ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Δισκογραφικές περιηγήσεις

Ενα «Ακουσμάτων απόσταγμα» καταθέτει ο Αλέξανδρος Κόφφας. Ενα δίσκο από καρδιάς, με εννέα όμορφα τραγούδια - σε διαφορετικό μουσικό ύφος το καθένα - που μιλούν για μικρές και μεγάλες αλήθειες, για τον έρωτα, την ελπίδα, τη ζωή... Η μουσική του Αλ. Κόφφα, πότε πιο κοντά στο λαϊκό ηχόχρωμα και πότε σ' αυτό της μπαλάντας, δίνει πνοή στους στίχους των Δέσποινας Παπαδοπούλου, Γιώργου Βαΐου και Νίκου Δήμου. Εξάλλου, όπως ο ίδιος ο δημιουργός αναφέρει, οι στίχοι ήταν αυτοί «που τον έκαναν να νιώσει την ανάγκη για να κινήσει το "ταξίδι" του στ' ανεξερεύνητα μονοπάτια της έκφρασης». Με «όχημα» τις πραγματικά αξιόλογες μουσικές του, αναζητά προορισμό κάθε ευαίσθητη ψυχή. Ανθρώπους που αναζητούν αλήθειες: «.. Κάθε μέρα πουλούν κι αγοράζουν/ υποσχέσεις κι ελπίδες μοιράζουν/ κάθε μέρα τα όνειρα σβήνουν/ στα ψευτόλογα που όλοι μας δίνουν/ Αχ Ελλάδα μάνα του κόσμου/ το κουράγιο που έχασα δώσ' μου/ να γυρεύω ακόμα αλήθειες/ που 'χουν γίνει των λίγων συνήθειες». Αλλά κι εκείνους που δε βολεύονται, αγωνιούν, αντιδρούν: «Θέλω ν' αλλάξω δεν αντέχω/ νιώθω σαν κούκλα που σιωπά/ σα μαριονέτα που κινείται/ μόν' όταν κάποιος την κρατά/ θέλω ν' αλλάξω, νιώθω σαν κούκλα που σιωπά/ Θα γίνω αυτό που ονειρευόμουν/ θα κάνω αυτό που θέλω εγώ/ δε θα 'χω αφέντες να ορίζουν/ για μένα το καλό ή το κακό». Τα τραγούδια ερμηνεύουν οι Μάκης Καρτσιούκας, Γιάννης Πέτρου, Λιάνα Μήνια, Βαγγέλης Μπαρμπαρούσης, Γιάννης Πέτρου, Θάλεια Σακαλιά και Αποστόλης Γούναρης. Η ενορχήστρωση είναι του Ανδρέα Τσέγα.

«Βύσσινο και νεράντζι» και μια αγκαλιά τραγούδια με νοσταλγική διάθεση, «κερνά» η Χάρις Αλεξίου μέσα από τον τελευταίο της δίσκο, που ηχογραφήθηκε με την παραδοσιακή μέθοδο του πολυκάναλου, παρόντων όλων των μουσικών (ΕΜΙ). Από το μακεδονίτικο «Ηρθα ξανά» μέχρι την μπαλάντα «Ισως» και το ρυθμικό «Αν ήξερες». Και από τον αναστεναγμό «Με ξέχασε η αγάπη μου», στα «Σταφυλάκια» που μυρίζουν Αιγαίο. Τα τραγούδια έγραψαν οι Θοδωρής Παπαδόπουλος, Σμαρώ Παπαδοπούλου και Μάκης Σεβίλογλου. Παραδοσιακά όργανα όπως το ούτι, η φλογέρα, το νταούλι, η μακεδονίτικη τρομπέτα, το ηπειρώτικο ντέφι, το βιολί, τα λαούτα, η λύρα, η τουρκική νταρμπούκα «συνομιλούν» με τους σύγχρονους ήχους της κιθάρας και του μπάσου. Η ενορχήστρωση είναι του Θωμά Κωνσταντίνου των «Τακίμ».

Εμπνευσμένα από παραδοσιακά μοτίβα και ρυθμούς αλλά και από σύγχρονα ακούσματα είναι τα κομμάτια (δέκα τραγούδια και ένα ορχηστρικό) που απαρτίζουν το δίσκο «Ερημα Χωριά» του Αλβανού συνθέτη και σολίστα στο ακορντεόν Dasho Kurti, με βασικό ερμηνευτή αλλά και παραγωγό τον Γιώργο Νταλάρα. Γεννημένος στην Αλβανία, ο συνθέτης είναι μουσικός με κλασική μουσική παιδεία. Γράφει μουσική με δυτικό τρόπο έχοντας πάντα στο αίμα του την παραδοσιακή μουσική της πατρίδας του. Τους στίχους των τραγουδιών υπογράφουν οι Ηλίας Κατσούλης, Αγαθή Δημητρούκα, Σμαρώ Παπαδοπούλου και Λιζέτα Καλημέρη. Ερμηνεύουν επίσης οι: Ελένη Βιτάλη, Μπάμπης Στόκας, Artiola Toska, Fatos Selman και Valpona Mema. Τα τραγούδια και αυτού του δίσκου είναι γραμμένα ζωντανά στο στούντιο («Universal»).

«Μόνη περπατώ» τιτλοφορείται ο τελευταίος δίσκος της Νάνας Μούσχουρη, που κυκλοφορεί παράλληλα με την αποχαιρετιστήρια περιοδεία της. Περιλαμβάνει παραδοσιακά του κόσμου και αγαπημένα της μελωδικά τραγούδια των Σαρλ Αζναβούρ, Ζαν Πιέρ Φερλάν κ.ά, καθώς και δημιουργίες νέων Ελλήνων (Στ. Κορκολής, Ν. Αντύπας, Γ. Θεοφάνους).

Δεκαπέντε τραγούδια και ορχηστρικά κομμάτια, γραμμένα από αξιόλογους δημιουργούς, δοσμένα με το χαρακτηριστικό θαυμάσιο ηχόχρωμα της Εστουδιαντίνα Νέας Ιωνίας Μαγνησίας, συνθέτουν το υλικό του τελευταίου δίσκου της ορχήστρας, με τίτλο «Δάκρυ στο γυαλί» (ΕΜΙ). Η ορχήστρα, η οποία αναβιώνει το είδος των πολυπληθών μουσικών συνόλων που άνθισαν στη Σμύρνη και την Κωνσταντινούπολη στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα, καταθέτει ένα εξαιρετικό άλμπουμ (σε παραγωγή του Γιώργου Νταλάρα, ο οποίος συμμετέχει και ερμηνευτικά). Τα τραγούδια ερμηνεύουν επίσης οι Γλυκερία, Παντελής Θαλασσινός, Δημήτρης Μπάσης, Γιάννης Χαρούλης, Ελεωνόρα Ζουγανέλη, Αρετή Κετιμέ, Ανδριάνα Μπάμπαλη. Τη μουσική υπογράφουν οι Αντ. και Μιχ. Φραγκιαδάκης, Ανδρ. Κατσιγιάννης, Μ. Κουμπιός, Απ. Βαλαρούτσος, Π. Θαλασσινός, Πλ. Ρεμπούτσικας, Χρ. Τσιαμούλης, Ζ. Τηγανούρια, Ν. Δρακιά και Ισ. Παπαδάμου. Οι στίχοι είναι των Ηλία Κατσούλη, Νίκου Σταθόπουλου, Πόλυς Κυριάκου, Ελένης Περινού και Σταμάτη Μεσημέρη.

Ρουμπίνη ΣΟΥΛΗ

Ηταν κάποτε ένας Λίβανος

1. Η παρουσία της Κοντολίζα Ράις στη Βηρυτό είναι η αποθέωση του κυνισμού, θυμίζει τον εγκληματία που, μετά το φόνο, αναλαμβάνει και το ρόλο του ιατροδικαστή για το θύμα του.

2. Η κρυφή χαρά του θεάματος: Το σώμα του Αλεξ που δε βρέθηκε στη Βέροια αντικαταστάθηκε από τα σώματα των νεκρών παιδιών του Λιβάνου.

3. Οποιος στις μέρες που διανύουμε τολμά να μιλάει για τα επιτεύγματα του δυτικού πολιτισμού θα πρέπει να λιθοβολείται.

4. Τετρακόσιοι οι νεκροί προς ώρας στο Λίβανο. Ευτυχισμένοι οι γιοι του Δαβίδ, που πρόσφεραν αυτούς τους νεκρούς θυσία στις σελίδες της Βίβλου.

5. Γεννημένοι για σκότωμα. Αυτός θα μπορούσε να είναι ένας τίτλος για τη ζωή των μουσουλμάνων. Αν συνεχίσουμε έτσι, από δω και στο εξής ο κόσμος του Ισλάμ θα αντιμετωπίζεται σαν είδος προς εξαφάνιση.

6. Ποιος θυμάται το Λίβανο; Αυτό το ερώτημα θα στριφογυρίζει στα χείλη των μουσουλμάνων. Ο νέος Λίβανος που θα προκύψει θα κτιστεί αναγκαστικά πάνω στα ερείπια και τα σώματα των παιδιών του.

7. Με απορία αντιμετωπίζω την έκπληξη των αξιωματικών του Ισραήλ όταν αναφέρονται στη Χεσμπολάχ και στο γεγονός ότι η οργάνωση αντιστέκεται σθεναρά. Λέτε να αρχίσουν να μην επαληθεύονται τα ιερά κείμενα του Ισραήλ που μιλούν για τη μεταφυσική κυριαρχία των παιδιών του στις μάχες;

8. Προς όλους: Ας προστατέψουμε τους νεκρούς του Ολοκαυτώματος από τα χέρια των Σιωνιστών. Το Αουσβιτς είναι δική μας ιστορία και κανείς δεν μπορεί να το χρησιμοποιεί για να νομιμοποιήσει τα εγκλήματά του.

9. Η ψυχική μας κατάσταση αυτές τις μέρες αποτυπώνεται με τον καλύτερο τρόπο σ' ένα ποίημα του Μαρξ: «Ποτέ δεν μπορώ να αναζητήσω γαλήνια ό,τι κρατά την ψυχή μου αιχμάλωτη, ποτέ δεν αναπαύομαι σε πλήρη ηρεμία και μαίνομαι αδιάκοπα».

10. Οτι όλα θα βαδίζουν προς το χειρότερο είναι σίγουρο. Πρόκειται για ένα δύσβατο πέρασμα και όχι για μια αλλαγή τύπου «από τον καναπέ στην καρέκλα για καλύτερη θέα στην τηλεόραση». Ο,τι συμβαίνει πλήττει τον καθένα προσωπικά, ακόμη κι αν δεν το καταλαβαίνει. Το μήνυμα είχε φτάσει στα χέρια μας από τον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας. Αλλοι όμως το αψηφούσαν, άλλοι το υποτιμούσαν και ιδού το χάλι μας. Ακόμη και τώρα να υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν στα λόγια της Ευρώπης, δηλαδή στα λόγια της Χαλιμάς.

11. Πόσο λυπάμαι όταν ακούω από τους χασάπηδες πως έφτασε η ώρα της Συρίας. Λυπάμαι και ανατρέχω στον στοχαστή Ζήσιμο Λορεντζάτο: «Εμείς, λοιπόν, και οι Σύροι - αυτό δεν είναι καύχηση, είναι ευθύνη - εμείς οι Ελληνες ή οι ελληνόφωνοι της Ανατολής και οι Σύροι, περισσότερο απ' όλους τους άλλους τριγυρινούς λαούς, όπως λόγου χάρη οι Αιγύπτιοι (από όσα τουλάχιστον μέχρι σήμερα ξέρουμε, δίχως να φαίνεται δυνατό οι πληροφορίες μας να αναθεωρηθούν ποτέ αποφασιστικά στη βάση τους), και τοπικά και χρονικά και από κάθε άλλη μεριά φωτιστήκαμε ή θεωρήσαμε και πραγματοποιήσαμε ή ζήσαμε, διδαχτήκαμε και διδάξαμε, μιλήσαμε και συγγράψαμε, παραλάβαμε και παραδώσαμε τη μεγάλη χριστιανική μυστική παράδοση σε πολλούς άλλους από τους ομόδοξους λαούς. [...] Οι Σύροι πάλι, με τις δύο διακλαδώσεις της μυστικής τους παράδοσης, την ανατολική, που έχει για κορυφαίο της τον Ισαάκ το Σύρο, και τη δυτική, τη βασισμένη ολόκληρη στο Βιβλίο του Ιερόθεου - πάλι δε χρειάζονται ονόματα -, χώρια που περπάτησαν με τους Ελληνες εν ερημίαις πλανώμενοι και όρεσι και σπηλαίοις και ταις οπαίς της γης, προετοίμασαν αρχή - αρχή και ποδηγέτησαν, αργότερα, πνευματικά (μαζί με τους δικούς μας) την παράκλωνη, ας την πούμε έτσι, μυστική παράδοση που ξεκινά από την Περσία με τον Αλ-Γκαζαλί (πέθ. 1111) και με τους Σουφήδες του Ισλάμ».

Του
Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ