμηθούν άλλες που έχουν καλύτερες ιδέες και αποτελέσματα κυρίως στην ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων. Είναι πολύ πιθανό λοιπόν ο νόμος Ντε Βιλπέν στη Γαλλία να υποδειχτεί ως «πρωτοπόρο» μέτρο που πρέπει να ακολουθήσουν όλες οι κυβερνήσεις, οι οποίες άλλωστε στην ίδια κατεύθυνση, με παραλλαγές, κινούνται. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Μπαρόζο έχει ήδη εκφράσει την υποστήριξή του στο νόμο της γαλλικής κυβέρνησης...

Σε κάθε περίπτωση πάντως γενική «γραμμή» είναι ότι «πρέπει να επιταχυνθούν οι διαρθρωτικές αλλαγές έτσι ώστε να αποκτήσουν μεγαλύτερη ελαστικότητα οι μισθοί και οι τιμές».

Ενταγμένη στο στόχο της στήριξης των πολυεθνικών και της άρσης των πάσης φύσεως «εμποδίων» και «φραγμών» στην επέλασή τους είναι η κίνηση που εκδηλώνεται, στο πλαίσιο της συνόδου, κατά του «προστατευτισμού» ή «οικονομικού εθνικισμού», όπως αρέσκονται να τον αποκαλούν.

Το Διευθυντήριο των Βρυξελλών και τα μονοπώλια έχουν ενοχληθεί σφόδρα από το «πνεύμα προστατευτισμού» που έχει επικρατήσει σε ορισμένες κυβερνήσεις κρατών - μελών (Γαλλία, Ισπανία, Πολωνία, Λουξεμβούργο) επειδή απέτρεψαν - προσωρινά - την εξαγορά μεγάλων «εθνικών» εταιριών από ξένους κολοσσούς.

Το «κακό» ξεκίνησε όταν η ισπανική κυβέρνηση ανακοίνωσε μέτρα προστασίας της εταιρίας ηλεκτρικής ενέργειας «Endessa» από τη γερμανική GON.

Παρομοίως η κυβέρνηση της Γαλλίας «απέκρουσε» επιθετική προσφορά της ιταλικής εταιρίας ηλεκτρισμού «Cuel» για να προστατεύσει την «Gaz de France». Ανάλογα «προβλήματα» παρατηρήθηκαν και σε Πολωνία, Λουξεμβούργο. Στο «περιθώριο» της Συνόδου Κορυφής έχει αναληφθεί πρωτοβουλία με επικεφαλής την ιταλική κυβέρνηση ώστε να υπάρξει μια διακήρυξη καταδίκης του «προστατευτισμού». Την πρωτοβουλία, σύμφωνα με πληροφορίες, υποστηρίζουν και οι κυβερνήσεις των Βρετανίας, Ολλανδίας, Σουηδίας, Σλοβακίας, κ.ά. Ενώ «ουδέτερη» παρατηρεί η Γερμανία.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η ελληνική κυβέρνηση, διά στόματος Αλογοσκούφη, έχει ταχθεί κατά του προστατευτισμού επικαλούμενη ότι 3.500 ελληνικές επιχειρήσεις έχουν εξορμήσει στα Βαλκάνια.

Γενικότερα, η κυβέρνηση προσέρχεται στη Σύνοδο Κορυφής έχοντας να επιδείξει «πλούσιο» έργο στο πλαίσιο της υλοποίησης των πολιτικών της Λισαβόνας.

Στον πρώτο χρόνο εφαρμογής του «Εθνικού Προγράμματος Μεταρρυθμίσεων» η κυβέρνηση Καραμανλή έχει ψηφίσει το νόμο για τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις (κατάργηση υπερωριών ή 8ωρο-λάστιχο), την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων στις ΔΕΚΟ και την κατάργηση της «μονιμότητας» για τους νεοπροσλαμβανόμενους, τη διεύρυνση του ωραρίου των εμπορικών καταστημάτων, τη σύμπραξη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα προς όφελος του δεύτερου, την ανατροπή ασφαλιστικών δικαιωμάτων στους τραπεζοϋπαλλήλους, ενώ προετοιμάζεται πυρετωδώς γενικότερα για το Ασφαλιστικό...

Παράλληλα, πολλές θέσεις πλήρους και σταθερής εργασίας μετατράπηκαν σε θέσεις μερικής και ελαστικής απασχόλησης.

Παρ' όλα αυτά η Κομισιόν στην «έκθεση προόδου» για το ελληνικό πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων δεν είναι ευχαριστημένη - ούτε άλλωστε θα μπορούσε να είναι.

Διαπιστώνει, λοιπόν, ότι «το στρατηγικό πλαίσιο του προγράμματος δεν είναι πάντα ξεκάθαρο» και υποδεικνύει την ενίσχυση «των ενεργών μέτρων στην αγορά εργασίας» και «των μεταρρυθμίσεων στην εκπαίδευση και επαγγελματική κατάρτιση».

ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ (της ανταποκρίτριας μας

Αλεξάνδρας ΦΩΤΑΚΗ).--

Συγκεκριμένα, στο Σχέδιο Συμπερασμάτων γίνεται λόγος για «εκσυγχρονισμό των συστημάτων κοινωνικής προστασίας», αλλά και για ανάγκη της ΕΕ να αντιμετωπίσει το «πρόβλημα της γήρανσης του πληθυσμού». Στο πνεύμα της Στρατηγικής της Λισαβόνας, οι «25» καλούνται λοιπόν να αποφασίσουν όχι μόνο την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, προκειμένου «να καταστούν βιώσιμα τα δημόσια οικονομικά των κρατών μελών», που σε λίγο δε θα αντέχουν το βάρος των συνταξιούχων, αλλά και τη γενικότερη διάλυση του ασφαλιστικού.

Οπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στο Σχέδιο της Προεδρίας, το Συμβούλιο «καλεί τα κράτη - μέλη να αναπτύξουν μια προσέγγιση της εργασίας σε επίπεδο βιολογικού κύκλου ζωής», να δώσουν δηλαδή «κίνητρα», στους εργαζόμενους να παραμένουν στη δουλιά μέχρι το θάνατο... Παράλληλα, αναζητούνται ευθέως τρόποι για παράταση της «εργασιακά ενεργού ζωής», με την προώθηση της μερικής απασχόλησης, αλλά και της συμμετοχής των μεγαλύτερων ηλικιακά εργατών στην εκπαίδευση των νεότερων...

Οσον αφορά τους νέους σημειώνεται η ανάγκη μείωσης της «έλλειψης απασχόλησης» και αναζητούνται τρόποι αντιμετώπισης του προβλήματος, προσαρμοσμένοι πάντα στα κίνητρα που είναι δυνατόν να δοθούν στις επιχειρήσεις και όχι σε ουσιαστικές τομές δημιουργίας θέσεων εργασίας.

Είναι χαρακτηριστικό, άλλωστε, το γεγονός ότι γίνεται ιδιαίτερη αναφορά στην ανάπτυξη της ανταγωνιστικότητας, της απασχολησιμότητας και της Κοινωνικής Ασφάλειας, η οποία μπορεί να επιτευχθεί μέσω της εξισορρόπησης των ευέλικτων σχέσεων εργασίας και της ασφάλειας στην εργασία. Οπερ μεταφράζεται σε κατάργηση των εργασιακών δικαιωμάτων και των μέχρι σήμερα κεκτημένων σε ωράριο, απολύσεις.

Επίσης, το Συμβούλιο σημειώνει την επιτακτική ανάγκη για την παρουσίαση από την πλευρά της Επιτροπής και υιοθέτηση της «νέας» πρότασης για την οδηγία Μπολκεστάιν, η οποία θα βασίζεται κυρίως στις γραμμές που καθόρισε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και λαμβάνοντας υπόψη τις παρατηρήσεις του Συμβουλίου. Γραμμές που δε διαφοροποιούνται παρά μόνο φραστικά και επιφανειακά από την πρώτη πρόταση, ενώ επιτείνουν τις εποικοδομητικές ασάφειες, που θα κάνουν ακόμα ευκολότερη την επιβολή αντεργατικών αποφάσεων...

Οσον αφορά το άλλο μεγάλο θέμα της Συνόδου, που είναι η ενέργεια και η «πρόκληση» της Επιτροπής προς τους 25 αρχηγούς κρατών να επιδείξουν θέληση για λήψη μιας πολιτικής απόφασης για «μία ενιαία ανταγωνιστική αγορά ενέργειας» τα Συμπεράσματα ζητούν από την Επιτροπή να ξεκινήσει από την εξασφάλιση της προμήθειας, με κοινή εξωτερική πολιτική απέναντι σε παραγωγούς, διακομιστές και καταναλωτές, με παράλληλη διαφοροποίηση των πηγών, την αντιμετώπιση των κρίσεων, αναπτύσσοντας την ανταγωνιστικότητα, εφαρμόζοντας τη νομοθεσία της εσωτερικής αγοράς, εναρμονίζοντας τις προσεγγίσεις μεταξύ των γειτονικών χωρών και με περιφερειακή συνεργασία.