ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τρίτη 4 Ιούλη 2006
Σελ. /32
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
ΓΙΑΝΝΗΣ ΘΕΟΦΙΛΗΣ
«Εφυγε» ένας αγωνιστής ζωγράφος

Η κηδεία του θα τελεστεί σήμερα (11 π.μ.) από το Νεκροταφείο Ν. Σμύρνης, αλλά η ταφή του, σύμφωνα με την επιθυμία του, στο χωριό του

Φτωχότερη έμεινε η Εθνική Αντίσταση, η εικαστική τέχνη, αλλά και η ΚΟΒ Εικαστικών του ΚΚΕ, γιατί το βράδυ της περασμένης Παρασκευής «έφυγε» ο ζωγράφος Γιάννης Θεοφίλης. Μετά από μακρά ασθένεια, άφησε την τελευταία του πνοή στο νοσοκομείο «Γ. Γεννηματάς». Αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης στα χρόνια της Κατοχής, μέσα από τις γραμμές της ΕΠΟΝ και του ΕΛΑΣ, ο Γ. Θεοφίλης παρέμεινε μέχρι το τέλος του πιστός στα ιδανικά του αγώνα της, όπως και του ΚΚΕ, του οποίου ήταν μέλος.

Αυτοδίδακτος ζωγράφος, με έντονη τη σφραγίδα του στη μεταπολεμική ελληνική ναϊφ ζωγραφική, ο Γ. Θεοφίλης γεννήθηκε το 1926 στο Βασσαρά Λακωνίας. Η καλλιτεχνική του δημιουργία έγινε γνωστή στο ευρύ φιλότεχνο κοινό. Από το 1974, χρονιά που πραγματοποίησε την πρώτη του έκθεση, παρουσίασε πολλές δημιουργίες του, σημειώνοντας μεγάλη επιτυχία, σε πολλούς εκθεσιακούς χώρους της Ελλάδας, αλλά και σε δεκάδες αίθουσες του εξωτερικού (Ευρώπη, Αμερική). Οι ατομικές του εκθέσεις ξεπερνούν τις 40, ενώ οι συμμετοχές του σε ομαδικές παρουσιάσεις είναι περισσότερες από 50.

Ως έναν «από τους πιο προικισμένους και προσωπικούς εκπροσώπους της απλοϊκής ζωγραφικής στον τόπο μας», τον χαρακτηρίζει ο Χρύσανθος Χρήστου, τονίζοντας ότι «έχει δώσει έργα τα οποία δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία για την πηγαιότητα, την ασφάλεια, την εκφραστική δύναμη των διατυπώσεών του. Με προσπάθειες που έχουν καθαρά βιωματικό χαρακτήρα και συνδέονται με μνήμες των παιδικών του χρόνων, από το μικρό χωριό της Λακωνίας στο οποίο γεννήθηκε, ο καλλιτέχνης εκφράζει με εξαιρετικά πειστικό τρόπο τη σύνδεσή του με έναν κόσμο που χάνεται».

Σε συνέντευξή του στο «Ριζοσπάστη» (1/3/1997), ο Γ. Θεοφίλης διέκρινε δύο μεγάλους θεματολογικούς κύκλους στη δουλιά του. «Ο πρώτος είναι η ανάπλαση της μνήμης από τη ζωή του χωριού στην περίοδο του μεσοπολέμου και σε όλες τις εκφάνσεις της: κοινωνική, αγροτική κλπ. Ο δεύτερος κύκλος, που και αυτός βασίζεται σε αναπλάσεις μνημών, είναι πίνακες με έντονο πολιτικό περιεχόμενο». Σημειώνουμε ότι το 1974 το ανέκδοτο - τότε - βιβλίο του, «Ο Βασσαράς», απέσπασε το Β' Βραβείο στον ΙΑ' Λογοτεχνικό Διαγωνισμό του Φιλολογικού Συλλόγου «Παρνασσός». Το βιβλίο εκδόθηκε το 1995 από τη «Σύγχρονη Εποχή» και οι κριτικές που δημοσιεύτηκαν στον Τύπο ήταν πολλές και πολύ εγκωμιαστικές.

«Το πανηγύρι του Μυστρά»
«Το πανηγύρι του Μυστρά»
Πρεμιέρες εντός κι εκτός «τειχών»

«Ράφτης κυριών» από το ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης
«Ράφτης κυριών» από το ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης
Ο θίασος «Μνήμη» παρουσιάζει το έργο του Τόμας Μπέρχαρντ «Ο αναμορφωτής του κόσμου», σήμερα και αύριο (9.30 μ.μ.), στο «θέατρο Τέχνης» της οδού Φρυνίχου, σε συνεργασία με το «Θέατρο Τέχνης» και το Φεστιβάλ Αθηνών. Μετάφραση Ζήση Σαρίκα, σκηνοθεσία Μιχάλη Βιρβιδάκη, σκηνικά - κοστούμια Μανούσου Χαλκιαδάκη, μουσική Ντίνου Καγιά, μαριονέτα Αριάδνης Νόβακ. Παίζουν: Μιχάλης Βιρβιδάκης, Νίκη Μιχαλούδη, Τατιάνα Τζιάκη και Γιάννης Βιολάκης. Ηρωας του έργου είναι ένας κουφός, μισοπαράλυτος φιλόσοφος, που περιμένει να τον χρίσουν επίτιμο διδάκτορα πανεπιστημίου. Μην τρέφοντας αυταπάτες για τη ματαιότητα του πράγματος και συγκρίνοντας την κατάσταση του κόσμου με τη δική του, μέσα από ένα παραλήρημα κριτικής και αυτοκριτικής, κυνισμού και τρόμου, συμπεραίνει ότι ο κόσμος στηρίζεται στο μίσος και στο ψεύδος και πως για να αναμορφωθεί πρέπει να καταργηθεί.

  • Το ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης ανεβάζει, στις 10/7, στο θερινό Δημοτικό Θέατρο Κοζάνης, την κωμωδία του Ζορζ Φεντό «Ράφτης κυριών», σε μετάφραση Ερρίκου Μπελιέ, σκηνοθεσία Νανάς Νικολάου και με πρωταγωνιστή τον Τάσο Χαλκιά.

Το έργο εξελίσσεται στις αρχές του 20ού αιώνα και είναι γεμάτο ίντριγκες, συζυγικές απιστίες και διασκεδαστικές καταστάσεις. Ο Φεντό με ανατρεπτική διάθεση και ατέλειωτο χιούμορ σατιρίζει τα μικροαστικά και αστικά ήθη, τη σεμνοτυφία και υποκρισία της εποχής, που μοιάζουν με το σήμερα. Σημαντικό στοιχείο στην παράσταση η μουσική και τα τραγούδια που παίζονται ζωντανά (είναι επιλογές από γνωστά γαλλικά τραγούδια από την εποχή του «Μουλέν Ρουζ» μέχρι τη δεκαετία του '60).

Σκηνικά - κοστούμια Λαμπρινή Καρδάρα, χορογραφίες Βασίλης Μυριανθόπουλος, στίχοι Νανά Νικολάου. Παίζουν επίσης: Αριέττα Μουτούση, Παύλος Ορκόπουλος, Κώστας Ευριπιώτης, Βάσω Γουλιελμάκη, Πελαγία Αγγελίδου, Θάνος Κοντογιώργης, Δήμητρα Στογιάννη, Ειρήνη Γραμματικοπούλου. Στο πιάνο ο Κώστας Κωτούλας.

  • Η μουσικοθεατρική παράσταση «Του κρασιού και του έρωτα», με μουσική του Σάκη Παπαδημητρίου και ερμηνευτή τον Βασίλη Λέκκα θα παρουσιαστεί (6/7, 9.30 μ.μ.) στο Πολιτιστικό Κέντρο Αιγίου. Συμμετέχουν οι ηθοποιοί Ηλίας Λογοθέτης και Μαρία Ζαχαρή που ερμηνεύουν σχετικά κείμενα συνδέοντας το λόγο, τη μουσική και το χορό. Ορχήστρα θα είναι το μουσικό σύνολο «Ηδύφωνο» (η έντεχνη ορχήστρα του Μουσικού Εργαστηρίου Αιγίου) που αποτελείται από τους Γιώργο Αναστασόπουλο (ενορχηστρωτής), Σπήλιο Καστάνη, Μαρίνο Γκαλατσινό, Νεκτάριο Πάλμο, Μανόλη Κόττορο, Σάκη Παπαδημητρίου, Πάνο Δημητρακόπουλο (δεξιοτέχνης στο κανονάκι). Επίσης μετέχουν οι χορευτές μοντέρνου χορού, Κατερίνα Βούλγαρη και Παναγιώτης Διδάχος, που θα ερμηνεύσουν χορευτικά το ερωτικό παιχνίδι. Κείμενα - σκηνοθετικός συντονισμός: Μαρία Παναγιωτακοπούλου.
Παραστασιολογία αρχαίου δράματος

Για πέμπτη χρονιά πραγματοποιείται στην Επίδαυρο (2-16/7), το Ευρωπαϊκό Πανεπιστημιακό Σεμινάριο Μελέτης Παραστάσεων Αρχαίου Δράματος. Στα σεμινάρια διδάσκουν Ευρωπαίοι και Αμερικανοί καθηγητές και ερευνητές και θεατρικοί δημιουργοί. Συμμετέχουν 34 μεταπτυχιακοί φοιτητές θεατρικών και κλασικών σπουδών, από 12 χώρες - μέλη του δικτύου (Αγγλία, Βέλγιο, Γαλλία, Γερμανία, Ελλάδα, Ιρλανδία, Ιταλία, Ολλανδία, Πορτογαλία, Τουρκία, Τσεχία, Φινλανδία).

Στο πλαίσιο των σεμιναρίων, με τη σύνδεση της θεωρητικής και σκηνικής προσέγγισης του αρχαίου δράματος, ανταλλάσσονται, διεπιστημονικά, απόψεις και πληροφορίες. Τα σεμινάρια περιλαμβάνουν και εργαστήρια, αρχαιολογικές ξεναγήσεις, παρακολούθηση δοκιμών και παραστάσεων των Επιδαυρίων (Ευριπίδη «Ικέτιδες» από το «Theseum Ensemble-Veenfabriek», Αισχύλου «Πέρσες» από το Εθνικό Θέατρο) και συζητήσεις με τους δημιουργούς.

Στο σεμινάριο συμμετέχουν: Μηνάς Ι. Αλεξιάδης (μουσικολόγος), Herman Altena, Βίκτωρ Αρδίτης (σκηνοθέτης), Απόστολος Βέττας (σκηνογράφος), Evelyne Erte, Maria de Fαtima Silva e Susa, Γρηγόρης Ιωαννίδης, Ακύλας Καραζήσης (ηθοποιός), Νικαίτη Κοντούρη (σκηνοθέτης), Βασ. Λαμπρινουδάκης, Στάθης Λιβαθηνός (σκηνοθέτης), Χρ. Λεοντής (συνθέτης), Πλ. Μαυρομούστακος, Ιωάννα Παπαντωνίου (σκηνογράφος), Ρένη Πιττακή (ηθοποιός) κ.ά.

Παλιά τους τέχνη ... «θα»

«

Οποιος δε θέλει να ζυμώσει δέκα μέρες κοσκινίζει». Παλιά του τέχνη κόσκινο για το ΥΠΠΟ και τους συν αυτώ. Δεν υπάρχει καθόλου ντροπή, αφού με μεγάλη ευκολία δίνουν υποσχέσεις και τις ξεχνούν πριν περάσει η βραδιά. Ηταν 6 Απρίλη 2006, όταν ο νέος, τότε, υπουργός Πολιτισμού Γ. Βουλγαράκης κάλεσε σε γεύμα τους επικεφαλής των επιχορηγούμενων θιάσων του ελεύθερου θεάτρου. Υποσχέθηκε ότι θα επισπεύσει το θέμα των επιχορηγήσεων, που είχε καθυστερήσει περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Η θεατρική περίοδος έληγε και ακόμη δεν είχε γίνει προκήρυξη από την πλευρά του ΥΠΠΟ για την κατάθεση του προγραμματισμού των θιάσων, προγραμματισμού που ήδη είχαν υλοποιήσει. Η μόνη επίσπευση τελικά αφορούσε στην κατάθεση και μόνο των αιτήσεων των ενδιαφερομένων θιάσων, που έπρεπε να γίνει μέχρι τις 28 Απρίλη. Και από τότε άκρα σιωπή...

Δύο μήνες πέρασαν κι ακόμη δεν εξετάστηκαν από την Επιτροπή Θεάτρου οι αιτήσεις. Και βέβαια, αυτό δεν οφείλεται σε ανθρώπινες αδυναμίες. Είναι θέμα πολιτικής βούλησης του ΥΠΠΟ και του υπουργού. Αποφάσεις που έχουν άμεσο πολιτικό κέρδος παίρνονται εν μια νυκτί. Ολες τις άλλες, άσ' τες να σέρνονται... Αυτή είναι η «λογική» τους. Και τι έγινε που «υποσχεθήκαμε» την άμεση επίλυση του θέματος; «Θέλουμε, αλλά δεν μπορούμε, αδυνατούμε». Αυτές είναι ως επί το πλείστον οι απαντήσεις τους όταν δεχτούν κάποιες πιεστικές απαντήσεις.

Τα ταμεία είναι πάντα μείον. Τα λόγια τους μεγάλα και οι πράξεις τους ανύπαρκτες. Και βέβαια, ούτε λόγος να γίνεται για την προκήρυξη κατάθεσης νέων αιτήσεων για τον προγραμματισμό της επόμενης θεατρικής σεζόν, όπως λογικά θα έπρεπε να είχε γίνει τώρα για να αποφασιστεί μέσα στο καλοκαίρι ή τουλάχιστον μέχρι το φθινόπωρο - το αργότερο, ώστε να ξέρουν και οι θίασοι τι θα κάνουν.

Το χειρότερο είναι ότι το «έργο» θα συνεχίζεται όσο υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν, έστω εκείνη τη στιγμή που τους δίνονται υποσχέσεις, ότι θα είναι συνεπής αυτός που τις δίνει.


Σ. Α.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ