Από τις 10 έως και τις 13 του Μάη διεξάγεται στη Ρόδο το 35ο Συνέδριο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων στους ΟΤΑ. Στα τρία χρόνια που πέρασαν από το προηγούμενο συνέδριο της Ομοσπονδίας, η δράση των ταξικών δυνάμεων κινήθηκε μέσα σε διαρκώς μεταβαλλόμενες, σύνθετες καταστάσεις οι οποίες σφραγίστηκαν από τις γενικότερες και ειδικότερες αντιλαϊκές, αντεργατικές αναδιαρθρώσεις, που προωθήθηκαν από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και στη συνέχεια, τα δύο τελευταία χρόνια, της ΝΔ.

Στη στρατηγική της διαβόητης ανταγωνιστικότητας, χάριν της όσο γίνεται μεγαλύτερης κερδοφορίας του κεφαλαίου, οι κυβερνητικές πολιτικές μείωσαν δραστικά την αγοραστική δύναμη των μισθών μας, μέσα από τη διαρκή λιτότητα των εισοδηματικών πολιτικών, με την ακρίβεια των ειδών πρώτης ανάγκης, με την αύξηση της αντιλαϊκής φορολογίας, την εμπορευματοποίηση της Παιδείας, της Υγείας-Πρόνοιας.

Ταυτόχρονα, οι κυβερνητικές επιθέσεις εκφράστηκαν και στα εργασιακά δικαιώματά μας. Με τρεις νόμους η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και με έναν η ΝΔ έβαλαν σε εφαρμογή το αντεργατικό πρόγραμμα «ΠΟΛΙΤΕΙΑ» του ΠΑΣΟΚ, ενώ με ένα νόμο το ΠΑΣΟΚ και άλλον έναν η ΝΔ θεσμοθέτησαν τη μερική απασχόληση στο δημόσιο. Οι αντεργατικές ευέλικτες εργασιακές σχέσεις βρήκαν ευρύ πεδίο εφαρμογής στους ΟΤΑ.

Η πολιτική ομηρία και οι πολιτικές σκοπιμότητες σε βάρος των συμβασιούχων από τα κόμματα ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, που δημιούργησαν το πρόβλημα, έφθασαν στο αποκορύφωμά τους προεκλογικά αλλά και μετεκλογικά το 2004, ενώ από κοντά και ο ΣΥΝ θέλοντας να εξωραΐσει την ευρωένωση καλλιεργούσε ψεύτικες ελπίδες ότι τάχα η ευρωπαϊκή οδηγία 70/99 επιβάλλει τη μονιμοποίηση όλων των εκτάκτων. Σήμερα η πραγματικότητα αποκαλύπτει όλους αυτούς τους πολιτικούς και συνδικαλιστές δημαγωγούς αφού το 90% των συμβασιούχων δε μονιμοποιούνται και οι απολύσεις είναι σε ημερήσια διάταξη.

Παρά τις επανειλημμένες κυβερνητικές υποσχέσεις, συνεχίζεται η μη αναγνώριση ως βαριών και ανθυγιεινών των επαγγελμάτων σε ανθυγιεινούς χώρους των ΟΤΑ. Παράλληλα, οι ιδιωτικοποιήσεις, καταργήσεις, συγχωνεύσεις δημοτικών επιχειρήσεων ή τομέων των ΟΤΑ όχι μόνο περιόρισαν δραστικά τις μόνιμες θέσεις εργασίας αλλά και επιβάρυναν τους δημότες με νέα υπέρογκα οικονομικά βάρη για υπηρεσίες που δικαιούνται δωρεάν.

Αλλά και με το κυβερνητικό πρόγραμμα «ΘΗΣΕΑΣ» καθώς και με την περικοπή των κονδυλίων του κρατικού προϋπολογισμού για την Τοπική Αυτοδιοίκηση, στους ΟΤΑ ανατίθεται η διαχείριση υποθέσεων του κεντρικού κράτους, ενώ και με τη συνεπικουρία της ΚΕΔΚΕ (ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ-ΣΥΝ) τα ανταποδοτικά δημοτικά τέλη συνεχώς πολλαπλασιάζονται και το ύψος τους διαρκώς μεγαλώνει σε βάρος των δημοτών. Από κοντά και o νέος Κώδικας Δήμων και Κοινοτήτων και ο νόμος για τις Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα γενικεύουν όλα τα παραπάνω και καθιστούν τους ΟΤΑ Ανώνυμη Εταιρία θυγατρική του κεντρικού κράτους.

Είναι γεγονός επίσης ότι γενικότερα γεγονότα, όπως ο πόλεμος στο Ιράκ, οι Ολυμπιακοί Αγώνες που κατάλοιπό τους είναι οι καμεροχαφιέδες, οι τρομονόμοι και ευρωτρομονόμοι, οι ευρωσύνοδοι κορυφής, κλπ., αποτελούν το αναγκαίο συμπλήρωμα όλων των παραπάνω.

Τελευταία, ο κλάδος έδωσε ένα σκληρό απεργιακό αγώνα που κράτησε 10 μέρες και είχε να αντιμετωπίσει την αδιάλλακτη στάση της κυβέρνησης, τον αυταρχισμό των δυνάμεων καταστολής, τα ΜΑΤ και βεβαίως την αντιλαϊκή αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης. Τους δημάρχους του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΣΥΝ, που πρωτοστατούσαν σε απεργοσπαστικούς μηχανισμούς. Την πλειοψηφία σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ που για μια ακόμη φορά αρνήθηκαν να στηρίξουν τον αγώνα μας. Το γεγονός ότι αυτός ο αγώνας ξεκίνησε χωρίς την ΠΑΣΚΕ και τη ΔΑΚΕ, την πλειοψηφία της ΠΟΕ-ΟΤΑ, που όλο αυτό το διάστημα κινήθηκε σε μία αντι-ΠΑΜΕ τακτική και αυτό δυσκόλεψε την έκφραση αλληλεγγύης και από άλλα τμήματα της εργατικής τάξης. Ενώ το πλαίσιο της πλειοψηφίας έδινε τη δυνατότητα στην κυβέρνηση να κάνει ελιγμούς.

Παρ' όλα αυτά, η όξυνση των προβλημάτων, η μαζική συμμετοχή των εργαζομένων που όσο περνούσαν οι μέρες μεγάλωνε, η καθοριστική συμβολή των δυνάμεων του ΠΑΜΕ στους ΟΤΑ με την περιφρούρηση, την ενημέρωση στους χώρους δουλιάς και γενικά τη συμβολή τους στον αγώνα, η μαζική συμμετοχή στην απεργία του ΠΑΜΕ στις 13 του Απρίλη και στις απεργιακές συγκεντρώσεις σε όλη την Ελλάδα, ανάγκασαν την κυβέρνηση μετά από 10 μέρες να υποχωρήσει από την αδιαλλαξία της και να υποσχεθεί ένταξη του κλάδου στα ΒΑΕ στο πνεύμα κανονισμού του ΙΚΑ.

Ως ΔΑΣ-ΟΤΑ εκτιμούσαμε ότι η κυβέρνηση είναι στριμωγμένη και σε δύσκολη θέση και ότι η κλιμάκωση του αγώνα, που θα στηριζόταν στην άμεση και καθαρή καταγγελία της κυβέρνησης, των δημάρχων των ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΣΥΝ, της ΚΕΔΚΕ και της ΤΕΔΚΝΑ, των συμβιβασμένων ηγεσιών σε ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, σε ένα πλαίσιο που δε θα έδινε στην κυβέρνηση τη δυνατότητα για ελιγμούς, στην κοινή δράση με το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, το ΠΑΜΕ, με ταξικές ομοσπονδίες και συνδικάτα, θα μπορούσε να αποσπάσει ακόμα περισσότερα από τα αιτήματα και κυρίως τη μόνιμη σταθερή δουλιά, τη μονιμοποίηση των συμβασιούχων και την επέκταση της ΣΣΕ των ΟΤΑ και στις δημοτικές επιχειρήσεις. Ομως, οι δυνάμεις της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ στην ΠΟΕ-ΟΤΑ μεθόδευσαν το κλείσιμο του αγώνα αυτού.

Η κυβέρνηση, η ΚΕΔΚΕ, το κεφάλαιο, δε θα μπορούσαν να περάσουν την πολιτική τους ή θα δυσκολεύονταν σοβαρά αν δεν υπήρχαν οι συμβιβασμένες ηγεσίες του συνδικαλιστικού κινήματος, οι πλειοψηφίες της ΓΣΕΕ, της ΑΔΕΔΥ και της ΠΟΕ ΟΤΑ. Αυτές οι παρατάξεις, παίζοντας το ρόλο του Δούρειου Ιππου μέσα στην εργατική τάξη, στηρίζουν και διευκολύνουν το πέρασμα της πολιτικής του κεφαλαίου. Οι παρατάξεις ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΣΥΝ, ανεξάρτητα από τις όποιες φραστικές διαφορές τους για να ξεγελάνε τους εργαζόμενους, αποδέχτηκαν τη Συνθήκη του Μάαστριχτ για την ελεύθερη κίνηση του κεφαλαίου, τη «Λευκή Βίβλο», στη συνέχεια τις αποφάσεις της Λισαβόνας, γενικά την πολιτική της ΕΕ, έπαιξαν και παίζουν βασικό ρόλο μέσα στην εργατική τάξη για να περάσει αυτή η πολιτική.

Εστησαν τους διαλόγους απάτης και αποπροσανατολισμού για να περάσουν τα σχέδια της προηγούμενης και σημερινής κυβέρνησης, για την πλήρη ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, της Κοινωνικής Ασφάλισης. Βάζουν πλάτη να πείσουν τους εργαζόμενους ότι η καπιταλιστική ανάπτυξη, η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας, η αύξηση της παραγωγικότητας, θα συμβάλουν και στην καλυτέρευση της ζωής τους. Αποκρύπτοντας συνειδητά ότι αυτά είναι συνώνυμα του καπιταλισμού και θα εξαλειφθούν μαζί μ' αυτόν. Αποκρύπτοντας ακόμα ότι η καπιταλιστική ανάπτυξη και καλή ζωή για την εργατική τάξη δεν ταυτίζονται.

Αυτό το ρόλο μπορούμε να τον αφαιρέσουμε από τον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό μόνο αν τους καταστήσουμε μειοψηφία στο συνδικαλιστικό κίνημα, μόνο αν δυναμώσουμε τις γραμμές του ταξικού κινήματος, του ΠΑΜΕ.

Μπροστά σ' αυτή τη δύσκολη, σύνθετη και αντιφατική πολλές φορές κατάσταση επιβάλλεται να ενισχύσουμε ακόμη περισσότερο τα ταξικά χαρακτηριστικά μας, να ενισχύσουμε τους δεσμούς μας και να συνδέσουμε τους αγώνες μας με τ' άλλα λαϊκά εργαζόμενα τμήματα, τους μικρομεσαίους επαγγελματίες, τη φτωχή αγροτιά. Μέσα απ' αυτό το δρόμο θα ενισχύεται η συμμαχία της εργατικής τάξης μ' αυτά τα στρώματα, θα αποχτάει πόδια και θα χτίζεται το λαϊκό μέτωπο.

Επιβάλλεται όσο ποτέ άλλοτε να ανέβει η ταξική ενότητα της εργατικής τάξης ενάντια στους διαχωρισμούς των εργαζομένων που προωθούν η άρχουσα τάξη, η πλουτοκρατία και οι κυβερνήσεις τους. Η ενότητα της εργατικής τάξης, ο κοινός αγώνας όλων των κλάδων, θα δυναμώνουν όσο κερδίζει έδαφος και δύναμη η γραμμή της ταξικής συσπείρωσης, η πάλη με αιτήματα και στόχους που ανταποκρίνονται στις ανάγκες των εργαζομένων, η ρήξη με την πλουτοκρατία και τους μονοπωλιακούς οργανισμούς.

Η ενότητα της εργατικής τάξης θα ανεβαίνει όσο χάνει έδαφος η γραμμή της ταξικής συνεργασίας που προωθούν οι δυνάμεις των ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΣΥΝ γιατί τα συμφέροντα των εργατών είναι σε αντίθεση με τα συμφέροντα της τάξης των καπιταλιστών. Η ενότητα και η δύναμή μας θα ανεβαίνουν όσο οξύνεται η αντιπαράθεση με τους εκπροσώπους της πλουτοκρατίας.

Η επίθεση που δεχόμαστε είναι πολύπλευρη και σύνθετη, αγκαλιάζει όλους τους τομείς της ζωής μας, καθετί που διαμορφώνει τις συνθήκες ζωής των οικογενειών μας. Ο αγώνας μας, κατά συνέπεια, χρειάζεται να προσανατολιστεί καλύτερα, παίρνοντας υπόψη το σύνολο των προβλημάτων, όπως αυτά της Παιδείας, της Υγείας, του Πολιτισμού, τα προβλήματα της νεολαίας και των γυναικών, της ανεργίας και των ναρκωτικών.

Ενας τέτοιος αγώνας μπορεί καθημερινά να καταδείχνει την ανάγκη αλλαγής στους συσχετισμούς στο εργατικό κίνημα υπέρ των ταξικών δυνάμεων. Ενας τέτοιος αγώνας μπορεί να συμβάλει αποφασιστικά στην απόρριψη από τους εργαζόμενους των κομμάτων της πλουτοκρατίας, της ΕΕ και των άλλων ιμπεριαλιστικών οργανισμών. Μια τέτοια δράση και προσανατολισμό, μόνο ο συνδυασμός μας μπορεί να εξασφαλίσει, ενάντια στην εκάστοτε αντιλαϊκή πολιτική, αλλά κυρίως θα παλεύει και θα προσανατολίζει την πάλη μας στη διεκδίκηση αιτημάτων που θα ανταποκρίνονται στις πραγματικές μας ανάγκες, στην κατεύθυνση ωρίμανσης και συγκέντρωσης των εργαζομένων για την κατάργηση της εξουσίας των μονοπωλίων. Αυτός είναι ο προσανατολισμός μας, αυτό αντιστοιχεί στα συμφέροντα των εργαζομένων και σ' αυτή την κατεύθυνση σας καλούμε να στρατευτείτε.

Για να υπηρετήσουμε τον παραπάνω σκοπό, για να είναι αποτελεσματικός ο αγώνας μας, για να συγκρουστούμε με την κυβέρνηση, την ΚΕΔΚΕ, χρειάζεται:

• Να στρατεύονται καθημερινά νέες δυνάμεις στο ταξικό κίνημα
• Να αλλάξει ο συσχετισμός δύναμης στην ομοσπονδία με την ενίσχυση των ταξικών δυνάμεων της ΔΑΣ ΟΤΑ
• Να δυναμώσει ακόμα περισσότερο το ΠΑΜΕ
• Να γίνουν οι αγώνες μας πιο μαζικοί, πιο μαχητικοί
• Να διεκδικήσουμε αιτήματα που ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες μας.