Αιωρούμενος στο κενό για το μεροκάματο. Το κεφάλαιο θεωρεί «κοστοβόρα»τα μέτρα ασφάλειας και οι κυβερνήσεις του παρέχουν πλήρη κάλυψη στην ασυδοσία

Οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, για να τηρούν τα προσχήματα και μόνο, διατηρούν σε λειτουργία το απογυμνωμένο από προσωπικό ΣΕΠΕ, το οποίο, από την πρώτη στιγμή της ίδρυσής του, αντιμετωπίζει μεγάλο πρόβλημα έλλειψης σε προσωπικό και υλικοτεχνικές υποδομές. Σύμφωνα με τα στοιχεία, από το σύνολο των προβλεπόμενων οργανικών θέσεων, πάνω από το 33% είναι κενές. Χαρακτηριστικό της κατάστασης που επικρατεί είναι και το ότι οι Τεχνικοί και Κοινωνικοί Επιθεωρητές απασχολούνται σε γραφειοκρατικές διαδικασίες, που δεν αφορούν στο αντικείμενο εργασίας τους.

Σύμφωνα ακόμα και με τα επίσημα στοιχεία του ΣΕΠΕ, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, εμφανίζεται μείωση των ελέγχων που κάνουν οι Τεχνικές και οι Κοινωνικές Επιθεωρήσεις, η οποία συνοδεύεται από μείωση των μηνύσεων και των προστίμων σε βάρος των εργοδοτών. Σαν αποτέλεσμα, η εργοδοτική ασυδοσία ενθαρρύνεται και σε συνδυασμό με το βάθεμα της εκμετάλλευσης οι χώροι δουλιάς μετατρέπονται σε κάτεργα. Συγκεκριμένα:

• Οι Τεχνικοί (ΤΕ) και Κοινωνικοί Επιθεωρητές (ΚΕ) έκαναν, το 2000, 65.669 ελέγχους (18.141 οι ΤΕ και 47.528 οι ΚΕ) και το 2005 50.161 (20.515 οι ΤΕ και 29.646 οι ΚΕ). Μείωση πάνω 23%. Ενδεικτική είναι και η σταθερή μείωση των προστίμων από το 2003 και μετά. Ετσι, το 2003 επιβλήθηκαν από τις Τεχνικές Επιθεωρήσεις στους εργοδότες πρόστιμα ύψους 3.877.430 ευρώ και το 2005 το ποσό αυτό μειώθηκε κατά περίπου 50%, φθάνοντας στα 1.928.250 ευρώ.

Την ίδια ώρα, η εντατικοποίηση της εργασίας οργιάζει, καθώς ο αριθμός των υπερωριών αυξάνεται αλματωδώς, όπως αύξηση εμφανίζουν και οι ευέλικτες μορφές απασχόλησης. Ετσι:

• Το 2000 έγιναν επίσημα 5.040.693 ώρες υπερωρίας, αριθμός ο οποίος τετραπλασιάστηκε το 2005, φθάνοντας στις 21.515.324 ώρες. Πρόκειται για την επίσημη μόνο καταγραφή της υπερωριακής απασχόλησης, από την οποία, βέβαια, απουσιάζουν τα εκατομμύρια των απλήρωτων, ανασφάλιστων ή και παράνομων υπερωριών.
• Επίσης, το 2000, οι εργαζόμενοι που απασχολούνταν με μερική απασχόληση, εργασία εκ περιτροπής, συμβάσεις έργου ή παροχή υπηρεσιών και φασόν έφθαναν τους 201.296. Ενώ το 2005 αυξήθηκαν κατά 60% φθάνοντας τους 323.730 εργαζόμενους.

Η ένταση της εκμετάλλευσης αντικατοπτρίζεται και στον αριθμό των εργατικών «ατυχημάτων» που σημειώνονται κάθε χρόνο, με τα θανατηφόρα να παραμένουν σταθερά πάνω από 110 κάθε χρόνο. Εδώ να σημειωθεί ότι τα στοιχεία του ΣΕΠΕ είναι σε μεγάλο βαθμό ελλιπή, κάτι που και η ίδια η κυβέρνηση της ΝΔ παραδέχεται, λέγοντας ότι στην Ελλάδα «δηλώνεται ίσως και λιγότερο από το 65% των εργατικών ατυχημάτων». Σύμφωνα, λοιπόν, με αυτά τα στοιχεία:

• Το 2000 σημειώθηκαν 4.032 σοβαρά εργατικά «ατυχήματα» και το 2005, 6.044. Σε ό,τι αφορά τα θανατηφόρα, σημειώθηκαν: 127 το 2000, 188 το 2001, 153 το 2002, 145 το 2003, 127 το 2004 και 111 το 2005. Τη μακάβρια πρωτιά όλα αυτά τα χρόνια έχει ο κλάδος των εργαζομένων στις κατασκευές, που το 2005 θρήνησαν το θάνατο 66 συναδέλφων τους.

Η ηγεσία του υπουργείου Απασχόλησης ανακοίνωσε ότι θα δημιουργηθεί ένα ακόμα ...Ινστιτούτο, που θα καταγράφει το πρόβλημα των μέτρων υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους εργασίας. Το μέτρο αποτελεί προκάλυμμα, αν αναλογιστεί κανείς ότι σήμερα στην Ελλάδα υπάρχουν μόνο 50 γιατροί Εργασίας και ότι το αρμόδιο ιατρικό προσωπικό του ΙΚΑ για την πρόληψη και αντιμετώπιση των επαγγελματικών ασθενειών δε φθάνει πάνω από 15 άτομα για πάνω από δύο εκατομμύρια εργαζόμενους!

Στο περιθώριο της συνέντευξης Τύπου, τέλος, ο υπουργός Απασχόλησης επανέλαβε ότι ο αντεργατικός νόμος για τις ΔΕΚΟ θα εφαρμοστεί στο ακέραιο. Σημείωσε ότι την επόμενη βδομάδα θα οριστεί η ημερομηνία συνεδρίασης των Διαρκών Επιτροπών Οικονομικών και Κοινωνικών Υποθέσεων της Βουλής για την Κοινωνική Ασφάλιση και αμέσως μετά θα ενεργοποιηθεί η πρόσκληση για τη δημιουργία Επιτροπής με τη συμμετοχή κομμάτων και των «κοινωνικών εταίρων».

«Η επίθεση που δέχονται οι εργαζόμενοι είναι μια γενικευμένη επίθεση, στα πλαίσια των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων που, υπηρετώντας τα συμφέροντα του κεφαλαίου (με τη χρησιμοποίηση ανηλίκων και γυναικών σε ακατάλληλες γι' αυτούς εργασίες, με τις παραβιάσεις του νόμιμου ωραρίου εργασίας, με τη λαθραία απασχόληση εργαζόμενων χωρίς ασφάλιση, την εκμετάλλευση της ανεργίας, την τρομοκρατία στους τόπους δουλιάς), συνθλίβει τα δικαιώματα, τις ανάγκες και τα όνειρα των εργαζομένων και της νεολαίας».

Αυτό υπογραμμίζει σε ανακοίνωσή της για την Παγκόσμια Ημέρα Υγιεινής και Ασφάλειας στους χώρους εργασίας η Παγκόσμια Συνδικαλιστική Ομοσπονδία (ΠΣΟ) σημειώνοντας ότι η Οργάνωση στηρίζει τις πρωτοβουλίες όλων των Συνδικάτων για βελτίωση των συνθηκών Υγιεινής και Ασφάλειας.

«Η επαγγελματική ασθένεια, το εργατικό ατύχημα και η πρώιμη φθορά της υγείας των εργαζόμενων - υπογραμμίζει η ΠΣΟ - εκφράζουν την εκμετάλλευση, αλλά και τη βίαια προσαρμογή των ανθρώπινων ικανοτήτων και δυνατοτήτων στις ανάγκες της παραγωγής.

Σε μια σειρά παραγωγικές δραστηριότητες, η κατάσταση σε ολόκληρο τον κόσμο είναι κυριολεκτικά απαράδεκτη. Οπως, π.χ., σε πολλές βιομηχανίες με παλιό εξοπλισμό και πρόχειρες κτιριακές εγκαταστάσεις. Στις υπηρεσίες, τόσο με την αλόγιστη εισαγωγή και χρήση των νέων τεχνολογιών όσο και με την υιοθέτηση των νέων μορφών εργασίας με ολέθριες συνέπειες για την υγεία των εργαζόμενων. Στη γεωργία, με την ανεξέλεγκτη χρήση φυτοφαρμάκων και τοξικών ουσιών και τα πολλά δυστυχήματα. Στις οικοδομές, με την έλλειψη αποτελεσματικών μέτρων ασφάλειας. Στα ορυχεία, μεταλλεία, λατομεία με τους σημαδεμένους στο σύνολό τους σχεδόν, από τη βαριά και επικίνδυνη δουλιά εργάτες, στις κατασκευές...

H δραματική αυτή κατάσταση, σημειώνει η Οργάνωση, πρέπει να σημάνει συναγερμό και ισχυροποίηση του μετώπου πάλης για την προστασία της υγείας, της σωματικής ακεραιότητας και της ζωής των εργαζομένων. Ο κύκλος των θανάτων και των θυμάτων της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης θα συνεχίζεται όμως, όσο θα υπάρχουν οι αιτίες που τον τροφοδοτούν».

Καταλήγοντας η Παγκόσμια Συνδικαλιστική Ομοσπονδία τονίζει: «Η ουσιαστική βελτίωση του εργασιακού περιβάλλοντος και των συνθηκών εργασίας είναι άρρηκτα δεμένες με τη μαζική αμφισβήτηση της σημερινής κατάστασης και τη ριζική αλλαγή του συσχετισμού στο κοινωνικοπολιτικό επίπεδο υπέρ των δυνάμεων της εργασίας.

Απαιτεί σε τελευταία ανάλυση την ανάπτυξη αγωνιστικών πρωτοβουλιών στην κατεύθυνση της ενιαίας δράσης και συσπείρωσης των εργαζομένων μέσα από το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, για την εκπλήρωση όχι μόνο της ιστορικής αποστολής της εργατικής τάξης αλλά και του χρέους της απέναντι στα θύματα αυτής της εφιαλτικής εκμετάλλευσης».